Kamil Glik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamil Glik
Ilustracja
Kamil Glik podczas MŚ 2018
Pełne imię i nazwisko

Kamil Jacek Glik

Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1988
Jastrzębie-Zdrój

Obywatelstwo

polskie, niemieckie

Wzrost

190 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Cracovia

Numer w klubie

15

Kariera juniorska
Lata Klub
MOSiR Jastrzębie-Zdrój
2000–2005 WSP Wodzisław Śląski
2005 Silesia Lubomia
2006 UD Horadada
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2008 Real Madryt C 18 (0)
2008–2010 Piast Gliwice 54 (2)
2010–2011 Palermo 0 (0)
2011 → Bari (wyp.) 16 (0)
2011–2016 Torino 154 (12)
2016–2020 Monaco 128 (11)
2020–2023 Benevento 67 (2)
2023– Cracovia 22 (2)
W sumie: 459 (29)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008–2010  Polska U-21 14 (3)
2010–2022  Polska 103 (6)
W sumie: 117 (9)
  1. ↑ Aktualne na: 6 października 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 4 grudnia 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

ⓘKamil Jacek Glik (ur. 3 lutego 1988 w Jastrzębiu-Zdroju) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, od 2023 w polskim klubie Cracovia. W latach 2010–2022 reprezentant Polski.

Uczestnik Mistrzostw Europy 2016, 2020 oraz Mistrzostw Świata 2018 i 2022. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Jeden z sześciu polskich piłkarzy, obok Grzegorza Laty, Michała Żewłakowa, Roberta Lewandowskiego, Jakuba Błaszczykowskiego i Grzegorza Krychowiaka, który ma na koncie sto i więcej występów w reprezentacji.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w drużynie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji Jastrzębie-Zdrój i Wodzisławskiej Szkole Piłkarskiej Wodzisław Śląski.

Po kilku latach spędzonych w WSP Wodzisław Śląski występował przez krótki okres na zasadzie wypożyczenia w lokalnej Silesii Lubomia. Następnie razem z innym zawodnikiem WSP, Kamilem Wilczkiem, występował w hiszpańskim klubie UD Horadada, skąd przeszedł do drużyny Realu Madryt C[1], w której grał w sezonie 2007/08.

Piast Gliwice

[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie z Hiszpanii, 6 sierpnia 2008 został zawodnikiem Piasta Gliwice. 30 sierpnia 2008, w meczu z Jagiellonią Białystok, debiutował w jego barwach w Ekstraklasie, zaś prawie rok później, 15 sierpnia 2009, w spotkaniu z Zagłębiem Lubin (4:1) zdobył swoją pierwszą ligową bramkę w barwach Piasta, z którym w sezonie 2009/2010 spadł z Ekstraklasy.

US Palermo

[edytuj | edytuj kod]

7 lipca 2010 podpisał 5-letni kontrakt z włoskim klubem US Palermo[2]. W nowym klubie zadebiutował 19 sierpnia 2010 w meczu IV rundy kwalifikacji do Ligi Europy przeciwko NK Maribor (3:0), i następnie zagrał jeszcze w 3 meczach fazy grupowej tych rozgrywek – przeciwko CSKA Moskwa (1:3) oraz Lausanne-Sport (1:0).

FC Bari

[edytuj | edytuj kod]

1 stycznia 2011 został wypożyczony na pół roku do FC Bari 1908, w którego barwach 6 stycznia 2011, w meczu z US Lecce, zadebiutował w Serie A. W barwach Bari, rozegrał 16 ligowych meczów, lecz nie uchroniło to włoskiego klubu przed spadkiem do Serie B.

Kamil Glik jako kapitan Torino (2015)

Torino FC

[edytuj | edytuj kod]

1 lipca 2011 za niespełna 2,5 mln euro został zawodnikiem drugoligowego wówczas Torino FC. W sezonie 2011/2012 wywalczył z klubem awans do Serie A. 31 października 2012 w meczu z S.S. Lazio, zdobył swoją pierwszą bramkę w Serie A. W drugiej połowie lipca 2013 jako pierwszy obcokrajowiec w historii został kapitanem tego klubu[3]. Opaskę kapitańską założył po raz pierwszy 20 lipca w pierwszym przedsezonowym meczu Torino FC z US Bormiese Calcio (drużyna z miejscowości Bormio); zdobył jedną z dziesięciu bramek w tym spotkaniu (mecz zakończył się wygraną Torino 10:0)[4].

