Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986
Salzburgring
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 7 en 8 juni 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Tweede Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Derde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Luca Cadalora
Snelste ronde Vlag van Italië Luca Cadalora
Eerste Vlag van Italië Luca Cadalora
Tweede Vlag van Italië Ezio Gianola
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Zijspan
Poleposition Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Snelste ronde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Derde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1986. De races werden verreden op 7 en 8 juni 1986 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Het Rothmans-Honda-team was blij met de terugkeer van Freddie Spencer, die op donderdag zelfs even trainingssnelste was, maar verloor diezelfde dag Toni Mang, die zijn voet brak. Freddie Spencer scoorde in de 500cc-race echter geen punten, waardoor Honda een slecht weekend had en de kansen op twee wereldtitels vrijwel zag verdampen. Tijdens alle trainingsdagen regende het flink, maar de racedagen (zaterdag en zondag) waren droog, hoewel de 125cc-klasse op zondag nog op een vochtige baan moest starten door een nachtelijke stortbui. Daar hadden de 60.000 toeschouwers echter meer last van, want zij moesten grotendeels op de modderige taluds zitten.

Freddie Spencer had door een peesschedeontsteking in zijn arm al drie GP's gemist, maar was in Oostenrijk weer van de partij. Nog niet helemaal fit, want hij hoopte op regen tijdens de race, waardoor zijn arm minder zwaar belast zou worden. Op donderdag reed hij even de snelste tijd, maar in de kwalificatie moest hij de drie Yamaha's van Eddie Lawson, Randy Mamola en Rob McElnea voor zich dulden, evenals teamgenoot Wayne Gardner. HRC had een extra Honda NSR 500 viercilinder meegebracht, maar die kwam ter beschikking van de Japanner Shunji Yatsushiro, die aantrad in de blauw/gele kleurstelling van Mamoru Moriwaki. Christian Sarron blesseerde zijn enkel tijdens de trainingen, waardoor hij geen duwstart kon maken. Het zag ernaar uit dat hij niet zou kunnen racen.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"22'06
2. Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"22'74
3. Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"22'77
4. Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"22'88
5. Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"23'01
6. Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"23'52
7. Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"23'63
8. Vlag van Frankrijk Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 1"23'72
9. Vlag van Japan Shunji Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda 1"24'03
10. Vlag van Italië Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 1"24'30

Christian Sarron kon door zijn blessure geen duwstart maken, maar hij kreeg toestemming om vanaf de laatste plaats te starten en zich door een monteur te laten aanduwen. Freddie Spencer kon nog steeds snel starten en hij was als eerste weg, maar werd al snel ingehaald door Eddie Lawson. Spencer volgde vier ronden lang, maar toen moest hij de pit opzoeken om een bout van zijn stuurdemper te laten vervangen. Daarmee was zijn race voorbij, want hij kwam met een ronde achterstand weer op de baan. Wayne Gardner reed op dat moment op de tweede plaats, maar om de derde plaats werd gestreden door Mike Baldwin en de als laatste gestarte Christian Sarron. Ook Randy Mamola had een slechte start gehad, maar hij reed een goede inhaalrace en werd zelfs nog derde, achter Lawson en Gardner, maar voor Sarron en Baldwin.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 41"43'79 1 15
2 Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 41"55'29 4 12
3 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 42"05'92 2 10
4 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 42"09'52 6 8
5 Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 42"10'15 7 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 42"11'21 3 5
7 Vlag van Japan Shunji Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda 42"34'17 9 4
8 Vlag van Duitsland Gustav Reiner Bakker-Honda-Deutschland 43"08'62 13 3
9 Vlag van Italië Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki +1 ronde 10 2
10 Vlag van Nederland Boet van Dulmen PDM-Honda +1 ronde 18 1
11 Vlag van Italië Fabio Biliotti FMI-Honda +1 ronde 19
12 Vlag van Zimbabwe Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki +1 ronde 14
13 Vlag van Duitsland Manfred Fischer Hein Gericke-Honda +1 ronde 17
14 Vlag van Australië Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki +1 ronde 15
15 Vlag van Zwitserland Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki +1 ronde 20
16 Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda +1 ronde 5
17 Vlag van Nederland Henk van der Mark PDM-Honda +1 ronde 21
18 Vlag van Nederland Mile Pajic SNRT-Honda +1 ronde 24
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda +1 ronde 23
20 Vlag van Italië Leandro Becheroni Suzuki +2 ronden 26
21 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Honda +2 ronden 25
22 Vlag van Duitsland Georg Jung Honda +2 ronden 27
23 Vlag van Duitsland Dietmar Mayer Honda +2 ronden 30
24 Vlag van Oostenrijk Rudolf Zeller Suzuki +3 ronden 35

