60 Dywizja Strzelecka (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 60 Dywizji Strzeleckiej RKKA. Zobacz też: 60 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty z tym numerem.

60 Dywizja Strzelecka

60-я стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1936,1941
Rozformowanie	1941,1945
Nazwa wyróżniająca	Siewska, Warszawska
Dowódcy
Pierwszy	Nikołaj Pronin
Ostatni	Pawieł Moszczałkow
Działania zbrojne
II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę front wschodni: bitwa pod Moskwą 1941 operacja wiślańsko-odrzańska 1945
Organizacja
Dyslokacja	Spas-Diemieńsk
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	15 Korpus Strzelecki
Skład	trzy pułki piechoty, pułk artylerii
Odznaczenia

60 Dywizja Strzelecka (ros. 60-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Pierwszy raz została sformowana w 1936. W 1939 roku wchodziła w skład 15 Korpusu Strzeleckiego i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brał udział w ataku na Polskę. Jej stan osobowy w czasie ataku wynosił 67% stanu etatowego^[1]. W kwietniu 1941 została rozformowana.

Ponowne formowanie miało miejsce 26 września 1941 i było związane z atakiem III Rzeszy na Związek Radziecki. W czasie obrony Moskwy walczyła w składzie 33 Armii^[2].

W 1939^[3]

• dowództwo i sztab
• 194 pułk strzelecki
• 358 pułk strzelecki
• 224 pułk strzelecki
• 54 pułk artylerii
• 83 pułk artylerii haubic
• 367 samodzielny batalion czołgów

• płk Marzic Salichow (był w 1939)^[3]

• Robert Forczyk, Howard Gerrard: Moskwa 1941. Pierwsza porażka Hitlera. Kraków: 2008. ISBN 978-83-7396-709-0.
• Czesław Grzelak: Płonące Kresy. Wilno-Grodno-Kodziowce 1939. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 978-83-11-12908-5.
• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.

• RKKA. [dostęp 2018-09-03]. (ros.).