2 Pułk Artylerii Konnej – Wikipedia, wolna encyklopedia

2 Pułk Artylerii Konnej (2 pak) – oddział artylerii konnej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Na podstawie doświadczeń z wojny polsko–bolszewickiej uznano za korzystne tworzenie dywizji jazdy^[1], w skład których wchodzić miały trzy brygady jazdy, każda z nich w składzie dwóch pułków jazdy oraz pułku artylerii konnej. Na podstawie zarządzenia szefa Oddziału I Ministerstwa Spraw Wojskowych z 13 lutego 1921 roku, zarządzono formowanie trzech dowództw pułków artylerii konnej.

Dowództwo 2 pułku artylerii konnej organizowano na bazie baterii zapasowej artylerii konnej nr 2 we Lwowie. Miejscem postoju dowództwa był Lwów. Formowanie rozpoczęto 18 kwietnia 1921 roku. Dowódcą został ppłk Witold Kuczewski^[2].

Przyjęcie organizacji jazdy opartej na systemie brygadowym spowodowało bezzasadność istnienia dowództw pułków artylerii konnej. W związku z tym z dniem 10 października 1921 roku pułk został rozwiązany^[2].

• dowództwo 2 pułku artylerii konnej we Lwowie
• 3 dywizjon artylerii konnej
• 6 dywizjon artylerii konnej
• 8 dywizjon artylerii konnej
• 9 dywizjon artylerii konnej

• Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
• Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.