داروهای ضدروان‌پریشی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داروهای ضدروان‌پریشی
کلاس دارویی
الانزاپین نمونه ای از داروهای ضد روان پریشی نسل دوم
شناسه‌های دسته‌بندی
مشابهNeuroleptics, major tranquilizers[۱]
موارد مصرفPrincipally: اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی
داده‌های بالینی
در وبگاه دراگزDrug Classes
پیوند به بیرونی
سمپD014150
در ویکی‌داده

داروهای ضدروان‌پریشی یا آنتی‌سایکوتیک‌ها (به انگلیسی: Antipsychotic) برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون (مانند هذیان و توهم)، به خصوص در بیماری‌های اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ساخته شده‌اند. تأثیر اصلی این‌گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روان‌پریشی از جمله توهم، هذیان است. برخی از این داروها مانند الانزاپین تأثیر آرام‌کننده یا آرام‌بخشی هم دارند.

کلروپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، فلوپنتیکسول، اُلانزاپین، کلوزاپین ،ریسپریدون، آریپیپرازول، پرفنازین، تیوتکسین و تری فلوپرازین از جمله داروهای ضدروان‌پریشی هستند. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده‌های دوپامینی در مغز است. داروهای آنتی سایکوتیک جدیدتر اغلب عوارض پارکینسون کمتری دارند.

طبقه‌بندی

[ویرایش]
  • نسل اول داروهای ضدروان‌پَریشی
  1. بوتیروفنون‌ها مانند هالوپریدول و دروپردیول
  2. فنوتیازین‌ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین
  3. تیوگزانتین‌ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول
  • نسل دوم داروهای ضد روان‌پریشی (آتیپیک)

مانند الانزاپین، کلوزاپین، ریسپریدون، آریپیپرازول

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Fin2009 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

روان‌شناسی عمومی (از نظریه تا کاربرد) (ویراست جلد دوم)، شابک ۹۶۴-۶۳۸۹-۰۱-۵