Data i miejsce urodzenia 7 marca 1995 Lublana
Klub SSK Ilirija
Debiut w PŚ 3 grudnia 2011 w Lillehammer (20. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 3 grudnia 2011 w Lillehammer (20. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 8 lutego 2019 w Ljubnie (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 26 lutego 2022 w Hinzenbach
Dorobek medalowy Inne nagrody
Urša Bogataj (ur. 7 marca 1995 w Lublanie [1] ) – słoweńska skoczkini narciarska, zawodniczka klubu SSK Ilirija. Dwukrotna mistrzyni olimpijska z 2022 , srebrna i brązowa medalistka igrzysk olimpijskich młodzieży w 2012, drużynowa mistrzyni, wicemistrzyni i brązowa medalistka mistrzostw świata juniorów. Trzecia zawodniczka Pucharu Świata 2021/2022 .
Na międzynarodowej arenie zadebiutowała 21 stycznia 2009 w Dobbiaco-Toblach podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego , oddając dwa skoki odpowiednio na 50,5 m na skoczni średniej.
3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer zajęła 20. miejsce, po skoku na 83,5 m i 85,0 m, jednocześnie zdobywając pierwsze punkty w PŚ[2] .
Na igrzyskach olimpijskich młodzieży w 2012 wraz z drużyną zdobyła srebrny medal, natomiast indywidualnie – medal brązowy.
25 lutego 2012 na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum zdobyła wraz z drużyną brązowy medal. W 2013 w Libercu została drużynową mistrzynią świata juniorów, a w 2014 w Val di Fiemme – drużynową wicemistrzynią świata juniorów.
Jej brat, Tine Bogataj , również uprawiał skoki narciarskie[3] .
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni 30. 12 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 84,5 m 81,0 m 135,2 pkt 129,4 pkt Maren Lundby 1. 5 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 108,0 m 100,0 m 239,0 pkt – 1. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[a] 106,0 m 100,0 m 1001,5 pkt (257,4 pkt ) –
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni 17. 22 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 90,0 m 92,0 m 195,7 pkt 58,0 pkt Sarah Hendrickson 8. 24 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. miesz.[b] 95,5 m 97,5 m 920,0 pkt (234,1 pkt ) 91,0 pkt Japonia 4. 26 lutego 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[c] 101,0 m 99,5 m 828,1 pkt (228,2 pkt ) 70,8 pkt Niemcy 8. 27 lutego 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 102,0 m 99,0 m 231,7 pkt 27,9 pkt Maren Lundby 4. 2 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[d] 102,5 m 101,0 m 930,8 pkt (230,3 pkt ) 81,4 pkt Niemcy 13. 25 lutego 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 94,0 m 235,9 pkt 43,7 pkt Ema Klinec 2. 26 lutego 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż.[e] 91,5 m 97,0 m 957,9 pkt (224,8 pkt ) 1,4 pkt Austria 11. 3 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 117,0 m 126,0 m 240,6 pkt 56,0 pkt Maren Lundby
Starty U. Bogataj na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni 11. 27 stycznia 2011 Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 90,5 m 96,5 m 214,5 pkt 43,0 pkt Coline Mattel 31. 23 lutego 2012 Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 81,0 m – 78,5 pkt 198,0 pkt Sara Takanashi 3. 25 lutego 2012 Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[f] 82,5 m 83,0 m 823,5 pkt (167,5 pkt ) 144,5 pkt Japonia 5. 24 stycznia 2013 Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 93,0 m 96,0 m 241,5 pkt 26,5 pkt Sara Takanashi 1. 26 stycznia 2013 Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[g] 97,5 m 95,5 m 1009,0 pkt (251,0 pkt ) – 6. 28 stycznia 2014 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 94,5 m 93,5 m 233,9 pkt 29,0 pkt Sara Takanashi 2. 30 stycznia 2014 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[h] 97,5 m 99,0 m 870,2 pkt (247,4 pkt ) 48,8 pkt Japonia 4. 5 lutego 2015 Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 94,0 m 93,5 m 217,2 pkt 10,3 pkt Sofja Tichonowa 5. 7 lutego 2015 Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[i] 95,5 m 87,0 m 631,8 pkt (198,8 pkt ) 137,3 pkt Niemcy
Starty U. Bogataj na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ] Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ] Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni 1. 8 lutego 2019 Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 91,0 m 89,0 m 262,6 pkt 3. 6,3 pkt Maren Lundby 2. 16 lutego 2019 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 114,5 m 120,5 m 244,1 pkt 3. 26,4 pkt Maren Lundby 3. 27 listopada 2021 Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 89,0 m 92,0 m 227,0 pkt 2. 8,1 pkt Ema Klinec 4. 4 grudnia 2021 Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 95,5 m 96,5 m 272,3 pkt 3. 5,8 pkt Katharina Althaus 5. 10 grudnia 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 127,0 m 237,5 pkt 3. 10,4 pkt Marita Kramer 6. 17 grudnia 2021 Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 90,0 m 89,0 m 253,3 pkt 3. 7,7 pkt Marita Kramer 7. 1 stycznia 2022 Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 93,5 m 88,0 m 261,8 pkt 2. 5,0 pkt Sara Takanashi 8. 26 lutego 2022 Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 93,0 m 92,0 m 249,7 pkt 1. – 9. 2 marca 2022 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,0 m 125,0 m 282,3 pkt 3. 9,2 pkt Sara Takanashi 10. 3 marca 2022 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 132,0 m 126,5 m 291,1 pkt 3. 8,8 pkt Marita Kramer 11. 6 marca 2022 Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 127,0 m 130,5 m 259,3 pkt 2. 4,6 pkt Sara Takanashi 12. 12 marca 2022 Oberhof Kanzlersgrund K-90 HS-100 98,0 m 98,5 m 266,8 pkt 1. – 13. 13 marca 2022 Oberhof Kanzlersgrund K-90 HS-100 95,5 m 100,0 m 277,4 pkt 1. – 14. 11 grudnia 2022 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 129,0 m 133,0 m 258,1 pkt 3. 11,2 pkt Katharina Althaus
