Miley Cyrus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Miley Cyrus
Ilustracja
Miley Cyrus (2019)
Imię i nazwisko

Miley Ray Cyrus

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1992
Franklin, Stany Zjednoczone

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

pop, rock, country, hip-hop, muzyka elektroniczna

Zawód

piosenkarka, aktorka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna, producentka filmowa, reżyserka, filantropka

Aktywność

od 2001

Wydawnictwo

Walt Disney Records (2007–2010)
Hollywood Records (2007–2010)
RCA Records (2013–2021)
Columbia Records (od 2021)

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Miley Ray Cyrus (ur. 23 listopada 1992 we Franklin jako Destiny Hope Cyrus) – amerykańska piosenkarka popowa, aktorka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna, producentka filmowa, reżyserka i filantropka. Laureatka dwóch nagród Grammy, jednej Brit i trzech MTV Video Music Awards.

Córka piosenkarza country Billy’ego Raya Cyrusa. Zdobyła popularność dzięki głównej roli Miley Stewart w młodzieżowym serialu telewizyjnym Hannah Montana (2006–2011) stacji Disney Channel. Równolegle do kariery aktorskiej rozpoczęła działalność muzyczną, nagrywając ścieżki dźwiękowe do serialu i solowe utwory. W jej twórczości pojawiły się elementy gatunków takich jak rock, country, hip-hop i muzyka elektroniczna. Wydała dotychczas osiem albumów studyjnych: Meet Miley Cyrus (2007), Breakout (2008), Can’t Be Tamed (2010), Bangerz (2013), Miley Cyrus & Her Dead Petz (2015), Younger Now (2017), Plastic Hearts (2020) i Endless Summer Vacation (2023), a także minialbumy The Time of Our Lives (2009) i She Is Coming (2019). Pięć jej wydawnictw dotarło do pierwszego miejsca amerykańskiej listy sprzedaży Billboard 200[1]. Wylansowała przeboje takie jak „See You Again” (2007), „7 Things” (2008), „The Climb” (2009), „Party in the U.S.A.” (2009), „We Can’t Stop” (2013), „Wrecking Ball” (2013), „Malibu” (2017), „Nothing Breaks Like a Heart” (2018), „Midnight Sky” (2020) i „Flowers” (2023).

Wystąpiła między innymi w filmach Piorun (2008, dubbing), Ostatnia piosenka (2010) i LOL (2012) oraz serialach Crisis in Six Scenes (2016) i Czarne lustro (2019). Była trenerką talent show The Voice (2016, 2017) i reżyserowała kilka swoich teledysków. Jej działalność filantropijna obejmuje między innymi fundację Happy Hippie Foundation, którą założyła w 2015 w celu wsparcia bezdomnych i społeczności LGBT.

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Destiny Hope Cyrus urodziła się 23 listopada 1992 w mieście Franklin w stanie Tennessee[2]. Jej rodzicami są piosenkarz i aktor Billy Ray Cyrus oraz Leticia Jean „Tish” Cyrus (wówczas pod nazwiskiem rodowym Finley)[3]. Ma troje starszego rodzeństwa przyrodniego: Christophera Cody’ego (syna Billy’ego Raya, urodzonego w 1992) oraz Brandi i Trace’a (dzieci Leticii, urodzonych kolejno w 1987 i 1989), a także dwoje młodszego rodzeństwa: Braisona (urodzonego w 1994) i Noah (urodzoną w 2000)[4]. Jej matką chrzestną jest piosenkarka Dolly Parton[5]. Rodzice uzasadnili nadanie jej imion Destiny i Hope (w tłumaczeniu na polski Przeznaczenie i Nadzieja) wiarą w osiągnięcie przez nią dużego sukcesu. W dzieciństwie miała przezwisko Smiley, które później zamieniło się w jej przyszłe imię Miley[6]. W 2008 imiona zostały prawnie zmienione na Miley Ray[7].

W dzieciństwie mieszkała z rodziną w miejscowości Thompson’s Station w Tennessee[8] i uczęszczała do szkoły podstawowej Heritage Elementary School w hrabstwie Williamson[9]. W 2001 Cyrusowie przeprowadzili się do Toronto w Kanadzie, gdzie Billy Ray kręcił serial Doc[10]. W tym samym roku Miley zapragnęła zostać aktorką, zobaczywszy musical Mamma Mia! w Royal Alexandra Theatre[11]. Rodzice zapisali ją na lekcje śpiewu i gry aktorskiej w Armstrong Acting Studio w Toronto[12]. Zadebiutowała jako aktorka niewielkimi rolami w Doc[6] i filmie Tima Burtona Duża ryba (2003)[13]. Ponadto wzięła udział w castingu do głównej roli w filmie Rekin i Lava: Przygoda w 3D (2005) i zakwalifikowała się do finału, w którym zrezygnowała[14]. Tish stała się menedżerką córki[15] i załatwiła jej kontrakt z Mitchellem Gossettem z agencji Cunningham Escott Slevin Doherty[16]. Za namową Dolly Parton Cyrus nawiązała również współpracę z Jasonem Moreyem z Morey Management Group, zajmującym się karierą muzyczną. Ponadto zaczął dla niej pracować menedżer finansów ojca[15].

Cyrus choruje na łagodne, ale powtarzające się zaburzenie rytmu serca o nazwie częstoskurcz nadkomorowy[17].

Działalność artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

2006–2008: Hannah Montana, Meet Miley Cyrus i Breakout

[edytuj | edytuj kod]
Cyrus jako Hannah Montana podczas koncertu z trasy Best of Both Worlds Tour (2007)

W wieku 11 lat wzięła udział w castingu do serialu Hannah Montana stacji telewizyjnej Disney Channel, opowiadającego o nastolatce, która skrywa w tajemnicy przed światem swoją drugą tożsamość – popularną piosenkarkę. Początkowo ubiegała się o rolę najlepszej przyjaciółki tytułowej bohaterki, jednak otrzymała propozycję wcielenia się w główną postać[18]. Choć producenci najpierw odrzucili ją ze względu na zbyt niski wiek[19], ostatecznie powierzyli jej rolę ze względu na umiejętności aktorskie i wokalne. Postać otrzymała nazwisko Miley Stewart, a Billy Ray Cyrus został obsadzony w roli ojca Stewart[20]. Premierowy odcinek sitcomu został wyemitowany 24 marca 2006, gromadząc największą widownię telewizyjną w historii pierwszych odcinków seriali Disney Channel, tj. 5,4 mln osób. Już podczas pierwszego sezonu serial stał się drugim najlepiej oglądanym programem w Stanach Zjednoczonych w grupie wiekowej 6–14, ustępując tylko talent show American Idol[21].

4 kwietnia 2006 ukazała się składanka piosenek pt. Disneymania 4, na której znalazł się cover utworu „Zip-a-Dee-Doo-Dah” w wykonaniu Cyrus[22]. 17 lipca 2006 został wydany utwór „Stand” Cyrusa z gościnnym udziałem jego córki[23]. Od 15 września do 15 października 2006 piosenkarka koncertowała jako support podczas północnoamerykańskiej trasy The Party’s Just Begun Tour girls bandu Cheetah Girls, występując jako Hannah Montana i śpiewając piosenki z serialu[24].

24 października 2006 wytwórnia Walt Disney Records wydała ścieżkę dźwiękową Hannah Montana z muzyką z serialu. Album, jako pierwszy w historii z muzyką do programu telewizyjnego, zadebiutował na pierwszym miejscu amerykańskiej listy sprzedaży Billboard 200[25]. W samych Stanach jego sprzedaż przekroczyła 3,7 mln egzemplarzy, co przełożyło się na certyfikat potrójnej platyny[26]. Po sukcesie ścieżki dźwiękowej Cyrus podpisała z należącą do The Walt Disney Company wytwórnią Hollywood Records kontrakt na cztery albumy pod własnym nazwiskiem[27]. 26 czerwca 2007 odbyła się premiera podwójnego albumu Hannah Montana 2/Meet Miley Cyrus, na którym pierwszy dysk, Hannah Montana 2, był ścieżką dźwiękową do drugiego sezonu serialu, zaś drugi, Meet Miley Cyrus, debiutanckim albumem studyjnym Cyrus. Wydawnictwo, podobnie jak poprzednie, zadebiutowało na pierwszym miejscu Billboard 200 i pokryło się w Stanach potrójną platyną[28][29]. Promujący go singel „See You Again” dotarł do 10. miejsca amerykańskiej listy przebojów Hot 100 tygodnika „Billboard”[30].

Cyrus podczas gali MTV Video Music Awards 2008

17 sierpnia 2007 na Disney Channel odbyła się premiera filmu High School Musical 2, w którym Cyrus wystąpiła w roli cameo[31]. Zaraz po nim został wyemitowany odcinek Hannah Montany, który zgromadził największą widownię w historii seriali amerykańskiej telewizji kablowej[32]. 10 października 2007 ukazał się „Ready, Set, Don’t Go”, pierwszy singel Cyrus pod własnym nazwiskiem, który nagrała w duecie z ojcem[33]. 18 października 2007 piosenkarka wyruszyła w swoją pierwszą trasę koncertową Best of Both Worlds Tour[34]. Przez pierwszą część każdego koncertu występowała jako Hannah Montana, prezentując muzykę z serialu, a w drugiej wykonywała własne utwory[35]. Trasa trwała do 31 stycznia 2008, obejmując występy w Stanach Zjednoczonych i kanadyjskim Toronto[36]. Bilety na każdy z koncertów zostały wyprzedane w kilka minut[37], a ostateczny dochód brutto przekroczył 54 mln dolarów amerykańskich[38].

1 lutego 2008 do kin wszedł film koncertowy Hannah Montana & Miley Cyrus: Best of Both Worlds Concert[39], z którego dochód przekroczył 70 mln dol., co było rekordem spośród wszystkich dotychczasowych koncertów kinowych[40]. 11 marca 2008 odbyła się premiera albumu koncertowego Best of Both Worlds Concert[41]. 30 marca 2008 Cyrus otrzymała za rolę w Hannah Montanie nagrodę Young Artist Award dla najlepszej młodej aktorki pierwszoplanowej w serialu telewizyjnym[42]. 22 lipca 2008 wydała album pt. Breakout, który zadebiutował na pierwszym miejscu Billboard 200[43] i rozszedł się w ponad 1,5 mln egzemplarzach w USA[44]. Promujący go singel „7 Things” zajął dziewiąte miejsce na Hot 100[30]. 17 listopada 2008 na ekrany kin wszedł film animowany Piorun, w którym Cyrus wystąpiła w roli dubbingowej jako Penny. Ponadto wraz z Johnem Travoltą nagrała na potrzeby produkcji utwór „I Thought I Lost You”, dzięki któremu została nominowana do Złotego Globa za najlepszą piosenkę[45].

2009–2012: The Time of Our Lives, Can’t Be Tamed i skupienie na aktorstwie

[edytuj | edytuj kod]
Cyrus podczas koncertu z trasy Wonder World Tour (2009)

19 stycznia 2009 wystąpiła podczas koncertu Kids’ Inaugural: We Are the Future, zorganizowanego w Waszyngtonie przez Michelle Obamę z okazji zaprzysiężenia Baracka Obamy na prezydenta Stanów Zjednoczonych[46]. 3 marca 2009 wydała napisaną wspólnie z Hilary Liftin książkę autobiograficzną Droga do sławy[47]. 10 kwietnia 2009 odbyła się premiera filmu kinowego Hannah Montana: Film[48], który przyniósł ponad 155 mln dol. dochodu[49]. Na ścieżce dźwiękowej do produkcji, która dotarła do pierwszego miejsca notowania Billboard 200, znalazły się głównie utwory Cyrus, częściowo pod własnym nazwiskiem, a częściowo jako Hannah Montana[50]. Wówczas 16-letnia piosenkarka stała się pierwszym wykonawcą w historii, którego cztery albumy osiągnęły pierwsze miejsce amerykańskiej listy sprzedaży[51]. Promujący album singiel „The Climb” dotarł do czwartego miejsca na Hot 100[30] i przez 15 tygodni zajmował pierwszą pozycję listy Adult Contemporary „Billboardu”[52].

12 czerwca 2009 odbyła się premiera albumu Lines, Vines and Trying Times zespołu Jonas Brothers, na którym Cyrus zaśpiewała gościnnie w utworze „Before the Storm”[53]. 6 lipca 2009 została wydana ścieżka dźwiękowa Hannah Montana 3 do trzeciego sezonu serialu[54]. W sierpniu 2009 do sprzedaży w sieci sklepów Walmart trafiła kolekcja ubrań sygnowana nazwiskiem Cyrus[55]. 28 sierpnia 2009 piosenkarka wydała minialbum pt. The Time of Our Lives[56]. Promujący go singel „Party in the U.S.A.” dotarł do drugiego miejsca listy Hot 100[30] i pokrył się diamentową płytą za osiągnięcie progu 10 mln sprzedanych egzemplarzy w USA[29][57]. Od 14 września do 29 grudnia 2009 Cyrus odbyła swoją pierwszą trasę koncertową niezwiązaną z Hannah Montaną, Wonder World Tour, obejmującą Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię i Irlandię[58]. Dochód z koncertów przekroczył 67 mln dol.[59]. 7 grudnia 2009 Cyrus wystąpiła dla brytyjskiej rodziny królewskiej podczas dorocznej gali Royal Variety Performance[60].

Cyrus podczas koncertu z trasy Gypsy Heart Tour (2011)

2 marca 2010 ukazał się singiel „Nothing to Lose” Breta Michaelsa z gościnnym udziałem Cyrus[61]. 31 marca 2010 odbyła się premiera melodramatu Ostatnia piosenka, w którym Cyrus zagrała u boku Liama Hemswortha główną rolę[62]. Mimo negatywnego odbioru ze strony krytyków[63], film przyniósł niemal 90 milionów dolarów dochodu[64]. Na jego ścieżce dźwiękowej znalazły się dwa utwory w wykonaniu Cyrus: „When I Look at You” i „I Hope You Find It”[65]. 27 maja 2010 odbyła się premiera filmu Seks w wielkim mieście 2, w którym Cyrus zagrała samą siebie w roli cameo[66]. Kolejno 29 maja i 6 czerwca 2010 wystąpiła jako główna gwiazda festiwali Rock in Rio w Lizbonie i Madrycie[67]. 18 czerwca 2010 wytwórnia Hollywood Records wydała Can’t Be Tamed, ostatni z czterech albumów, na który Cyrus podpisała kontrakt[68]. Wydawnictwo zadebiutowało na trzecim miejscu listy Billboard 200[1], a promujący je singel pod tym samym tytułem dotarł do ósmego miejsca na Hot 100[30]. W dniu premiery albumu stacja ABC wyemitowała film koncertowy Miley Cyrus: Live from London, nagrany podczas występów piosenkarki w londyńskiej O2 Arenie podczas trasy Wonder World Tour[69]. 20 czerwca 2010 Cyrus poprowadziła kanadyjską galę MuchMusic Video Awards 2010[70]. 15 października 2010 odbyła się premiera ścieżki dźwiękowej Hannah Montana Forever do czwartego sezonu Hannah Montany[71], a 16 stycznia 2011 został wyemitowany finałowy odcinek serialu[72].

