Bitwa pod Graużyszkami – Wikipedia, wolna encyklopedia
II wojna światowa | |||
Czas | 6 maja 1944 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | Graużyszki i Adamowszczyzna | ||
Terytorium | |||
Przyczyna | zatargi pomiędzy Polakami i Litwinami | ||
Wynik | zwycięstwo Polaków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 | |||
54°19′41″N 25°50′28″E/54,328056 25,841111 |
Bitwa pod Graużyszkami lub Obrona Graużyszek – starcie partyzanckie stoczone 6 maja 1944 roku w pobliżu wiosek Graużyszki i Adamowszczyzna. Bitwa zakończyła się zwycięstwem sił polskich[1].
Przebieg bitwy
[edytuj | edytuj kod]10 batalion korpusu Plechaviciusa pod dowództwem mjr. Antanasa Andriunasa skręcił do wsi Sieńkowszczyzna z traktu Oszmiana-Graużyszki i zaczął bez powodu mordować cywilnych mieszkańców i palić zabudowania. Pluton por. Żagla z 8 Brygady, idąc na pomoc mordowanej wsi z furią uderzył na Litwinów. Litwini, mimo przewagi liczebnej, nie mogli powstrzymać uderzenia i zaczęli się wycofywać[2]. Brygada wsparta przez część sił 13 Brygady pod dowództwem Adama Walczka "Nietoperza" doszczętnie rozbiła kompanię litewską 308 batalionu. Litwini stracili łącznie 36 żołnierzy, 12 ciężko i 26 lekko rannych,oraz 224 trafiło do niewoli[3]. A straty polskie wyniosły 3 zabitych i 20 rannych[4] Po bitwie przeprowadzono dochodzenie i ustalono winnych zamordowania 8 polskich chłopów. Osoby te zostały rozstrzelane[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Arkadiusz Karbowiak: Litwini przeciw „czerwonej zarazie”. Do Rzeczy, 2019. (pol.).
- ↑ Jarosław Wołkonowski: Okręg Wileński Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej w latach 1939-1945. Warszawa: „Adiutor”, 1996, s. 235-236. ISBN 83-86100-18-4.
- ↑ Klęska Plechavicziusa. Uważam Rze Historia, 27.02.2013. [dostęp 2023-12-15]. (pol.).
- ↑ a b Marek Koprowski: "Biała armia" generała Plechaviciusa. Wayback Machine, 6 czerwca 2018. [dostęp 2023-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-26)]. (pol.).