Merkury DSH-303 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Merkury HiFi DSH-303 i DSH-303A – sześciozakresowy, stereofoniczny odbiornik radiowy klasy hi-fi. Produkowany od 1979 r. przez dzierżoniowskie Zakłady Radiowe Diora^[1].

Model ten posiadał wzmacniacz mocy o mocy wyjściowej 2×20W (4 Ω), bazujący na układach hybrydowych GML-025^[1](Unitra-Telpod). Z czasem zmodyfikowany w oparciu o układy STK-077 (Sanyo) i stereodekoder na układzie HA 1156 (Hitachi) ¹)^[1]. Ze względu na różnice zasilania obu końcówek mocy zmieniony został transformator i układ zasilacza, a odbiornik otrzymał oznaczenie DSH 303A^[1]. Istniała także wersja DSH-304 z pasmem UKF CCIR produkowana m.in. dla firmy EMERSON. Obudowa drewniana z aluminiowym panelem przednim. Ponadto odbiornik posiadał^[1]:

• programator sensorowy czterech stacji w paśmie UKF oraz AM (podświetlane na czerwono, diody LED),
• układ cichego strojenia,
• układ ARCz.

• sygnał stereo, czerwona dioda LED
• programowana stacja
• zero FM
• poziom sygnału

Przy dołączeniu dwóch dodatkowych zestawów głośnikowych tylnych możliwe jest odtwarzanie programów w systemie „quasi quadro” – czyli „prawie kwadro” po polsku: ambiofonicznym (podobnie jak w Radmorach serii 51xx)^[1]. Poziom ambiofonii regulowany jest za pomocą suwaka znajdującego się pod pokrętłami programatora^[1]. Gniazdo słuchawkowe (400 Ω) umieszczone na przednim panelu. Niestety brak było filtru typu „kontur” (Loudness). Merkury HiFi produkowany był w kilku wariantach kolorystycznych: srebrny panel przedni i bursztynowa skala (najliczniej), srebrny panel i niebieska skala, a także odmiany z czarnym panelem i bursztynową bądź niebieską skalą^[1]. Te ostatnie spotykane rzadko jako tzw. egzemplarze „targowe” (wystawowe), napis UNITRA (bez Diora) także umieszczony w innym miejscu – u góry. Do odbiornika przeznaczone były dwudrożne zestawy głośnikowe ZG 30/C 114 (30 W, 4 Ω).

Zakresy odbieranych częstotliwości

• DŁUGIE 150–285 kHz
• ŚREDNIE I 525–930 kHz
• ŚREDNIE II 910–1605 kHz
• KRÓTKIE I 5,95–9,775 MHz
• KRÓTKIE II 11,7–15,45 MHz
• UKF 65,5–73,0 MHz

Częstotliwość pośrednia

• AM 465 kHz
• FM 10,7 MHz

Czułość użytkowa

– z anteny ferrytowej:

• DŁUGIE ≤ 1,5 mV/m
• ŚREDNIE ≤ 0,75 mV/m

– z anteny zewnętrznej:

• DŁUGIE ≤ 70 µV
• ŚREDNIE ≤ 50 µV
• KRÓTKIE I ≤ 50 µV
• KRÓTKIE II ≤ 70 µV
• UKF ≤ 3 µV (SEM)

Selektywność

• tor AM ≥ 36 dB przy fs = 1 MHz; ±9 kHz
• tor FM, ≥ 50 dB przy fs = 69 MHz; ±300 kHz

Tłumienie sygnałów o częstotliwości pośredniej

• AM ≥ 36 dB
• FM ≥ 80 dB

Tłumienie sygnałów lustrzanych

• DŁUGIE ≥ 46 dB przy fs = 200 kHz
• ŚREDNIE I ≥ 40 dB w całym zakresie
• KRÓTKIE I ≥ 8 dB przy fs = 8 MHz
• UKF ≥ 60 dB przy fs = 69 MHz

Największy sygnał wejściowy

• AM ≥ 0,5 V z anteny ferrytowej
• FM ≥ 0,7 V

Tłumienie przesłuchu stereofonicznego

≥ 30 dB przy fm = 1 kHz

Elektroakustyczna charakterystyka przenoszenia:

AM 40–3500 Hz; FM 40–12 500 Hz

moc: Pwyj = 2 × 20 W przy Robc = 2 × 4 Ω, h ≤ 0,7%

pasmo przenoszenia m.cz.: 40–16 000 Hz dla wejść liniowych przy dopuszczalnej nierównomierności ±1,5 dB (przy 1000 Hz)

Czułość wzmacniacza m.cz. przy Pwyj = 2 × 20 W:

• ≤ 300 mV dla gniazda magnetofonu i gramofonu z przetwornikiem piezoelektrycznym
• ≤ 3 mV dla gniazda gramofonu z przetwornikiem magnetoelektrycznym

Zakres regulacji barwy dźwięku: ±12 dB dla 100 Hz i 10 kHz

Ilość półprzewodników:

6 układów scalonych, 29 tranzystorów, 15 diod w tym 5 pojemnościowych i 1 prostownik mostkowy

• Zasilanie: sieć 220 V ±10% – 50 Hz
• Dopuszczalny pobór mocy: ok. 100 VA
• Wymiary: 560×125×280 mm
• masa ok. 10 kg

¹) – odpowiednik układu HA 1156 to MC 1310P (Motorola), LM 1310, SN 76115, A 290D (RFT) i inne z pętlą PLL; nie posiada krajowego odpowiednika, najbardziej podobnym układem jest UL 1621 (CEMI) jednakże ten jest bardziej zaawansowany technologicznie i w chwili rozpoczęcia produkcji „Merkurego” nie był jeszcze wytwarzany.

• Opis odbiornika na stronie UNITRA-Klub