Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987

Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987
Donington Park
Officiële naam	Shell Oils British Motorcycle Grand Prix 1987
Land	Verenigd Koninkrijk
Datum	2 augustus 1987
Organisator	FIM / ACU
500 cc
Poleposition	Wayne Gardner
Snelste ronde	Tadahiko Taira
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Wayne Gardner
Derde	Randy Mamola
250 cc
Poleposition	Patrick Igoa
Snelste ronde	Martin Wimmer
Eerste	Toni Mang
Tweede	Loris Reggiani
Derde	Martin Wimmer
125 cc
Poleposition	Bruno Casanova
Snelste ronde	Fausto Gresini
Eerste	Fausto Gresini
Tweede	Pier Paolo Bianchi
Derde	Jean-Claude Selini
80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Jorge Martínez
Eerste	Jorge Martínez (wereldkampioen)
Tweede	Ian McConnachie
Derde	Gerhard Waibel
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Steve Webster/ Tony Hewitt
Eerste	Steve Webster/ Tony Hewitt
Tweede	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Derde	Rolf Steinhausen/ Bruno Hiller

De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 2 augustus 1987 op Donington Park nabij Castle Donington (Leicestershire).

Na tien jaar Silverstone ging de Britse Grand Prix voor het eerst naar Donington Park. Hoewel dit een groot moment was voor circuiteigenaar Tom Wheatcroft, die jarenlang had geprobeerd een Grand Prix naar Donington te krijgen, stond de GP vooral in het teken van de terugkeer van Freddie Spencer, die 18 maanden niet meer geracet had. Alle klassen kwamen aan de start en werden onder goede weersomstandigheden verreden, hoewel er in de warming op en in de 125cc-race nog wat vochtige plekken van nachtelijke buien waren overgebleven. In de 80cc-klasse werd het wereldkampioenschap beslist. In de 125cc-klasse bouwde Fausto Gresini zijn al grote voorsprong nog verder uit, in de 250cc-klasse bracht Toni Mang de spanning weer terug, in de 500cc-klasse verraste Freddie Spencer vriend en vijand en bleken de Yamaha YZR 500's sterker geworden te zijn en in de zijspanklasse werden Steve Webster en Tony Hewitt vrijwel onbereikbaar voor de concurrentie. Intussen maakte de organisatie van Wheatcroft en de Auto-Cycle Union een uitstekende indruk. Zowel voor publiek (ongeveer 55.000 toeschouwers) als rijders was alles tot in de puntjes geregeld.

In de training waren alle ogen gericht op Freddie Spencer, die verklaarde voor 90% fit te zijn en in dat licht bezien was zijn achtste startplaats zeer acceptabel. De Yamaha's profiteerden hier pas volop van de extra ontwikkelingstijd die er was ontstaan door het wegvallen van de Belgische Grand Prix. In de GP van Frankrijk was dat door de regen nog niet zo uit de verf gekomen. Bovendien was dit een echt stuurcircuit, waardoor de Honda-fabriekscoureurs minder van hun vermogensoverschot konden profiteren. Ron Haslam verloor veel tijd met het testen van de ELF 4, waardoor hij zijn Honda NSR 500 niet goed kon afstellen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"38'29
2.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"39'05
3.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"39'11
4.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"39'26
5.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"39'44
6.	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	1"39'47
7.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"39'70
8.	Freddie Spencer	HRC-Honda	1"39'85
9.	Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	1"39'95
10.	Kenny Irons	Heron-Suzuki	1"39'95