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy 1. 17 lipca 2021 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,5 m 126,5 m 227,9 pkt [8] 2. 18 lipca 2021 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 127,5 m 245,7 pkt [9] 3. 6 sierpnia 2021 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 125,0 m 126,5 m 213,9 pkt [10] 4. 11 września 2021 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 128,5 m 134,5 m 227,1 pkt [11] 5. 23 lipca 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 118,5 m 242,5 pkt 6. 6 sierpnia 2022 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 125,5 m 123,5 m 232,4 pkt 7. 2 października 2022 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 130,5 m 131,0 m 225,5 pkt
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni Przypisy 1. 18 sierpnia 2019 Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 101,5 m 96,0 m 237,3 pkt 3. 12,4 pkt Nika Križnar [12] 2. 17 lipca 2021 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,5 m 126,5 m 227,9 pkt 1. – [8] 3. 18 lipca 2021 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 127,5 m 245,7 pkt 1. – [9] 4. 6 sierpnia 2021 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 125,0 m 126,5 m 213,9 pkt 1. – [10] 5. 11 września 2021 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 128,5 m 134,5 m 227,1 pkt 1. – [11] 6. 12 września 2021 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 126,5 m 132,0 m 246,7 pkt 2. 1,2 pkt Irina Awwakumowa [13] 7. 2 października 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 132,0 m 130,5 m 237,9 pkt 2. 17,8 pkt Marita Kramer [14] 8. 23 lipca 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 118,5 m 242,5 pkt 1. – 9. 24 lipca 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 121,5 m 222,2 pkt 2. 16,4 pkt Nika Križnar 10. 6 sierpnia 2022 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 125,5 m 123,5 m 232,4 pkt 1. – 11. 17 września 2022 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 85,0 m 85,0 m 217,0 pkt 2. 16,5 pkt Eva Pinkelnig 12. 2 października 2022 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 130,5 m 131,0 m 225,5 pkt 1. –
stan po zakończeniu LGP 2022
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
stan po zakończeniu LPK 2022
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni 1. 30 sierpnia 2013 Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 88,5 m 93,0 m 203,5 pkt 2. 11,0 pkt Michaela Doleželová 2. 31 sierpnia 2013 Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 88,0 m 93,5 m 204,5 pkt 2. 4,5 pkt Michaela Doleželová 3. 12 lipca 2014 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 89,0 m 226,5 pkt 2. 20,0 pkt Katharina Althaus 4. 11 lipca 2015 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 84,5 m 91,5 m 211,5 pkt 3. 13,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger 5. 12 lipca 2015 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 84,0 m 89,5 m 209,0 pkt 2. 25,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger 6. 12 marca 2016 Harrachov Čerťák K-90 HS-100 90,0 m 95,5 m 236,0 pkt 2. 8,0 pkt Špela Rogelj 7. 3 lipca 2016 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 91,5 m 93,5 m 235,0 pkt 2. [k] 3,0 pkt Eva Logar 8. 3 sierpnia 2019 Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 93,5 m 84,5 m 264,7 pkt 1. – 9. 4 sierpnia 2019 Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 91,0 m 91,0 m 230,0 pkt 2. 8,7 pkt Nika Križnar
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
↑ Skład zespołu: Nika Križnar , Timi Zajc , Urša Bogataj i Peter Prevc . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Jaka Hvala , Peter Prevc i Špela Rogelj . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Jerneja Brecl , Nika Križnar i Špela Rogelj . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Žiga Jelar , Nika Križnar i Peter Prevc . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Ema Klinec , Nika Križnar i Špela Rogelj . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Ema Klinec , Katja Požun i Špela Rogelj . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Ema Klinec , Katja Požun i Špela Rogelj . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Anja Javoršek , Barbara Klinec i Špela Rogelj . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Anja Javoršek , Anita Seretinek i Julija Sršen . ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Luka Pintaric, Anže Lanišek ↑ Ex aequo ze Špelą Rogelj Skocznia normalna Skocznia duża Skocznia duża – drużynowo Skocznia normalna Skocznia normalna
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal