Grand Prix-wegrace van San Marino 1984

Grand Prix-wegrace van San Marino 1984
Circuit Mugello
Land	San Marino
Datum	2 september 1984
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Raymond Roche
Snelste ronde	Randy Mamola
Eerste	Randy Mamola
Tweede	Raymond Roche
Derde	Ron Haslam
250 cc
Poleposition	Carlos Lavado
Snelste ronde	Martin Wimmer
Eerste	Manfred Herweh
Tweede	Carlos Lavado
Derde	Jacques Cornu
125 cc
Poleposition	Maurizio Vitali
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Maurizio Vitali
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Fausto Gresini
80 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Jorge Martínez
Eerste	Gerhard Waibel
Tweede	Jorge Martínez
Derde	Hubert Abold

De Grand Prix-wegrace van San Marino 1984 was de twaalfde en tevens laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races werden verreden op 2 september 1984 op het Circuit Mugello in Scarperia e San Piero in de provincie Florence in Italië. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 80cc-klasse beslist.

Al maanden dreigden met name de 500cc-rijders met een boycot van de Grand Prix in Mugello, vanwege de matige voorzieningen en vooral omdat er steeds weer - tegen de reglementen van de FIM in - kaarten voor het rennerskwartier aan het publiek werden verkocht. Daardoor werd het rennerskwartier overspoeld met mensen die daar niets te zoeken hadden en was diefstal aan de orde van de dag. Begin augustus had de organisatie echter al gegarandeerd dat het dit jaar anders zou zijn en daarmee was de boycot van de baan. Tijdens de Grand Prix viel er geen onvertogen woord over de organisatie. Het was weliswaar druk in het rennerskwartier, maar dat lag aan het grote aantal deelnemers. Wel had men last van de hitte, waardoor er aanpassingen aan de motorfietsen werden gedaan: grotere of extra radiateurs en luchthappers op de schijfremmen. Er waren in Mugello slechts 20.000 toeschouwers. De openingsrace was de belangrijkste, want in de 80cc-klasse moest de beslissing van de wereldtitel nog vallen.

Raymond Roche was gedreven om een goed resultaat te zetten in de trainingen. Zéér gedreven, want nadat hij eerst een knokpartijtje met een baancommissaris had gehad omdat hij het circuit op wilde zonder controlekaart, had hij de volgende dag een handgemeen met een official. Ondanks of dankzij dit alles reed hij de snelste trainingstijd voor Randy Mamola, Eddie Lawson en Ron Haslam. Nu alle viercilinder Honda NSR 500's in Japan stonden moesten alle HRC-rijders met de driecilinder Honda NS 500 aan de start komen. Dat was waarschijnlijk ook de meer geschikte machine voor een bochtig circuit als Mugello.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Raymond Roche	HRC-Honda	2"03'18
2.	Randy Mamola	HRC-Honda	2"03'69
3.	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	2"03'72
4.	Ron Haslam	HRC-Honda	2"03'97
5.	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	2"04'49
6.	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	2"04'67
7.	Takazumi Katayama	HRC-Honda	2"04'82
8.	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	2"04'82
9.	Leandro Becheroni	Suzuki	2"05'23
10.	Hervé Moineau	Cagiva	2"05'45