De eerste 500cc-race op Donington Park begon spectaculair toen uitgerekend Freddie Spencer vanaf de tweede startrij naar voren stormde en de leiding nam. Hij werd aanvankelijk gevolgd door Eddie Lawson, maar die werd in de "Esses" gepasseerd door Ron Haslam. Lawson vocht zich terug naar de tweede plaats en kroop richting Spencer, gevolgd door Haslam, Wayne Gardner, Christian Sarron en Randy Mamola. In de derde ronde begon Spencer ineens posities in te leveren en in de vierde ronde stak hij zijn arm omhoog ten teken dat zijn race voorbij was, naar later bleek door een blokkerende achterrem. Mamola en Gardner sloten achter Lawson aan toen ook Haslam steeds meer snelheid begon te verliezen door een verkeerd gekozen achterband, maar Gardner kon niet echt aanvallen, zeker niet tegen het einde toen er achterblijvers moesten worden gepasseerd. Mamola moest afhaken door kramp in zijn armen en werd derde, voor Christian Sarron. Rob McElnea leek vijfde te worden, tot hij in een bocht rechtuit schoot omdat hij geen voorrem meer had, een probleem waar ook Kenny Irons mee worstelde, maar die werd nog tiende.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	50"09'77	2	15
2	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	50"14'38	1	12
3	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	50"24'69	3	10
4	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	50"31'21	5	8
5	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	50"34'41	4	6
6	Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	50"41'31	9	5
7	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	50"41'70	6	4
8	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	50"42'74	12	3
9	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	50"45'73	11	2
10	Kenny Irons	Heron-Suzuki	51"01'91	10	1
11	Shungi Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	51"17'35	13
12	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	51"25'73	15
13	Richard Scott	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	51"31'21	14
14	Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	51"33'20	19
15	Fabio Biliotti	Honda	51"33'89	20
16	Wolfgang von Muralt	Suzuki	+1 ronde	17
17	Bruno Kneubühler	Honda	+1 ronde	29
18	Hervé Guilleux	Fior-SNCF-Honda	+1 ronde	28
19	Alessandro Valesi	Iberna-Honda	+1 ronde	23
20	Joey Dunlop	Rothmans-Honda	+1 ronde	24
21	Louis-Luc Maisto	Honda	+1 ronde	32
22	Alan Irwin	Honda	+1 ronde	34
23	Maarten Duyzers	HDJ-Honda	+1 ronde	36
24	Fabio Barchitta	Honda	+1 ronde	31
25	Silvo Habat	Honda	+2 ronden	33
26	Hennie Boerman	Assmex-Honda	+2 ronden	35

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	Voorrem	7
Simon Buckmaster	Duckhams-Honda		27
Roger Marshall	Skoal Bandit-Suzuki	Opgave	16
Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda	Mechanisch	22
Andy McGladdery	Honda	Opgave	25
Mark Phillips	Suzuki		21
Steve Henshaw	Suzuki		30
Manfred Fischer	Honda		26
Ray Swann	Honda		18
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blokkerende achterrem	8

Coureur	Merk
Alan Jeffrey	Suzuki
Andreas Leuthe	Honda
Ian Pratt	Suzuki
Dennis Ireland	Suzuki
Moreno Vacondio	Suzuki
Josef Doppler	Honda
Steve Manley	Suzuki
Claus Wulff	Suzuki

Coureur	Merk	Oorzaak
Raymond Roche	Bastos-Cagiva	Blessure[1]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	105
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	91
3	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	79
4	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	64
5	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	37
6	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	33
	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha
8	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	31
9	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	28
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	18

Patrick Igoa was drievoudig wereldkampioen endurance, maar hij was zelf enigszins verbaasd dat hij in Donington in de 250cc-klasse op poleposition stond. Hij had vrij ontspannen gereden, maar dacht dat hij een voordeel had gehad omdat Roger Burnett hem en Dominique Sarron op vrijdagavond met een auto de baan uitgelegd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"42'21
2.	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	1"42'43
3.	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"42'48
4.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	1"42'75
5.	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	1"42'77
6.	Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	1"42'84
7.	Jean-François Baldé	Honda	1"42'90
8.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"43'13
9.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"43'14
10.	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	1"43'56

