Reggiane Re.2006 – Wikipedia, wolna encyklopedia
model Reggiane Re.2006 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga | 1 |
Historia | |
Lata produkcji | 1944 |
Dane techniczne | |
Napęd | tłokowy silnik rzędowy Daimler-Benz DB-603 |
Moc | 1750 KM (1187kW)startowa |
Wymiary | |
Rozpiętość | 11 m |
Długość | 9,73 m |
Wysokość | 3,20 m |
Powierzchnia nośna | 20,4 m² |
Masa | |
Własna | 2960 kg |
Startowa | 3950 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 750 km/h na 7500 m (obliczeniowa) |
Prędkość przelotowa | 648 km/h (obliczeniowa) |
Prędkość wznoszenia | 17 m/s |
Pułap | 12 000 m |
Zasięg | 1100 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3 działka kal. 20 mm 2 wkm kal. 12,7 mm |
Reggiane Re.2006 – włoski samolot myśliwski z okresu II wojny światowej, ostatni model z napędem tłokowym opracowany w zakładach Reggiane. Miał zostać następcą Reggiane Re.2005.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prace nad maszyną rozpoczęto pod koniec 1942 roku pod kierunkiem inż. Alessandro Barteleti i trwały równolegle z Reggiane Re.2005. Pierwotnie maszyna miała być napędzana takim samym silnikiem jak Reggiane Re.2005, czyli Fiat RA.1050 RC.58 (licencyjną wersją silnika Daimler-Benz DB-605), ale potem zmieniono decyzję co do napędu, który miał ostatecznie stanowić silnik Daimler-Benz DB-603A o mocy 1750 KM[1]. Maszyna z tym silnikiem miała osiągać prędkość 750 km/h. W stosunku do Re.2005, maszyna miała mieć o 1 metr dłuższy kadłub, w celu zachowania położenia środka ciężkości. Statecznik pionowy miał pozostać jak w Re.2005 ale powiększony został ster pionowy. Wzmocniono też podwozie[2].
9 maja 1943 zamówiono dwa prototypy(MM540 i MM541. Zbudowano jeden płatowiec – MM540, który był gotowy do oblotu. Jednak po kapitulacji Włoch we wrześniu 1943 roku prace, na rozkaz Niemców wstrzymano[1]. Pracownicy Reggiane postanowili jednak w tajemnicy kontynuować w zakładach w Reggio Emilia. W styczniu 1944 roku maszynę w częściach przewieziono do Corrregio i ukryto w miejscowym gimnazjum. Po wojnie maszynę przekazano do Politechniki w Taliedo, gdzie na polecenie Aliantów została zniszczona. Jedynym ocalałym elementem pozostało podwozie[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b http://www.airwar.ru/enc/fww2/re2006.html, (Dostęp 8.11.2009 r.)
- ↑ http://www.stormomagazine.com/ModelArticles/Re2006/CBusbridge/Re2006_CB.html, (Dostęp 8.11.2009 r.)
- ↑ http://digilander.libero.it/air10/f104/re2006.htm, (Dostęp 8.11.2009 r.)