Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986

Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986
Automotodrom Grobnik, Rijeka
Land	Joegoslavië
Datum	15 juni 1986
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Randy Mamola
Snelste ronde	Eddie Lawson
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Randy Mamola
Derde	Wayne Gardner
250 cc
Poleposition	Carlos Lavado
Snelste ronde	Carlos Lavado
Eerste	Sito Pons
Tweede	Jean-François Baldé
Derde	Dominique Sarron
80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Jorge Martínez
Eerste	Jorge Martínez
Tweede	Stefan Dörflinger
Derde	Ian McConnachie

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1986. De races werden verreden op 15 juni 1986 op het Automotodrom Grobnik bij Rijeka.

In de nacht van donderdag op vrijdag werd het rennerskwartier geteisterd door hevige rukwinden. Afgezien van enkele teams die hun tenten uit voorzorg hadden afgebroken ontstond er voor tienduizenden euro's schade door weggewaaide en vernielde tenden. Op vrijdag nam de wind zelfs nog toe, waardoor de trainingen eerst uitgesteld werden tot de middag en uiteindelijk helemaal werden afgelast. Zo kon er alleen op zaterdag getraind worden en konden alle klassen slechts drie keer veertig minuten trainen. De vaststelling van de trainingstijden ging zoals gebruikelijk in Joegoslavië nogal stroef, want terwijl overal met tijdwaarnemingscomputers van Siemens werd gewerkt, ging het aan deze kant van het IJzeren Gordijn nog met stopwatch, pen en papier. De tijden werden tot twee keer toe herzien. Er gingen dan ook steeds meer stemmen op om deze Grand Prix van de kalender te schrappen. De voorzieningen waren slecht, het verouderde circuit hobbelig en de telefoon- en telexverbindingen slecht. In de races kregen de 500- en de 80cc-klassen de verwachte winnaars, maar de Yamaha-fabriekscoureurs sloegen in de 250cc-klasse de plank mis. Net nu ze de geblesseerde Honda-concurrent Toni Mang de genadeslag konden toebrengen vielen zowel Carlos Lavado als Martin Wimmer en Tadahiko Taira van hun machines.

Shunji Yatsushiro had voor het Japans kampioenschap al de beschikking over een Honda NSR 500 viercilinder, maar in Joegoslavië kreeg hij de machines van de geblesseerde Freddie Spencer. Die werden wel flink aangepast, o.a. met een kortere en hogere tank, want Yatsushiro was veel kleiner dan Spencer. Tijdens de zaterdagtraining vernielde hij bij een val een van die machines, maar hij reed toch de achtste trainingstijd. Tot verdriet van Takazumi Katayama, die deze machines graag in handen van zijn rijder Raymond Roche had gezien. Randy Mamola scoorde zijn eerste poleposition, ruim een halve seconde sneller dan eerste Yamaha-rijder Eddie Lawson. Wayne Gardner wist zich als enige Honda-rijder tussen een overmacht van Yamaha's te plaatsen en reed de derde trainingstijd, maar de volgende Honda-coureur was Ron Haslam met de experimentele ELF 3 op de zevende startplaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"31'35
2.	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"31'85
3.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"32'09
4.	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"32'47
5.	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"33'04
6.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"33'28
7.	Ron Haslam	ELF-Honda	1"33'86
8.	Shunji Yatsushiro	Moriwaki-HRC-Honda	1"33'97
9.	Fabio Biliotti	Honda	1"33'02
10.	Juan Garriga	Cagiva	1"34'17