De 250cc-race in Donington was spannend van start tot finish. Dominique Sarron leidde heel even, maar zakte daarna steeds verder weg. De kopgroep bestond uit Reinhold Roth, Toni Mang, Martin Wimmer, Jacques Cornu, Dominque Sarron en de slecht gestarte Patrick Igoa, maar uit de achtergrond kwam Loris Reggiani heel snel naar voren. De posities wisselden zo snel dat commentator Murray Walker het nauwelijks kon volgen. Mang nam een tijdje alleen de leiding, maar werd weer ingerekend. Hetzelfde deed Reggiani, toen hij de leidende groep eenmaal gepasseerd was. Igoa bemoeide zich met de strijd om de kop en uiteindelijk deed ook Jacques Cornu dat, nadat hij het grootste deel van de race als zesde de groep gevolgd had. Twee ronden voor het einde van de race had Reggiani een - op het oog - comfortabele voorsprong van ruim 2 seconden, maar toen nam Mang de tweede positie over van Wimmer en hij reed het gat dicht. In de laatste ronde remde hij Reggiani bij de "Esses" uit en hij won met minder dan 0,2 seconde voorsprong.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	44"54'26	4	15
2	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	44"54'42	9	12
3	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	44"55'69	3	10
4	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	44"57'74	10	8
5	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	44"58'67	2	6
6	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	44"59'17	1	5
7	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	45"16'09	11	4
8	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	45"22'75	20	3
9	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	45"26'77	5	2
10	Manfred Herweh	Levior-Honda	45"48'57	13	1
11	Stefano Caracchi	Honda	45"48'80	17
12	Donnie McLeod	EMC-Rotax	45"49'27	16
13	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	45"49'30	15
14	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	45"49'80	18
15	Gary Cowan	Honda	45"58'10	23
16	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	45"58'39	14
17	Alain Bronec	Honda	45"59'17	26
18	Harald Eckl	Honda	45"59'38	24
19	Kevin Mitchell	Yamaha	46"07'92	32
20	Guy Bertin	Honda	46"12'55	25
21	Hans Lindner	Honda	46"17'58	31
22	Jochen Schmid	Yamaha	46"23'51	22
23	Patrick van den Goorbergh	Grundig-Honda	46"25'67	27
24	Andy Machin	Rotax	46"29'36	28
25	Bernard Haenggeli	Yamaha	46"37'58	30
26	Rob Orme	Yamaha	+1 ronde	34
27	Hervé Duffard	Honda	+1 ronde	36
28	Christian Boudinot	Fior	+1 ronde	21

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	Val	8
René Delaby	Yamaha		29
Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	Val	6
Jean-François Baldé	Honda		7
Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	Mechanisch	12
Iván Palazzese	Yamaha	Val	19
Nigel Bosworth	Yamaha		35
Marcellino Lucchi	Honda	Val	33

Coureur	Merk
Bruno Bonhuil	Honda
Gerard van der Wal	Assmex-Rotax
Jean Foray	Chevallier
Urz Luzi	Honda
Steve Patrickson	Yamaha
Ian Newton	Honda
Carl Fogarty	Honda
Takayoshi Yamamoto	Yamaha
Cees Doorakkers	Grundig-Honda
Siegfried Minich	Honda
Frank Wagner	Honda
Gary Noel	Exactweld
Alberto Rota	Honda

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	88
2	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	82
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	57
4	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	50
5	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	45
6	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	31
7	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	40
8	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	39
9	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	30
10	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	23

In de training was Bruno Casanova sneller dan zijn teamgenoot en WK-leider Fausto Gresini. Hij was ook een van de weinigen die Gresini nog van de wereldtitel kon afhouden, zeker nu August Auinger nog steeds niet fit was. Garelli hoefde dan ook geen stalorders uit te vaardigen, want naaste belager Domenico Brigaglia was ruim 3 seconden langzamer en had in de WK-stand al 54 punten achterstand.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Bruno Casanova	FMI-Garelli	1"47'01
2.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"47'74
3.	Corrado Catalano	MBA	1"49'45
4.	Mike Leitner	MBA	1"49'75
5.	Flemming Kistrup	MBA	1"49'86
6.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"49'87
7.	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"50'16
8.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	1"50'18
9.	Jean-Claude Selini	MBA	1"50'26
10.	Thierry Feuz	MBA	1"50'30

