Goplana LUX – Wikipedia, wolna encyklopedia
Typ | lampowy, monofoniczny |
---|---|
Producent | |
Państwo | |
Lata produkcji | 1966[2] |
Dane techniczne | |
Zakresy fal | |
Fale długie | 150–285 kHz |
Fale średnie | 525–1605 kHz |
Fale krótkie | 5,95–16 MHz |
UKF | 64,5–73 MHz |
Czułość użytkowa | |
Fale długie | 150 μV |
Fale średnie | 150 μV |
Fale krótkie | 200 μV |
UKF | 30 μV |
Inne | |
Moc wzmacniacza | 1,7 W przy h≤10% |
Napięcie zasilania | 220 V |
Pobór mocy (sieć) | ok. 60 VA |
Wymiary | 660 x 265 x 170 mm[2] |
Goplana LUX – polski monofoniczny, średniej klasy radioodbiornik, zaprezentowany na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1966 r. Wytwarzany w Zakładach Radiowych im. Kasprzaka. Dostosowany do odbioru stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Układ odbiornika (superheterodynowy) o siedmiu obwodach strojonych, zawiera 5 lamp elektronowych (ECC85, ECH81, EBF89, ECL86 i EM84) i 2 diody germanowe (DOG-53).
Zakresy zmienia się przy pomocy przełącznika klawiszowego[3]. Zastosowano klawiszową, skokową, regulację tonów niskich i wysokich przy pomocy klawiszy znajdujących się po skrajnych stronach przełącznika. Odbiornik może być używany jako wzmacniacz z gramofonem jako zewnętrznym źródłem sygnału.
Posiada antenę ferrytową, dwa gniazda antenowe (dla zewnętrznej anteny dla zakresów DSK oraz dla anteny dipolowej na zakres UKF o impedancji 300 omów), gniazdo uziemienia, gniazdo DIN wspólne dla magnetofonu i gramofonu, a także gniazdo dla dodatkowego głośnika zewnętrznego[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Radio i telewizja, WNT, Warszawa 1971
- ↑ a b Karta katalogowa nr 357. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-08-28]. (pol.).
- ↑ a b Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.