Hoewel Raymond Roche even de leiding in de race nam, werd al snel duidelijk dat zijn driecilinder Honda NS 500 niet opgewassen was tegen de viercilinders. Eddie Lawson passeerde hem als eerste en nam meteen een flinke voorsprong op de rest van het veld. Men moest zich dus concentreren op het gevecht om de tweede plaats tussen Wayne Gardner en de slecht gestarte Randy Mamola. Die laatste had dus eerst een inhaalrace moeten rijden om vooraan te komen en leverde een spannend gevecht met Gardner, dat hij in zijn voordeel wist te beslissen. Rob McElnea verwees Christian Sarron naar de vierde plaats, maar uiteindelijk moest Sarron ook het hoofd buigen voor Mike Baldwin.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	32	49"55'81	2	15
2	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	32	+10'74	1	12
3	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	32	+11'36	3	10
4	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	32	+24'32	4	8
5	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	32	+32'32	5	6
6	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	32	+37'34	6	5
7	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	32	+49'91	11	4
8	Shunji Yatsushiro	Moriwaki-HRC-Honda	32	+1"19'25	8	3
9	Dave Petersen	HB-Gallina-Suzuki	31	+1 ronde	12	2
10	Paul Lewis	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	31	+1 ronde	16	1
11	Wolfgang von Muralt	Frankonia-Suzuki	31	+1 ronde	22
12	Juan Garriga	Cagiva	31	+1 ronde	10
13	Boet van Dulmen	Bakker-PDM-Honda	31	+1 ronde	17
14	Eero Hyvärinen	Honda	31	+1 ronde	24
15	Marco Gentile	Écurie-Fior-Honda	31	+1 ronde	20
16	Marco Papa	Honda	31	+1 ronde	19
17	Fabio Barchitta	Honda	31	+1 ronde	27
18	Mile Pajic	SNRT-Honda	30	+2 ronden	26
19	Georg Jung	Honda	30	+2 ronden	30
20	Andreas Leuthe	Honda	30	+2 ronden	29
21	Marco Marchesani	Suzuki	30	+2 ronden	28
22	Pavol Dekánek	Honda	30	+2 ronden	31
23	Maarten Duyzers	Suzuki	30	+2 ronden	34
24	Leandro Becheroni	Suzuki	30	+2 ronden	21

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Josef Doppler	Honda	24		35
Helmut Schütz	Honda	23		33
Fabio Biliotti	Honda	22	Val	9
Henk van der Mark	PDM-Honda	17	Val	25
Ron Haslam	ELF-Honda	15		7
Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki	10		15
Manfred Fischer	Hein Gericke-Honda	6		18
Armando Errico	Suzuki	4		36

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Gustav Reiner	Bakker-Honda-Deutschland	13	Blessure[1]
Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	14	Blessure[2]
Simon Buckmaster	Duckhams Oil-Honda	23
Dietmar Marehardt	Suzuki	32

Coureur	Merk
Rudolf Zeller	Suzuki
Dimitris Papandreou	Yamaha
Detlef Vogt	Suzuki
José Parra	Honda

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	Blessure
Niall Mackenzie	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	Blessure

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	72
2	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	49
3	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	47
4	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	42
5	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	27
6	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	25
7	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	13
8	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	12
9	Shunji Yatsushiro	HRC-Honda	7
10	Boet van Dulmen	Bakker-PDM-Honda	6
	Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki

Toni Mang, die tijdens de GP van Oostenrijk, zijn voet gebroken had, probeerde te rijden met een speciale steun en aangepaste laars, maar kwam niet verder dan de zeventiende trainingstijd. Ondank een val in de training reed Carlos Lavado de snelste trainingstijd. Nu Mang vrijwel was uitgeschakeld stonden er drie Yamaha's op de eerste drie startplaatsen, met Sito Pons als beste Honda-coureur op de vierde plaats, 1½ seconde achter Lavado.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"33'76
2.	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"33'84
3.	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"34'81
4.	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	1"35'27
5.	Jean-François Baldé	Rothmans Katayama-Honda	1"35'32
6.	Hans Lindner	Rotax	1"35'34
7.	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	1"35'68
8.	Herbert Besendörfer	Yamaha	1"35'69
9.	Stéphane Mertens	Johnson-Yamaha	1"35'79
10.	Fausto Ricci	HRC-Honda	1"35'98