In de eerste ronden van de 125cc-race op Donington duldden de beide Garelli-rijders nog een klein groepje in hun omgeving: Pier Paolo Bianchi, Corrado Catalano en Andrés Sánchez. Bianchi mocht zelfs even aan de leiding rijden, maar vanaf de achtste ronde gingen Fausto Gresini en Bruno Casanova er samen vandoor, Casanova voorop. Opnieuw werden gedachten over teamorders ontkracht, want Casanova moest zo hard rijden dat hij bij het aanremmen van de Esses onderuit ging. Bianchi reed toen al vrij eenzaam op de tweede plaats, op afstand gevolgd door Domenico Brigaglia. Brigaglia gaf aan het einde van de 15e ronde op door een gebroken schakelpedaal. Gresini strekte tijdens de race voortdurend zijn linkerbeen. Hij had last van een spier en had pijnstillende injecties gehad, maar die hielpen niet echt. Het belette hem niet om het ronderecord te verbeteren en uiteindelijk 19 seconden voorsprong te nemen. Na deze race was Garelli zeker van de wereldtitel. Alleen Bruno Casanova kon Fausto Gresini theoretisch nog van de titel afhouden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	43"54'50	2	15
2	Pier Paolo Bianchi	MBA	44"14'11	6	12
3	Jean-Claude Selini	MBA	44"35'65	9	10
4	Johnny Wickström	MBA	44"43'49	13	8
5	Ezio Gianola	FMI-Honda	44"49'15	14	6
6	Gastone Grassetti	MBA	45"00'25	17	5
7	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	45"00'84	8	4
8	Jussi Hautaniemi	Pennzoil-LCR-MBA	45"00'94	16	3
9	Robin Milton	MBA	45"02'42	27	2
10	Ivan Troisi	MBA	45"06'60	21	1
11	Flemming Kistrup	MBA	45"23'68	5
12	Olivier Liégeois	Assmex-MBA	45"32'42	15
13	Thierry Feuz	MBA	45"32'56	10	Na val
14	Willy Pérez	MBA	45"33'15	18
15	Mick McGarrity	MBA	+1 ronde	28
16	Fernando Gonzales	JJ Cobas-Rotax	+1 ronde	29
17	Jacques Hutteau	MBA	+1 ronde	32
18	Thomas Møller-Pedersen	MBA	+1 ronde	33
19	Christian Le Badezet	MBA	+1 ronde	31
20	Mark Carkeek	Scitsu	+1 ronde	35
21	Allan Scott	EMC-Rotax	+1 ronde	25
22	Hubert Abold	Honda	+1 ronde	26
23	Krysztof Galatowicz	Honda	+1 ronde	30
24	Paul Bordes	MBA	+1 ronde	24
25	Steve Mason	MBA	+2 ronden	36
26	Robin Appleyard	MBA	+3 ronden	34	Na pitstop

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Bruno Casanova	FMI-Garelli	Val	1
Corrado Catalano	MBA	Val	3
Mike Leitner	MBA	Motor	4
Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	Versnellingsbak	7
Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	Motor	11
Adi Stadler[2]	Bartol-MBA	Motor	12
Bady Hassaine	MBA		19
Peter Sommer	MBA		22
Esa Kytölä	MBA		23

Coureur	Merk
Håkan Olsson	Starol

Coureur	Merk
Doug Flather	Honda
Garry Dickinson	MBA
Ken Beckett	MBA
Reg Lennon	Morbidelli
Tim Salveson	MBA
Dave Browns	MBA