5 marca 2011 poprowadziła odcinek programu Saturday Night Live[73]. W tym samym miesiącu ogłosiła dłuższą przerwę od muzyki celem skupienia się na karierze aktorskiej[74]. Od 29 kwietnia do 2 lipca 2011 odbyła trasę koncertową Gypsy Heart Tour, jednak jeszcze przed jej rozpoczęciem oświadczyła, że nie czuje się komfortowo, występując w USA, więc pominie je podczas trasy[75]. Koncerty objęły Amerykę Łacińską, gdzie Cyrus występowała głównie na stadionach, Filipiny i Australię[76]. Dochód z trasy przekroczył 26 mln dol[77]. W 2012 zostały wydane dwa filmy z Cyrus w rolach głównych: LOL i Tajna agentka[78][79]. Oba zebrały głównie negatywne recenzje[80][81]. Ponadto Cyrus pojawiła gościnnie w dwóch odcinkach serialu Dwóch i pół[82]. W tym samym roku artystka zamieściła w serwisie YouTube serię pt. The Backyard Sessions, zawierającą jej występy na żywo z coverami ulubionych utworów[83], a także pojawiła się w utworze „You’re Gonna Make Me Lonesome When You Go” na kompilacji Chimes of Freedom: The Songs of Bob Dylan[84] i zaśpiewała w singlu „Decisions” producenta Borgore[85].

2013–2015: Bangerz i Miley Cyrus & Her Dead Petz

[edytuj | edytuj kod]
Cyrus podczas koncertu 93.3 FLZ Jingle Ball w Tampie (2013)

W 2013 podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią RCA Records i zatrudniła jako menedżera Larry’ego Rudolpha, reprezentującego także Britney Spears[68][86]. Rozpoczęła ponadto nagrania kolejnego albumu, nawiązując współpracę m.in. z Mike Will Made It, Dr. Lukiem i Pharrellem Williamsem[68][87]. W wywiadzie zdradziła, że nadchodzącą płytę należy traktować jako jej debiut, ponieważ nie utożsamia się z muzyką nagrywaną za czasów Hannah Montany[88]. Jeszcze przed premierą wydawnictwa ukazały się single z jej gościnnym udziałem: „Ashtrays and Heartbreaks” Snoop Liona (4 kwietnia)[89], „Fall Down” will.i.ama (16 kwietnia)[90] oraz „23” Mike Will Made It (10 września), gdzie gościnnie pojawili się również Wiz Khalifa i Juicy J[91]. Cyrus i Justin Bieber zaśpiewali także w niewydanej piosence Lil Twista „Twerk”[92].

3 czerwca 2013 odbyła się premiera pierwszego singla z nadchodzącego albumu, „We Can’t Stop”. Utwór odniósł sukces komercyjny na całym świecie, docierając w wielu krajach do pierwszych dziesiątek list przebojów[93]. Jako pierwszy w karierze Cyrus zajął czołowe miejsce brytyjskiego notowania UK Singles Chart[94], a w USA dotarł do drugiego miejsca na Hot 100[30]. Teledysk do singla pobił dwa rekordy serwisu Vevo – największej liczby wyświetleń w pierwszej dobie (10,7 mln) oraz najszybszego czasu od premiery do zyskania certyfikatu Vevo za 100 mln odtworzeń (37 dni)[95]. W USA singiel pokrył się pięciokrotną platyną[29].

25 sierpnia 2013 Cyrus zaśpiewała „We Can’t Stop” oraz, w duecie z Robinem Thicke, „Blurred Lines” podczas gali MTV Video Music Awards 2013. Szeroko krytykowany w mediach występ był najczęściej komentowanym wydarzeniem w historii serwisu Twitter (ponad 306 tys. wpisów na minutę)[96][97]. W dniu gali Cyrus wydała kolejny singel, „Wrecking Ball”, który – podobnie jak „We Can’t Stop” – osiągnął sukces komercyjny na całym świecie, docierając do pierwszych miejsc list między innymi w Stanach Zjednoczonych (na Hot 100)[30], Wielkiej Brytanii[98] czy Kanadzie[99]. Utwór pokrył się siedmiokrotną platyną w USA[29], a dzięki teledyskowi do „Wrecking Ball” Cyrus ponownie pobiła rekord wyświetleń przez pierwsze 24 godziny w serwisie Vevo[100].

Cyrus podczas koncertu z trasy Bangerz Tour (2014)

30 września 2013 wydała album studyjny pt. Bangerz, a 2 października 2013 stacja MTV wyemitowała poświęcony jego powstaniu film dokumentalny Miley: The Movement[101]. Płyta zadebiutowała na pierwszych miejscach list sprzedaży m.in. w USA[1], Wielkiej Brytanii[98], Australii[102] i Kanadzie[103]. Do lutego 2014 sprzedała się w USA w nakładzie 1 mln egzemplarzy, a do 2018 w 3 mln, dzięki czemu pokryła się potrójną platyną[29]. Cyrus ponadto zdobyła za Bangerz nominację do nagrody Grammy za najlepszy popowy album wokalny[104]. Kolejno 5 i 26 listopada 2013 ukazały się dwa single nagrane przez Cyrus z innymi artystami: „Real and True” z Futurem i Mr Hudsonem[105] oraz „Feelin’ Myself” z will.i.amem, French Montaną, Wizem Khalifą i DJ Mustardem[106]. 10 listopada 2013 otrzymała dwie nagrody na gali Europejskich Nagród Muzycznych MTV 2013[107], zaś w grudniu 2013 wzięła udział w amerykańskiej serii koncertów świątecznych Jingle Ball[108].

W styczniu 2014 wystąpiła w kampanii reklamowej projektanta mody Marca Jacobsa[109] i zagrała koncert z serii MTV Unplugged, podczas którego gościnnie zaśpiewała Madonna[110]. 14 lutego 2014 wyruszyła w trasę koncertową Bangerz Tour[111]. Jej pierwszy, północnoamerykański etap, został przerwany w kwietniu ze względu na silną reakcję alergiczną artystki[112]. Po kilku tygodniach hospitalizacji Cyrus rozpoczęła serię występów w Europie, następnie wznowiła trasę po USA, a do 23 października 2014 zagrała koncerty w Ameryce Łacińskiej, Nowej Zelandii i Australii[113]. Ostatecznie dochód z trasy wyniósł około 63 mln dol[114].

24 sierpnia 2014 Cyrus odebrała na gali MTV Video Music Awards 2014 nagrodę w kategorii teledysk roku za „Wrecking Ball”[115]. Za kulisami ceremonii oświadczyła w wywiadzie, że zamierza skupić się na muzyce, a nie związanym z nią widowiskiem, a jej nowe nagrania będą reprezentować psychodelię[116]. Nawiązała współpracę z zespołem The Flaming Lips, której owocem był gościnny występ na wydanym 27 października 2014 With a Little Help from My Fwends, ich tribute albumie dla Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band grupy The Beatles[117].

Cyrus podczas gali Rock and Roll Hall of Fame (2015)

15 lutego 2015 wystąpiła w programie Saturday Night Live 40th Anniversary Special z okazji 40-lecia Saturday Night Live[118]. 30 sierpnia 2015 poprowadziła galę MTV Video Music Awards 2015, którą zakończyła niezapowiedzianym wykonaniem premierowej piosenki „Dooo It!”. Bezpośrednio po występie w serwisie SoundCloud został zamieszczony jej nowy album Miley Cyrus & Her Dead Petz[119], przy którego udziału w produkcji ani wydaniu nie miała wytwórnia Cyrus, RCA Records[120], która dopiero w 2017 rozpoczęła jego odpłatną dystrybucję[121]. Nagrania zostały przygotowane głównie we współpracy z The Flaming Lips[122]. 14 września 2015 Cyrus wydała utwór „Hands of Love”, napisany przez Lindę Perry i nagrany na potrzeby filmu Tytuł do praw[123]. Od 19 listopada do 19 grudnia 2015 odbyła trasę koncertową Milky Milky Milk Tour, podczas której na scenie towarzyszyli jej The Flaming Lips. Trasa objęła teatry w siedmiu miastach USA i kanadyjskim Vancouver[124]. Kolejno 20 listopada i 4 grudnia 2015 ukazały się dwa filmy, w których Cyrus zagrała siebie samą w rolach cameo: Cicha noc[125] i A Very Murray Christmas[126].

2016–2020: Younger Now, She Is Coming i Plastic Hearts

[edytuj | edytuj kod]

W 2016 pojawiła się w roli doradcy uczestników w 10. edycji amerykańskiego talent show The Voice, po czym została ogłoszona przez producentów nową trenerką w 11. edycji, tym samym stając się najmłodszym jurorem w całej światowej franczyzie The Voice[127][128]. Emisja sezonu z jej udziałem rozpoczęła się 19 września 2016[129]. 30 września 2016 na platformie Amazon Prime Video ukazał się miniserial Crisis in Six Scenes, stworzony, napisany i wyreżyserowany przez Woody’ego Allena, z Cyrus w jednej z głównych ról[130]. Produkcja zebrała głównie negatywne recenzje[131], a sam Allen nazwał ją „katastroficznym błędem”[132].

Cyrus podczas Capital Pride Festivalu w Waszyngtonie (2017)

10 kwietnia 2017 odbyła się premiera filmu Strażnicy Galaktyki vol. 2 z franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela, w którym Cyrus wystąpiła w dubbingowej roli cameo jako Mainframe[133]. 4 czerwca 2017 artystka była jedną z gwiazd koncertu One Love Manchester, zorganizowanego przez Arianę Grande w Manchesterze w odpowiedzi na zamach terrorystyczny po jej koncercie[134]. 13 sierpnia 2017 otrzymała honorową nagrodę Teen Choice Award za całokształt twórczości[135]. 29 września 2017 wydała swój szósty album pt. Younger Now[136], który zadebiutował na piątym miejscu listy Billboard 200[1] i pokrył się podwójną platyną w USA[29], a promujący go singel „Malibu” dotarł do 10. miejsca listy Hot 100[30]. Cyrus powróciła jako trenerka The Voice w 13. edycji, emitowanej jesienią i zimą 2017[137].

28 stycznia 2018 wystąpiła z Eltonem Johnem podczas 60. ceremonii wręczenia nagród Grammy[138], a 24 marca 2018 zaśpiewała „The Climb” podczas demonstracji March for Our Lives w Waszyngtonie[139]. 6 kwietnia 2018 ukazały się dwa tribute albumy poświęcone Eltonowi Johnowi: Revamp i Restoration, na których znalazły się covery utworów „Don’t Let the Sun Go Down on Me” i „The Bitch Is Back” w wykonaniu Cyrus[140]. Również w 2018 artystka nawiązała współpracę muzyczną z Markiem Ronsonem[141], której pierwszym owocem był wydany 29 listopada 2018 singel Ronsona „Nothing Breaks Like a Heart” z udziałem Cyrus[142]. Piosenka odniosła sukces komercyjny na świecie, docierając m.in. do drugich miejsc list w Wielkiej Brytanii[98] i Polsce[143], oraz została nominowana do nagrody Brit w kategorii Utwór roku[144]. W Polsce zajęła szóste miejsce w podsumowaniu piosenek najczęściej odtwarzanych w stacjach radiowych w 2019[145]. 14 grudnia 2018 ukazał się cover utworu „Happy Xmas (War Is Over)” Johna Lennona i Yoko Ono, nagrany przez Ronsona, Cyrus oraz syna oryginalnych wykonawców, Seana Ono Lennona[146].

28 lutego 2019 został wyemitowany odcinek reality show RuPaul’s Drag Race, w którym Cyrus była gościnną jurorką[147]. W maju 2019 ogłosiła wydanie trzech minialbumów, które miały się złożyć na jej kolejny album studyjny, She Is Miley Cyrus. 31 maja 2019 wydała pierwszy z nich, She Is Coming[148], który promowała singlem „Mother’s Daughter”[149]. Wiosną i latem 2019 odbyła serię koncertów na festiwalach muzycznych, m.in. na Glastonbury Festivalu w Wielkiej Brytanii[150][151]. 1 czerwca 2019 dała podczas Orange Warsaw Festivalu w Warszawie swój pierwszy występ w Polsce[152]. 5 czerwca 2019 odbyła się premiera odcinka „Rachel, Jack i Ashley Too” serialu Czarne lustro platformy Netflix, w którym Cyrus wcieliła się w główną rolę piosenkarki Ashley O[153]. Na potrzeby serialu nagrała utwory „On a Roll” i „Right Where I Belong” – covery piosenek „Head Like a Hole” i „Right Where It Belongs” zespołu Nine Inch Nails, wydane 14 czerwca 2019 na wspólnym singlu[154]. 16 sierpnia 2019 wydała premierowy singel „Slide Away”[155]. 13 września 2019 odbyła się premiera utworu „Don’t Call Me Angel”, który nagrała wraz z Arianą Grande i Laną Del Rey na potrzeby filmu Aniołki Charliego[156].

Wydarzenia z życia prywatnego Cyrus wpłynęły na decyzję o porzuceniu materiału nagranego na potrzeby She Is Miley Cyrus, który nie odzwierciedlał jej aktualnych odczuć. Równocześnie zrezygnowała z wydania dwóch zapowiedzianych minialbumów oraz z zaplanowanego tytułu albumu[157][158]. 2 października 2020 ukazał się album bożonarodzeniowy Dolly Parton A Holly Dolly Christmas, na którym Cyrus zaśpiewała gościnnie w utworze „Christmas Is”[159].

27 listopada 2020 wydała swój siódmy album studyjny pt. Plastic Hearts, który nagrała głównie we współpracy z Andrew Wattem i Louisem Bellem i na którym zaśpiewali gościnnie Dua Lipa, Joan Jett, Billy Idol i Stevie Nicks[160][161]. Album zadebiutował na drugim miejscu listy Billboard 200[1] i przez sześć tygodni zajmował pierwszą pozycję notowania Top Rock Albums magazynu „Billboard”[162]. Album promowały single „Midnight Sky”[163] i „Prisoner” (w duecie z Duą Lipą)[164], które zajęły kolejno 15. i 12. pozycję na światowej liście przebojów Billboard Global 200[165].