Al snel na de start zag het er voor het Yamaha-team somber uit. Zowel Martin Wimmer als Carlos Lavado startten slecht en Wimmer viel al in de eerste ronde. In de tweede ronde viel ook Tadahiko Taira waardoor alleen Lavado als fabrieksrijder over bleef. Die had echter al een halve ronde achterstand. Hij werd de ster van de race door binnen twaalf ronden zijn achterstand goed te maken en zelfs de leiding te nemen. In de veertiende ronde nam hij echter te veel (en onnodig) risico en hij kwam ook ten val. Opnieuw begon hij vanaf de laatste positie aan een inhaalrace, maar die moest hij staken omdat zijn motor te veel zand binnen had gekregen. Het kwam de spanning in de race wel ten goede, want zonder de sterke Yamaha's ontstonden nu kleine groepen die onderling hun gevechten leverden. Om de eerste positie ging het tussen Sito Pons, Jean-François Baldé, Dominique Sarron en Fausto Ricci. Uiteindelijk had Pons de beste banden gekozen en hij won voor Baldé en Sarron. Toni Mang kon zich nog een tijdje bemoeien met het gevecht om de zevende plaats, maar de pijn in zijn voet dwong hem zich af en toe terug te laten vallen en uiteindelijk gaf hij zes ronden voor het einde, toen de pijnstillende injecties uitgewerkt waren, op. Voor Dominique Sarron was het de eerste podiumplaats in een WK-race.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	48"34'73	4	15
2	Jean-François Baldé	Rothmans Katayama-Honda	+2'92	5	12
3	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	+3'12	13	10
4	Fausto Ricci	HRC-Honda	+4'26	10	8
5	Carlos Cardús	Campsa-Honda	+6'53	20	6
6	Stéphane Mertens	Johnson-Yamaha	+19'30	9	5
7	Virginio Ferrari	Total-Katayama-HRC-Honda	+20'78	24	4
8	Manfred Herweh	HB-Aprilia-Rotax	+21'45	12	3
9	Pierre Bolle	ELF-Parisienne	+21'81	16	2
10	Reinhold Roth	HB-Römer-Honda	+25'04	22	1
11	Herbert Besendörfer	Yamaha	+31'86	8
12	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	+32'70	7
13	Jean Foray	Chevallier-Yamaha	+35'01	33
14	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	+35'29	15
15	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	+35'55	19
16	Siegfried Minich	Honda	+35'96	21
17	Harald Eckl	Honda	+36'91	25
18	Hans Lindner	Rotax	+1"13'06	6
19	Marcellino Lucchi	Aprilia-Rotax	+1"18'81	27
20	Roland Freymond	Yamaha	+1"24'93	37
21	Hans Becker	Yamaha	+1"29'63	32
22	Thomas Bacher	Rotax	+1"34'80	29
23	Helmut Bradl	Honda	+1"38'41	31
24	René Delaby	Rotax	+1 ronde	23
25	Bruno Bonhuil	Honda	+1 ronde	35
26	Maurizio Vitali	Garelli	+1 ronde	14
27	Antonio García	JJ Cobas-Rotax	+1 ronde	28

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	Val	1
Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	Opgave	17
Jean-Louis Tournadre	Yamaha		26
Alan Carter	JJ Cobas-Rotax		18
Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	Val	2
Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	Val	3
Massimo Matteoni	Honda	Val	30
Andreas Preining	Rotax		34

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Niall Mackenzie	Armstrong-Rotax	11
Jean-Louis Guignabodet	MIG-Rotax	36	Blessure[3]

Coureur	Merk	Oorzaak
Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	Blessure

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	57
2	Jean-François Baldé	Rothmans Katayama-Honda	43
3	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	39
4	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	38
5	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	37
6	Fausto Ricci	HRC-Honda	24
7	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	19
8	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	15
	Pierre Bolle	ELF-Parisienne
10	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	7
	Manfred Herweh	HB-Aprilia-Rotax

Pier Paolo Bianchi reed de achtste trainingstijd, maar viel en brak daarbij zijn pink. Intussen reed Jorge Martínez de snelste tijd, ruim een seconde sneller dan Stefan Dörflinger. Ian McConnachie kreeg van Mike Krauser voor het eerst een fabrieksracer en stelde niet teleur: ondanks de moeilijkheden die hij had om het rijwielgedeelte af te stellen^[4] reed hij de derde trainingstijd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	1"41'23
2.	Stefan Dörflinger	Krauser	1"42'32
3.	Ian McConnachie	Krauser	1"43'05
4.	Manuel Herreros	Ducado-Derbi	1"43'13
5.	Juan Ramón Bolart	Autisa	1"43'16
6.	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	1"43'39
7.	Alex Barros	Autisa	1"44'71
8.	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	1"44'72
9.	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	1"44'99
10.	Rainer Kunz	Ziegler	1"45'20

