Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1984

Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1984
Circuit Paul Ricard
Officiële naam	Grand Prix de France Moto
Land	Frankrijk
Datum	11 juni 1984
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Freddie Spencer
Snelste ronde	Freddie Spencer
Eerste	Freddie Spencer
Tweede	Eddie Lawson
Derde	Randy Mamola
250 cc
Poleposition	Christian Sarron
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Carlos Lavado
Derde	Manfred Herweh
125 cc
Poleposition	Eugenio Lazzarini
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	August Auinger
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Alain Michel/ Jean-Marc Fresc
Derde	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1984 was zesde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races waren gepland op 10 juni 1984, maar werden verreden op maandag 11 juni op het Circuit Paul Ricard nabij Le Castellet, Frankrijk. De reden van het verplaatsen van de datum was het feit dat op 10 juni de finale van Roland Garros zou worden gespeeld en de FIM noch de organisatoren konden terugvallen op een organisatie die de televisierechten beheerde, zoals bij de Formule 1, waar de Formula One Constructors Association onder leiding van Bernie Ecclestone deze taak op zich had genomen. Nu kwamen de uitzendrechten bij FR3 terecht. Dat leverde weer problemen op met Eurovisie, waardoor buitenlandse zenders niet eens het minimum van drie minuten zouden mogen uitzenden.

Ondanks het uitstel van een dag kon er in Frankrijk al vanaf dinsdag getraind worden, waardoor de coureurs bijna een week hadden om zich voor te bereiden. Pas in het weekend werden de tijden geregistreerd en toen werd er ook pas echt gas gegeven. Dat leverde een klein aantal valpartijen op waarvan Takazumi Katayama en Franco Uncini de belangrijkste slachtoffers waren.

Eddie Lawson merkte al in de opwarmronde dat zijn Yamaha te rijk stond afgesteld waardoor hij af en toe onregelmatig liep. Hij kon dan ook geen weerstand bieden aan Freddie Spencer, die in de derde ronde de leiding nam en ze niet meer afstond. Lawson kon dankzij de slipstream van Randy Mamola toch redelijk volgen, hoewel zijn machine af en toe op drie cilinders liep. Hij wist toch nog tweede te worden voor Mamola en Ron Haslam. Raymond Roche, die het in de kwalificatie zo goed had gedaan, werd in de vijfde ronde uitgeschakeld door een defecte powervalve.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	43.31.92	1	15
2	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	43.37.71	2	12
3	Randy Mamola	HRC-Honda	43.38.15	5	10
4	Ron Haslam	HRC-Honda	44.21.42	6	8
5	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	44.42.96	11	6
6	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	44.43.47	7	5
7	Massimo Broccoli	Honda	44.45.16	18	4
8	Reinhold Roth	Fath-Honda	45.23.46	23	3
9	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	45.33.04	9	2
10	Wolfgang von Muralt	Suzuki	45.41.86	15	1
11	Dave Petersen	Suzuki	45.46.42	21
12	Fabio Biliotti	Honda	45.53.62	19
13	Henk van der Mark	SNRT-Honda	+1 ronde	26
14	Keith Huewen	Honda	+1 ronde	17
15	Louis-Luc Maisto	Honda	+1 ronde	25
16	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	+1 ronde	29
17	Maurice Coq	Suzuki	+1 ronde	31
18	Claude Arciero	Honda	+1 ronde	32
19	Attilio Riondato	Suzuki	+1 ronde	27
20	Marco Gentile	Yamaha	+1 ronde	35
21	Leandro Becheroni	Suzuki	+1 ronde	22
22	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	+1 ronde	4
23	Alan Irwin	Suzuki	+2 ronden	34

Coureur	Merk
Eric Saul	Paton

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Rob Punt	Suzuki	Inlaatschijf	24
Walter Migliorati	Suzuki		20
Paolo Ferretti	Suzuki		33
Rob McElnea	Heron-Suzuki	Val[1]	10
Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	Val[1]	8
Raymond Roche	Honda	Powervalve	3
Eero Hyvärinen	Suzuki		37
Hervé Moineau	Cagiva		14
Brett Hudson	Suzuki		36
Peter Sjöström	Suzuki		38
Franck Gross	Honda		16
Börge Nielsen	Suzuki		39

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Takazumi Katayama	HRC-Honda	Blessure[2]	13
Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	Blessure[3]	12
Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	Blessure	30
Marco Lucchinelli	Cagiva		28
Gustav Reiner	Honda	Blessure[4]
Chris Guy	Honda