Od 2021: Endless Summer Vacation

[edytuj | edytuj kod]
Cyrus w 2020

7 lutego 2021 zagrała w Tampie przygotowany z National Football League i serwisem TikTok koncert dla pracowników służby medycznej, który towarzyszył odbywającemu się w tym samym dniu meczowi Super Bowl LV[166]. 31 marca 2021 otrzymała nominację do nagrody Brit dla artystki zagranicznej[167]. W marcu 2021 podpisała kontrakt muzyczny z wytwórnią Columbia Records[121]. Pierwszym wydawnictwem z nową firmą był remiks singla „Without You” rapera The Kid Laroi z gościnnym udziałem piosenkarki, który dotarł do ósmego miejsca listy Hot 100 „Billboardu”[168][30] i 10. miejsca ogólnoświatowej Billboard Global 200[165].

W maju 2021 podpisała umowę z koncernem NBCUniversal w sprawie współpracy artystycznej, obejmującej m.in. trzy programy specjalne z jej udziałem. Pierwszym z nich był koncert Miley Cyrus Presents Stand by You, zagrany w Nashville z okazji miesiąca dumy i zamieszczony 25 czerwca 2021 w serwisie strumieniowym Peacock[169]. 22 czerwca 2021 opublikowała cover utworu „Nothing Else Matters” zespołu Metallica, który nagrała na potrzeby tribute albumu pt. The Metallica Blacklist[170]. Latem oraz jesienią 2021 odbyła serię występów na amerykańskich festiwalach muzycznych, takich jak Austin City Limits, Lollapalooza czy Music Midtown[171]. 17 września 2021 ukazał się album rapera Lil Nas X Montero, na którym Cyrus zaśpiewała w utworze „Am I Dreaming”[172]. 31 grudnia 2021 wzięła udział w sylwestrowym koncercie telewizji NBC w Miami, na którym zaśpiewała i który współprowadziła z Pete’em Davidsonem[173].

Od 18 do 26 marca 2022 odbyła trasę koncertową Attention Tour, obejmującą występy w Ameryce Południowej, m.in. w ramach festiwalu Lollapalooza[174]. 1 kwietnia 2022 wydała album koncertowy pt. Attention: Miley Live, złożony z nagrań z koncertu w Los Angeles, zagranego 12 lutego 2022[175]. 1 grudnia 2022 telewizja NBC wyemitowała bożonarodzeniowy film telewizyjny Dolly Parton’s Mountain Magic Christmas z Dolly Parton w roli głównej, w którym Cyrus zagrała gościnnie siebie samą[176]. 31 grudnia 2022 po raz drugi z rzędu poprowadziła koncert sylwestrowy NBC, tym razem wspólnie z Parton[177].

10 marca 2023 wydała ósmy album studyjny, Endless Summer Vacation[178], który zadebiutował na pierwszych miejscach list sprzedaży między innymi w Wielkiej Brytanii i Australii[179][180]. Promujący go singel „Flowers” był, według danych International Federation of the Phonographic Industry, najpopularniejszym utworem 2023 roku w skali globalnej[181]. Dwukrotnie pobił w serwisie Spotify rekord największej liczby odsłuchań piosenki w przeciągu tygodnia[182]. Ponadto dotarł do pierwszego miejsca listy Billboard Global 200[165] i notowań w ponad 35 państwach na świecie[183], między innymi w Stanach Zjednoczonych[30], Wielkiej Brytanii[98], Australii[184] oraz Polsce (listy OLiS – single w streamie i OLiA)[185][186]. W Stanach Zjednoczonych spędził 57 tygodni na szczycie listy Adult Contemporary[187], co jest najwyższym wynikiem w historii wszystkich list „Billboardu” typu airplay[188]. W 2023 artystka otrzymała 6 nominacji do MTV Video Music Awards (w tym w kategorii teledysk roku)[189], 4 do Europejskich Nagród Muzycznych MTV[190] i 9 do Billboard Music Awards, z których 3 zamieniły się w nagrody[191]. Zagrała drugoplanową rolę dubbingową Van w drugim sezonie serialu animowanego Zasoby ludzkie platformy Netflix, wydanym 9 czerwca 2023[192]. Zaśpiewała gościnnie w nowej wersji własnej piosenki „Wrecking Ball”, nagranej przez Dolly Parton na wydany 17 listopada 2023 album Rockstar[193].

4 lutego 2024 wykonała „Flowers” podczas 66. ceremonii wręczenia nagród Grammy[194]. W trakcie gali zdobyła dzięki singlowi swoje dwie pierwsze nagrody Grammy w karierze, w kategoriach nagranie roku i najlepszy popowy występ solo. Ponadto była nominowana w 4 innych kategoriach, w tym za album roku (Endless Summer Vacation) i piosenkę roku („Flowers”)[195]. Wcieliła się w rolę cameo Tiffany Plastercaster w filmie Żegnajcie laleczki w reżyserii Ethana Coena, którego premiera odbyła się 23 lutego 2024[196]. 1 marca 2024 wydała nagrany w duecie z Pharrellem Williamsem singel „Doctor (Work It Out)”[197]. 2 marca 2024 zdobyła nagrodę Brit za zagraniczną piosenkę roku („Flowers”)[198]. 29 marca 2024 ukazał się album Beyoncé Cowboy Carter, na którym wystąpiła gościnnie w utworze „II Most Wanted”[199]. Piosenka, promująca go jako singel[200], dotarła do pierwszych dziesiątek notowań Billboard Global 200[165] i Hot 100[30], ponadto została nominowana do Grammy w kategorii najlepszy występ country w duecie lub grupie[201]. 17 maja 2024 ukazał się tribute album poświęcony zespołowi Talking Heads, Everyone’s Getting Involved: A Tribute to Talking Heads’ Stop Making Sense, na którym znalazł się nagrany przez nią cover utworu „Psycho Killer”[202].

Działalność filantropijna

[edytuj | edytuj kod]

Cyrus zaśpiewała gościnnie w utworach charytatywnych „Just Stand Up!” (2008)[203], „Send It On” (2009)[204], „Everybody Hurts (Helping Haiti)” (2010)[205] i „We Are the World 25 for Haiti” (2010)[206]. Współpracowała z kliniką City of Hope National Medical Center w Duarte. Występowała na jej koncertach dobroczynnych w 2008, 2009 i 2012[207][208][209], a także przekazywała na nią po dolarze z każdego sprzedanego biletu na koncerty z tras Best of Both Worlds Tour (2007–2008) i Wonder World Tour (2009)[210]. W 2008 z okazji szesnastych urodzin wsparła milionem dolarów organizację Youth Service America[211]. W 2009 wystąpiła na koncercie charytatywnym fundacji Elizabeth Glaser Pediatric AIDS Foundation i przekazała na jej aukcję kilka przedmiotów ze swoimi autografami[212]. Podobnie w 2010 przekazała podpisane przedmioty na aukcję w celu zbiórki pieniędzy dla ofiar trzęsienia ziemi na Haiti[213]. W 2010 rozpoczęła współpracę z organizacją Blessings in a Backpack dostarczającą jedzenie dzieciom w amerykańskich szkołach[214]. W 2011 w ramach współpracy z organizacją Kids Wish Network spotkała się z cierpiącym na rozszczep kręgosłupa fanem[215]. W tym samym roku zachęcała w spocie reklamowym Amerykańskiego Czerwonego Krzyża do wpłat na rzecz ofiar trzęsienia ziemi w Tōhoku[216]. Również w 2011 wydała wspólnie z bratem Tracem Cyrusem kolekcję ubrań, z których cały dochód przekazała na założoną z Youth Service America akcję charytatywną Get Ur Good On[217].

Cyrus podczas koncertu Kids Inaugural: We Are the Future (2009)

W 2012 pojawiła się na albumie charytatywnym Chimes of Freedom: The Songs of Bob Dylan, z którego sprzedaży dochód został przekazany Amnesty International[218], oraz w spocie kampanii Rock the Vote, gdzie zachęcała młodych Amerykanów do udziału w wyborach prezydenckich[219]. Z okazji dwudziestych urodzin zorganizowała zbiórkę pieniędzy dla wybranych organizacji charytatywnych, za co otrzymała w podziękowaniu od People for the Ethical Treatment of Animals (PETA) świnię Norę[220]. W 2013 wystąpiła w promującym edukację programie telewizyjnym The Real Change Project: Artists for Education[221], a w 2014 wzięła udział w organizowanym w Białym Domu przyjęciu charytatywnym poświęconym AIDS[222]. W 2014 rozpoczęła publiczne zwracanie uwagi na problem bezdomności, z którym zapoznała się poprzez współpracę z organizacją My Friend’s Place. Podczas gali MTV Video Music Awards 2014 nie odebrała nagrody w kategorii teledysk roku. Zamiast niej na scenie pojawił się 22-letni bezdomny Jesse, który opowiedział o problemie[223]. Po gali Cyrus rozpoczęła wraz z Prizeo zbiórkę pieniędzy na rzecz My Friend’s Place[224].

W 2015 sygnowała swoim nazwiskiem przygotowaną z MAC Cosmetics szminkę Viva Glam, z której sprzedaży dochód został przekazany na fundację Mac AIDS Fund[225]. W 2017 wzięła udział w koncercie charytatywnym One Love Manchester[226] i przekazała 500 tysięcy dolarów na ofiary huraganu Harvey[227]. W 2019 wystąpiła na zorganizowanym przez Dua Lipę festiwalu Sunny Hill Festival w Prisztinie, z którego dochód został przekazany na fundację Sunny Hill Foundation wspierającą ubogich mieszkańców Kosowa[228]. W 2020 piosenkarka zaangażowała się w pomoc dla pracowników służby zdrowia podczas pandemii COVID-19. W marcu wraz z partnerem Codym Simpsonem przekazała 120 tacos lokalnemu szpitalowi[229], zaś w kwietniu nawiązała ponowną współpracę z organizacją MAC Cosmetics, która przekazała 10 milionów dolarów ze sprzedaży szminki Viva Glam 250 organizacjom medycznym[230].

Happy Hippie Foundation

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2015 Cyrus założyła fundację Happy Hippie Foundation, której celem jest pomoc bezdomnym i społeczności LGBT. Wraz z jej startem zamieściła w serwisie YouTube serię występów Backyard Sessions, zachęcających do wpłat na konto organizacji[231]. Artystka wyznała, że do założenia fundacji zainspirowało ją samobójstwo transpłciowej Leelah Alcorn, umieszczonej przez rodziców na terapii konwersynej[232].

Logo Happy Hippie Foundation

Przez pierwsze dwa lata działalności Happy Hippie Foundation we współpracy z My Friend’s Place przekazała bezdomnym dzieciom 40 tysiące posiłków, 20 tysięcy przekąsek oraz 40 tysięcy sztuk bielizny[233], a także zorganizowała dla nich sesje arteterapii i zooterapii[232]. Wraz z Gender Spectrum fundacja zorganizowała grupy wsparcia dla 1,3 tysiąca transpłciowych nastolatków i ich rodzin. We współpracy z MAC AIDS Fund pomogła zakażonym wirusem HIV transpłciowym mieszkańcom Los Angeles i San Francisco znaleźć miejsca do mieszkania i pomoc medyczną. W 2016 wraz z Zebra Coalition zorganizowała wsparcie dla ofiar strzelaniny w klubie nocnym w Orlando[233]. W tym samym roku organizacja przyłączyła się do założonej przez Dolly Parton fundacji My People Fund udzielającej pomocy finansowej ofiarom pożarów lasów w Parku Narodowym Great Smoky Mountains[234].

W czerwcu 2017 Cyrus wydała z okazji Miesiąca Dumy singel „Inspired”, z którego dochód został przekazany na Happy Hippie Foundation[235]. W tym samym miesiącu nawiązała współpracę z firmą Converse, która wydała serię butów i t-shirtów z motywem tęczy. Dochód z kolekcji został przekazany na Happy Hippie Foundation i It Gets Better[236]. W czerwcu 2018 Cyrus i Converse ponowili współpracę, znów wydając kolekcję z motywem tęczy, z której dochód został przekazany na kilka organizacji wspierających społeczność LGBT, w tym Happy Hippie Foundation[237]. W listopadzie 2018 Cyrus z mężem Liamem Hemsworthem przekazali poprzez Happy Hippie Foundation 500 tysięcy dolarów na organizację Malibu Foundation udzielającą wsparcia dla ofiar pożarów w Kalifornii, w wyniku których sami stracili dom[238].

Poza działalnością filantropią Happy Hippie Foundation zajmuje się aktywizmem społecznym. W 2015 fundacja rozpoczęła w serwisie Instagram kampanię #InstaPride, w ramach której publikowane były posty dotyczące tożsamości płciowej[239]. We wrześniu 2016 Happy Hippie Foundation, zespół Phantogram i organizacja The Trevor Project zorganizowała w serwisach Instagram, Facebook i Twitter akcję informacyjną na temat zdrowia psychicznego w związku z miesiącem zapobiegania samobójstwom[240]. W listopadzie 2016, po wygranej Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych, Happy Hippie Foundation rozpoczęła w mediach społecznościowych kampanię #HopefulHippies zachęcającą do aktywności w lokalnych społecznościach oraz kształcącą w tematach takich jak prawa LGBT, prawa kobiet i edukacja. Fundacja we współpracy z organizacją DonorsChoose zaczęła organizować projekty i warsztaty w szkołach podstawowych[241].

W 2024 Cyrus poinformowała o zmianie nazwy fundacji na Miley Cyrus Foundation[242].

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

[edytuj | edytuj kod]
Inspiracje muzyczne Cyrus: Madonna i Dolly Parton

Cyrus śpiewa mezzosopranem[243]. Ken Tucker z „Entertainment Weekly” nazywał jej śpiew charakterystycznym i opisał go jako „typowy dla Nashville twang odbijający się od zwarć krtaniowych”[244]. Piosenkarka wyznała, że przez całe życie słyszała komentarze na temat swojego „męskiego” głosu i braku falsetu. W listopadzie 2019 u Cyrus został zdiagnozowany obrzęk Reinkego, w związku z czym artystka przeszła operację fałdów głosowych. Jak przyznała, w konsekwencji jej głos stał się cięższy[245][246].

Cyrus wykonuje głównie pop. W jej twórczości znajdują się elementy innych gatunków muzycznych, różnych w zależności od okresu powstania[247]. W utworach z czasu występów w serialu Hannah Montana dominował teen pop z elementami gatunków takich jak pop-rock i bubblegum pop[248][249][250]. W nagraniach z lat 2008–2010 Cyrus eksperymentowała ze stylistyką, włączając gatunki takie jak pop punk, electropop, dance-pop czy country pop[251][252][253]. Podczas pracy nad albumem Can’t Be Tamed (2010) artystka wyznała, że chce, by było to jej ostatnie popowe wydawnictwo[254]. Po kilkuletniej przerwie wydała album Bangerz (2013), reprezentujący hip-hop, R&B i synth pop[87][255]. Jej kolejne wydawnictwo, Miley Cyrus & Her Dead Petz, było inspirowane muzyką eksperymentalną i zawiera elementy gatunków takich jak rock psychodeliczny, rock alternatywny, space rock oraz art pop[122]. Cyrus wyznała, że nagrania „są trochę psychodeliczne, ale wciąż w świecie popu”[256]. Na kolejnym albumie, Younger Now (2017), Cyrus dokonała zmiany stylistyki na country popową i pop-rockową[136]. Na minialbumie She Is Coming (2019) powróciła do stylu Bangerz, dodatkowo inkorporując elementy country i trapu[257][258]. Jej kolejny album, Plastic Hearts (2020), reprezentuje pop-rock z elementami glam rocka i muzyki industrialnej[160][161].