W sezonie 2014/2015 zakwalifikował się z Torino FC do Ligi Europy i dotarł z klubem do 1/8 finału tych rozgrywek, gdzie Torino FC przegrało w dwumeczu 1:2 z Zenitem Petersburg. W rewanżowym spotkaniu z tym zespołem (1:0), zdobył swoją pierwszą bramkę w europejskich pucharach. W sezonie 2014/2015 został wybrany do jedenastki sezonu Serie A przez La Gazzetta dello Sport[5].

Łącznie w barwach Torino FC, rozegrał 171 meczów, w których strzelił 13 bramek i zanotował 6 asyst. Nieprzerwanie przez 3 sezony był także kapitanem turyńskiego klubu, zyskując szacunek kibiców i miano klubowej legendy[6].

Kamil Glik w barwach AS Monaco (2016)

AS Monaco

[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 2016 przeszedł z Torino FC do AS Monaco, podpisując z monakijskim klubem 4-letni kontrakt[7][8].

Jego pierwszym oficjalnym spotkaniem w barwach nowego klubu, był rozegrany 3 sierpnia 2016 rewanżowy mecz III rundy eliminacji Ligi Mistrzów przeciwko Fenerbahçe SK. Spotkanie zakończyło się wygraną AS Monaco 3:1 i awansem do rundy play-off. Kamil Glik zmienił wówczas, w 90. minucie gry, strzelca dwóch bramek w tamtym spotkaniu Valère Germaina[9].

12 sierpnia 2016, w zremisowanym 2:2 meczu z En Avant Guingamp, zadebiutował w Ligue 1, zaś 10 września 2016 w meczu z Lille OSC (4:1) zdobył w niej swojego pierwszego gola[10][11].

14 września 2016 w wygranym 2:1, rozgrywanym na Wembley, meczu fazy grupowej z Tottenhamem Hotspur zadebiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów, do których AS Monaco zakwalifikowało się pokonując w fazie kwalifikacyjnej kolejno Fenerbahçe SK i Villarreal CF[12]. 27 września 2016 zdobył swojego pierwszego gola w Lidze Mistrzów, strzelając w ostatniej minucie meczu z Bayerem 04 Leverkusen bramkę dającą jego drużynie remis 1:1, a finalnie pierwsze miejsce w grupie E[13].

W sezonie 2016/2017 zdobył z AS Monaco, mistrzostwo Francji, a także dotarł do finału Pucharu Ligi Francuskiej, półfinału Pucharu Francji oraz półfinału Ligi Mistrzów, gdzie lepszy, po dwumeczu, okazał się włoski Juventus. Sam, w tamtym sezonie wystąpił natomiast w 53 meczach swojej drużyny, strzelając 8 bramek i notując 3 asysty. Po sezonie został wybrany do najlepszych jedenastek Ligue 1, według L’Équipe, a także francuskiej federacji piłkarskiej[14]. 13 lipca 2017 przedłużył swój kontrakt z Monaco do 30 czerwca 2021[15].

Benevento Calcio

[edytuj | edytuj kod]

11 sierpnia 2020 podpisał trzyletni kontrakt z włoskim klubem Benevento Calcio[16]. Dla polskiego obrońcy był to powrót do Serie A po czterech latach[17]. Pierwszy mecz w nowych barwach rozegrał 26 września 2020 przeciwko Sampdorii. Jego drużyna wygrała spotkanie 3:2[18]. 6 grudnia 2020 w meczu z Parmą wystąpił w roli kapitana Benevento. Tę funkcję pełnił jeszcze w dwóch spotkaniach – z Genoą oraz Crotone. 12 lutego 2021 zaliczył asystę przy bramce Nicolasa Violi na 1:1 z Bolonią[19]. 21 lutego 2021 w meczu z AS Romą otrzymał dwie żółte i w konsekwencji czerwoną kartkę, przez co pauzował w kolejnym meczu ligowym przeciwko SSC Napoli[20].

3 kwietnia 2021 otwierając wynik zremisowanego 2:2 meczu z Parmą, zdobył swoją pierwszą bramkę dla nowego klubu. Do siatki trafił jeszcze 18 kwietnia 2021 w przegranym 3:5 meczu z Lazio[21]. W sezonie 2020/2021 był podstawowym środkowym obrońcą Benevento, wystąpił w 36 z 38 możliwych do rozegrania meczów Serie A, a także w jednym spotkaniu Pucharu Włoch, strzelając 2 bramki. Benevento zajęło 18. pozycję w tabeli oznaczającą relegację do Serie B[22].

W sezonie 2022/2023 klub spadł do Serie C[23]. 30 czerwca 2023 wygasł kontrakt Glika z włoskim zespołem i nie został przedłużony.

