77 Korpus Strzelecki (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1943 |
Rozformowanie | 1945 |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
77 Korpus Strzelecki (ros. 77 стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
77 Korpus Strzelecki został sformowany 1 września 1943[1]. W czasie walk na ziemiach polskich dowodzony był przez gen. por. Wiktora Pozniaka. Uczestniczył m.in. w złamaniu oporu armii niemieckiej w Pyrzycach, przyczyniając się do zakończenia władzy III Rzeszy na tym terenie[2]. Szlak bojowy 77 Korpusu Strzeleckiego prowadził z Kowla przez: Siedlce, Mińsk Mazowiecki, Wołomin i Gostynin[3], a zakończył się udziałem w operacji berlińskiej, w czasie której wchodził w skład 47 Armii[4].
Dowódcy korpusu
[edytuj | edytuj kod]- gen. mjr Piotr Kozłow (18.08.1943 - 17.04.1944)
- gen. por. Wiktor Pozniak (20.03.1944 - 09.05.1945)[3]
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Skład 16 kwietnia 1945[4]:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 77-й стрелковый корпус, 1943 г. (СССР) | Единая и Неделимая [online], edinainedelima.ru [dostęp 2024-04-22] (ros.).
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 429.
- ↑ a b Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-05-19] .
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 247.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.