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Zwitserland Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 28
Vlag van België Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda Val[1] 11
Vlag van Spanje Juan Garriga Cagiva 16
Vlag van Duitsland Helmut Schütz Honda 31
Vlag van Oostenrijk Josef Doppler Suzuki 29
Vlag van Frankrijk Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda Vastloper 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam ELF-Honda Vastloper 12
Vlag van Zweden Peter Lindén Honda 34
Vlag van Zweden Peter Sköld Honda 22

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 57
2 Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 39
3 Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 36
4 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 35
5 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 22
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 17
7 Vlag van België Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 12
8 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 9
9 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda 6
Vlag van Italië Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki

Zonder de geblesseerde Toni Mang was Honda al bijvoorbaat kansloos in de trainingen. Carlos Lavado en Martin Wimmer zetten hun fabrieks-Yamaha YZR 250's op de eerste twee plaatsen voor de fabrieks-Honda NSR 250's van Fausto Ricci en Jean-François Baldé. Virginio Ferrari kon goed uit de voeten met de ex-Teruo Fukuda-Honda NSR en kwam op de zesde startplaats.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Venezuela Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"27'88
2. Vlag van Duitsland Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"28'13
3. Vlag van Italië Fausto Ricci HRC-Honda 1"28'47
4. Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda 1"28'51
5. Vlag van Frankrijk Dominique Sarron Rothmans-Honda 1"28'52
6. Vlag van Italië Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda 1"28'82
7. Vlag van België Stéphane Mertens Johnson-Yamaha 1"29'04
8. Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Carter JJ Cobas-Rotax 1"29'12
9. Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-HRC-Honda 1"29'18
10. Vlag van Oostenrijk Hans Lindner Rotax 1"29'42

Nu Toni Mang ontbrak moest de tegenstand voor Carlos Lavado eigenlijk komen van Martin Wimmer. Wimmer kwam echter pas na zes ronden goed op gang en toen was Lavado koploper Jean-François Baldé en achtervolgers Sito Pons, Fausto Ricci en Siegfried Minich al voorbij. Wimmer werd langer opgehouden maar werd uiteindelijk toch tweede voor Baldé.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Venezuela Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 36"52'68 1 15
2 Vlag van Duitsland Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 37"00'69 2 12
3 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Rothmans-Katayama-Honda 37"03'62 4 10
4 Vlag van Italië Fausto Ricci HRC-Honda 37"08'47 3 8
5 Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-HRC-Honda 37"12'97 9 6
6 Vlag van Frankrijk Dominique Sarron Rothmans-Honda 37"21'31 5 5
7 Vlag van Duitsland Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax 37"21'56 13 4
8 Vlag van Japan Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 37"37'51 17 3
9 Vlag van Oostenrijk Siegfried Minich Honda 37"37'78 14 2
10 Vlag van Italië Maurizio Vitali Garelli 37"38'27 23 1
11 Vlag van Duitsland Reinhold Roth HB-Römer-Honda 37"38'49 20
12 Vlag van Italië Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda[2] 37"38'78 6
13 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 37"42'22 21
14 Vlag van Duitsland Herbert Besendörfer Yamaha 37"43'83 33
15 Vlag van Oostenrijk Andreas Preining Rotax 37"44'78 26
16 Vlag van Frankrijk Pierre Bolle ELF-Parisienne 37"45'59 19
17 Vlag van Oostenrijk Thomas Bacher Rotax 37"45'89 30
18 Vlag van Duitsland Harald Eckl Honda 37"48'04 16
19 Vlag van Oostenrijk Stefan Klabacher Rotax 37"55'57 25
20 Vlag van Duitsland Hans Becker Yamaha 38"13'78 28
21 Vlag van Duitsland Jochen Schmid Yamaha 38"14'08 31
22 Vlag van België René Delaby Rotax +1 ronde 36
23 Vlag van Venezuela Larry Moreno JJ Cobas-Rotax +1 ronde 37
24 Vlag van Oostenrijk Wolfgang Felber Rotax +1 ronde 34