Cracovia

[edytuj | edytuj kod]

30 sierpnia 2023 podpisał dwuletnią umowę z Cracovią[24]. Po dwóch ligowych meczach pauzy (spowodowanej zawieszeniem Glika za kartki w poprzednim klubie), 23 września 2023 zadebiutował w przegranym 1:5 meczu Ekstraklasy przeciwko Pogoni Szczecin[25].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Polska

[edytuj | edytuj kod]

Swoją reprezentacyjną karierę rozpoczął w reprezentacji Polski do lat 19. Następnie występował w reprezentacji Polski do lat 21. 9 listopada 2009 został powołany do gry w seniorskiej reprezentacji Polski przez Franciszka Smudę. Podczas pierwszego zgrupowania nie dostał szansy debiutu. 18 grudnia 2009 otrzymał ponownie powołanie od selekcjonera tym razem na Puchar Króla Tajlandii, 20 stycznia 2010 zadebiutował w reprezentacji Polski – wyszedł w podstawowym składzie na mecz z Tajlandią. W 43. minucie tego spotkania strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji. Drugą zdobył 17 października 2012, w rozegranym w Warszawie meczu z Anglią (1:1).

12 maja 2016 został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę do szerokiej kadry na mistrzostwa Europy 2016 we Francji[26]. 30 maja 2016 Nawałka oficjalnie powołał go do ścisłego składu na mistrzostwa Europy[27]. 12 czerwca 2016 podczas pierwszego, wygranego 1:0 meczu fazy grupowej z Irlandią Północną, zadebiutował w wielkim turnieju. Jako jeden z liderów drużyny, wystąpił również w pozostałych czterech meczach reprezentacji Polski i dotarł z nią do ćwierćfinału, gdzie Polska odpadła po porażce w rzutach karnych z Portugalią, uzyskując jednocześnie najlepszy wynik w historii swoich występów w mistrzostwach Europy[28].

Następnie był filarem drużyny, która z pierwszego miejsca w grupie E, awansowała na mistrzostwa świata 2018. W eliminacjach rozegrał dziewięć meczów, strzelając jedną bramkę.

4 czerwca 2018 selekcjoner Nawałka powołał go do ścisłego składu na mistrzostwa świata 2018 w Rosji[29], został również powołany na mistrzostwa świata 2022 w Katarze[30].

22 listopada 2022 rozegrał setny mecz w kadrze, w zremisowanym 0:0 mundialowym spotkaniu przeciwko Meksykowi[31].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 1 lipca 2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Piast Gliwice 2008/09 Ekstraklasa 26 0 1 0 – – – 27 0
2009/10 Ekstraklasa 28 2 1 0 – – – 29 2
Ogólnie 54 2 2 0 0 0 0 0 0 0 56 2
US Palermo 2010/11 Serie A – – – 4 0 – 4 0
Ogólnie 0 0 0 0 0 0 4 0 0 0 4 0
FC Bari 1908 (wyp.) 2010/11 Serie A 16 0 1 0 – – – 17 0
Ogólnie 16 0 1 0 0 0 0 0 0 0 17 0
Torino FC 2011/12 Serie B 23 2 1 0 – – – 24 2
2012/13 Serie A 32 1 1 0 – – – 33 1
2013/14 Serie A 34 2 1 0 – – – 35 2
2014/15 Serie A 32 7 1 0 – 11 1 – 44 8
2015/16 Serie A 33 0 2 0 – – – 35 0
Ogólnie 154 12 6 0 0 0 11 1 0 0 171 13
AS Monaco 2016/17 Ligue 1 36 6 1 1 3 0 13 1 – 53 8
2017/18 Ligue 1 36 3 1 0 4 0 6 1 1 0 48 4
2018/19 Ligue 1 33 1 1 0 2 0 5 0 1 0 42 1
2019/20 Ligue 1 23 1 1 0 – – – 24 1
Ogólnie 128 11 4 1 9 0 24 2 2 0 167 14
Benevento Calcio 2020/21 Serie A 36 2 1 0 – – – 37 2
2021/22 Serie B 26 0 2 0 – – 3 0 28 0
2022/23 Serie B 18 0 1 1 – – 0 0 19 1
Ogólnie 77 2 4 1 0 0 0 0 3 0 84 3
Cracovia 2023/24 Ekstraklasa 13 2 1 0 – – – 14 2
Ogólnie 13 2 1 0 0 0 0 0 0 0 14 2
Ogólnie w karierze 443 29 18 2 9 0 39 3 5 0 513 34