Coureur	Merk	Oorzaak
Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	Familieomstandigheden[3]
August Auinger	Bartol-MBA	Blessure[4]
Ton Spek	MBA	Blessure[5]
Jan Eggens	LCR-EGA	Blessure[6]
Ian McConnachie	MBA	Teammanagement[7]
Hans Spaan	MBA	Teammanagement[7]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	105
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	66
3	August Auinger	Bartol-MBA	42
4	Pier Paolo Bianchi	MBA	38
5	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	36
	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA
7	Ezio Gianola	FMI-Honda	23
8	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	18
9	Johnny Wickström	MBA	15
10	Mike Leitner	MBA	14

In de training voor de 80cc-klasse waren er niet veel verrassingen. Jorge Martínez was de snelste voor Stefan Dörflinger en thuisrijder Ian McConnachie. Alleen Martínez' teamgenoot Manuel Herreros viel wat tegen met slechts de 8e trainingstijd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	1"52'32
2.	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	1"52'96
3.	Ian McConnachie	LCR-Krauser	1"52'98
4.	Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	1"54'10
5.	Karoly Juhasz	Krauser	1"54'44
6.	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	1"54'54
7.	Jörg Seel	Seel	1"54'67
8.	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	1"55'43
9.	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	1"55'45
10.	Juan Ramón Bolart	Krauser	1"55'83

Nadat Manuel Herreros in de warming-up training was uitgeschakeld door een gebroken sleutelbeen, had Jorge Martínez aan de tweede plaats voldoende om wereldkampioen te worden. In de race nam hij al snel alleen de leiding, nadat Stefan Dörflinger tijdens de tweede ronde had geleid, maar daarna door Martínez werd achtergelaten. Ian McConnachie vocht een tijdje met Luis Miguel Reyes om de vierde plaats, maar reed zich los van Reyes om de aanval te openen op Gerhard Waibel. Die lag op dat moment nog op de derde plaats, tot Dörflinger in de twaalfde ronde stilviel. McConnachie passeerde Waibel echter ook en werd tweede. Jorge Martínez was opnieuw wereldkampioen 80 cc.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	34"20'99	1	15
2	Ian McConnachie	LCR-Krauser	34"38'27	3	12
3	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	34"41'40	6	10
4	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	35"01'47	9	8
5	Jörg Seel	Seel	35"01'74	7	6
6	Josef Fischer	LCR-Krauser	35"22'92	12	5
7	Günter Schirnhofer	Krauser	35"27'25	14	4
8	Hubert Abold	Krauser	35"30'65	11	3
9	Paolo Priori	Krauser	35"35'52	13	2
10	Jacques Bernard[8]	HuVo-Casal	35"35'98	16	1
11	Heinz Paschen	Casal	36"07'14	20
12	René Dünki	Krauser	36"07'38	21
13	Alojz Pavlič	Seel	36"07'97	23
14	Serge Julin	Casal	36"09'68	15
15	Theo Timmer	JVC-HuVo-Casal	+1 ronde	18
16	Lionel Robert	SPR	+1 ronde	30
17	Reiner Koster	Kroko	+1 ronde	24
18	Paul Bordes	RB	+1 ronde	27
19	Thomas Engl	GPE	+1 ronde	26
20	Dennis Batchelor	Krauser	+1 ronde	32
21	Doug Flather	Wicks	+1 ronde	33
22	Stuart Edwards	Casal	+1 ronde	31
23	Steve Lawton	Eberhardt	+2 ronden	35
24	John Cresswell	Lusuardi	+2 ronden	34

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	Versnellingsbak	2
Jos van Dongen	Krauser	Bougie	25
Wilco Zeelenberg	Casal	Val	19
Steve Mason	HuVo-Casal		29
Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	Versnellingsbak	4
Juan Ramón Bolart	Krauser		10
Herri Torrontegui	JJ Cobas-Rotax		17
Chris Baert	Seel		22
Karoly Juhasz	Krauser		5
Richard Bay	Ziegler	Val	28

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	Blessure[9]	8

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Jorge Martínez (wereldkampioen)	Nieto-Ducados-Derbi	102
2	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	54
3	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	51
4	Ian McConnachie	LCR-Krauser	43
5	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	42
6	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	26
7	Hubert Abold	Krauser	25
8	Jörg Seel	Seel	21
9	Julián Miralles	Marlboro-Derbi	16
10	Josef Fischer	LCR-Krauser	15

