67 Korpus Strzelecki (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

67 Korpus Strzelecki
67-й стрелковый корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1940, 1943

Rozformowanie

1941, 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
operacja lwowsko-sandomierska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

21 Armia
38 Armia

Skład

121 DS, 140 DS, 241 DS

67 Korpus Strzelecki (ros. 67-й стрелковый корпус) – korpus piechoty Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

67 Korpus Strzelecki sformowany został w 1940 roku. W czasie ataku niemieckiego i państw satelickich na Związek Radziecki 67 Korpus Strzelecki wchodził w skład 21 Armii[1]. Po olbrzymich stratach jakich doznał w rejonie Kijowa, został rozwiązany.

Po II sformowaniu w 1943 jego szlak bojowy prowadził z rejonu Szewczenkowo, przez: Ługańsk, Melitopol, Czerniowce, Lwów, Sanok, Krosno, Jasło, Cieszyn, a zakończył w rejonie Kudowy-Zdrój[2]. W czasie walk na ziemiach polskich 67 Korpus Strzelecki toczył walki z wojskami niemieckimi wchodząc w skład 38 Armii dowodzonej przez gen. płka Miryłła Moskalenkę[3].

Dowódcy korpusu

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w czasie walk na ziemiach polskich:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
  • Kiryłł Moskalenko: Uderzenie za uderzeniem. Warszawa: 1974.