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van België Stéphane Mertens Johnson-Yamaha 7
Vlag van Oostenrijk Hans Lindner Rotax 10
Vlag van Frankrijk Jean Foray Yamaha 12
Vlag van Frankrijk Jean-Louis Tournadre Yamaha 29
Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 11
Vlag van Zwitserland Sergio Pellandini Honda 27
Vlag van Spanje Carlos Cardús Campsa-Honda 35
Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 32
Vlag van Oostenrijk Josef Hutter Bartol 15
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Carter JJ Cobas-Rotax 8
Vlag van Italië Massimo Matteoni Honda 22
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Duitsland Michael Lederer Rotax 18
Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie Armstrong-Rotax Blessure[3] 24

Niet gekwalificeerd

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Duitsland Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Blessure[4] 49

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Loris Reggiani Aprilia-Rotax Blessure

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Venezuela Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 57
2 Vlag van Duitsland Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 39
3 Vlag van Duitsland Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 38
4 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 31
5 Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-HRC-Honda 22
6 Vlag van Italië Fausto Ricci HRC-Honda 16
7 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 15
8 Vlag van Frankrijk Pierre Bolle ELF-Parisienne 13
9 Vlag van Frankrijk Dominique Sarron Rothmans-Honda 9
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 7

Voor de zekerheid trainde August Auinger voor eigen publiek ook met zijn oude rijwielgedeelte, maar omdat de rijeigenschappen vrijwel gelijk waren koos hij toch voor het 6 kg lichtere LCR-frame. Hij reed er de vierde trainingstijd mee, achter de Garelli's van Luca Cadalora en Fausto Gresini en de MBA van Ezio Gianola.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Italië Luca Cadalora FMI-Garelli 1"33'64
2. Vlag van Italië Ezio Gianola MBA 1"33'95
3. Vlag van Italië Fausto Gresini FMI-Garelli 1"33'95
4. Vlag van Oostenrijk August Auinger Bartol-LCR-MBA 1"34'12
5. Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"35'21
6. Vlag van Zwitserland Thierry Feuz MBA 1"35'47
7. Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA 1"36'06
8. Vlag van België Olivier Liégeois Assmex-MBA 1"36'07
9. Vlag van Italië Domenico Brigaglia Ducados-MBA 1"36'15
10. Vlag van Finland Johnny Wickström MBA 1"36'25

Hoewel de baan nog gedeeltelijk nat was door een stortbui in de nacht van zaterdag op zondag startte iedereen de 125cc-race op slicks. August Auinger nam meteen na de start de leiding en bouwde een flinke voorsprong op. Na zes ronden had hij al tien seconden voorsprong en de concurrentie met het fabrieksmateriaal leek zich te moeten concentreren op de tweede plaats. Pier Paolo Bianchi had die plaats lang in handen, maar werd bijgehaald door Luca Cadalora, Fausto Gresini en Ezio Gianola. Cadalora en Gresini leken goed samen te werken om naar voren te komen, maar toch ging het mis. Gresini viel in de Nocksteinkehre en brak daarbij een sleutelbeen. Cadalora ging het gevecht om de tweede plaats aan met Gianola, maar plotseling werd het een gevecht om de koppositie toen Auinger door een haperende motor moest opgeven. Uiteindelijk bouwde Cadalora een kleine voorsprong op en hij won voor Gianola en Bruno Kneubühler, die nog net voor de finish de slecht lopende MBA van Bianchi kon passeren. Cadalora nam de leiding in het WK over van Gresini, maar omdat er tijdens de GP van Joegoslavië geen 125cc-race was had Gresini twee weken de tijd om te herstellen.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Italië Luca Cadalora FMI-Garelli 38"03'40 1 15
2 Vlag van Italië Ezio Gianola MBA 38"08'74 2 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler LCR-MBA 38"43'17 5 10
4 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA 38"45'93 7 8
5 Vlag van Italië Domenico Brigaglia Ducados-MBA 38"55'14 9 6
6 Vlag van België Olivier Liégeois Assmex-MBA 38"55'34 8 5
7 Vlag van Duitsland Alfred Waibel MBA 39"04'73 13 4
8 Vlag van België Lucio Pietroniro Johnson-MBA 39"04'92 22 3
9 Vlag van Finland Esa Kytölä MBA 39"17'88 18 2
10 Vlag van Duitsland Adi Stadler MBA 39"21'73 12 1
11 Vlag van Italië Paolo Casoli MBA 39"22'14 14
12 Vlag van Finland Jussi Hautaniemi MBA 39"28'21 17
13 Vlag van Denemarken Thomas Møller-Pedersen MBA 39"33'34 15
14 Vlag van Argentinië Willy Pérez MBA +1 ronde 11
15 Vlag van Finland Johnny Wickström MBA +1 ronde 10
16 Vlag van Zwitserland Thierry Feuz MBA +1 ronde 6
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Appleyard MBA +1 ronde 26
18 Vlag van Duitsland Norbert Peschke MBA +1 ronde 20
19 Vlag van Nederland Ton Spek MBA +1 ronde 32
20 Vlag van Oostenrijk Karl Dauer MBA +1 ronde 23
21 Vlag van Frankrijk Éric Saul LGN +1 ronde 34
22 Vlag van Oostenrijk Mike Leitner MBA +1 ronde 28
23 Vlag van Zwitserland Peter Sommer MBA +1 ronde 33
24 Vlag van Zwitserland Thierry Maurer MBA +2 ronden 35