De 500cc-race werd uitgevochten door drie Honda-rijders: Raymond Roche, Ron Haslam en Randy Mamola. Haslam was de eerste die moest afhaken toen zijn voorrem slecht werd. Mamola verremde zich nog even toen hij probeerde Roche voor te blijven, maar wist weer snel aansluiting te krijgen. Roche op zijn beurt kreeg last van kramp in zijn arm en moest uiteindelijk de winst aan Mamola laten. Intussen reed wereldkampioen Eddie Lawson een wat gezapige race. Pas halverwege wist hij Didier de Radiguès in te halen en hij werd vierde. Lawson was zelf niet tevreden. Hij miste de concentratie en de motivatie om er een spannende race van te maken.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Randy Mamola	HRC-Honda	24	49"56'63	2	15
2	Raymond Roche	HRC-Honda	24	+1'19	1	12
3	Ron Haslam	HRC-Honda	24	+8'39	4	10
4	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	24	+24'46	3	8
5	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	24	+41'27	5	6
6	Rob McElnea	Heron-Suzuki	24	+1"00'13	18	5
7	Leandro Becheroni	Suzuki	24	+1"00'69	9	4
8	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	24	+1"05'75	6	3
9	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	24	+1"29'51	16	2
10	Armando Errico	Suzuki	24	+1"49'42	25	1
11	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	24	+1"50'62	24
12	Fabio Biliotti	Honda	24	+1"50'63	21
13	Eero Hyvärinen	Suzuki	23	+1 ronde	23
14	Massimo Broccoli	Honda	23	+1 ronde	35
15	Marco Gentile	Yamaha	23	+1 ronde	30
16	Paolo Ferretti	Suzuki	23	+1 ronde	32
17	Christoph Bürki	Suzuki	23	+1 ronde	29
18	Alessandro Valesi	Suzuki	23	+1 ronde	36
19	Gary Lingham	Suzuki	23	+1 ronde	38
20	Steve Parrish	Yamaha	23	+1 ronde	34
21	Keith Huewen	Honda	22	+2 ronden	37

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Gustav Reiner	Honda	21	Val	31
Reinhold Roth	Fath-Honda	16		12
Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	12		22
Marco Papa	Honda	11		11
Karl Truchsess	Suzuki	10		20
Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	9	Motor	8
Mile Pajic	SNRT-Honda	8	Val	33
Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	4	Banden?[1]	13
Massimo Messere	Suzuki	4	Val	27
Hervé Moineau	Cagiva	3	Val	10
Wolfgang von Muralt	Suzuki	2		17
Rob Punt	Suzuki	2	Val	26
Takazumi Katayama	HRC-Honda	1	Motor	7

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Wayne Gardner	Honda	14	Val in training[2]
Pierre Bolle	Cagiva	15	Val in training[3]
Klaus Klein	Suzuki	19	Val in training[4]
Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	20	Hersenschudding[5]

Coureur	Merk
Louis-Luc Maisto	Honda
Massimo Brutti	Suzuki
Andreas Leuthe	Yamaha

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure[6]
Marco Lucchinelli	Cagiva	Breuk met team[7]
Chris Guy	Honda	Gestopt[8]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	142
2	Randy Mamola	HRC-Honda	111
3	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	99
4	Freddie Spencer	HRC-Honda	87
5	Ron Haslam	HRC-Honda	77
6	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	34
7	Wayne Gardner	Honda / HRC-Honda	33
8	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	25
9	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda / Chevallier-ELF-HRC-Honda	24
10	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	22

In de 250cc-klasse ging het alleen nog om de derde plaats in het wereldkampioenschap. De kanshebber Carlos Lavado reed de snelste trainingstijd, maar zijn concurrenten Toni Mang en Sito Pons stonden op de twaalfde en de twintigste startplaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	2"06'46
2.	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	2"06'99
3.	Martin Wimmer	Yamaha	2"07'16
4.	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	2"07'37
5.	Harald Eckl	Yamaha	2"07'71
6.	Jean-François Baldé	Pernod	2"07'74
7.	Teruo Fukuda	Yamaha	2"07'86
8.	Fausto Ricci	Yamaha	2"08'00
9.	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	2"08'18
10.	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	2"08'25