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 4 grudnia 2022)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska
2010 7 1
2011 4 0
2012 4 1
2013 7 0
2014 7 1
2015 8 0
2016 13 0
2017 6 1
2018 8 0
2019 9 1
2020 6 1
2021 11 0
2022 13 0
Suma 103 6

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Torino FC

[edytuj | edytuj kod]

AS Monaco

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Posiada również obywatelstwo niemieckie (w niemieckim paszporcie jego nazwisko zapisane jest jako ''Glück'')[35], co jest następstwem obywatelstwa jego dziadka, który, jako Górnoślązak, po II wojnie światowej znalazł się w nowych granicach Polski[36][37]. Glik uważa się za Polaka i nie czuje żadnego związku z Niemcami[35].

Od 25 czerwca 2011 jest żonaty z Martą Glik. Ma córki: Victorię (ur. 31 sierpnia 2013) i Valentinę (ur. w marcu 2019)[38][39][40][41]. 21 września 2022 ukończył studia licencjackie z zakresu zarządzania w sporcie[42][43].

W 2022 został skazany na grzywnę 10 tys. zł za pobicie, którego dokonał w 2020; będąc pod wpływem alkoholu, dwukrotnie spoliczkował turystę robiącego zdjęcia jego domku na Mazurach[44][45].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 21 (2)
    Liga Europy UEFA – 12 (1)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 3 (0)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 3 (0).
  2. ↑ Uwzględniono:
    Superpuchar Francji – 2 (0)
    Baraż o awans do Serie A – 3 (0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Real Madrid C.F. Web Oficial – Real Madrid C.F. Official Web Site [online], realmadrid.com [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29].
  2. ↑ PRESO KAMIL GLIK [online], palermocalcio.it [dostęp 2010-07-07] (wł.).
  3. ↑ Kamil Glik kapitanem Torino [online], sport.interia.pl [dostęp 2013-07-21] (pol.).
  4. ↑ Kamil Glik z golem i opaską kapitańską Torino FC [online], sportowefakty.pl [dostęp 2013-07-21] (pol.).
  5. ↑ Kolejne wyróżnienie dla Glika. Polak w jedenastce sezonu Serie A! [online], przegladsportowy.pl [dostęp 2015-06-01] (pol.).
  6. ↑ Kamil Glik dłużej w Torino. Został już LEGENDĄ [FOTO] [online] [dostęp 2016-07-03].
  7. ↑ Kamil Glik pour 4 saisons [online], asmonaco.com, 4 lipca 2016 [dostęp 2016-07-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-01] (fr.).
  8. ↑ Kamil Glik na cztery lata w Monaco. Drugi najdroższy polski piłkarz w historii! [online] [dostęp 2016-07-04].
  9. ↑ Glik zadebiutował w Monaco. Stali bywalcy za burtą Ligi Mistrzów [online] [dostęp 2016-08-12].
  10. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Ligue 1: Debiut Kamila Glika we Francji. Monaco niespodziewanie straciło punkty – WP SportoweFakty [online], 12 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-12] (pol.).
  11. ↑ Glik przyłożył się do demolki. To jego pierwszy gol dla Monaco, „TVN24.pl” [dostęp 2016-10-31].
  12. ↑ INTERIA.PL, Tottenham Hotspur – AS Monaco 1-2. Debiut Glika w Lidze Mistrzów [online] [dostęp 2016-10-31].
  13. ↑ Liga Mistrzów. Kamil Glik bohaterem Monaco! Piękny gol Polaka [online], sport.pl [dostęp 2016-10-31] (pol.).
  14. ↑ INTERIA.PL, Kamil Glik mistrzem Francji! AS Monaco w koronie [online] [dostęp 2017-06-16] (pol.).
  15. ↑ Monaco nagrodziło Glika! Nowy kontrakt i miliony na koncie Polaka, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-07-13] (pol.).
  16. ↑ Glik in giallorosso. Perfezionato l’accordo con l’AS Monaco [online], Benevento Calcio, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-11] (wł.).
  17. ↑ Redakcja, Kamil Glik wraca do Włoch. O transferze do beniaminka Serie A poinformowała jego żona [online], Gol24, 3 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-11] (pol.).
  18. ↑ Wirtualna Polska Media, Sampdoria Genua – Benevento Calcio – 2 : 3 – Wynik meczu i relacja na żywo – Serie A – 26.09.2020 – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2021-07-15] (pol.).