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	81
2	Freddie Spencer	HRC-Honda	57
3	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	43
4	Randy Mamola	HRC-Honda	42
5	Ron Haslam	HRC-Honda	37
6	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	22
7	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	19
8	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	13
9	Reinhold Roth	Fath-Honda	12
10	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	11

Aanvankelijk ontstond er in de 250cc-race een kopgroep met Thierry Espié, Manfred Herweh, Toni Mang, Carlos Cardús en Christian Sarron, maar omdat er - vooral op de bijna 2 km lange "Ligne droit du Mistral" - flink geslipstreamed kon worden vonden nog zes rijders onder aanvoering van Carlos Lavado aansluiting. De posities wisselden voortdurend en opnieuw was de 250cc-race de spannendste van de dag. Uiteindelijk klaarde Mang het karwei en voor het eerst sinds september 1982 won hij weer een race. Lavado werd tweede en Herweh derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	HB-Yamaha	39.18.61	8	15
2	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	39.18.96	7	12
3	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	39.19.24	2	10
4	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	39.19.82	11	8
5	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	39.20.03	1	6
6	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	39.23.67	6	5
7	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	39.25.09	10	4
8	Donnie McLeod	Yamaha	39.25.68	17	3
9	Martin Wimmer	Yamaha	39.39.76	4	2
10	Jean-Michel Mattioli	Sonauto-Yamaha	39.43.46	26	1
11	Jean-Luc Guillemet	Yamaha	39.47.29	22
12	Thierry Rapicault	Yamaha	39.49.97	21
13	Pierre Bolle	Yamaha	39.50.18	15
14	Jean-François Baldé	Pernod	39.53.67	3
15	Roland Freymond	Yamaha	39.59.40	28
16	Antoine Longo	Ducombs	39.59.86	31
17	Patrick Fernandez	Yamaha	40.00.07	20
18	Mario Rademeyer	Yamaha	40.00.26	25
19	Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha	40.00.74	24
20	Harald Eckl	Rotax	40.00.93	14
21	Herbert Besendörfer	Yamaha	40.01.09	23
22	August Auinger	MBA	40.43.09	33
23	Jacky Onda	Yamaha	40.55.48	30
24	Philippe Pagano	Yamaha	40.55.70	18
25	Patrick Schmalz	Yamaha	41.02.01	34

Coureur	Merk
Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha
Teruo Fukuda	Yamaha
Siegfried Minich	Yamaha
Loris Reggiani	Kawasaki
Maurizio Vitali	MBA
Stéphane Mertens	Yamaha

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Guy Bertin	MBA	Versnellingsbak	9
Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha		13
Michel Galbit	Yamaha		19
Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	Vastloper	5
Jacques Bolle	Pernod		27
Sito Pons	JJ Cobas-Rotax		12
Hervé Guilleux	Yamaha		32
Richard Hubin	Yamaha		16
Gabriel Gabria	Yamaha		35
Fausto Ricci	Yamaha		29
Jean Foray	Yamaha		36

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	60
2	Toni Mang	HB-Yamaha	46
3	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	36
4	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	35
5	Martin Wimmer	Yamaha	30
	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax
7	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	21
8	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	16
9	Patrick Fernandez	Yamaha	15
	Fausto Ricci	Yamaha

In Frankrijk maakten drie Garelli-coureurs zich los uit een kopgroep van negen man: Ángel Nieto, Eugenio Lazzarini en Fausto Gresini. August Auinger bleef echter bij hen en nam een paar maal de leiding. Uiteindelijk besliste Nieto de race. Hij sleepte zijn stalgenoten naar voren, maar Gresini moest afhaken. Nieto finishte vlak voor Lazzarini, terwijl Auinger derde werd. Henk van Kessel kreeg nog net een punt toen Ezio Gianola een fout maakte en viel. Gianola kon zijn machine nog oprapen en achter Van Kessel elfde worden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	36.37.27	8	15
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	36.37.50	1	12
3	August Auinger	Bartol-MBA	36.37.90	2	10
4	Fausto Gresini	Garelli	36.51.26	5	8
5	Bruno Kneubühler	MBA	37.00.26	9	6
6	Hans Müller	MBA	37.00.88	6	5
7	Maurizio Vitali	MBA	37.06.00	7	4
8	Johnny Wickström	MBA	37.15.41	15	3
9	Lucio Pietroniro	MBA	37.17.47	10	2
10	Henk van Kessel	MBA	37.25.67	13	1
11	Ezio Gianola	MBA	37.41.62	3
12	Luca Cadalora	MBA	37.46.85	12
13	Pierluigi Aldrovandi	MBA	37.47.17	22
14	Willy Pérez	MBA	37.49.34	11
15	Michel Escudier	MBA	37.49.53	19
16	Helmut Lichtenberg	MBA	38.05.89	24
17	Paul Bordes	MBA	38.18.63	27
18	Jacky Hutteau	MBA	38.37.06	34
19	Peter Sommer	MBA	38.53.48	33
20	Jacques Grandjean	MBA	38.53.87	29
21	Peter Balaz	MBA	+1 ronde	30
22	Henrik Rasmussen	MBA	+1 ronde	28
23	Beat Sidler	MBA	+1 ronde	32
24	Thomas Pedersen	MBA	+1 ronde	35

