S-III (szybowiec) – Wikipedia, wolna encyklopedia

S-III
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Wielkopolska Wytwórnia Samolotów „Samolot”

Konstruktor

Józef Wallis

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1925

Wycofanie ze służby

1925

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

9,8 m

Długość

6,2 m

Wysokość

2,1 m

Powierzchnia nośna

33,3 m²

Dane operacyjne
Liczba miejsc
2
Użytkownicy
Polska

S-IIIpolski szybowiec amatorski zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Komitet Wojewódzki Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Poznaniu zlecił inżynierowi Józefowi Wallisowi opracowanie szybowca przeznaczonego do udziału w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym.

Konstruktor wzorował się na dwumiejscowym dwupłatowym szybowcu Fokker FG.2, na którym w 1922 roku ustanowiono światowy rekord długotrwałości lotu. Szybowiec zbudowano w Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot” z wykorzystaniem dostępnych tam elementów konstrukcyjnych. Konstruktor wykorzystał m.in. płat samolotu Hanriot H.28. Szybowiec został zgłoszony do udziału w konkursie i otrzymał numer konkursowy 19. Miał go pilotować Jerzy Kossowski.

Szybowiec został przetransportowany na miejsce zawodów w Oksywiu. Po zmontowaniu komisja techniczna nie dopuściła go do udziału w lotach z uwagi na złe wyważenie konstrukcji. Dalsze jego losy nie są znane.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Dwumiejscowy szybowiec w układzie dwupłata.

Kadłub podłużnicowy. Pierwsze miejsce przebaczone dla pilota, drugie dla pasażera.

Płat dwudźwigarowy o obrysie prostokątnym, o jednakowej rozpiętości i cięciwie (istniała możliwość wymiennego stosowania płatów), kryty w całości płótnem. Płat dolny dwudzielny, płat górny trójdzielny z centralnym baldachimem. Lotki znajdowały się na obu płatach. Komora płatów połączona była czterema parami międzyskrzydłowych zastrzałów równoległych i usztywniona krzyżowymi naciągami z drutu.

Usterzenie klasyczne w układzie dolnokrzyżowym. Statecznik poziomy jednoczęściowy. Napęd sterów linkowy.

Podwozie główne złożone z dwóch równoległych płóz oraz płozy ogonowej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 675. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
  • Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 362. OCLC 830596725.
  • Ks. Robert Kulczyński: II Wszechpolski Konkurs Szybowcowy Oksywie koło Gdyni (17 maja–14 czerwca 1925 roku). W: Bohaterowie drugiego planu: materiały zebrane i przygotowane z okazji konferencji popularnonaukowej poświęconej przeszłości lotnictwa z cyklu „Historia Skrzydłami Malowana” pod patronatem Prezydenta Koszalina, Koszalin, 8-9 czerwca 2018 r. Warszawa: Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego, 2018, s. 25. ISBN 978-83-64424-48-9. OCLC 1101917462.
  • Motyl (dostęp: 2020-05-09)
  • Bohatyrew "Motyl", 1925 (dostęp: 2020-05-09)