  19. ↑ Świetny mecz Glika, asysta w „polskim” starciu [online], sport.interia.pl [dostęp 2021-07-15] (pol.).
  20. ↑ Serie A: Czerwona kartka Kamila Glika w meczu z Romą – Polsat Sport [online], polsatsport.pl [dostęp 2021-07-15] (pol.).
  21. ↑ Serie A: Gol Kamila Glika w szalonym meczu. Juventus musi się bać o Ligę Mistrzów? – Polsat Sport [online], polsatsport.pl [dostęp 2021-07-15] (pol.).
  22. ↑ Jacek Czaplewski, Liga włoska. Spadek Benevento do Serie B. Kamil Glik zostanie czy odejdzie? [online], gol24.pl, 18 maja 2021 [dostęp 2021-07-15] (pol.).
  23. ↑ Drużyna Kamila Glika i Krzysztofa Kubicy spadła z Serie B [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-05-15].
  24. ↑ Kamil Glik nowym piłkarzem Pasów! [online], cracovia.pl [dostęp 2023-08-30] (pol.).
  25. ↑ Fatalny debiut Glika w Cracovii. Grosicki bez litości dla przyjaciela [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-09-23] (pol.).
  26. ↑ Szeroka kadra Polski na Euro 2016 [online], 90minut.pl [dostęp 2016-06-15] (pol.).
  27. ↑ Kadra Polski na Euro 2016 [online], 90minut.pl [dostęp 2016-06-15] (pol.).
  28. ↑ Euro 2016. Ćwierćfinał Polska – Portugalia. Jak Polak przestał być turystą [online] [dostęp 2016-07-03] (pol.).
  29. ↑ Skład reprezentacji Polski na mistrzostwa świata 2018 [online] [dostęp 2018-06-12].
  30. ↑ MŚ 2022. Glik i Grosicki już na zgrupowaniu, większość dotrze w poniedziałek [online], pap.pl, 13 listopada 2022 [dostęp 2022-11-23] (pol.).
  31. ↑ Glik rozegrał 100. mecz w reprezentacji Polski [online], polsatsport.pl [dostęp 2022-11-23] (pol.).
  32. ↑ Kamil Glik mistrzem Francji! AS Monaco w koronie [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-05-17] (pol.).
  33. ↑ Kamil Glik w jedenastce sezonu „L’Équipe”, „Onet Sport”, 12 maja 2017 [dostęp 2017-05-15] (pol.).
  34. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Kamil Glik w oficjalnej „11” sezonu Ligue 1 – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 15 maja 2017 [dostęp 2017-05-15] (pol.).
  35. ↑ a b Kamil Glik – bohater ze szkółki Realu, który nie wybrał Niemców [online], onet.pl [dostęp 2012-10-18] (pol.).
  36. ↑ Baggert der FC Bayern am Turiner Abwehrspieler Kamil Glik? [online], abendzeitung-muenchen.de [dostęp 2020-08-12] (niem.).
  37. ↑ Transfer-Ticker: Alle Gerüchte rund um den FC Bayern [online], tz.de [dostęp 2020-08-12] (niem.).
  38. ↑ Córeczka Kamila Glika skończyła rok. Marta Glik pokazała piękne zdjęcia z sesji [online], Onet Sport, 3 marca 2020 [dostęp 2022-01-06] (pol.).
  39. ↑ Żona Kamila Glika – zdjęcia żony, dziecko, Instagram – Party.pl [online], Party.pl [dostęp 2016-07-03].
  40. ↑ Glik jakiego nie znacie! Żona i córka opowiadają o stoperze Torino [online] [dostęp 2016-07-03].
  41. ↑ Kamil Glik został ojcem [online], Onet Ofsajd, 31 sierpnia 2013 [dostęp 2018-04-30] (pol.).
  42. ↑ Kamil Glik obronił pracę licencjacką. Studiował razem z żoną Martą [online], gol24.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-22] (pol.).
  43. ↑ Kamil Glik przez lata zdobywał swoje wykształcenie. Nie uwierzycie, ile zajęło mu zdanie matury [online], sport.se.pl, 31 marca 2021 [dostęp 2022-09-22] (pol.).
  44. ↑ Wirtualna Polska Media, Kamil Glik skazany za pobicie [online], sportowefakty.wp.pl, 25 października 2022 [dostęp 2022-10-25] (pol.).
  45. ↑ Zaskakująca sprawa! Kamil Glik usłyszał wyrok za pobicie polskiego turysty! [online], sport.interia.pl [dostęp 2022-10-25] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Skład KS Cracovia w sezonie 2024/25
  • Aktualny na dzień 1 września 2024
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Euro 2016

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2018

Polska

Skład reprezentacji Polski na Euro 2020

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2022

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Glik&oldid=75568730”