120 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

120 Gwardyjska Dywizja Strzelecka

120-я гвардейская Рогачевская Краснознаменная орденов Суворова и Кутузова стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Tradycje
Rodowód	308 Dywizji Piechoty
Działania zbrojne
II wojna światowa (front wschodni)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	41 Korpus Piechoty
Odznaczenia
, ,

120 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 120-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja piechoty) Armii Czerwonej, w czasie walk na ziemiach polskich uczestniczyła m.in. w zdobyciu Białegostoku.

120 Gwardyjska Dywizja Strzelecka została utworzona razkazem z 23 września 1943 przez przemianowanie 308 Dywizji Piechoty w jednostkę gwardyjską za męstwo i odwagę wykazaną w walce z hitlerowskim najeźdzcą^[1].

Jej szlak bojowy w walce przeciw wojskom III Rzeszy prowadził z rejonu Briańska m.in. przez Rohaczew, Bobrujsk, Mińsk, Białystok, Ostrołękę, Różan, Szczytno, Braniewo, Grudziądz, a zakończył się w rejonie Poczdamu^[2].

120 Gwardyjska Dywizja Strzelecka dowodzona przez pułkownika Piotra Tielkowa uczestniczyła w walka o Białystok. Jego zdobycie 27 lipca 1944 było równoznaczne z zakończeniem okupacji niemieckiej. W tym czasie dywizja wchodziła w skład 41 Korpusu Piechoty z 3 Armii^[3].

• Nikołaj Kuźmicz (01.09.1943 - 30.11.1943)
• Jan Fogel (15.11.1943 - 09.08.1944)
• płk. Piotr Tielkow^[4] (21.12.1944 - 09.05.1945)^[2].

• 334 Gwardyjski Pułk Piechoty
• 336 Gwardyjski Pułk Piechoty^[4]
• 339 Gwardyjski Pułk Piechoty
• 310 Gwardyjski Pułk Artylerii i inne pododdziały^[1].

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.