Manuel Herreros kwam na een ronde als eerste door, maar hij werd achtervolgd door Jorge Martínez, Hans Spaan, Pier Paolo Bianchi, Juan Ramón Bolart, Alex Barros en Ian McConnachie, die altijd problemen had met zijn duwstarts maar dit keer snel weg was gekomen. In de derde ronde nam Martínez de leiding over, en Herreros kwam in de vijfde ronde de pit in met een kapotte motor. Martínez bouwde een voorsprong op. De aandacht ging naar het gevecht achter hem, met McConnachie op de tweede plaats en daarachter een gevecht tussen Spaan, Barros en Dörflinger. Barros viel echter uit en Dörflinger vocht zich naar de tweede plaats. Ángel Nieto had zich ook naar voren gevochten, maar kon McConnachie net niet meer van de derde plaats afhouden. Jorge Martínez nam hierdoor de leiding in het WK over van Herreros.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	31"09'33	1	15
2	Stefan Dörflinger	Krauser	+11'20	2	12
3	Ian McConnachie	Krauser	+16'16	3	10
4	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	+16'53	4	8
5	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	+19'30	9	6
6	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	+38'72	8	5
7	Rainer Kunz	Ziegler	+47'31	10	4
8	Josef Fischer	Krauser	+48'44	15	3
9	Gerhard Waibel	Real-Krauser	+49'98	11	2
10	Luis Miguel Reyes	Autisa	+50'31	12	1
11	Hubert Abold	Seel	+1"19'19	16
12	Henk van Kessel	Krauser	+1"20'91	14
13	Chris Baert	Seel	+1"22'79	28
14	Salvatore Milano	Krauser	+1"23'07	19
15	Reiner Scheidhauer	Seel-MBA	+1"23'31	13
16	Gert Kafka	Krauser	+1"33'45	18
17	Mario Stocco	Casal	+1 ronde	27
18	Jos van Dongen	Krauser	+1 ronde	29
19	Raimo Lipponen	Krauser	+1 ronde	24
20	René Dünki	Krauser	+1 ronde	19
21	Thomas Engl	Krauser	+1 ronde	30
22	Reiner Koster	Kroko	+1 ronde	33
23	Richard Bay	Maico	+1 ronde	36
24	Zdravko Matulja	MTM	+1 ronde	31
25	Herri Torrontegui	Autisa	+1 ronde	21

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Manuel Herreros	Ducados-Derbi	Uitgelopen big-endlager	4
Alex Barros	Autisa		7
Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal	Val	20
Juan Ramón Bolart	Autisa	Val	5
Serge Julin	Casal		35
Mika-Sakari Komu	Eberhardt		36
Janez Pintar	Eberhardt		25
Domingo Gil Blanco	Autisa		22
Brane Rokavec	Seel		34
Felix Rodríguez	Autisa		23
Peter Balaz	HuVo-Casal		32

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	57
2	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	47
	Stefan Dörflinger	Krauser
4	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	31
	Ian McConnachie	Krauser
6	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	29
7	Gerhard Waibel	Real-Krauser	24
8	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	23
9	Josef Fischer	Krauser	9
10	Juan Ramón Bolart	Autisa	6
	Rainer Kunz	Ziegler

Dat de Griek Dimitris Papandreou zich met de 38e tijd niet kwalificeerde was begrijpelijk. Hij reed een Yamaha TZ 500 die al in 1982 uit productie was gegaan en dus minstens vier jaar oud was. De Spanjaard José Parra had een moderne Honda RS 500 R tot zijn beschikking, maar presteerde het toch nog om 9 seconden langzamer dan Papandreou en 22 seconden langzamer dan Eddie Lawson over de baan te gaan. Hij zou zich voor de 250cc-klasse evenmin gekwalificeerd hebben en voor de 80cc-klasse maar nèt. Zijn rempunt voor de eerste bocht was het punt waar zijn collega's van vijf naar zes opschakelden.

Carlos Lavado ging na zijn mislukte start zo snel door het veld, dat hij rondetijden realiseerde waarmee hij in de 500cc-race zesde zou zijn geworden. Het hielp hem uiteindelijk niet, hij riskeerde te veel en eindigde zijn race met een valpartij.