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Italië Fausto Gresini FMI-Garelli Val[5] 3
Vlag van Oostenrijk August Auinger Bartol-LCR-MBA Water in carburateur 4
Vlag van Duitsland Willy Hupperich MBA 16
Vlag van Frankrijk Jacques Hutteau MBA 27
Vlag van Spanje Andres Sánchez Ducados-MBA 19
Vlag van Duitsland Sepp Bader MBA 29
Vlag van Italië Giuseppe Ascareggi Elit-MBA 31
Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-MBA 21
Vlag van Tsjechië Peter Balaz MBA 25
Vlag van Zweden Håkan Olsson MBA 30
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Mason MBA 36

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Luca Cadalora FMI-Garelli 46
2 Vlag van Italië Fausto Gresini FMI-Garelli 42
3 Vlag van Italië Ezio Gianola MBA 32
4 Vlag van Italië Domenico Brigaglia Ducados-MBA 18
Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA
Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler LCR-MBA
7 Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-MBA 12
8 Vlag van Argentinië Willy Pérez MBA 11
9 Vlag van Oostenrijk August Auinger Bartol-LCR-MBA 10
Vlag van Finland Johnny Wickström MBA
Vlag van Zwitserland Thierry Feuz MBA

De verrassing in de 80cc-training kwam van de 20-jarige thuisrijder Josef Fischer, die in Salzburg woonde en gecoacht werd door zijn moeder. Hij reed de vijfde tijd. Voor hem stonden Jorge Martínez, Stefan Dörflinger en Manuel Herreros niet ver uit elkaar, maar Hans Spaan moest ruim een seconde toegeven op de derde startplaats.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Spanje Jorge Martínez Ducados-Derbi 1"39'84
2. Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Krauser 1"40'23
3. Vlag van Spanje Manuel Herreros Ducados-Derbi 1"40'86
4. Vlag van Nederland Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 1"41'91
5. Vlag van Oostenrijk Josef Fischer Krauser 1"42'09
6. Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 1"42'81
7. Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-Derbi 1"43'37
8. Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Krauser 1"43'63
9. Vlag van Duitsland Rainer Kunz Ziegler 1"44'18
10. Vlag van Nederland Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal 1"44'35

De 80cc-race was de eerste race op zaterdagmiddag en het publiek hoopte op een goede prestatie van thuisrijder Josef Fischer. Die lag echter in de eerste bocht al in het gras. Pier Paolo Bianchi nam heel even de leiding, maar werd gepasseerd door Jorge Martínez die er alleen vandoor ging en niet meer kon worden ingehaald. Stefan Dörflinger reed aanvankelijk alleen op de tweede plaats, maar werd opgeslokt door een groepje met Manuel Herreros, Bianchi en Hans Spaan. Tot de laatste ronde bleef het in deze groep spannend, maar uiteindelijk werd Herreros tweede voor Bianchi, Spaan en Dörflinger. Fischer was weer opgestapt en finishte toch nog als negende.

