Grupa Operacyjna Jazdy generała Jana Sawickiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grupa Operacyjna Jazdy generała Jana Sawickiego – związek operacyjny Wojska Polskiego z okresu wojny polsko-bolszewickiej.

W okresie działań odwrotowych na Ukrainie utworzono grupę jazdy gen. Jana Sawickiego w składzie Dywizja Jazdy i dotychczas samodzielna 3 Brygada Jazdy. Jej zadaniem było nie dopuścić do przerwania frontu przez 1 Armię Konną Siemiona Budionnego. Grupie jazdy gen. Sawickiego nie udało się powstrzymać natarcia 1 Armii Konnej. Dysponowała ona zbyt szczupłymi siłami. Popełniono też błędy w dowodzeniu jednostkami kawalerii^[1].

W związku z zagrożeniem, jakie nadal stanowiła konnica Budionnego, rozkazem Naczelnego Dowództwa WP L. dz. 7710/1 z 2 lipca 1920 utworzono wzmocniono Grupę Operacyjną Jazdy. Dowódcą grupy wyznaczony został gen. Jan Sawicki, a obowiązki szefa sztabu powierzono ppłk. Marianowi Przewłockiemu^[2]. Tworzyły ją: 1 Dywizja Jazdy płk. Juliusza Rómmla w składzie 4. i 6 Brygada Jazdy i 2 Dywizja Jazdy płk. Władysława Okrzy-Orzechowskiego w składzie 1. i 7 Brygada Jazdy oraz występująca samodzielnie 3 Brygada Jazdy^[1]. W rejonie Zamościa powstawały nowe jednostki. Jako pierwszą zorganizowano nową 4 Brygadę Jazdy której dowodzenie 12 lipca objął płk Gustaw Orlicz-Dreszer. Nową 1 Brygadą Jazdy miał dowodzić płk Janusz Głuchowski. Zamysł rozgromienia wojsk Budionnego nie powiódł się, a do tego Grupa Operacyjna poniosła duże straty. Została rozwiązana rozkazem dowództwa Frontu Południowo-Wschodniego nr 9 z 4 sierpnia 1920^[3].

W trakcie bitwy pod Radziechowem, w godzinach wieczornych 12 sierpnia, do sztabu dywizji nadszedł rozkaz z Naczelnego Dowództwa WP. Na jego podstawie nastąpiło rozwiązanie Grupy Operacyjnej Jazdy. Z dziewięciu pułków ułanów zostały utworzone trzy brygady zespolone w nowej 1 Dywizji Jazdy pod dowództwem płk. Rómmla^[4].

Planowana struktura organizacyjna^[2]

• dowództwo grupy
• 1 Dywizja Jazdy – płk Juliusz Rómmel
  • 4 Brygada Jazdy – płk Gustaw Orlicz-Dreszer
  • 6 Brygada Jazdy
• 2 Dywizja Jazdy – płk Władysław Oksza-Orzechowski
  • 1 Brygada Jazdy
  • 7 Brygada Jazdy
• 3 Brygada Jazdy (podległa bezpośrednio dowódcy grupy)

Planowano, ze po wcieleniu do tej formacji zapasowych szwadronów będzie liczyć około 7000 szabel.

• zgrupowanie artylerii konnej^[5]
  • Dowództwo Artylerii Konnej – ppłk Leon Dunin-Wolski
  • 2 i 3 bateria 2 dak (w tym dowództwo 2 dak)
  • 1 bateria 3 dak
  • 1 i 2 bateria 4 dak (w tym dowództwo 4 dak)
  • 1 bateria 5 dak
  • 2 bateria 6 dak

• Włodzimierz Nowak: Samhorodek – Komarów 1920. Walki jazdy polskiej z konnicą Budionnego, maj – wrzesień 1920. Warszawa: Bellona SA, 2010. ISBN 978-83-11-11897-3.
• Lech Wyszczelski: Wojsko Polskie w latach 1918-1921. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2006. ISBN 83-89729-56-3.