NN-1 – Wikipedia, wolna encyklopedia

NN-1
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Centrum Wyszkolania Oficerów Lotnictwa

Konstruktor

Adam Nowotny, Jarosław Naleszkiewicz

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

27 października 1931

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

16,5 m

Wydłużenie

18[1]

Długość

7,7 m

Wysokość

1,56 m

Powierzchnia nośna

15 m²

Profil skrzydła

Bobek 6[2]

Masa
Własna

170 kg

Użyteczna

70 kg

Startowa

240 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

48 km/h

Prędkość ekonomiczna

53 km/h

Prędkość optymalna

56 km/h

Prędkość min. opadania

0,77 m/s (przy 53 km/h)

Doskonałość maks.

22 (przy 56 km/h)

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska
Rzuty
Rzuty samolotu

NN-1polski szybowiec wyczynowy z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
NN-1 podczas prób w 1933 r.

Szybowiec został zaprojektowany w styczniu 1931 roku przez inż. Adama Nowotnego i inż. Jarosława Nalaszkiewicza. W konstrukcji użyto profilu skrzydła konstrukcji inż. Zdaniewskiego[1]. Budowę zrealizowano w ciągu 10 miesięcy w warsztatach szkolnych Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL) w Dęblinie. Prace nadzorował sierż. Cichowicz, a zrealizowali podchorążowie zrzeszeni w Lubelskim Klubie Lotniczym. Główne okucie skrzydła zaprojektował podchor. Jackowski, wszystkie elementy metalowe zostały wykonane w CWOL. Budowę zakończono jesienią 1931 roku[3].

23 października 1931 roku na dęblińskim lotnisku zostały wykonane pierwsze loty na holu za samochodem[3]. W konstrukcji wprowadzono drobne poprawki i 27 października wykonano oblot po starcie na holu za samolotem. Samolotem holującym był PZL Ł.2 „Afrykanka”[2] pilotowany przez sierż. Miłosza, pilotem-oblatywaczem był kpt. Franciszek Jach. Inżynier Nalaszkiewicz brał udział w oblocie jako pasażer samolotu Ł.2[1].

Próby wypadły pomyślnie. Po ich zakończeniu szybowiec odleciał na holu do Warszawy w celu kontynuowania kolejnych badań w locie. Z uwagi na zbyt małą sztywność konstrukcji projekt nie był kontynuowany[2].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy w układzie grzbietopłatu o konstrukcji drewnianej[2][1][4].

Kadłub drewniany, o przekroju owalnym, czteropodłużnicowy, o konstrukcji półskorupowej. Osłona kabiny pilota zdejmowana w całości. Tablica przyrządów wyposażona w prędkościomierz, busolę oraz w chyłomierz poprzeczny i podłużny. Wyposażony w hak do lotów na holu oraz do startu z lin gumowych.

Skrzydło o obrysie prostokątno-eliptycznym, o konstrukcji dwudźwigarowej, dwudzielne. Lotki trójdzielne, sięgające do końcówki płata.

Usterzenie drewniane. Usterzenie pionowe potrójne, o rozpiętości 5 m. Napęd skrajnych sterów popychaczowy.

Podwozie jednotorowe stałe z amortyzowaną płozą pod kadłubem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d NN-1. „Skrzydlata Polska”. 11/1931, s. 280-281, listopad 1931. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. 
  2. a b c d Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 375-376.
  3. a b NN-1, 1931. samolotypolskie.pl. [dostęp 2019-03-25]. (pol.).
  4. Nasze szybowce, NN-1. „Skrzydlata Polska”. 12/1931, s. 315-316, grudzień 1931. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.