Opnieuw was de 250cc-race, die op het heetst van de dag werd verreden, de spannendste. Teruo Fukuda nam de leiding van een kopgroep met Carlos Lavado en Manfred Herweh, die bijna elke ronde van positie wisselde. Carlos Cardús reed een inhaalrace en voegde zich bij de groep, maar viel uit door een gebroken bougie. Twee ronden voor het einde kwamen Martin Wimmer en Harald Eckl, die constant snelle tijden reden, bij de kopgroep. Eckl verloor echter de controle en torpedeerde daarbij Fukuda, die bij zijn val een enkel brak. Herweh had inmiddels de leiding overgenomen en won voor Lavado en Jacques Cornu, die Wimmer vlak voor de finish nog gepasseerd was.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	43"04'71	2	15
2	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	+0'18	1	12
3	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	+5'81	9	10
4	Martin Wimmer	Yamaha	+7'39	3	8
5	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	+10'77	20	6
6	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	+28'28	16	5
7	Maurizio Vitali	MBA	+32'32	19	4
8	Toni Mang	HB-Yamaha	+32'77	12	3
9	Donnie McLeod	Yamaha	+33'04	27	2
10	Loris Reggiani	Kawasaki	+45'28	13	1
11	Mario Rademeyer	Yamaha	+48'28	18
12	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	+53'90	28
13	Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha	+1"10'38	25
14	Richard Hubin	Yamaha	+1"14'82	14
15	Patrick Fernandez	Yamaha	+1"16'64	24
16	Edwin Weibel	Yamaha	+1"16'75	30
17	Thierry Rapicault	Yamaha	+1"41'18	36
18	René Delaby	Yamaha	+1"43'13	31
19	Massimo Matteoni	Yamaha	+1"53'61	32
20	Bruno Lüscher	Yamaha	+2 ronden	35

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Fausto Ricci	Yamaha		8
Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	Motor	11
Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	Koelsysteem	4
Teruo Fukuda	Yamaha	Val[9]	7
Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	Val[10]	17
Stéphane Mertens	Yamaha		22
Jean-François Baldé	Pernod	Krukas	6
Siegfried Minich	Yamaha		15
Jean-Michel Mattioli	Sonauto-Yamaha	Vastloper	21
Manfred Obinger	Yamaha		23
Harald Eckl	Yamaha	Val	5
Roland Freymond	Honda	Motor	26
Davide Tardozzi	Yamaha		33
Jacques Bolle	Pernod	Motor	34
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	Bougie	10
Marcellino Lucchi	Rotax		37
Eilert Lundstedt	Yamaha		38
Jean-Louis Guignabodet	Yamaha		29
Gabriel Gabria	Yamaha		39
Erich Klein	Rotax		40
Donnie Robinson	Yamaha		41
Jacky Onda	Yamaha		42
Bengt Elgh	MBA		43
Vincenzo Cascino	Yamaha		44
Marino Neri	Yamaha		45

Coureur	Merk
Guy Bertin	MBA

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	109
2	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	100
3	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	77
4	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	66
5	Toni Mang	HB-Yamaha	61
6	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	60
7	Martin Wimmer	Yamaha	47
8	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	29
9	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	25
10	Jean-François Baldé	Pernod	25

Hoewel Ángel Nieto uit was op zijn 90e WK-zege, trainde hij zoals meestal niet als snelste. Er stonden zelfs drie MBA's voor de Garelli's, waarbij Maurizio Vitali voor zijn thuispubliek de snelste was.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Maurizio Vitali	MBA	2"11'80
2.	August Auinger	Bartol-MBA	2"12'07
3.	Hans Müller	MBA	2"12'72
4.	Ángel Nieto	Garelli	2"12'80
5.	Eugenio Lazzarini	Garelli	2"12'82
6.	Fausto Gresini	Garelli	2"13'16
7.	Bruno Kneubühler	MBA	2"13'45
8.	Stefano Caracchi	Garelli	2"13'56
9.	Jean-Claude Selini	MBA	2"13'66
10.	Lucio Pietroniro	MBA	2"14'12