Wśród swoich inspiracji muzycznych Cyrus wymieniła Madonnę, Dolly Parton, Lanę Del Rey, Timbalanda, Whitney Houston, Christinę Aguilerę, Joan Jett, Lil Kim, Shanię Twain, Hanson, OneRepublic, Britney Spears i Metallicę[259][260][261][262][263][264][265][266].

Wizerunek medialny i odbiór

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszych latach kariery, podczas emisji serialu Hannah Montana, Cyrus była kreowana na nastoletnią gwiazdę[267][268]. Badacz literatury dziecięcej Tyler Bickford opisał w eseju dla „Women’s Studies Quarterly” model biznesowy spółki The Walt Disney Company, wiążący Cyrus z filmami, telewizją i muzyką celem wzbudzenia zainteresowania wśród nastoletnich odbiorców. Bickford porównał ją do gwiazd teen popu lat 90., takich jak Britney Spears i N Sync[269]. Craig McLean z dziennika „The Times” nazwał ją największą nastoletnią gwiazdą w historii[270]. W 2008 Cyrus znalazła się na liście Time 100 tygodnika „Time”, zestawiającej 100 najbardziej wpływowych osób na świecie. Magazyn uzasadnił to jej statusem idolki nastolatków, zwracając uwagę na „wizerunek kriogenicznie zamrożony w specyficznym stereotypie”[271]. W tym samym roku tygodnik „People” doniósł, że Cyrus jest najbogatszą nastolatką na świecie, a franczyza oparta na serialu do końca roku ma być warta miliard dolarów[272].

Miley Cyrus na 82. ceremonii wręczenia Oscarów (2010)

Po latach artystka wyznała, że wizerunek, który przybierała na potrzeby serialu, wywołał w niej cielesne zaburzenie dysmorficzne i zaburzenie osobowości. Wspominała: „Od kiedy miałam 11 lat, słyszałam: »Jesteś gwiazdą popu! To znaczy, że musisz być blondynką, mieć długie włosy, nosić brokatowe rzeczy«. Tymczasem byłam kruchą dziewczynką grającą 16-latkę w peruce i z toną makijażu”[273][274]. Przyznała także, że gdy miała 18 lat, straciła ochotę na wcielanie się w Hannah Montanę: „Gdy uprawiałam seks, myślałam sobie, że już nie mogę nigdy założyć tej peruki. Zrobiło się to już dziwne, czułam, że z tego wyrosłam”[275]. W 2019 wyznała jednak, że choć czuła się jak maskotka Disneya, a nie osoba, nie zmieniłaby nic w swojej dotychczasowej karierze[276].

W kwietniu 2008 15-letnia Cyrus wzięła udział w sesji zdjęciowej dla magazynu „Vanity Fair”. Na jednej z fotografii autorstwa Annie Leibovitz pozowała owinięta kocem, z odsłonionymi nagimi plecami. W wyniku skandalu medialnego, który wówczas wybuchł, artystka wyraziła poczucie zakłopotania i przeprosiła (choć 10 lat później przeprosiny wycofała)[277]. Wskutek wzmożonego zainteresowania w mediach, wartość jej jednego zdjęcia zrobionego przez paparazzi wzrosła z 300 do 2000 dolarów[268]. Kolejny skandal medialny wybuchł po tańcu Cyrus na rurze podczas występu na gali Teen Choice Awards 2009[278]. Wydaniu w 2010 albumu Can’t Be Tamed towarzyszyła zmiana wizerunku artystki na bardziej seksualny, prezentowany między innymi w teledyskach do singli „Can’t Be Tamed” i „Who Owns My Heart”. 17-letnia wówczas Cyrus była krytykowana przez amerykańską organizację Parents Television Council[279], a pracownicy Radia Disney otrzymali zakaz emitowania jej piosenek i wspominania o niej na antenie (mimo że album został wydany przez podległą Disneyowi wytwórnię Hollywood Records)[280]. W grudniu tego samego roku poruszenie medialne wywołał umieszczony w internecie film, na którym Cyrus pali szałwię wieszczą[281].

Zaprezentowana przez Miley umiejętność transformacji w oczach opinii publicznej, jej śmiałość w obraniu kierunku muzycznego, który był tak sprzeczny ze wszystkim, co dotychczas robiła, a potem nagranie prowokacyjnego teledysku pokazało wielu ludziom – w tym innym artystom – że można tak działać. Wszystko to otworzyło nowy rozdział […]. Dziś wspominam to jako punkt zwrotny w jej ewolucji artystycznej. Tym teledyskiem i tą piosenką zamanifestowała: »Taka dziś jestem«, co dla mnie było jednym z najodważniejszych ruchów, jakie ten przemysł widział od dłuższego czasu

John Fleckenstein, prezes wytwórni RCA Records, wspominając w 2019 singel „We Can’t Stop”[282]

Dalsza ewolucja wizerunku Cyrus nastąpiła w 2013, wraz z wydaniem albumu Bangerz. Jej występ na gali MTV Video Music Awards 2013 był szeroko komentowany w mediach ze względu na skąpy strój, twerking i ocieranie się o krocze Robina Thicke[96]. Organizacja Parents Television Council wezwała rodziców do niepozwalania dzieciom oglądać Hannah Montany oraz wyraziła opinię, że Disney powinien zakończyć działania związane z serialem (na przykład emisję powtórkową odcinków)[283]. Dziennikarz magazynu „Glamour” nazwał ten okres czasem dorastania Cyrus, porównując ją do Britney Spears i Christiny Aguilery, które także szokowały część opinii publicznej zmieniając wizerunek przy okazji albumów Britney (2001) i Stripped (2002)[284]. Dziennikarz magazynu „Vice” nazwał Cyrus „największą aktualnie gwiazdą punk rocka”[285]. Na koniec 2013 telewizja MTV przyznała jej tytuł artysty roku[286], zaś tygodnik „Time” umieścił ją – jako jedyną osobę ze świata rozrywki – w dziesiątce finalistów, rozważanych do tytułu Człowieka Roku[287]. Ponadto piosenkarka była najczęściej wyszukiwaną osobą roku w wyszukiwarce Google[288]. W 2019 promujący Bangerz singel „We Can’t Stop” znalazł się na przygotowanej przez magazyn „Billboard” liście piosenek, które ukształtowały dekadę 2010–2019[282].

W 2014 nowojorska uczelnia Skidmore College uruchomiła kurs „Socjologia Miley Cyrus: rasa, klasa, płeć i media”, wykorzystujący Cyrus jako „obiektyw do odkrywania socjologicznego postrzegania tożsamości, rozrywki, mediów i sławy”[289]. W 2015 Rebecca Nicholson z magazynu „The Guardian” nazwała Cyrus „Madonną tego pokolenia”. Zwróciła uwagę, że jej seksualny wizerunek – podobnie jak Madonny w latach 90. – „jest celowo prowokacyjny i, co najważniejsze, nie podawany celem męskiej konsumpcji”[290]. W 2022 artystka znalazła się na przygotowanej przez magazyn „Forbes” jubileuszowej liście Forbes 30 Under 30 najbardziej wpływowych osób, które nie ukończyły 30 lat[291].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Seksualność i związki

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 Cyrus wyznała w wywiadzie, że identyfikuje się jako osoba genderfluid oraz nie lubi dzielenia ludzi na mężczyzn i kobiety[292]. Używa jednak damskich zaimków, a w 2019 wyznała, że „ona” jest jej najbardziej pewną siebie wersją[293]. W 2015 zdradziła, że jest otwarta na wszelkie aktywności seksualne, w których nie biorą udziału zwierzęta i niepełnoletni, a w wieku 14 lat po raz pierwszy oznajmiła matce, że czuje pociąg romantyczny do kobiet[232].

Cyrus z partnerem, Liamem Hemsworthem, podczas gali rozdania People’s Choice Awards (2012)

W czerwcu 2006 Cyrus rozpoczęła związek z Nickiem Jonasem, członkiem zespołu Jonas Brothers i gwiazdorem Disney Channel, który trwał do grudnia 2007[294][295]. Od września 2008 do czerwca 2009 partnerem artystki był model i piosenkarz Justin Gaston[296][297]. Latem 2009 Cyrus rozpoczęła związek, nie związek z aktorem Liamem Hemsworthem, z którym kręciła wówczas film Ostatnia piosenka[298]. 31 maja 2012 para się zaręczyła[299], zaś we wrześniu 2013 rozstała[300]. Następnie Cyrus była w związkach z aktorem Patrickiem Schwarzeneggerem (od października 2014 do kwietnia 2015)[301][302] i modelką Stellą Maxwell (latem 2015)[303]. W styczniu 2016 w mediach pojawiły się pogłoski o ponownym związku artystki z Hemsworthem[304], które aktor potwierdził w maju[305]. W październiku 2016 Cyrus zdradziła w wywiadzie, że są ponownie zaręczeni[306]. 23 grudnia 2018 para wzięła ślub w swoim domu w Nashville[307]. Artystka zmieniła nazwisko na Hemsworth, choć w sprawach związanych z karierą wciąż występowała jako Cyrus[308]. 10 sierpnia 2019 piosenkarka ogłosiła separację, a 21 sierpnia 2019 Hemsworth złożył pozew o rozwód z powodu różnic nie do pogodzenia[309]. 28 stycznia 2020 rozwód został sfinalizowany[310]. W sierpniu i wrześniu 2019 Cyrus była w związku z Kaitlynn Carter[311], zaś od października 2019 do sierpnia 2020 z piosenkarzem Codym Simpsonem[312]. Od 2021 jej partnerem jest perkusista zespołu Liily, Maxx Morando[313].

Wiara i zwyczaje

[edytuj | edytuj kod]

Cyrus została wychowana jako chrześcijanka, a w 2005 przyjęła chrzest w Południowej Konwencji Baptystycznej. Jeszcze jako młoda dorosła wyznawała chrześcijaństwo i określała wiarę jako ważną dla niej sprawę[314]. W 2020 wyznała, że odeszła z Kościoła ze względu na jego brak akceptacji dla osób homoseksualnych i wysyłanie ich na terapie konwersyjne[315].

W 2013 Cyrus rozpoczęła restrykcyjną dietę wegańską, którą w 2019 zmieniła na peskatariańską. Artystka wyznała, że choć rozpoczęcie spożycia ryb było dla niej przerażające, to w okresie weganizmu jej organizm nie funkcjonował poprawnie i czuła się pusta[316].

Cyrus wypowiada się otwarcie o korzystaniu z narkotyków. W 2013 opowiedziała w wywiadzie o swoim zamiłowaniu do marihuany i ecstasy[317]. W tym samym roku zapaliła jointa na scenie w hali Ziggo Dome w Amsterdamie, odbierając nagrodę w trakcie gali Europejskich Nagród Muzycznych MTV 2013[107]. W 2017 artystka wyznała, że zrezygnowała z marihuany i napojów alkoholowych, by móc wypowiadać się przejrzyście na temat promowanego właśnie albumu Younger Now[318][319]. W 2018 znów zaczęła palić marihuanę, jednak nie w trakcie pracy[320]. W 2019, po operacji strun głosowych, Cyrus ponownie zrezygnowała z palenia ze względu na jego negatywny wpływ na śpiew[321].

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Lista nagród i nominacji Miley Cyrus.

Jest laureatką między innymi dwóch Grammy[104], Brit[198], trzech MTV Video Music Awards[322][323], dwóch Europejskich Nagród Muzycznych MTV[324][325], pięciu Billboard Music Awards[326][191], Young Artist Award[42], MTV Movie Award[327], People’s Choice Award[328], Bambi[329], dwóch NRJ Music Awards[330], sześciu Nickelodeon Kids’ Choice Awards[331] i 18 Teen Choice Awards[332]. Ponadto otrzymała po jednej nominacji do Złotego Globu[333] i Broadcast Film Critics Association Award[334] oraz po dwie do American Music Awards[335] i ARIA Music Awards[336]. W 2024 przedsiębiorstwo The Walt Disney Company ogłosiło przyznanie jej honorowej nagrody Disney Legend[337].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Miley Cyrus.
 Zobacz też: Dyskografia Hannah Montany.

