Eagle Mk1 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eagle Mk1
Ilustracja
Eagle Mk1 podczas Goodwood Revival w 2012 roku
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Eagle

Projektant

Len Terry

Dane techniczne
Nadwozie

monocoque z aluminium i magnezu

Zawieszenie
przednie

wahacze, sprężyny śrubowe nad amortyzatorami, stabilizator poprzeczny

Zawieszenie
tylne

wahacze, sprężyny śrubowe nad amortyzatorami, stabilizator poprzeczny

Silnik

Climax FPF 2.7 R4
Weslake Type 58 3.0 V12

Skrzynia biegów

Hewland DG300, manualna, 5 biegów + wsteczny

Paliwo

Castrol

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix Belgii 1966

Kierowcy

Dan Gurney
Bruce McLaren
Bob Bondurant

Używany

19661969

Wyścigi

25

Wygrane

1

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

2

Eagle Mk1, także Eagle T1G – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Lena Terry'ego i skonstruowany przez Eagle. Jedyny samochód Eagle w Formule 1, ścigał się w latach 19661969, odnosząc jedno zwycięstwo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1964 roku Dan Gurney i Carroll Shelby założyli All American Racers, zespół, który na prośbę Goodyeara skonstruował samochód na wyścig Indianapolis 500. Następnie Gurney i Shelby postanowili zbudować samochód Formuły 1. W charakterze projektanta zatrudniono Lena Terry'ego, który był odpowiedzialny za projekt Lotusa 38, który wygrał Indianapolis 500 w 1965 roku. Terry oparł projekt Mk1 na Lotusie 38. Podobnie jak w Lotusie, także w Mk1 monocoque było wykonane z aluminium i magnezu.

Pierwszy model był gotowy w maju 1966 roku. Eagle rozpoczął współpracę z budującą silniki firmą Weslake, ale początkowo musiał skorzystać z silników Climax R4. Pomimo niedostatków w mocy Dan Gurney zdobył punkty w dwóch wyścigach. W 1967 roku samochód został wyposażony w nowy, wyrafinowany silnik Weslake Type 58. Jednostka ta V12, z dwoma wałkami rozrządu w głowicy uruchamiającymi cztery zawory na cylinder, docelowo miała osiągnąć moc 500 KM przy 12 000 rpm, ale w pierwszym wyścigu osiągnęła 364 KM przy 10 000 rpm. Do wiosny 1967 roku moc wzrosła do 420 KM, czyniąc silnik jednym z najmocniejszych w stawce.

Gurney odniósł tym samochodem zwycięstwo w Grand Prix Belgii 1967, co było, nie licząc wyścigów Indianapolis 500, jedynym zwycięstwem w Formule 1 samochodu skonstruowanego w Stanach Zjednoczonych.

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Silnik Kierowcy Wyniki w poszczególnych eliminacjach Wyniki kierowców Wyniki
konstruktora
Monako
MCO
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Holandia
NLD
Niemcy
DEU
Włochy
ITA
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Punkty Pozycja Punkty Pozycja
1966 Anglo American Racers Climax Stany Zjednoczone Dan Gurney - NU 5 NU NU 7 - - 5 4 12 4 7
Stany Zjednoczone Phil Hill - - - - - - NZ - - 0 NS
Stany Zjednoczone Bob Bondurant - - - - - - - DK - 0 (3) 14
Weslake Stany Zjednoczone Dan Gurney - - - - - - NU NU - 0 (4) 12 0 NS
Stany Zjednoczone Bob Bondurant - - - - - - - - NU 0 (3) 14
1967
ZAF
Monako
MCO
Holandia
NLD
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Kanada
CAN
Włochy
ITA
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Punkty Pozycja Punkty Pozycja
Castrol Oils Ltd. Climax Kanada Al Pease - - - - - - - NS - - - 0 NS 0 NS
Anglo American Racers Stany Zjednoczone Dan Gurney NU - - - - - - - - - - 13 8
Weslake - NU NU 1 NU NU NU 3 NU NU NU 13 8
Stany Zjednoczone Richie Ginther - NZ - - - - - - - - - 0 NS
Nowa Zelandia Bruce McLaren - - - - NU NU NU - - - - 0 (3) 14
Włochy Ludovico Scarfiotti - - - - - - - - NU - - 0 (1) 21
1968
ZAF

ESP
Monako
MCO
Belgia
BEL
Holandia
NLD
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Włochy
ITA
Kanada
CAN
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Punkty Pozycja Punkty Pozycja
Anglo American Racers Weslake Stany Zjednoczone Dan Gurney NU - NU - - - NU 9 NU - - - 0 (3) 21 0 12
Castrol Oils Ltd. Climax Kanada Al Pease - - - - - - - - - NW - - 0 NS 0 NS
1969
ZAF

ESP
Monako
MCO
Holandia
NLD
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Włochy
ITA
Kanada
CAN
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Punkty Pozycja Punkty Pozycja
John Maryon Climax Kanada Al Pease - - - - - - - - DK - - 0 NS 0 NS

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wouter Melissen: Eagle Mark 1 Climax. ultimatecarpage.com. [dostęp 2012-11-10]. (ang.).
  • Cóż to był za samochód – Eagle Mk1. „F1 Racing”, s. 22, grudzień 2012. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.