NN-1 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | drewniana |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Liczba egz. | 1 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 16,5 m |
Wydłużenie | 18[1] |
Długość | 7,7 m |
Wysokość | 1,56 m |
Powierzchnia nośna | 15 m² |
Profil skrzydła | Bobek 6[2] |
Masa | |
Własna | 170 kg |
Użyteczna | 70 kg |
Startowa | 240 kg |
Osiągi | |
Prędkość minimalna | 48 km/h |
Prędkość ekonomiczna | 53 km/h |
Prędkość optymalna | 56 km/h |
Prędkość min. opadania | 0,77 m/s (przy 53 km/h) |
Doskonałość maks. | 22 (przy 56 km/h) |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Polska | |
Rzuty | |
NN-1 – polski szybowiec wyczynowy z okresu międzywojennego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Szybowiec został zaprojektowany w styczniu 1931 roku przez inż. Adama Nowotnego i inż. Jarosława Nalaszkiewicza. W konstrukcji użyto profilu skrzydła konstrukcji inż. Zdaniewskiego[1]. Budowę zrealizowano w ciągu 10 miesięcy w warsztatach szkolnych Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL) w Dęblinie. Prace nadzorował sierż. Cichowicz, a zrealizowali podchorążowie zrzeszeni w Lubelskim Klubie Lotniczym. Główne okucie skrzydła zaprojektował podchor. Jackowski, wszystkie elementy metalowe zostały wykonane w CWOL. Budowę zakończono jesienią 1931 roku[3].
23 października 1931 roku na dęblińskim lotnisku zostały wykonane pierwsze loty na holu za samochodem[3]. W konstrukcji wprowadzono drobne poprawki i 27 października wykonano oblot po starcie na holu za samolotem. Samolotem holującym był PZL Ł.2 „Afrykanka”[2] pilotowany przez sierż. Miłosza, pilotem-oblatywaczem był kpt. Franciszek Jach. Inżynier Nalaszkiewicz brał udział w oblocie jako pasażer samolotu Ł.2[1].
Próby wypadły pomyślnie. Po ich zakończeniu szybowiec odleciał na holu do Warszawy w celu kontynuowania kolejnych badań w locie. Z uwagi na zbyt małą sztywność konstrukcji projekt nie był kontynuowany[2].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy w układzie grzbietopłatu o konstrukcji drewnianej[2][1][4].
Kadłub drewniany, o przekroju owalnym, czteropodłużnicowy, o konstrukcji półskorupowej. Osłona kabiny pilota zdejmowana w całości. Tablica przyrządów wyposażona w prędkościomierz, busolę oraz w chyłomierz poprzeczny i podłużny. Wyposażony w hak do lotów na holu oraz do startu z lin gumowych.
Skrzydło o obrysie prostokątno-eliptycznym, o konstrukcji dwudźwigarowej, dwudzielne. Lotki trójdzielne, sięgające do końcówki płata.
Usterzenie drewniane. Usterzenie pionowe potrójne, o rozpiętości 5 m. Napęd skrajnych sterów popychaczowy.
Podwozie jednotorowe stałe z amortyzowaną płozą pod kadłubem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d NN-1. „Skrzydlata Polska”. 11/1931, s. 280-281, listopad 1931. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
- ↑ a b c d Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 375-376.
- ↑ a b NN-1, 1931. samolotypolskie.pl. [dostęp 2019-03-25]. (pol.).
- ↑ Nasze szybowce, NN-1. „Skrzydlata Polska”. 12/1931, s. 315-316, grudzień 1931. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.