Trasy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Role aktorskie

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Typ i dodatkowe informacje Źr.
2001, 2003 Doc Kylie serial telewizyjny; 3 odcinki [6]
2003 Duża ryba Ruthie (lat 8) film [13]
2006–2011 Hannah Montana Miley Stewart / Hannah Montana serial telewizyjny; 98 odcinków [338]
2006 Nie ma to jak hotel serial telewizyjny; odcinek „Nie ma to jak świat Hannah Montany” [339]
2007 High School Musical 2 dziewczyna przy basenie film telewizyjny; rola cameo [31]
2009 Hannah Montana: Film Miley Stewart / Hannah Montana film [48]
Suite Life: Nie ma to jak statek serial telewizyjny; odcinek „Podwójne starcie” [340]
2010 Ostatnia piosenka Veronica „Ronnie” Miller film [62]
Seks w wielkim mieście 2 ona sama film; rola cameo [66]
2012 LOL Lola Williams film [78]
Dwóch i pół Missi serial telewizyjny; 2 odcinki [82]
Tajna agentka Molly Morris / Brooke Stonebridge film [79]
2015 Cicha noc ona sama film; rola cameo [125]
A Very Murray Christmas film; rola cameo [126]
2016 Crisis in Six Scenes Lennie Dale miniserial telewizyjny; 5 odcinków [130]
2019 Czarne lustro Ashley O / Ashley Too serial telewizyjny; odcinek „Rachel, Jack i Ashley Too” [153]
2022 Dolly Parton’s Mountain Magic Christmas ona sama film telewizyjny [176]
2024 Żegnajcie laleczki Tiffany Plastercaster film; rola cameo [196]

Role dubbingowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Typ i dodatkowe informacje Źr.
2007 Nowa szkoła króla Yata serial animowany; 3 odcinki [341]
Wymiennicy gwiazda serial animowany; odcinek „Dziewczyna dla brzydala”
2008 Piorun Penny film animowany [45]
2014 Stone Quackers gołąb na deskorolce serial animowany; odcinek „A Farewell to Kings” [342]
2017 Strażnicy Galaktyki vol. 2 Mainframe film [133]
2023 Zasoby ludzkie Van serial animowany; 5 odcinków [192]

Występy w filmach dokumentalnych i koncertowych

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Dodatkowe informacje Źr.
2008 Hannah Montana & Miley Cyrus: Best of Both Worlds Concert [39]
2010 Miley Cyrus: Live from London [69]
2011 Justin Bieber: Never Say Never [343]
2013 Miley: The Movement również producentka wykonawcza [101]
2014 Miley Cyrus: Bangerz Tour również producentka wykonawcza [344]
2015 Jeremy Scott: The People’s Designer [345]
2018 Bad Reputation [346]
2021 Miley Cyrus Presents Stand by You [169]
2023 Miley Cyrus – Endless Summer Vacation (Backyard Sessions) również producentka wykonawcza [347]

