48 Armia (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

48 Armia
48-я армия
Ilustracja
Żołnierze 48 Armii w trakcie czytania gazety Слово бойца
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja Bagration
Operacja wiślańsko-odrzańska
Organizacja
Dyslokacja

ZSRR, Generalne Gubernatorstwo, III Rzesza

Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Podległość

Front Centralny
1 Front Białoruski[1]
2 Front Białoruski[1]

48 Armia (ros. 48-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

48 Armia wchodziła w skład Frontu Centralnego i 1 Frontu Białoruskiego. Dowodzona przez gen. płk Prokofija Romanienkę brała udział w operacji Bagration[2]. Uczestniczyła w ciężkich walkach z niemiecką 2 Armią przebijającą się przez Puszczę Białowieską[3]. We wrześniu prowadziła walki o uchwycenie i utrzymanie przyczółka na Bugu[4].

Następnie, w składzie wojsk 2 Frontu Białoruskiego brała udział w ofensywie styczniowej. Od listopada 1944 dowódcą 48 Armią był gen. por. Nikołaj Gusiew. Funkcję szefa sztabu pełnił gen. mjr Iwan Glebow[5]. Od 14 stycznia 1945 prowadziła natarcie w kierunku Przasnysza i Makowa Mazowieckiego. W dniach 19 i 20 marca 1945 razem z 5 Gwardyjską Armią Pancerną toczyła walki w rejonie Braniewa, w ramach operacji wschodniopruskiej[6].

Dowództwo armii

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • gen. mjr Iwan Glebow

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w latach 1944-1945:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
  • Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Bogusław Wołoszański: Encyklopedia II wojny światowej. Front. Warszawa: 1997.