De Krauser-combinaties van Rolf Biland, Steve Webster en Alain Michel stonden op de eerste drie startplaatsen, voor Egbert Streuer die problemen had gehad met zijn carburateurs.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	1"40'23
2.	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	1"40'62
3.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"42'22
4.	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"42'49
5.	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha	1"43'50
6.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	1"43'56
7.	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	1"43'64
8.	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	1"43'97
9.	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	1"44'12
10.	Barry Brindley	Christopher Jones	Windle-Yamaha	1"44'15

Al binnen enkele ronden na de start bestond de kopgroep in de race uit Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Steve Webster/Tony Hewitt en Egbert Streuer/Bernard Schnieders. Biland en Webster wisselden regelmatig van positie, terwijl Streuer vanaf de derde plaats moest toekijken en tot geen enkele serieuze aanval kon komen. Ongeveer halverwege de race verloor hij bij het passeren van achterblijvers bovendien de aansluiting met de twee leidende combinaties. Het gevecht om de koppositie bleef spannend, tot Biland enkele ronden voor het einde moest stoppen met motorpech. Webster/Hewitt konden de laatste ronden rustig en geheel alleen afleggen, want Streuer/Schnieders hadden een grote achterstand.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	41"1469	15
2	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	41"37'96	12
3	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	41"48'46	10
4	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	42"25'52	8
5	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	42"26'73	6
6	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha		5
7	Barry Brindley	Graham Rose	Windle-Yamaha		4
8	Yoshisada Kumagaya	Brian Barlow	Windle-Yamaha		3
9	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha		2
10	Yvan Nigrowsky	Martial Charpentier	Seymaz-Yamaha		1
11	Jean-Louis Millet	Claude Debroux	Seymaz-Yamaha
12	Billy Gällros	Nordi	LCR-Yamaha

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
René Progin	Yvan Hunziker	Seymaz-Krauser	Koppeling
Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	Krukas	1
Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	Vastloper	3
Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha		5
Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha		9
Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	Versnellingsbak	12
Tony Baker	John Hennigan	LCR-Yamaha
Dennis Bingham	Julia Bingham	Padgett's LCR-Yamaha
Bernd Scherer	Wolfgang Gess	BSR-Yamaha
Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Krauser

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	75
2	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	63
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	50
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	38
5	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg Andreas Räcke Simon Birchall	LCR-Yamaha	29
6	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	24
7	Derek Jones	Simon Birchall en Brian Ayres	LCR-Yamaha	20
8	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	16
9	Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	14
10	Yoshisada Kumagaya	Brian Barlow en Wilson	Windle-Yamaha	13

Opmerkelijk veel rijders kregen last van hun armen tijdens de races, een fenomeen dat als "arm pump" bekend werd, maar dat toen nog gewoon onder de noemer "kramp" viel. Randy Mamola moest er in de 500cc-race mee afhaken en in de 250cc-race kregen Reinhold Roth en Loris Reggiani er last van. Reggiani werd in de laatste ronde uitgeremd door Toni Mang, terwijl hij bijna al zijn inhaalacties met laat remmen had volbracht.

De verplichting om vanaf het seizoen 1988 niet meer dan één cilinder in de 125cc-[klasse te gebruiken wierp haar schaduw al vooruit. MBA had Hans Spaan en Ian McConnachie al met eencilinders laten rijden, maar had dit project tijdens de Franse GP stilgelegd. Honda liet Ezio Gianola en Hubert Abold aantreden op eencilinder Honda RS 125's en daarmee was Gianola (tweede in Frankrijk en vijfde in Engeland) al tamelijk succesvol. Garelli begon nu ook met de ontwikkeling van eencilinders en daarom was hoofdconstructeur Jan Thiel niet bij de Britse Grand Prix present.