Wyreżyserowane teledyski

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Dodatkowe informacje Źr.
2015 „Lighter” wyreżyserowany z Wayne’em Coyne’em [348]
„BB Talk” wyreżyserowane z Diane Martel [349]
2017 „Malibu” [350]
„Younger Now” [351]
2020 „Midnight Sky” [352]
„Who Owns My Heart” (wersja iHeartRadio Festival 2020 Visual) wyreżyserowany z Vijatem Mohindrą [353]
„Prisoner” (gościnnie: Dua Lipa) wyreżyserowane z Alaną O’Herlihy [354]
2021 „Angels Like You” [355]
„Without You” (z The Kid Laroi) [356]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Miley Cyrus Chart History: Billboard 200. Billboard. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  2. ↑ Miley Cyrus Biography. The Biography Channel. [dostęp 2014-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).
  3. ↑ Christie D’Zurilla: Miley’s parents split: Billy Ray Cyrus files for divorce. Los Angeles Times, 2010-10-27. [dostęp 2019-06-19]. (ang.).
  4. ↑ Michelle Tan: My Girl. People, 2007-07-02. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  5. ↑ Wendy Geller: Dolly Parton Has A Surprising Family Role–That You Just May Not Know About!. Yahoo! Music, 2013-01-18. [dostęp 2019-06-19]. (ang.).
  6. ↑ a b c David Hiltbrand: Miley Cyrus braced for Disney stardom. The San Diego Union-Tribune, 2006-05-20. [dostęp 2010-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  7. ↑ Lisa Respers France: ‘Eraserhead’ director inspired Billy Ray Cyrus. CNN, 2009-08-25. [dostęp 2013-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-04)]. (ang.).
  8. ↑ Bect Perry: Billy Ray Cyrus the Family Man. People, 2008-08-04. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-08)]. (ang.).
  9. ↑ WCS Teacher Surprises Hannah Montana [online], Williamson County Schools [dostęp 2010-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-22] (ang.).
  10. ↑ Bonnie Laufer: Miley Cyrus aka Hannah Montana Intervi–. Tribute. [dostęp 2010-06-01]. (ang.).
  11. ↑ Richard Ouzounian: Miley Cyrus: Teen of all media. Toronto Star, 2009-04-04. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
  12. ↑ Marni Weisz: Famous Teens: Miley Cyrus. Cineplex Entertainment, 2009-03-01. [dostęp 2009-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-21)]. (ang.).
  13. ↑ a b John Hiscock: Miley Cyrus interview: I’m going to hire an acting coach. The Telegraph, 2010-03-25. [dostęp 2010-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-29)]. (ang.).
  14. ↑ Interview with Miley Cyrus. B96. [dostęp 2011-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-24)]. (ang.).
  15. ↑ a b Frank Swertlow: Showbiz Kids. The Hollywood Reporter, 2009-10-26. [dostęp 2010-06-01]. (ang.).
  16. ↑ Tara McNamara: Director of youth at Cunningham eyes multitalents. Variety, 2007-10-04. [dostęp 2010-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
  17. ↑ Jocelyn Vena: Miley Cyrus Opens Up About Heart Condition. MTV, 2009-03-10. [dostęp 2017-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-04)]. (ang.).
  18. ↑ Cyrus i Liftin 2009 ↓, s. 7.
  19. ↑ Ann Oldenburg: Lifelong work pays off, says Miley Cyrus, 13.. USA Today, 2006-03-23. [dostęp 2006-10-01]. (ang.).
  20. ↑ Miley Cyrus. Cyrus, Miley; Cyrus, Tish; Cyrus, Billy Ray; Patterson, Lesley; Tan, Michelle. E! Special. E! Entertainment. 2009-04-08.
  21. ↑ Ann Oldenburg: Miley Cyrus fulfills her destiny. USA Today, 2007-01-14. [dostęp 2013-09-21]. (ang.).
  22. ↑ Disneymania 4 – Disney. AllMusic. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  23. ↑ Wanna Be Your Joe – Billy Ray Cyrus. AllMusic. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  24. ↑ a b Jeanne McDowell: A Disney Star Is Born. Time, 2006-11-30. [dostęp 2014-04-15]. (ang.).
  25. ↑ Chris Harris: Hannah Montana Rains On My Chemical Romance’s Parade. MTV, 2006-11-01. [dostęp 2014-01-20]. (ang.).
  26. ↑ Nicole LaPorte: Have the Jonas Brothers Been Eclipsed by Justin Bieber?. The Daily Beast, 2010-06-17. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  27. ↑ Nikki Kaz: Miley Cyrus – Spotlight. Defy Media LLC, 2007-11-04. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-04)]. (ang.).
  28. ↑ Coneh Jonathan: Cyrus Sidesteps Clarkson To Debut at No. 1. Billboard, 2007-07-04. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  29. ↑ a b c d e f Gold & Platinum: Miley Cyrus. Recording Industry Association of America. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  30. ↑ a b c d e f g h i j k Miley Cyrus Chart History: Billboard Hot 100. Billboard. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
  31. ↑ a b Casey Waslavsky: Remember those short few seconds when Miley Cyrus appeared in 'High School Musical 2'?. Aol, 2016-06-14. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  32. ↑ Nellie Andreeva: ‘High School’ upstages TV records. The Hollywood Reporter, 2007-08-19. [dostęp 2013-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-18)]. (ang.).
  33. ↑ Calvin Gilbert: Billy Ray Cyrus Returns With New CD and Tour. CMT, 2007-09-05. [dostęp 2009-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-11)]. (ang.).
  34. ↑ a b Miley Cyrus is hottest concert ticket going. Today, 2007-10-08. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  35. ↑ Shawn Adler: ‘Hannah Montana’ Star Miley Cyrus Raves About Hilary Duff, Lays Out Five-Year Plan. MTV, 2008-01-31. [dostęp 2019-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)]. (ang.).
  36. ↑ The Hannah Montana / Miley Cyrus „Best of Both Worlds Tour” Confirms 14 New Dates to Sold-Out Nationwide Tour. PR Newswire, 2007-12-12. [dostęp 2018-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-16)]. (ang.).
  37. ↑ Rich Phillips: Brokers snatch joy from Hannah Montana fans. CNN, 2007-10-12. [dostęp 2011-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-07)]. (ang.).
  38. ↑ Jonathan Cohen: ‘Hannah Montana’ Tour Heading To CD/DVD. Billboard, 2008-03-04. [dostęp 2011-05-09]. (ang.).
  39. ↑ a b Scott Bowles: 'Hannah Montana' concert film earns extended theater stay. USA Today. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  40. ↑ All Time Worldwide Box Office for Concert/Performance Movies. The Numbers. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  41. ↑ Best of Both Worlds Concert – Miley Cyrus / Hannah Montana. AllMusic. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  42. ↑ a b Twenty Ninth Annual Nominees. Young Artist Awards. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)]. (ang.).
  43. ↑ Keith Caulfield, Hasty, Katie: Miley Trumps Sugarland To Lead Billboard 200. Billboard, 2008-07-30. [dostęp 2010-04-24]. (ang.).
  44. ↑ Anne Donahue: Miley Cyrus: Summer Album Preview. Billboard, 2010-05-26. [dostęp 2010-05-27]. (ang.).
  45. ↑ a b Jocelyn Vena: Miley Cyrus’ Golden Globe Nomination Caps A Busy Year For ‘Hannah Montana’ Star. MTV, 2009-01-05. [dostęp 2022-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-27)]. (ang.).
  46. ↑ Alan Duke: Kids’ inaugural show draws top teen stars. CNN, 2009-01-20. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  47. ↑ Miley Cyrus Still Has 'Miles to Go'. ABC News, 2009-04-09. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  48. ↑ a b Mary McNamara: ‘Hannah Montana’ takes Miley Cyrus on a (safe) voyage of discovery. Los Angeles Times, 2009-04-10. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  49. ↑ Hannah Montana The Movie. Box Office Mojo. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  50. ↑ Keith Caulfield: ‘Hannah Montana’ Takes Top Spot On Billboard 200. Billboard, 2009-04-22. [dostęp 2009-10-09]. (ang.).
  51. ↑ SNL Roars into March with Host Miley Cyrus and Musical Guest the Strokes on March 5. NBC, 2011-02-28. [dostęp 2011-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-05)]. (ang.).
  52. ↑ Gary Trust: Chart Beat Wednesday: Miley Cyrus, Mariah Carey, Zac Brown Band. Billboard, 2009-10-28. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  53. ↑ Lines, Vines and Trying Times – Jonas Brothers. AllMusic. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  54. ↑ Hannah Montana 3 – Hannah Montana. AllMusic. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  55. ↑ Miley Cyrus Talks Walmart Clothing Line, Gears Up For Fall Tour. Access Hollywood, 2009-01-31. [dostęp 2013-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)]. (ang.).
  56. ↑ Miley Cyrus Says She Has No Plans to Retire ‘Hannah Montana’ Character – Yet. Fox News Channel, 2009-09-24. [dostęp 2010-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-10)]. (ang.).
  57. ↑ Callie Ahlgrim: There are only 45 songs in history that have been certified diamond – here they all are. Insider, 2021-03-09. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  58. ↑ a b Miley Cyrus Breaks Out U.K. Concert Dates. Billboard, 2009-06-12. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  59. ↑ Renny Jiang: Miley Cyrus Has Been Raking in the Cash Since She Was a Teen – See Just How Much. MSN, 2019-05-06. [dostęp 2019-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-24)]. (ang.).
  60. ↑ Christie D’Zurilla: Racy Miley Cyrus royally outdoes Lady Gaga in front of the queen (Hide your eyes, your majesty!) [POLL]. Los Angeles Times, 2009-12-08. [dostęp 2019-06-24]. (ang.).
  61. ↑ Gary Graff: Bret Michaels Gets Busy With Miley Cyrus, ‘Celebrity Apprentice’. Billboard, 2010-03-04. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  62. ↑ a b Michael Fleming: Miley Cyrus to star in Disney film. Variety, 2008-09-16. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  63. ↑ The Last Song (2010). Rotten Tomatoes. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  64. ↑ The Last Song (2010). Box Office Mojo. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  65. ↑ The Last Song – Various Artists. AllMusic. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  66. ↑ a b Lindsay Soll: Miley Cyrus’ 'Sex And The City 2' Cameo Was 'Exciting For Us,' Says Star Kim Cattrall. MTV, 2010-05-18. [dostęp 2021-03-28]. (ang.).
  67. ↑ Howell Llewellyn: Miley Cyrus To Play Rock In Rio Madrid. Billboard, 2010-02-05. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  68. ↑ a b c Andrew Hampp: Miley Cyrus Signs With RCA, Will Work With Dr. Luke on New Album. Hollywood Reporter, 2013-01-31. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  69. ↑ a b Nielsens: ABC scores big with NBA basketball. USA Today, 2010-06-23. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  70. ↑ Wendy Appelle, Britanny Spanos: Miley Cyrus’ 10 Wildest Awards Show Moments. Rolling Stone, 2015-08-25. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  71. ↑ Paul Grein: Week Ending Oct. 24, 2010: Place Your Bets. Yahoo!, 2010-10-27. [dostęp 2019-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-01)]. (ang.).
  72. ↑ Mandy Bierly: ‘Hannah Montana Forever’: Promo for final episode has best freeze frame ever. Entertainment Weekly, 2011-01-10. [dostęp 2019-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-25)]. (ang.).
  73. ↑ Ken Tucker: ‘Saturday Night Live’ review: Miley Cyrus and a show better than ‘pretty cool’: It was pretty funny. Entertainment Weekly, 2011-03-06. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  74. ↑ Rob Lowman: Miley Cyrus ready to sing a new tune. Pasadena Star-News, 2010-03-28. [dostęp 2019-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-30)]. (ang.).
  75. ↑ Mike Moody: Miley Cyrus has no plans to tour US. Digital Spy, 2011-04-15. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  76. ↑ a b Gypsy Heart Tour Dates. MileyCyrus.com, 2011-04-14. [dostęp 2019-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-20)]. (ang.).
  77. ↑ Jesse Lawrence: Miley Cyrus Bangerz Tour Could Learn A Thing Or Two From Lady Gaga’s ArtPop Tour. Forbes, 2014-01-24. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  78. ↑ a b Amy Kaufman, Ben Fritz: Miley Cyrus’ ‘LOL’ is a box office flop – but how big a flop?. Los Angeles Times, 2012-05-07. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  79. ↑ a b Stuart Heritage: So Undercover – the mystery of Miley Cyrus’s film career. The Guardian, 2012-11-08. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  80. ↑ LOL (2012). Rotten Tomatoes. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  81. ↑ So Undercover (2012). Rotten Tomatoes. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  82. ↑ a b Colin Stutz: Throwback Thursday: Remember When Miley Cyrus Almost Joined the 'Two and a Half Men’ Cast?. Billboard, 2015-02-19. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  83. ↑ Maura Johnston: Miley Cyrus: Eight Great Covers That Reveal Her Range. Rolling Stone, 2017-11-23. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  84. ↑ Chimes of Freedom: The Songs of Bob Dylan – Various Artists. AllMusic. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  85. ↑ Steve Baltin: Borgore on His Secret Dubstep Track With Miley Cyrus: ‘She Likes Surprises’. Rolling Stone, 2012-08-23. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  86. ↑ Hollie McKay: Is Miley Cyrus’ manager behind her sexed up transformation?. Fox News, 2013-09-11. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  87. ↑ a b Nicki Escuredo: 5 Reasons Why Miley Cyrus Is Good for Hip-Hop. Phoenix New Times, 2013-10-14. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  88. ↑ Jason Chester: 'I Want To Erase My Past’: Miley Cyrus Admits She’s ‘Embarrassed’ By Hannah Montana. Entertainmentwise, 2013-06-14. [dostęp 2019-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (ang.).
  89. ↑ Jon Blistein: Snoop Lion’s ‘Ashtrays and Heartbreaks’ Features Miley Cyrus. Rolling Stone, 2013-04-04. [dostęp 2019-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-08)]. (ang.).
  90. ↑ Rachel Brodsky: New Song: will.i.am Featuring Miley Cyrus, ‘Fall Down’. MTV, 2013-04-16. [dostęp 2019-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)]. (ang.).
  91. ↑ Chris Payne: Miley Cyrus Tests Her Rapping Skills On Mike Will Made It’s '23': Listen. Billboard, 2013-10-09. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  92. ↑ ‘Twerk,’ Miley Cyrus, Justin Bieber And Lil Twist’s Track, Hits The Web. HuffPost, 2013-08-28. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  93. ↑ Melody Chiu: Miley Cyrus Hit with $300 Million Suit for Copyright Infringement over ‘We Can’t Stop’. People, 2018-03-14. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  94. ↑ Tom Eames: Miley Cyrus earns first UK number one single with ‘We Can’t Stop’. Digital Spy, 2013-08-11. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  95. ↑ Jason Lipshutz: Miley Cyrus’ ‘We Can’t Stop’ Video Breaks VEVO Record. Billboard, 2013-07-29. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  96. ↑ a b Rob Sheffield: It’s Miley, Bitch: The Tongue That Licked the World. Rolling Stone, 2013-08-26. [dostęp 2019-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-07)]. (ang.).
  97. ↑ Helen A.S. Popkin: Miley Cyrus twerks her way to top of Twitter at 300,000 tweets per minute. NBC, 2013-08-26. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  98. ↑ a b c d Miley Cyrus. The Official Charts Company. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
  99. ↑ Miley Cyrus Chart History: Canadian Hot 100. Billboard. [dostęp 2022-07-28]. (ang.).
  100. ↑ Katy Kroll: Twerk It Out: Miley and Robin’s VMA Performance, One Year Later. Rolling Stone, 2014-08-22. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
  101. ↑ a b Zach Johnson: Miley: The Movement Sneak Peek: Singer Says Mom Tish Cyrus „Is My Homie”. E! Entertainment, 2013-10-02. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  102. ↑ Miley Cyrus claims No.1 album in Australia. Yahoo!, 2013-10-13. [dostęp 2019-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-24)]. (ang.).
  103. ↑ Ben Sisario: Cyrus’s ‘Bangerz’ Hits No. 1. New York Times, 2013-10-16. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  104. ↑ a b Miley Cyrus. Grammy. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  105. ↑ Jenna Hally Rubenstein: Miley Cyrus Helps Future And Mr. Hudson Sing The Most Depressing Love Song Ever In ‘Real And True’. MTV, 2013-11-05. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  106. ↑ Jon Blistein: Will.i.am and Miley Cyrus Keep it Classy in ‘Feelin’ Myself’. Rolling Stone, 2013-11-26. [dostęp 2019-05-29]. (ang.).
  107. ↑ a b Miley Cyrus smokes a joint on stage at MTV EMAs. USA Today, 2013-11-11. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  108. ↑ Miley Cyrus, Robin Thicke, Macklemore to Headline Inaugural Jingle Ball National Tour. Billboard, 2013-10-12. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  109. ↑ Marc Karimzadeh: Marc Jacobs Taps Miley Cyrus for Spring Campaign. Women’s Wear Daily, 2014-01-09. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  110. ↑ Jon Dolan: Miley Cyrus ‘Unplugged’: 10 Hilarious, Twerkcentric Observations. Rolling Stone, 2014-01-30. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  111. ↑ Sarah Deen: Miley Cyrus Bangerz tour kicks off in Canada: 11 weird moments from the first show. Metro, 2014-02-15. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  112. ↑ Alan Duke: Miley Cyrus faces long recovery from ‘extreme allergic reaction’. CNN, 2014-04-18. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  113. ↑ a b Caitlyn Jinks: That’s a wrap! Miley Cyrus goes out with a bang as she finishes the last-ever show her controversial Bangerz tour in Australia. Daily Mail, 2014-10-23. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  114. ↑ 2014: Pollstar Year End Top 100 Worldwide Tours. Pollstar. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  115. ↑ Diana Pearl: Miley Cyrus Wins Video Of The Year At VMAs. Marie Claire, 2014-08-24. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  116. ↑ Mary Margaret: Miley Cyrus Teases Her New Music: ‘It’s Not About Twerking’. People, 2014-08-24. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  117. ↑ Jon Dennis: The Flaming Lips: With a Little Help from My Fwends review – predictable Beatles cover album. The Guardian, 2014-10-30. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  118. ↑ Alex Zalben: Miley Cyrus Pays Tribute To The 'SNL 40' Legacy With a Haunting Surprise Performance. MTV, 2015-02-15. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  119. ↑ Nolan Feeney: Miley Cyrus Drops Surprise Album During the VMAs. Time, 2015-08-30. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  120. ↑ Chanel Adams: Miley Cyrus Discusses Her ‘Very Experimental’ New Album. Inquisitr, 2015-08-18. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  121. ↑ a b Tatiana Cirisiano: Miley Cyrus Signs With Columbia Records: Exclusive. Billboard, 2021-03-04. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  122. ↑ a b Adam Graham: Miley Cyrus announces November date at Fillmore Detroit. The Detroit News, 2015-10-04. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  123. ↑ Nolan Feeney: Hear Miley Cyrus’ New Song From Freeheld. Time, 2015-09-14. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  124. ↑ a b Francois Marchand: Review: Miley Cyrus dulls the senses in Dead Petz concert at Queen Elizabeth Theatre. Vancouver Sun, 2015-12-15. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  125. ↑ a b Dino-Ray Ramos: Miley Cyrus Gets Funny In ‘The Night Before’. Bustle, 2015-11-20. [dostęp 2021-03-28]. (ang.).