Ángel Nieto had de Zweedse Grand Prix wegens "vermoeidheid" overgeslagen, maar in Italië was hij terug. Om het feest compleet te maken had Garelli een vierde machine geprepareerd voor Stefano Caracchi, die tot dat moment met een MBA-productieracer gereden had. Na de start, waarbij Fausto Gresini als snelste vertrok, vormde zich een groep met Ezio Gianola, Eugenio Lazzarini, Ángel Nieto, Maurizio Vitali en Stefano Caracchi. Hans Müller stopte al vroeg in de race, zoals beloofd aan dr. Costa. Die had hem ondanks een gebroken hand toestemming gegeven te starten omdat dit de laatste race van zijn carrière zou zijn. Al snel ging het gevecht om de leiding tussen Vitali en Nieto, waarbij Vitali meestal voorop reed. Nieto reed wel de snelste ronde, maar vijf ronden voor het einde viel hij hard. Zo won Vitali zijn thuisrace en haalde hij de enige overwinning voor een MBA van het seizoen binnen. Garelli-rijders Lazzarini en Gresini werden tweede en derde, op grote achterstand. Ook Lazzarini reed hier zijn laatste race.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Maurizio Vitali	MBA	39"38'55	1	15
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	+17'81	5	12
3	Fausto Gresini	Garelli	+26'32	6	10
4	August Auinger	Bartol-MBA	+34'15	2	8
5	Ezio Gianola	MBA	+44'23	12	6
6	Domenico Brigaglia	MBA	+1"01'59	13	5
7	Luca Cadalora	MBA	+1"02'03	11	4
8	Olivier Liégeois	MBA	+1"21'45	14	3
9	Johnny Wickström	MBA	+1"24'25	21	2
10	Lucio Pietroniro	MBA	+1"32'73	10	1
11	Anton Straver	MBA	+1"32'74	19
12	Jacky Hutteau	MBA	+1"33'38	16
13	Willy Pérez	MBA	+1"58'87	15
14	Neil Robinson	MBA	+2"03'71	25
15	Håkan Olsson	MBA	+2"04'77	27
16	Willi Hupperich	Seel	+2"05'55	22
17	Giuseppe Ascareggi	MBA	+2"05'84	23
18	Peter Sommer	MBA	+2"06'11	31
19	Jacques Grandjean	MBA	+2"06'47	30
20	Erich Klein	MBA	+2"06'99	28
21	Janos Pintar	MBA	+1 ronde	32
22	Andreas Sanches-Marin	MBA	+1 ronde	38
23	Jussi Hautanimi	MBA	+1 ronde	33
24	Mike Leitner	MBA	+1 ronde	24
25	Beat Sidler	MBA	+1 ronde	29
26	Alois Pavlic	MBA	+1 ronde	37

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Hans Müller	MBA	Opgave[11]	3
Jean-Claude Selini	MBA		9
Pierfrancesco Chili	MBA		17
Ángel Nieto	Garelli	Val[12]	4
Stefano Caracchi	Garelli	Motor	8
Gerhard Waibel	MBA		20
Bruno Kneubühler	MBA		7
Hubert Abold	MBA		34
Fabio Meozzi	MBA		18
Henk van Kessel	MBA	Motor	26

Coureur	Merk	Grid
Thomas Möller-Pedersen	MBA	35
Helmut Lichtenberg	MBA	36

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ángel Nieto	Garelli	90
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	78
3	Fausto Gresini	MBA / Garelli	51
4	Maurizio Vitali	MBA	45
5	August Auinger	Bartol-MBA	41
6	Jean-Claude Selini	MBA	33
7	Stefano Caracchi	MBA / Garelli	29
8	Luca Cadalora	MBA	27
9	Hans Müller	MBA	27
10	Bruno Kneubühler	MBA	27

Stand van zaken in het wereldkampioenschap na de vorige Grand Prix: Stefan Dörflinger leidde het kampioenschap met 76 punten, 11 meer dan zijn teamgenoot Hubert Abold en 13 meer dan Pier Paolo Bianchi. Dörflinger had aan de zevende plaats genoeg als Abold zou winnen. Als Bianchi zou winnen had hij aan de negende plaats genoeg om wereldkampioen te worden.

Al tijdens de trainingen bleek dat er geen serieuze aanval van het HuVo-Casal-team zou komen. Fabrieksrijder Pier Paolo Bianchi reed slechts de vijfde tijd, 2½ seconde langzamer dan Stefan Dörflinger. De beste tijd voor een HuVo werd zelfs gezet door privérijder Hans Spaan, die zich als tweede kwalificeerde. Bovendien voelde Gerhard Waibel zich erg sterk nu Seel wat extra vermogen had gevonden en voor de gelegenheid Hans Müller van een Seel-racer had voorzien.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	2"17'51
2.	Hans Spaan	HuVo-Casal	2"18'98
3.	Gerhard Waibel	Seel	2"19'12
4.	Jorge Martínez	Derbi	2"19'71
5.	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	2"20'25
6.	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	2"21'16
7.	Rainer Kunz	FKN	2"22'03
8.	Serge Julin	HuVo-Casal	2"22'45
9.	Theo Timmer	HuVo-Casal	2"22'73
10.	Paul Rimmelzwaan	Harmsen	2"22'81