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Stefano Caracchi	MBA		20
Giuseppe Ascareggi	MBA		16
Jean-Claude Selini	MBA		4
Olivier Liegeois	MBA		21
Esa Kytölä	MBA		14
Bady Hassaine	MBA		25
Mike Leitner	MBA		26
Alfred Waibel	Waibel		17
Gerhard Waibel	MBA
Massimo de Lorenzi	LGM		36
Erich Klein	Rotax		18
Fabio Meozzi	MBA	niet gestart[5]	31
Willy Hupperich	MBA		23

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ángel Nieto	Garelli	60
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	44
3	Luca Cadalora	MBA	18
4	Hans Müller	MBA	17
5	Stefano Caracchi	MBA	16
	Maurizio Vitali	MBA
	Fausto Gresini	MBA/Garelli
	August Auinger	Bartol-MBA
9	Bruno Kneubühler	MBA	15
10	Jean-Claude Selini	MBA	13

Na twee keer uitvallen had Rolf Biland wat goed te maken en dat deed hij ook. Hij startte als snelste en liep meteen weg. Hij won zonder problemen, met bijna een halve minuut voorsprong op Alain Michel. Die had de hele race een mooi gevecht geleverd met Egbert Streuer en Werner Schwärzel. In de laatste ronde kon hij een achterblijver nog net voorbij, wat zijn concurrenten niet lukte. Streuer, wiens motor niet optimaal liep, wist vlak voor de streep Schwärzel nog in te halen en werd derde. Dat was belangrijk, want Schwärzel was zijn belangrijkste concurrent in het wereldkampioenschap.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	36"31'92	1	15
2	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	36"57'54	3	12
3	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	36"58'48	2	10
4	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha		4	8
5	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha		8	6
6	Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha		5	5
7	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha		14	4
8	Rolf Steinhausen	Hermann Hahn	Busch-Yamaha			3
9	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha			2
10	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha			1
14	Hein van Drie	William van Dis	LCR-Yamaha		12
16	Jos Modder	Dick van 't Klooster	LCR-Yamaha		16

Pos.	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	40
2	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	32
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	28
4	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	17
5	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	15
6	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	12
7	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	10
	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha
9	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	7
10	Hein van Drie	William van Dis	LCR-Yamaha	6

Cagiva probeerde al jaren een succesvolle 500cc-racer te bouwen, maar Marco Lucchinelli - toch recent nog wereldkampioen - kon er niet mee overweg en het team had zelfs de Duitse GP overgeslagen omdat het frame niet zou voldoen. Nu trainde Hervé Moineau echter vier seconden sneller dan Lucchinelli, die uiteindelijk teleurgesteld afdroop en niet startte. Een ander merk dat een plotselinge terugkeer beleefde was Paton, maar rijder Eric Saul wist zich niet te kwalificeren voor de race.

Henk van der Mark had de SNRT-Honda van de verongelukte Jack Middelburg bemachtigd, maar was van oorsprong endurancecoureur. Hij had dan ook een enorme kennis van het Circuit Paul Ricard, want daar had hij al drie keer de Bol d'Or gereden. Hij schatte dat hij al meer dan duizend ronden (6.100 km) op Paul Ricard gereden had.

Meteen nadat hij in de 125cc-race als vijfde was geëindigd verdween Bruno Kneubühler in zijn caravan omdat hij getroffen was door een zware griep.

Tijdens de GP van Spanje had Kenny Roberts zijn protegees Alan Carter en Wayne Rainey al geholpen met het aanpassen van hun zithouding en hun rijstijl, maar dit keer ging hij nog verder. Hij trok een motorpak aan om de machines te testen en reed uiteindelijk voorop om zijn pupillen de ideale lijn te tonen. Maar hij moest het wel wat rustig aan doen, want ze konden de oude meester niet volgen. Om Kenny's advies werd de vering van de machines aangepast.