  126. ↑ a b Julie Miller: How Miley Cyrus and George Clooney Saved Bill Murray’s Netflix Special A Very Murray Christmas. Variety, 2015-12-04. [dostęp 2021-03-28]. (ang.).
  127. ↑ Rebecca Iannucci: The Voice: Miley Cyrus, Alicia Keys Confirmed as Season 11 Coaches. TVLine, 2016-03-25. [dostęp 2021-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  128. ↑ Emily Yahr: What Miley Cyrus and Alicia Keys could mean for ‘The Voice’. The Washington Post, 2016-03-28. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  129. ↑ Laura Prudom: NBC Sets Fall Premiere Dates for 2016-17 Season. Variety, 2016-06-15. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  130. ↑ a b Tim Goodman: 'Crisis in Six Scenes’: TV Review. The Hollywood Reporter, 2016-09-26. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  131. ↑ Crisis In Six Scenes: Miniseries (2016). Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  132. ↑ Steven Zeitchik: Cannes 2015: Woody Allen sings a bleak tune. Los Angeles Times, 2015-05-15. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  133. ↑ a b Andy Sahadeo: Miley Cyrus’ 'Guardians of the Galaxy Vol. 2' cameo leaves fans shocked after they’re reminded of her role. Fox News, 2021-03-18. [dostęp 2021-03-28]. (ang.).
  134. ↑ Ian Youngs: One Love Manchester: Joy shines through pain at benefit concert. BBC News, 2017-06-05. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  135. ↑ Kimberly Nordyke: Teen Choice Awards 2017: Winners List. Billboard, 2017-08-13. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  136. ↑ a b Claire Lobenfeld: Miley Cyrus: Younger Now Album Review. Pitchfork, 2017-09-27. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  137. ↑ Elizabeth Wagmeister: ‘The Voice’ Renewed Through Season 13 – Which Coaches Are Returning?. Variety, 2016-10-18. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  138. ↑ Dave Simpson: Can Miley Cyrus escape the curse of Elton John?. The Guardian, 2018-01-30. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  139. ↑ Mitchell Peters: Watch Miley Cyrus Give Emotional Performance of ‘The Climb’ at March For Our Lives Rally. Billboard, 2018-03-24. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  140. ↑ Abby Jones: Miley Cyrus, Ed Sheeran, Lady Gaga & More Cover Elton John’s Biggest Hits on 2 Upcoming Albums. Billboard, 2018-03-15. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  141. ↑ Rhian Daly: Miley Cyrus and Mark Ronson are making ‘heartbreaking tunes’ together. NME, 2018-05-24. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  142. ↑ Hannah Mylrea: All the Easter Eggs in the video for Mark Ronson and Miley Cyrus’ ‘Nothing Breaks Like a Heart’. NME, 2018-12-04. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  143. ↑ Airplay – Top: 23.02. – 01.03.2019. Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2021-03-27].
  144. ↑ Hugh McIntyre: Brit Award Nominations 2020: Full List Of Nominees. Forbes, 2020-01-11. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  145. ↑ Najpopularniejsze albumy i single 2019 roku. Związek Producentów Audio-Video, 2020-01-27. [dostęp 2021-03-27].
  146. ↑ Althea Legaspi: Hear Miley Cyrus, Sean Ono Lennon, Mark Ronson’s ‘Happy Xmas (War is Over)’. Rolling Stone, 2018-12-14. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  147. ↑ Leena Tailor: Miley Cyrus Makes Her Debut as a Guest Judge on ‘RuPaul’s Drag Race’. ET Online, 2019-02-12. [dostęp 2021-03-28]. (ang.).
  148. ↑ Jon Blistein: Miley Cyrus Plots New Project ‘She Is Coming’. Rolling Stone, 2019-05-27. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  149. ↑ Top 40/M Future Releases. AllAccess. [dostęp 2021-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-27)]. (ang.).
  150. ↑ Lollie King: Miley Cyrus’ Upcoming UK Gig Is Looking Pretty Out Of Reach For Fans RN. Bustle, 2019-05-06. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  151. ↑ Hannah Mylrea: Miley Cyrus reinvents herself as a rockstar at Glastonbury 2019 set. NME, 2019-07-02. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  152. ↑ Paweł Piotrowicz: Orange Warsaw Festival 2019, dzień 2.: wreszcie trochę rocka [RELACJA]. Onet.pl, 2019-06-02. [dostęp 2021-03-27].
  153. ↑ a b James Hibberd: Black Mirror producers on that Miley Cyrus episode and a creepy pop star trend. Entertainment Weekly, 2019-06-05. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  154. ↑ Kirsten Spruch: Ashley O Is Back: Listen to New Miley Cyrus ‘Black Mirror’ Song 'Right Where It Belongs’. Billboard, 2019-06-14. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  155. ↑ Evan Minsker: Miley Cyrus Drops New Song “Slide Away”: Listen. Pitchfork, 2019-08-16. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  156. ↑ Marianne Garvey: Ariana Grande, Miley Cyrus and Lana Del Rey release ‘Don’t Call Me Angel’ video. CNN, 2019-09-19. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  157. ↑ Miley Cyrus ‘Updating Album’ To Reflect Heartache Over Liam Hemsworth & Kaitlynn Carter. Capital FM, 2019-09-27. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  158. ↑ Rebecca Iannucci: Miley Cyrus isn’t planning to release an album any time soon: „It doesn’t make sense for me”. Official Charts Company, 2020-08-14. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  159. ↑ Claire Shaffer: Dolly Parton to Sing With Miley Cyrus, Michael Bublé on ‘A Holly Dolly Christmas’ Album. Rolling Stone, 2020-08-13. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  160. ↑ a b Claire Shaffer: Miley Cyrus’ Glam Throwback ‘Plastic Hearts’ Is Her Most Self-Assured Record Yet. Rolling Stone, 2020-11-30. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  161. ↑ a b Shaad D’Souza: Miley Cyrus: Plastic Hearts Album Review. Pitchfork, 2020-12-02. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  162. ↑ Karissa Schaefer: “Plastic Hearts:” Why Miley Cyrus is the musical chameleon of Gen Z. The Berkeley Beacoon, 2021-01-03. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  163. ↑ Sanyukta Thakare: Miley Cyrus Drops Midnight Sky Single With A Self Directed Music Video. Yahoo!, 2020-08-14. [dostęp 2021-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-10)]. (ang.).
  164. ↑ Ryan Gajewski: Watch Miley Cyrus and Dua Lipa Rock Out in Steamy „Prisoner” Music Video. Yahoo!, 2020-11-20. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  165. ↑ a b c d Miley Cyrus Chart History: Billboard Global 200. Billboard. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
  166. ↑ Anna Chan: 8 Most Memorable Moments From Miley Cyrus’ Super Bowl ‘TikTok Tailgate’ Concert. Billboard, 2021-02-07. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  167. ↑ Helen Ainsley: BRIT Awards 2021 nominations in full: Joel Corry, Jessie Ware, Young T & Bugsey and more. The Official Charts Company, 2021-03-31. [dostęp 2022-05-20]. (ang.).
  168. ↑ Althea Legaspi: Watch the Kid Laroi, Miley Cyrus’ Video for New ‘Without You’ Remix. Rolling Stone, 2021-04-30. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
  169. ↑ a b Greg Evans: Miley Cyrus Teams With NBCUniversal For Overall Deal; Pride Concert Special Named First Project. Deadline, 2021-05-14. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
  170. ↑ Matthew Strauss: Metallica Covers Album to Feature Phoebe Bridgers, Moses Sumney, St. Vincent, Mac DeMarco, and More. Pitchfork, 2021-06-22. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
  171. ↑ Eric Renner Brown: Miley Cyrus, Jonas Brothers, DaBaby, More Slated For Atlanta’s Music Midtown This September. Pollstar, 2021-06-01. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
  172. ↑ Gil Kaufman: Miley Cyrus, Chloe, Teletubbies & More React to Lil Nas X’s ‘Montero’ Album: ‘So Damn Proud of You’. Billboard, 2021-09-17. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  173. ↑ Ashley Iasimone: Miley Cyrus Debuts New Song ‘You’ on New Year’s Eve: ‘Haven’t Even Recorded It Yet’. Billboard, 2022-01-02. [dostęp 2022-03-07]. (ang.).
  174. ↑ a b Georgie Kearney: Miley Cyrus’ plane ‘struck by lightning’ and forced into emergency landing. Sever News, 2022-03-24. [dostęp 2022-03-27]. (ang.).
  175. ↑ Abigail Adams: Miley Cyrus Drops First-Ever Live Album Featuring Songs Curated by Her Fans: 'So Excited'. People, 2022-04-01. [dostęp 2022-04-07]. (ang.).
  176. ↑ a b Gerrard Hall: Dolly Parton on why she's 'always dragging stuff outta my bra' on Dolly Parton's Mountain Magic Christmas. Entertainment Weekly, 2022-12-10. [dostęp 2022-12-10]. (ang.).
  177. ↑ Rhian Daly: Miley Cyrus announces new single ‘Flowers’ and duets with David Byrne on NYE special. NME, 2023-01-01. [dostęp 2023-01-02]. (ang.).
  178. ↑ Allison Hussey: Miley Cyrus Releases New Album Endless Summer Vacation: Listen and Read the Full Credits. Pitchfork, 2023-03-10. [dostęp 2023-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-11)]. (ang.).
  179. ↑ Miley Cyrus claims Official Chart Double as Endless Summer Vacation and Flowers hit Number 1. Official Charts Company, 2023-03-17. [dostęp 2023-03-18]. (ang.).
  180. ↑ Miley’s endless success. Australian Recording Industry Association, 2023-03-17. [dostęp 2023-03-18]. (ang.).
  181. ↑ Miley Cyrus’ Flowers Confirmed by IFPI as Biggest-Selling Global Single of the Year. International Federation of the Phonographic Industry, 2024-02-26. [dostęp 2024-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-26)]. (ang.).
  182. ↑ Chris Willman: Miley Cyrus‘ ’Flowers‘ Breaks Spotify’s All-Time One-Week Record, With 100 Million-Plus Streams. Variety, 2023-01-20. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  183. ↑ Jonathan Kanengoni: Miley Cyrus: What we’ve learnt from her triumphant Endless Summer Vacation return. Yahoo!, 2023-03-10. [dostęp 2023-03-12]. (ang.).
  184. ↑ Miley swings her first #1 single. Australian Recording Industry Association, 2023-01-20. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
  185. ↑ OLiS – single w streamie. Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2023-01-26]. Należy wybrać tydzień 13.01.2023–19.01.2023.
  186. ↑ OLiA – oficjalna lista airplay. Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2023-02-14]. Należy wybrać tydzień 04.02.2023–10.02.2023.
  187. ↑ Miley Cyrus Chart History (Adult Contemporary). Billboard. [dostęp 2024-07-27]. (ang.).
  188. ↑ Gary Trust: The Songs With the Most Weeks at No. 1 on Every Billboard Airplay Chart. Billboard, 2024-07-12. [dostęp 2024-07-27]. (ang.).
  189. ↑ Wesley Stenlez: Taylor Swift wins big at 2023 MTV VMAs: See the full list of winners. Entertainment Weekly, 2023-09-13. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  190. ↑ Gil Kaufman: Taylor Swift, Olivia Rodrigo and SZA Lead 2023 MTV EMAs Nominations: See List. Billboard, 2023-10-04. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  191. ↑ a b Katie Atkinson: Billboard Music Awards 2023 Winners: Full List. Billboard, 2023-11-19. [dostęp 2023-11-20]. (ang.).
  192. ↑ a b Marlow Stern: See Miley Cyrus Like You’ve Never Seen Her Before. Rolling Stone, 2023-06-08. [dostęp 2023-06-22]. (ang.).
  193. ↑ Jessica Nicholson: Dolly Parton Taps Paul McCartney, Ringo Starr, John Fogerty and More For ‘Rockstar’: Stream It Now. Billboard, 2023-11-17. [dostęp 2023-11-20]. (ang.).
  194. ↑ Heran Mamo: Miley Cyrus Performs ‘Flowers’ for the First Time on TV at 2024 Grammys. Billboard, 2024-02-04. [dostęp 2024-02-05]. (ang.).
  195. ↑ Adrian Horton, Benjamin Lee: Grammy awards 2024: list of winners. The Guardian, 2024-02-05. [dostęp 2024-02-05]. (ang.).
  196. ↑ a b Pat Saperstein: Who Was Cynthia Plaster Caster, Who Inspired Miley Cyrus’ Character in Ethan Coen’s ‘Drive Away Dolls’?. Variety, 2024-02-23. [dostęp 2024-02-25]. (ang.).
  197. ↑ Larisha Paul: Miley Cyrus and Pharrell Reunite For First Time in a Decade on ‘Doctor (Work It Out)’. Rolling Stone, 2024-03-01. [dostęp 2024-03-02]. (ang.).
  198. ↑ a b Brit Awards 2024: The complete list of winners and nominees. BBC News, 2024-03-02. [dostęp 2024-03-03]. (ang.).
  199. ↑ Hannah Dailey: Miley Cyrus Thanks Beyoncé Following ‘Cowboy Carter’ Collaboration: ‘You’re Everything & More’. Billboard, 2024-03-29. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).
  200. ↑ David Farrell: Hozier, Beyoncé & Miley Cyrus, The Beaches Have This Week's Hot New Radio Tracks in Canada. Billboard Canada, 2024-04-08. [dostęp 2024-04-10]. (ang.).
  201. ↑ Chris Willman: Grammy Nominations 2025: Beyonce Leads With 11 Nods as Taylor Swift, Chappell Roan, Sabrina Carpenter and Charli XCX Are Among Top Nominees. Variety, 2024-11-08. [dostęp 2024-11-08]. (ang.).
  202. ↑ Hannah Dailey: Miley Cyrus’ ‘Psycho Killer’ & More Talking Heads Covers Unveiled on New A24 Tribute Album: Listen. Billboard, 2024-05-17. [dostęp 2024-05-19]. (ang.).
  203. ↑ Gil Kaufman: Mariah Carey, Beyonce, Fergie, Miley Cyrus, More Collaborate On Cancer Benefit Single. MTV, 2008-08-19. [dostęp 2008-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-26)]. (ang.).
  204. ↑ Gil Kaufman: Miley Cyrus And Nick Jonas Hook Up For Charity. MTV, 2009-04-03. [dostęp 2009-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-06)]. (ang.).
  205. ↑ Haiti all-star charity single gets imię airplay. BBC News, 2010-02-02. [dostęp 2010-02-02]. (ang.).
  206. ↑ Edna Gundersen: Quincy Jones, Lionel Richie pass 'We Are the World’ baton. USA Today, 2010-02-14. [dostęp 2010-02-15]. (ang.).
  207. ↑ The Walt Disney Company Is Presenting Miley Cyrus, Jonas Brothers and Demi Lovato in a Special Concert to Benefit City of Hope on September 14. WDRB, 2008-08-08. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (August 8, 2014)].
  208. ↑ Miley Cyrus, Jesse McCartney And Demi Lovato To Perform At Concert For Hope Benefit. Access Online, 2009-10-16. [dostęp 2019-10-02]. (ang.).
  209. ↑ Ambika Muttoo: The Singer’s Big Gown Showdown: Miley Cyrus Vs. Jordin Sparks Vs. Britney Spears. VH1, 2012-10-11. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)]. (ang.).
  210. ↑ Miley Cyrus, Demi Lovato and Jesse McCartney to perform at second annual Concert for Hope presented by Staples, Inc., October 25 at Nokia Theatre L.A. LIVE. City of Hope National Medical Center, 2009-09-22. [dostęp 2009-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-28)]. (ang.).
  211. ↑ Miley Cyrus: Sharing her 'Sweet 16′ fun at Disneyland. Variety, 2008-10-06. [dostęp 2014-08-01]. (ang.).
  212. ↑ Miley Cyrus Donates Items For Ronald McDonald House Auction. Chattanoogan, 2009-07-21. [dostęp 2014-08-01]. (ang.).
  213. ↑ Lara Martin: Miley Cyrus auctions Grammy dress for Haiti. Digital Spy, 2010-02-01. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  214. ↑ Joyce Lee: Miley Cyrus honored with youth leadership award. CBS News, 2011-02-22. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  215. ↑ Kids Wish Network and Miley Cyrus Grant Wish to Ailing Boy with Spina Bifida. Kids Wish Network, 2011-01-25. [dostęp 2014-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-12)]. (ang.).
  216. ↑ Miley Cyrus PSA: Japan Relief. Amerykański Czerwony Krzyż, 2011-04-14. [dostęp 2014-08-01]. (ang.).
  217. ↑ Gregory Delli Carpini Jr.: Miley Cyrus Designs T-Shirt With Brother. Billboard, 2011-12-29. [dostęp 2014-08-01]. (ang.).
  218. ↑ Miley Cyrus śpiewa Dylana. Wprost, 2012-02-17. [dostęp 2022-08-10].
  219. ↑ Emily Exton: Miley Cyrus and Her New Hair Encourage You to Vote in This Year’s Election. Popdust, 2012-09-19. [dostęp 2014-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-10-31)]. (ang.).
  220. ↑ Zeba Blay: Miley Cyrus thanks fans for birthday fundraising. Digital Spy, 2012-11-26. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  221. ↑ Philiana Ng: Justin Bieber, Miley Cyrus & Pitbull Team For Educational TV Special. Billboard, 2013-04-04. [dostęp 2014-05-20]. (ang.).
  222. ↑ Miss Universe will meet Barack Obama. Miss Universe USA, 2014-07-26. [dostęp 2014-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)]. (ang.).
  223. ↑ Rheana Murray: Entertainment Meet the Homeless Man Who Accepted Miley Cyrus’ VMA Award. ABC News, 2014-08-25. [dostęp 2014-08-25]. (ang.).
  224. ↑ VMAs 2014: Miley Cyrus Causes a Stir Again, This Time by Staying in Her Seat. The New York Times, 2015-08-25. [dostęp 2015-12-24]. (ang.).
  225. ↑ Miley Cyrus collaborates with a cosmetic brand to raise money for HIV charity. India TV, 2015-10-31. [dostęp 2020-11-24]. (ang.).
  226. ↑ Richard Smirke: Bravery, Resilience Shine as Ariana Grande Leads All-Star Benefit Concert for Victims of Manchester Bombing. Billboard, 2017-06-04. [dostęp 2021-10-31]. (ang.).
  227. ↑ Miley Cyrus Moved to Tears Over Hurricane Harvey and Donates $500,000 to Flood Relief Efforts. E!, 2017-08-31. [dostęp 2020-11-24]. (ang.).
  228. ↑ Katie Storey: Dua Lipa brings Anwar Hadid to her family’s home Kosovo as she hosts Sunny Hill Festival for second year running. Metro, 2019-08-05. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  229. ↑ Sara M. Moniuszko: Miley Cyrus, Phoebe Waller-Bridge, Taylor Swift, Rihanna and more stars make donations to help amid coronavirus. USA Today, 2020-03-26. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  230. ↑ Stephanie Saltzman: MAC Viva Glam Will Donate $10 Millionto COVID-19 Relief Efforts. Fashionista, 2020-04-02. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  231. ↑ Ann Oldenburg: Miley launches Happy Hippie Foundation. USA Today, 2015-05-05. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  232. ↑ a b c Amanda Petrusich: Free to Be Miley. Papermag, 2015-06-09. [dostęp 2022-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-11)]. (ang.).