Al snel na de start vonden Stefan Dörflinger en Gerhard Waibel elkaar, terwijl de achtervolgende groep bestond uit Hans Spaan, Jorge Martínez en Theo Timmer. In de vijfde ronde nam Waibel de leiding en Dörflinger begon steeds verder terug te vallen. Zijn temperatuurmeter stond door een kleine waterlekkage al op 100°C en hij ging langzamer rijden om in elk geval de finish te halen. Zijn grote angst was dat Pier Paolo Bianchi zou winnen, maar die speelde in de race door een verkeerde bandenkeuze geen enkele rol. Hij werd slechts zesde. Hans Spaan gleed van de baan en moest opgeven. Waibel won de race voor Martínez en Hubert Abold, maar de vijfde plaats was voor Dörflinger ruim voldoende om voor de derde keer achter elkaar wereldkampioen in de lichtste klasse te worden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Gerhard Waibel	Seel	32"32'79	3	15
2	Jorge Martínez	Derbi	+15'82	4	12
3	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	+33'91	6	10
4	Theo Timmer	HuVo-Casal	+38'16	9	8
5	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	+43'81	1	6
6	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	+53'03	5	5
7	Gert Kafka	Bakker-Sachs[13]	+1"17'99	14	4
8	Paul Rimmelzwaan	Harmsen	+1"26'69	10	3
9	Willem Heykoop	HuVo-Casal	+1"49'19	12	2
10	Otto Machinek	Kreidler	+1"50'38	19	1
11	Johann Auer	Eberhardt	+1"50'82	15
12	Salvatore Milano	Casal	+2"09'91	17
13	Bernd Rossbach	Casal	+2"10'87	22
14	Ian McConnachie	Arfryn	+2"10'96	18
15	Bruno Casanova	Casal	+2"19'29	23
16	Rainer Kunz	FKN	+3"34'62	7
17	Massimo Fargeri	Casal	+1 ronde	25
18	Giuliano Tabanelli	BBFT	+1 ronde	28
19	Jos van Dongen	Sachs	+1 ronde	27
20	Chris Baert	Eberhardt	+1 ronde	20
21	Steve Mason	MBA	+1 ronde	31
22	Günter Schirnhofer	Honda	+1 ronde	34
23	Reiner Koster	Casal	+1 ronde	35

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Hans Spaan	HuVo-Casal	Val	2
Hans-Jürgen Hummel	Hummel		29
Hans Müller	Seel[14]	Val[15]	11
Zdravko Matulja	Ziegler		16
Mario Stocco	Lusuardi		24
Hans Koopman	Kreidler	Koppeling	26
George Looijesteijn	Casal	Val	13
Nicola Casadei	Casal		32
Reinhard Koberstein	Seel		21
Serge Julin	HuVo-Casal	Val[16]	8
Massimo De Lorenzi	RB		33
Pasquale Buonfante	Kreidler		30
Thomas Engl	Sachs		36

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	82
2	Hubert Abold	Krauser-Bakker-Zündapp / Krauser-LCR-Zündapp	75
3	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	68
4	Jorge Martínez	Derbi	62
5	Gerhard Waibel	Seel	61
6	Hans Spaan	HuVo-Casal / Kreidler	47
7	Willem Heykoop	HuVo-Casal	29
8	Hans Müller	hs / Bakker-Sachs / Seel	18
9	George Looijesteijn	HuVo-Casal	16
10	Theo Timmer	HuVo-Casal	13

Leuk weekend

Jacques Cornu had niet alleen een goed weekend vanwege zijn derde plaats in de 250cc-race. Zaterdag voor de race was hij vader geworden van een dochter.

Afscheid

Een aantal coureurs nam in Mugello afscheid van de motorsport op dit niveau: Eugenio Lazzarini, die een toekomst als teammanager voor zich zag, en Hans Müller, die zich wilde gaan richten op zijn eigen garagebedrijf.