Reggiane Re.2003 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | 21 lipca 1941 |
Dane techniczne | |
Napęd | silnik gwiazdowy Piaggio P.IX RC40bis |
Moc | 1000 KM (735 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 11 m |
Długość | 8,08 m |
Wysokość | 3,20 m |
Powierzchnia nośna | 20,4 m² |
Masa | |
Własna | 2470 kg |
Startowa | 3320 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 510 km/h |
Prędkość przelotowa | 412 km/h |
Prędkość minimalna | 140 km/h |
Prędkość wznoszenia | 7 min 7 sek na 4000 m |
Pułap | 9800 m |
Zasięg | 720 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 wkm kal. 12,7 mm 500 kg bomb |
Reggiane Re.2003 – włoski samolot myśliwsko-rozpoznawczy z okresu II wojny światowej, będący rozwinięciem serii zapoczątkowanej samolotem Reggiane Re.2000, którego rozwój pozostał tylko w fazie prototypu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na początku II wojny światowej włoskie lotnictwo było wyposażone w przestarzałe, powolne dwupłatowiec IMAM Ro.37. Podjęto więc decyzję o wymianie tych samolotów na nowoczesne płatowce. W odpowiedzi na rozpisany konkurs firma Reggiane przedstawiła projekt Re.2003.
Samolot ten został opracowany na podstawie Reggiane Re.2000. Modyfikacja polegała na zaprojektowaniu zamiast jednomiejscowej, dwumiejscowej kabiny dla załogi, dla pilota i obserwatora oraz wyposażeniu płatowca w aparaty fotograficzne oraz sprzęt nadawczo-odbiorczy. Uzbrojenie oprócz dwóch wkm 12,7 mm w skrzydłach z których strzelać mógł pilot, miały stanowić bomby do 500 kg pod kadłubem i skrzydłami. Miało to pozwalać atakować tymi maszynami też celów naziemnych.
Prototyp o numerze seryjnym MM.478 został oblatany 29 lipca 1941 roku[1]. Po pozytywnych testach maszyny, przewidywano zamówienie 200 sztuk Re.2003. Jednakże z uwagi na zagrożenie od 1942 roku bombardowaniami obiektów na terenie Włoch przez lotnictwo aliantów i pilną potrzebę budowy samolotów myśliwskich, zrezygnowano z budowy Re.2003 na rzecz Reggiane Re.2002[2]. Przed anulowaniem zamówienia zdążono jeszcze tylko zbudować drugi prototyp oraz rozpoczęto budowę kolejnej maszyn.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gruppo Modellistico Sestese. giemmesesto.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-03)]. [dostęp 6 listopada 2009]
- ↑ AirWar [dostęp 6 listopada 2009]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Bączkowski , Włoskie samoloty wojskowe 1936 - 1945, Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, ISBN 83-86776-49-8, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 751529809 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Opis i zdjęcia. giemmesesto.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-03)]. (wł.).
- Blog di Galland (wł.)
- www.airwar.ru (ros.)