  233. ↑ a b Ramin Setoodeh: Miley Cyrus Stands Up for Homeless Youth. Variety, 2016-10-11. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  234. ↑ Trish McGee: Dollywood Foundation Announces Details For My People Fund. Pigeon Forge Tennessee, 2016-12-08. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  235. ↑ Rhuaridh Marr: Miley Cyrus releases new song “Inspired” to celebrate Pride. Metro Weekly, 2017-06-09. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  236. ↑ Lynsey Eidell: Miley Cyrus Collaborated With Converse for Special LGBTQ Pride Sneakers. Allure, 2017-06-12. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  237. ↑ Janelle Okwodu: Miley Cyrus Talks Empowerment, Gender Fluidity, and Her Pride Collaboration. Vogue, 2018-06-08. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  238. ↑ Antoinette Bueno: Miley Cyrus and Liam Hemsworth Donate $500K to Malibu Relief After Losing Home to Woolsey Fire. ET Online, 2018-11-13. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  239. ↑ Katy Steinmetz: Exclusive: Inside Miley Cyrus’ Photo Shoot With People Across the Gender Spectrum. Time, 2015-06-15. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  240. ↑ Miley Cyrus and Phantogram Show Their Support for LGBTQ Youth. The Trevor Project, 2015-06-15. [dostęp 2021-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)]. (ang.).
  241. ↑ Nerisha Penrose: Miley Cyrus Dries Her Tears & Announces ‘Hopeful Hippies’ Campaign. Billboard, 2016-11-10. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  242. ↑ Alex Hawgood: Miley Cyrus Finally Gets Her “Flowers”. W, 2024-06-03. [dostęp 2024-06-03]. (ang.).
  243. ↑ Miley Cyrus Reminds Us She Can Seriously Sing With Paul Simon Cover On 'SNL 40'. VH1. [dostęp 2015-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-06)]. (ang.).
  244. ↑ Ken Tucker: 'Saturday Night Live' review: Miley Cyrus and a show better than 'pretty cool': It was pretty funny. Entertainment Weekly, 2022-03-06. [dostęp 2019-10-02]. (ang.).
  245. ↑ Corinne Heller: Miley Cyrus Undergoes Vocal Cord Surgery After Dealing With Tonsillitis. E! Entertainment, 2019-11-09. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  246. ↑ Corinne Heller: Miley Cyrus Claps Back at Claims Her Voice Sounds "Like a Man". E! Entertainment, 2021-10-21. [dostęp 2022-05-15]. (ang.).
  247. ↑ Miley Cyrus. AllMusic. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  248. ↑ Sal Cinquemani: Miley Cyrus: Breakout. Slant Magazine, 2008-07-20. [dostęp 2022-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-10)]. (ang.).
  249. ↑ Bob Stanley: Bubblegum pop: all the young dudes. The Guardian, 2010-12-02. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  250. ↑ Simon Vozick-Levinson: I surrender, Miley Cyrus!. Entertainment Weekly, 2020-08-04. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  251. ↑ CD review: Breakout, Miley Cyrus. The Gazette, 2008-07-23. [dostęp 2013-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-29)]. (ang.).
  252. ↑ Heather Phares: Breakout – Miley Cyrus : Songs, Reviews, Credits, Awards. AllMusic, 2008-07-22. [dostęp 2019-04-29]. (ang.).
  253. ↑ Miley Cyrus: Summer Album Preview 2010. Billboard, 2010-05-26. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  254. ↑ James Dinh: Miley Cyrus Covers Poison’s 'Every Rose Has Its Thorn'. MTV, 2009-12-09. [dostęp 2014-02-09]. (ang.).
  255. ↑ Jason Lipshutz: Miley Cyrus, 'Bangerz': Track-By-Track Review. Billboard, 2013-10-01. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  256. ↑ Mary Margaret: Miley Cyrus Teases Her New Music: 'It's Not About Twerking'. People, 2014-08-24. [dostęp 2019-03-07]. (ang.).
  257. ↑ Nick Levine: Miley Cyrus – 'She Is Coming' review. NME, 2019-07-03. [dostęp 2022-06-06].
  258. ↑ Aimee Cliff: Miley Cyrus: She Is Coming review – pop chameleon finds her true colours. The Guardian, 2019-05-31. [dostęp 2019-05-31]. (ang.).
  259. ↑ Matt Diehl. Miley Cyrus 2.0: The Billboard Cover Story. „Billboard”, 2013-06-14. [dostęp 2013-10-03]. (ang.). 
  260. ↑ Caryn Ganz. Lana Del Rey: Ultraviolence. „Rolling Stone”, 2014-06-20. [dostęp 2014-06-20]. (ang.). 
  261. ↑ Harjeet Mander: Miley Cyrus Wants To Be The Next Madonna. Entertainment Wise, 2008-07-04. [dostęp 2013-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-07)]. (ang.).
  262. ↑ Sarah Oliver: She Can’t Stop – Miley Cyrus: The Biography. 2014-09-04. ISBN 978-1-78418-197-0. (ang.).
  263. ↑ Daniel Kilkelly: Miley Cyrus hopes to emulate Madonna. Digital Spy, 2008-07-05. [dostęp 2013-04-18]. (ang.).
  264. ↑ Miley Cyrus lists her top 5 female influences. The Corner News. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 17, 2020)]. (ang.).
  265. ↑ Artists Following Miley Cyrus. MTV. [dostęp 2016-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-14)]. (ang.).
  266. ↑ Miley Cyrus says new album is inspired by Britney Spears and Metallica. Official Charts Company, 2020-09-20. [dostęp 2020-11-07]. (ang.).
  267. ↑ Andy Greene: The Top 25 Teen Idol Breakout Moments. Rolling Stone, 2012-05-11. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  268. ↑ a b Rachel Abramowitz: All lenses are on Miley. Los Angeles Times, 2008-05-28. [dostęp 2022-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-01)]. (ang.).
  269. ↑ Tyler Bickford. Tween Intimacy and the Problem of Public Life in Children’s Media: „Having It All” on the Disney Channel’s „Hannah Montana”. „Women’s Studies Quarterly”. 43 (1/2), s. 66–82, 2015. ISSN 0732-1562. JSTOR: 43958468. (ang.). 
  270. ↑ Craig McLean: Why Miley Cyrus is the world’s biggest ever teenage star. The Times, 2008-08-11. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  271. ↑ Donny Osmond: Miley Cyrus. Time, 2008-05-12. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  272. ↑ Beth Hilton: Miley Cyrus to be a billionaire. Digital Spy, 2008-05-05. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  273. ↑ Catherine McIntyre: Miley Cyrus says playing Hannah Montana 'probably caused some body dysmorphia’. National Post, 2015-08-14. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  274. ↑ Elise Brisco: Miley Cyrus says playing Hannah Montana created an ‘identity crisis’: 'No one cares about you’. USA Today, 2012-03-05. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  275. ↑ Liz Calvario: Miley Cyrus Says She Felt ‘Ridiculous’ Being Hannah Montana After Having Sex. Yahoo!, 2019-07-12. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  276. ↑ Lauren Rearick: Miley Cyrus Opened Up About the Moment She Wanted to Stop Doing Hannah Montana. Teen Vogue, 2019-07-12. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  277. ↑ Ashley Iasimone: Miley Cyrus Retracts Apology for Controversial Vanity Fair Portrait From 2008. Billboard, 2018-04-29. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  278. ↑ Miley Cyrus On The End Of ‘Hannah Montana’ & Her ‘First Serious Boyfriend’. Access Online, 2010-03-18. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  279. ↑ Mawuse Ziegbe: Miley Cyrus ‘Who Owns My Heart’ Video Blasted by Parents Television Council. MTV, 2010-10-09. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  280. ↑ Miley Cyrus was shunned by Disney after sudden shift in public image. The News, 2020-05-09. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  281. ↑ Jillian Mapes: Miley Cyrus Opens Up About Salvia Bong Hit. Billboard, 2011-02-09. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  282. ↑ a b Lyndsey Havens: Songs That Defined the Decade: Miley Cyrus’ ‘We Can’t Stop’. Billboard, 2019-11-21. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  283. ↑ Hollie McKay: Did Miley Cyrus’ VMAs performance hurt the Disney brand?. Fox News, 2016-04-13. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  284. ↑ Mickey Woods: We Love Miley Cyrus’ New Album, Bangerz, and 6 Reasons You Should Too!. Glamour, 2013-10-08. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  285. ↑ Dan Ozzi: Miley Cyrus Is Punk As Fuck. Vice, 2013-09-19. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  286. ↑ Ann Oldenburg: MTV names Miley Cyrus 2013 Artist of the Year. USA Today, 2013-11-10. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  287. ↑ The Top Ten Finalists for Person of the Year in 2013. Time, 2013-12-09. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  288. ↑ Leah Chernikoff: Has Miley Cyrus Lost Her Shock Value?. Elle, 2013-12-26. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
  289. ↑ Lesley Messer: Skidmore College Will Offer a Class on Miley Cyrus. ABC News, 2014-03-27. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  290. ↑ Rebecca Nicholson: Canny and confrontational, Miley Cyrus is this generation’s Madonna. The Guardian, 2015-06-10. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  291. ↑ Under 30 All-Time Alumni: Miley Cyrus. Forbes. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  292. ↑ Katy Steinmetz: Miley Cyrus: 'You Can Just Be Whatever You Want to Be’. Time, 2015-06-15. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  293. ↑ Moly Lambert: Miley Cyrus Has Finally Found Herself. Elle, 2019-07-11. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  294. ↑ Cyrus i Liftin 2009 ↓.
  295. ↑ Miley Cyrus Says She and Nick Jonas Were ‘In Love’. Fox News, 2008-08-07. [dostęp 2021-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (ang.).
  296. ↑ Jocelyn Vena: Miley Cyrus Opens Up About Her Relationship With Underwear Model Justin Gaston. MTV, 2008-10-23. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  297. ↑ Miley Cyrus, Justin Gaston post to Twitter about their breakup. Chicago Tribune, 2009-06-10. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  298. ↑ Luchina Fisher: Liam Hemsworth: Five Things to Know About Miley’s Man. ABC News, 2012-03-26. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  299. ↑ Marisa Laudadio: Miley Cyrus, Liam Hemsworth Are Engaged. People, 2012-06-06. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  300. ↑ Michelle Tan: Miley Cyrus and Liam Hemsworth End Engagement. People, 2013-09-16. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  301. ↑ Ella Alexander: Miley Cyrus is single again, apparently. Glamour, 2015-04-21. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  302. ↑ Nardine Saad: Miley Cyrus, Patrick Schwarzenegger reportedly call it quits. Los Angeles Times, 2015-04-21. [dostęp 2021-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-22)]. (ang.).
  303. ↑ Mara Sieger: Miley makes out with a Victoria’s Secret model. Page Six, 2015-07-01. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  304. ↑ Miley Cyrus and Liam Hemsworth Are Engaged (Again)!. Yahoo!, 2016-01-22. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  305. ↑ Richard Clune: Liam Hemsworth Exclusive: 'I Get Real Loose in My Own Home’. GQ Australia, 2016-05-29. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  306. ↑ Emily Kirkpatrick: Miley Cyrus on Her Engagement Ring from Liam: ‘This Isn’t Really My Aesthetic’. People, 2016-10-27. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  307. ↑ On This Day: 23 December 2018. Yahoo!, 2018-12-23. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  308. ↑ Amy MacKelden: Liam Hemsworth Revealed What Miley Cyrus’ Married Name Is, & Prepare to Swoon. Harper’s Bazaar, 2019-02-09. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  309. ↑ Jeff Nelson: Liam Hemsworth Files for Divorce from Miley Cyrus After 7 Months of Marriage. People, 2019-08-21. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  310. ↑ Miley Cyrus, Liam Hemsworth single again, divorce finalized. ABC News, 2020-01-28. [dostęp 2021-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-24)]. (ang.).
  311. ↑ Erica Gonzales, Chelsey Sanchez: Miley Cyrus and Kaitlynn Carter’s Rumored Relationship Timeline. Harper’s Bazaar, 2019-09-26. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  312. ↑ Lyndsey Parker: New Miley Cyrus song declares ‘I don’t belong to anyone’ just hours after Cody Simpson split. Yahoo!, 2020-08-14. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
  313. ↑ Alexandra Bellusci: Inside Miley Cyrus and Boyfriend Maxx Morando's “Very Serious” Romance. Yahoo!, 2022-10-06. [dostęp 2022-11-16]. (ang.).
  314. ↑ Kevin Sessums: Miley Cyrus: 'I Know Who I Am Now’. Parade, 2010-03-21. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  315. ↑ Gwen Aviles: Miley Cyrus quit church because gay friends ‘weren’t being accepted’. NBC News, 2020-03-23. [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
  316. ↑ Chelsea Ritschel: Miley Cyrus Says She Quit Being Vegan Because of Health Reasons: ‘My Brain Wasn’t Functioning Properly. The Independent, 2019-09-04. [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
  317. ↑ Josh Eells: Miley Cyrus on Why She Loves Weed, Went Wild at the VMAs and Much More. Rolling Stone, 2019-09-27. [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
  318. ↑ Nick Romano: Miley Cyrus reveals why she quit smoking marijuana. Entertainment Weekly, 2017-06-15. [dostęp 2022-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-06)]. (ang.).
  319. ↑ John Norris: Miley Cyrus Breaks Silence on Rootsy New Music, Fiance Liam Hemsworth & America: 'Unity Is What We Need’. Billboard, 2017-05-03. [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
  320. ↑ Sonja Haller: Miley Cyrus smoking weed again: 'My mom got me back on it’. USA Today, 2018-12-10. [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
  321. ↑ Lars Brandle: Miley Cyrus Says Vocal Surgery Got Her Sober. Billboard, 2020-09-03. [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
  322. ↑ Kimberly Nordyke: VMAs: The Winners List. The Hollywood Reporter, 2014-08-24. [dostęp 2022-06-17]. (ang.).
  323. ↑ Rachel Yang: 2020 MTV VMA winners: See the full list. Entertainment Weekly, 2020-08-30. [dostęp 2022-06-17]. (ang.).
  324. ↑ Jess Denham: MTV Europe Music Awards 2013: List of winners in full. The Independent, 2013-11-11. [dostęp 2022-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  325. ↑ James Montgomery: It's Miley vs. Bieber – For All of North America – at 2013 MTV EMA!. MTV, 2013-10-25. [dostęp 2022-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-08)]. (ang.).
  326. ↑ Billboard Music Awards 2014: Full Winners List. Billboard, 2014-05-18. [dostęp 2022-05-20]. (ang.).
  327. ↑ Simon Reynolds: MTV Movie Awards 2009: The Winners. Digital Spy, 2009-06-01. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
  328. ↑ And the winners are... 2010. People’s Choice Awards. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-29)]. (ang.).
  329. ↑ BAMBI für Miley Cyrus. Bambi. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)]. (niem.).
  330. ↑ Toyota NRJ Music Awards 2023 – Les gagnants et résultats par catégorie!. NRJ, 2023-10-11. [dostęp 2023-11-13]. (fr.).
  331. ↑ Nagrody Nickelodeon Kids’ Choice Awards:
  332. ↑ Nagrody Nickelodeon Kids’ Choice Awards:
  333. ↑ Miley Cyrus. Złote Globy. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
  334. ↑ Critics Choice Awards 2009. MTV, 2009-09-09. [dostęp 2022-05-20]. (ang.).
  335. ↑ Nominations for the American Music Awards. ABC. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-03)]. (ang.).
  336. ↑ Vivienne Kelly: ARIA Awards nominees revealed: Amy Shark & Genesis Owusu lead the charge. The Music Network, 2021-10-20. [dostęp 2022-05-16]. (ang.).
  337. ↑ Carson Blackwelder: 2024 Disney Legends lineup revealed: Angela Bassett, Miley Cyrus, Kelly Ripa and more. ABC News, 2024-03-20. [dostęp 2024-06-05]. (ang.).
  338. ↑ Charmaine Patterson: Miley Cyrus Celebrates the 16th Anniversary of 'Hannah Montana' Premiere: 'My Life Changed Forever'. People, 2022-03-24. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  339. ↑ Zarreen Moghbelpour: The Suite Life Of Zack & Cody: 10 Famous Actors Who Appeared On The Show. Screenrant, 2020-03-29. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  340. ↑ 'Wizards on Deck with Hannah Montana' coming July 17. Orlando Sentinel, 2020-06-09. [dostęp 2022-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-15)]. (ang.).
  341. ↑ Miley Cyrus. China Daily. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  342. ↑ Jessica Goodman: Miley Cyrus cameos as a skateboarding heartthrob on Stone Quackers. Entertainment Weekly, 2015-07-06. [dostęp 2022-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-08)]. (ang.).
  343. ↑ Jocelyn Vena: Justin Bieber’s 'Never Say Never' DVD: Top 5 Moments. MTV, 2011-05-12. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  344. ↑ "Miley Cyrus: Bangerz Tour" Takes the Stage for NBC on Sunday, July 6 at 9 P.M.. The Futon Critic, 2014-06-26. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  345. ↑ Erin Jensen: 6 things to know about Katy and Miley's designer BFF, Jeremy Scott. USA Today. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  346. ↑ Dan Reilly: Joan Jett on her Bad Reputation doc and the challenges women in rock face today: 'It's the same old bulls---'. Entertainment Weekly, 2018-09-18. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  347. ↑ Mesfin Fekadu: Miley Cyrus to Perform Songs From New Album on Disney+ Special ‘Miley Cyrus – Endless Summer Vacation (Backyard Sessions)’. The Hollywood Reporter, 2023-03-03. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
  348. ↑ Natalie Stone: Miley Cyrus Drops ‘Lighter’ Music Video: Watch. Billboard, 2015-11-21. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  349. ↑ David Renshaw: Miley Cyrus dresses like a baby and dances in her cot for ‘BB Talk’ video – watch. NME, 2015-12-12. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  350. ↑ Luke Morgan Britton: Watch Miley Cyrus’ idyllic video for new single ‘Malibu’. NME, 2017-05-11. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  351. ↑ Karen Mizoguchi: Surprise! Miley Cyrus Releases New Single and Video for ‘Younger Now’. People, 2017-08-18. [dostęp 2022-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-08)]. (ang.).
  352. ↑ Samantha Hissong: Watch Miley Cyrus’ Sassy Self-Directed Video for New Song ‘Midnight Sky’. Rolling Stone, 2020-08-14. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  353. ↑ Miley Cyrus: iHeart Radio Music Festival. Silent Partners Studios. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  354. ↑ Evan Minsker: Watch Miley Cyrus and Dua Lipa’s Video for New Song “Prisoner”. Pitchfork, 2020-11-19. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  355. ↑ Miley Cyrus Urges Everyone to Get Vaccinated in New ‘Angels Like You’ Video: ‘Each of Us Can Help Stop the Pandemic’. Billboard, 2021-03-08. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).
  356. ↑ Caleb Triscari: Watch Miley Cyrus and The Kid LAROI’s video for new remix of ‘Without You’. NME, 2021-04-30. [dostęp 2022-02-27]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Miley Cyrus
Albumy studyjne
Minialbumy
Albumy koncertowe
Ścieżki dźwiękowe
Single
Jako główny wykonawca
Jako gość
Jako część supergrup
Inne utwory
Trasy koncertowe
Pozostałe
Nagrody Grammy w kategorii Nagranie roku
1958−1979
1980−1999
2000−2019
od 2020

Laureaci nagrody MTV Video Music Award – teledysk roku