10 Grupa Artylerii – Wikipedia, wolna encyklopedia

10 Grupa Artylerii (10 GA) – oddziały i pododdziały artylerii organicznej wielkich jednostek piechoty i kawalerii oraz artylerii Odwodu Naczelnego Wodza stacjonujące na terenie Okręgu Korpusu Nr X i podporządkowane dowództwu 10 Grupy Artylerii.

10 Grupa Artylerii została utworzona w terminie do 15 stycznia 1929 roku na podstawie rozkazu L. 1019/Org. ministra spraw wojskowych z dnia 31 grudnia 1928 roku. Proces formowania grupy zakończony został w marcu tego roku. Dowództwo grupy powstało na bazie dotychczasowego 10 Okręgowego Szefostwa Artylerii.

Minister spraw wojskowych rozkazem B. Og. Org. 403 Tjn. Org. II, ogłoszonym 18 maja 1929, wydzielił 1 pułk artylerii górskiej ze składu 10 Grupy Artylerii i wcielił do 6 Grupy Artylerii^[1].

Dowódcy grupy

• płk art. Rudolf Niemira (III 1929 – X 1935 → dowódca 3 GA)
• płk art. dr Ludwik Ząbkowski (X 1935 – VIII 1939 → dowódca artylerii Południowego Zgrupowania Armii „Prusy”)

Oficer sztabu

• mjr art. Marian Jan Sochański (1939)

• Dowództwo 10 Grupy Artylerii w Przemyślu
• 10 pułk artylerii ciężkiej w Przemyślu
• 2 pułk artylerii lekkiej Legionów w Kielcach
• 22 pułk artylerii lekkiej w Przemyślu
• 24 pułk artylerii lekkiej w Jarosławiu

• Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3.
• Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, ss. 203-250.
• RomanR. Łoś RomanR., Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069 . Brak numerów stron w książce
• Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I.