Skulsk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skulsk
wieś
Ilustracja
Kościół Narodzenia NMP i św. Józefa
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

koniński

Gmina

Skulsk

Liczba ludności (2011)

1497[2]

Strefa numeracyjna

63

Kod pocztowy

62-560[3]

Tablice rejestracyjne

PKN

SIMC

0294585

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Skulsk”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Skulsk”
Położenie na mapie powiatu konińskiego
Mapa konturowa powiatu konińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Skulsk”
Położenie na mapie gminy Skulsk
Mapa konturowa gminy Skulsk, w centrum znajduje się punkt z opisem „Skulsk”
Ziemia52°28′54″N 18°19′53″E/52,481667 18,331389[1]
Strona internetowa

Skulskwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk. Siedziba gminy Skulsk. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1409 roku, zdegradowany w 1870 roku[4]. Do 1954 roku siedziba gminy Skulska Wieś. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o Skulsku pochodzi z 1249 roku. Był wówczas własnością klasztoru norbertanek w Strzelnie[5].

Prawdopodobnie w 1384 roku Skulsk otrzymał prawa miejskie[5].

W 1566 roku mieszkało w nim 7 rzemieślników i 7 rybaków. Stanowił wtedy własność królewską, wchodzącą w skład starostwa radziejowskiego[5].

W połowie XVII wieku miejscowość została zniszczona przez Szwedów[5].

W 1864 roku mieszkało w niej 696 osób. Sześć lat później, w 1870 roku, Skulsk został pozbawiony praw miejskich[5].

Skulsk był dawniej jedną z kilku wielkopolskich miejscowości należącej do centrum działalności ludowych malarzy i twórców drzeworytów zwanych obraźnikami[6]. W latach 1818–1825 w Skulsku było czynnych około 10 warsztatów malarskich. Obrazy były głównie rozprowadzane na terenie wschodniej części Królestwa Polskiego oraz na terenie Białorusi. W drugiej połowie XIX wieku popyt na malowidła zmalał na skutek pojawienia się w sprzedaży tańszych, drukowanych obrazów. Skulscy ochweśnicy przerzucili się wówczas na handel tymi fabrycznie powielanymi wizerunkami świętych oraz różnego rodzaju dewocjonaliami[5].

Sanktuarium maryjne

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajduje się sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej, przy ul. Kościelnej 41. Jego historia i początki zaczynają się w ok. XI w. Uważa się, że skulska parafia jest jedną z najstarszych parafii w diecezji włocławskiej, powstała już za czasów diecezji kruszwickiej.

13 marca 1996 r. papież Jan Paweł II w Rzymie wyraził zgodę na koronację figurki Matki Bożej. 3 czerwca 1997 r. w Gnieźnie, Jan Paweł II ukoronował figurkę.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa demografia posiada dane z 2011

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 1497 100 762 50,9 735 49,1
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 308 20,57 150 10,02 158 10,55
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 974 65,06 463 30,93 511 34,13
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 215 14,36 149 9,95 66 4,41
Populacja Skulsku(1998-2011)
Źródło: https://www.polskawliczbach.pl/wies_Skulsk

Ludzie związani ze Skulskiem‎ ‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani ze Skulskiem‎.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124278
  2. Wieś Skulsk (wielkopolskie) » mapy, GUS, nieruchomości, noclegi, szkoły, atrakcje, kod pocztowy, regon, kierunkowy, edukacja, demografia, przedszkola, zabytki, tabele, statystyki. [dostęp 2019-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-24)].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1175 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 70-71.
  5. a b c d e f Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 273-275, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554
  6. Malarstwo ludowe, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1962.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]