Uitslag 80cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje Jorge Martínez Ducados-Derbi 30"01'98 1 15
2 Vlag van Spanje Manuel Herreros Ducados-Derbi 30"09'08 3 12
3 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 30"10'14 6 10
4 Vlag van Nederland Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 30"10'67 4 8
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Krauser 30"10'90 2 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie Krauser 30"12'68 12 5
7 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Krauser 30"36'86 8 4
8 Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-Derbi 30"37'07 7 3
9 Vlag van Oostenrijk Josef Fischer Krauser 31"08'78 5 2
10 Vlag van Spanje Juan Ramón Bolart Autisa 31"11'47 13 1
11 Vlag van Nederland Henk van Kessel Krauser 31"16'52 15
12 Vlag van Spanje Felix Rodríguez Autisa 31"18'08 22
13 Vlag van Nederland Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal 31"19'58 10
14 Vlag van Spanje Domingo Gil Blanco Autisa 31"35'28 24
15 Vlag van Italië Salvatore Milano Krauser 31"35'52 16
16 Vlag van Duitsland Reiner Scheidhauer Seel-MBA 31"43'57 11
17 Vlag van Duitsland Hubert Abold Seel 31"46'47 17
18 Vlag van Duitsland Thomas Engl Krauser +1 ronde 21
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Mason MBA +1 ronde 30
20 Vlag van Duitsland Reinhard Koberstein Krauser +1 ronde 25
21 Vlag van Zwitserland Reiner Koster Kroko +1 ronde 26
22 Vlag van Italië Mario Stocco Casal +1 ronde 29
23 Vlag van Brazilië Alex Barros Autisa +1 ronde 23
24 Vlag van Finland Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 34
25 Vlag van Duitsland Johan Auer Auer-eigenbau +1 ronde 35
26 Vlag van Finland Jarno Piepponen Krauser +1 ronde 32
27 Vlag van Duitsland Richard Bay Maico +2 ronden 33
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Lawton Eberhardt +2 ronden 36

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Duitsland Rainer Kunz Ziegler 9
Vlag van Nederland Jos van Dongen Krauser Lekke band 18
Vlag van Oostenrijk Gert Kafka Krauser 19
Vlag van Zwitserland René Dünki Krauser 14
Vlag van België Chris Baert Seel 20
Vlag van Spanje Herri Torrontegui Autisa 27
Vlag van Finland Mika-Sakari Komu Eberhardt 31
Vlag van Spanje Luis Miguel Reyes Autisa 28

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Stefan Prein Casal Blessure[6]

Top tien tussenstand 80cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Spanje Manuel Herreros Ducados-Derbi 47
2 Vlag van Spanje Jorge Martínez Ducados-Derbi 42
3 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Krauser 35
4 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Seel-Seel-MBA 24
5 Vlag van Spanje Ángel Nieto Ducados-Derbi 23
6 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Real-Krauser 22
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie Krauser 21
8 Vlag van Nederland Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 17
9 Vlag van Spanje Juan Ramón Bolart Autisa 5
Vlag van Oostenrijk Josef Fischer Krauser

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Rolf Biland, die de internationale races in Raalte had laten schieten om meer vermogen uit zijn Krauser-viercilinder te halen, kon maar geen goede tijd realiseren in de trainingen. Daarbij werd hij ook nog geplaagd door een kromme drijfstang, een gebroken zuigerveer en ontstekingsproblemen. Egbert Streuer kende weinig problemen en hij reed zelfs 1½ seconde sneller dan de gebroeders Zurbrügg. Intussen wachtte Alain Michel op een Krauser-motor, maar gezien de problemen die Biland ermee had reed hij voorlopig nog met een Yamaha-blok. De zijspanrijders hadden een nerveuze week gehad, want de vrachtauto van bandenleverancier Yokohama bereikte het rennerskwartier pas op vrijdagavond, terwijl de race al op zaterdag was. De vrachtauto was 24 uur opgehouden aan de Oostenrijkse grens omdat de vrachtbrieven niet in orde waren.

Trainingstijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1. Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Bernard Schnieders LCR-Yamaha 1"29'32
2. Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"30'86
3. Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt LCR-Yamaha 1"30'93
4. Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 1"31'66
5. Vlag van Nederland Theo van Kempen Vlag van Nederland Geral de Haas LCR-Yamaha 1"32'09
6. Vlag van Zwitserland Markus Egloff Vlag van Zwitserland Urs Egloff LCR-Seel 1"32'45
7. Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"32'48
8. Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Brindley Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Jones Windle-Yamaha 1"32'81
9. Vlag van Zwitserland René Progin Vlag van Zwitserland Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 1"32'84
10. Vlag van Zwitserland Hans Hügli Vlag van Zwitserland Markus Fährni LCR-Yamaha 1"32'85

Egbert Streuer en Bernard Schnieders keerden met bezorgde gezichten uit de opwarmronde terug, want hun Yamaha liep niet mooi. Toch was daar bij de start niets van te merken, want meteen gingen ze voor de tweede Nederlandse combinatie Theo van Kempen/Geral de Haas als eersten van start. Van Kempen kon zich door remproblemen niet voor in het veld handhaven, maar niemand kon Streuer/Schnieders nog achterhalen, ondanks het feit dat hun machine 1.000 tpm tekortkwam. Achter hen reden Steve Webster/Tony Hewitt een eenzame race en pas om de derde plaats werd gestreden. Die ging uiteindelijk naar Alain Michel/Jean-Marc Fresc. Rolf Biland kwam bij de start heel slecht weg en liet al na een ronde zijn bougies vervangen. Daarna reed hij nog een paar ronden maar hij gaf het uiteindelijk op.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Bernard Schnieders LCR-Yamaha 34"22'56 1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt LCR-Yamaha 34"32'37 3 12
3 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 34"47'11 4 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith Windle-Yamaha 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ayres LCR-Yamaha 6
6 Vlag van Zwitserland Markus Egloff Vlag van Zwitserland Urs Egloff LCR-Seel 6 5
7 Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2 4
8 Vlag van Nederland Theo van Kempen Vlag van Nederland Geral de Haas LCR-Yamaha 5 3
9 Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Duitsland Helmut Diehl LCR-Yamaha 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Brindley Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Jones Windle-Yamaha 8 1
11 Vlag van Zwitserland René Progin Vlag van Zwitserland Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 9
12 Vlag van Japan Yoshisada Kumagaya Vlag van Japan Kazahito Makiuchi LCR-Yamaha
13 Vlag van Zwitserland Luigi Casagrande Vlag van Zwitserland Jürg Egli LCR-Yamaha
14 Weber Onbekend Onbekend
15 Vlag van Oostenrijk Wolfgang Stropek Vlag van Oostenrijk Hans-Peter Demling LCR-Yamaha
16 Vlag van Oostenrijk Herbert Prügl Vlag van Oostenrijk Hannes Kussberger Onbekend
17 Vlag van Nieuw-Zeeland Graham Gleeson Vlag van Verenigd Koninkrijk David Elliott LCR-Yamaha

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg LCR-Krauser 7
Vlag van Zwitserland Hans Hügli Vlag van Zwitserland Markus Fährni LCR-Yamaha 10
Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Bruno Hiller Busch-Yamaha Koeling

Top tien tussenstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Bernard Schnieders LCR-Yamaha 30
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith Windle-Yamaha 18
3 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 15
4 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg LCR-Krauser 12
Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg LCR-Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ayres LCR-Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt LCR-Yamaha
8 Vlag van Zwitserland Markus Egloff Vlag van Zwitserland Urs Egloff LCR-Seel 9
9 Vlag van Nederland Theo van Kempen Vlag van Nederland Geral de Haas LCR-Yamaha 5
10 Vlag van Zwitserland René Progin Vlag van Zwitserland Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 3

Berusting van Freddie Spencer

[bewerken | brontekst bewerken]

Freddie Spencer had een operatie van zijn arm uitgesteld omdat hij nog steeds kansen zag voor de wereldtitel. Hij hoopte met therapeutische behandelingen toch te kunnen rijden, maar nu hij in Oostenrijk geen punten had gescoord waren zijn kansen verkeken. Hij verklaarde nu de operatie te laten doorgaan ongeacht hoeveel GP's het hem in 1986 nog zou gaan kosten.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1985
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987