Grand Prix-wegrace van Zweden 1987

Grand Prix-wegrace van Zweden 1987
Scandinavian Raceway
Officiële naam	Swedish TT 1987
Land	Zweden
Datum	8 en 9 augustus 1987
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Wayne Gardner
Snelste ronde	Wayne Gardner
Eerste	Wayne Gardner
Tweede	Eddie Lawson
Derde	Randy Mamola
250 cc
Poleposition	Luca Cadalora
Snelste ronde	Luca Cadalora
Eerste	Toni Mang
Tweede	Luca Cadalora
Derde	Loris Reggiani
125 cc
Poleposition	Fausto Gresini
Snelste ronde	Fausto Gresini
Eerste	Fausto Gresini
Tweede	Bruno Casanova
Derde	Domenico Brigaglia
Zijspan
Poleposition	Steve Webster/ Tony Hewitt
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Steve Webster/ Tony Hewitt (wereldkampioen)
Derde	Alain Michel/ Jean-Marc Fresc

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1987 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 8 en 9 augustus 1987 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län). In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de zijspanklasse beslist. De 80cc-klasse kwam in Zweden niet aan de start, maar desondanks moest de 250cc-klasse al op zaterdag rijden.

Volgens velen werd het hoog tijd dat de "Swedish TT" haar WK-status zou verliezen. Het sfeerloze vliegveld dat als circuit dienst deed was eigenlijk helemaal niet onderhouden en het publiek interesseerde zich meer voor de enorme hoeveelheden drank dan voor de races. Bovendien was er nauwelijks sprake van behoorlijk gevulde startvelden. Veel privérijders konden het financieel zo tegen het einde van het seizoen niet meer opbrengen de lange en dure reis naar Anderstorp te maken voor het lage start- en prijzengeld. Het was ook een van de laatste GP's waar het publiek (tegen het verbod van de FIM in) nog toegang had tot het rennerskwartier. Daardoor was het ook mogelijk dat er een scooter van het Grundig-team van Boet van Dulmen gestolen werd.

Opnieuw bleek dat Freddie Spencer na anderhalf jaar afwezigheid het racen nog niet verleerd had. Hij stond zelfs lang op poleposition, tot hij in de laatste training gepasseerd werd door Wayne Gardner en Eddie Lawson. Die laatste was - met het gehele Marlboro-Yamaha-team - tijdens die laatste training ondanks contractuele verplichtingen overgestapt van Brembo- op Lockheed-remmen. Dat leek zijn vruchten af te werpen, want Tadahiko Taira reed de vierde tijd en Rob McElnea reed de zesde tijd. Ron Haslam zette de zevende tijd, deels veroorzaakt doordat hij tijdens de trainingen voortdurend om moest schakelen van de Honda NSR 500 op de experimentele ELF 4 met naafbesturing.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"35'72
2.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"35'82
3.	Freddie Spencer	HRC-Honda	1"36'38
4.	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"36'57
5.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"36'86
6.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"36'88
7.	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	1"36'98
8.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"37'07
9.	Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	1"37'13
10.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"37'40

Dat de man met de rode vlag een snoekduik moest maken omdat het startlicht te vroeg op groen sprong, was niet de eerste blunder van de Zweedse organisatie. Freddie Spencer werd verrast door de vroege start en dat kostte hem een aantal plaatsen. Ook Randy Mamola had het groen niet verwacht maar vertrok omdat hij Eddie Lawson weg zag rijden. Ron Haslam was - zoals bijna altijd - het snelste weg. Hij leidde twee ronden en werd toen gepasseerd door Wayne Gardner, die meteen een flinke voorsprong nam en er verder geen race van maakte. Toen waren Shunji Yatsushiro, Christian Sarron en Tadahiko Taira al samen gevallen. Sarron raakte daarbij voor de tweede keer in dit weekend even bewusteloos. Taira kon nog verder en werd dertiende. Achter Gardner werd Lawson tweede en Mamola, die problemen had met een slapende rechterarm, werd derde. Spencer reed na zijn slechte start nog naar de achtervolgende groep toe, maar hij had nog conditionele problemen en werd zevende.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	48"46'36	1	15
2	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	48"48'56	2	12
3	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	49"06'29	5	10
4	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	49"07'52	6	8
5	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	49"16'02	10	6
6	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	49"20'76	7	5
7	Freddie Spencer	HRC-Honda	49"22'12	3	4
8	Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	49"29'00	9	3
9	Kenny Irons	Heron-Suzuki	49"33'09	11	2
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	49"37'59	14	1
11	Richard Scott	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	50"05'23	13
12	Fabio Biliotti	Honda	50"21'68	16
13	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	50"22'38	4
14	Bruno Kneubühler	Honda	+1 ronde	17
15	Manfred Fischer	Honda	+1 ronde	22
16	Peter Sköld	Honda	+1 ronde	23
17	Simon Buckmaster	Duckhams-Honda	+1 ronde	27
18	Fabio Barchitta	Honda	+1 ronde	25
19	Louis-Luc Maisto	Honda	+1 ronde	24
20	Maarten Duyzers	HDJ-Honda	+1 ronde	28
21	Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	+1 ronde	18
22	Ray Swann	Honda	+1 ronde	26
23	Ari Rämö	Honda	+2 ronden	31
24	Gerold Fischer	Honda	+2 ronden	30
25	Geir Hestmann	Suzuki	+3 ronden	34

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Alessandro Valesi	Iberna-Honda		21
Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	Val	12
Pavol Dekánek	Suzuki		32
Wolfgang von Muralt	Suzuki	Val	20
Peter Lindén	Honda		29
Claus Wulff	Suzuki		33
Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	Val	8
Hervé Guilleux	Fior-SNCF-Honda		19
Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	Val	15

Coureur	Merk	Oorzaak
Raymond Roche	Bastos-Cagiva	Blessure[1]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	120
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	101
3	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	91
4	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	69
5	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	39
6	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	37
7	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	36
8	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	33
9	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	31
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	19

De training van de 250cc-klasse werd een puinhoop omdat de organisatie had besloten deze 50 minuten in plaats van 40 minuten te laten duren. Een aantal rijders was hiervan niet op de hoogte en stopte na 40 minuten voor de gebruikelijke bougiecontrole. Sommigen, waaronder Toni Mang, hadden het bericht wel ontvangen en verbeterden hun tijd. Uiteindelijk werd dit pas op zaterdagochtend hersteld en ging Mang van de tweede startplaats naar de dertiende. Voor Luca Cadalora had de verwarring geen gevolgen, hij behield zijn eerste startpositie.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"39'02
2.	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	1"39'96
3.	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	1"39'99
4.	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"40'14
5.	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"40'22
6.	Manfred Herweh	Levior-Honda	1"40'29
7.	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	1"40'49
8.	Donnie McLeod	EMC-Rotax	1"40'64
9.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"40'64
10.	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	1"40'65

Voor Reinhold Roth en Toni Mang maakten de relatief slechte startposities niet veel uit. Roth nam onmiddellijk de leiding in de race en in de zevende ronde kwam Mang hem al voor het eerst voorbij. Er ontstond een kopgroep waar ook Luca Cadalora zich bij voegde. Cadalora's Yamaha kwam duidelijk vermogen tekort: in de bochtige gedeelten was hij de snelste, maar op de rechte stukken kwamen de Duitsers hem met een groot snelheidsverschil voorbij. Twee bochten voor het einde van de race reed Mang aan de leiding, voor Cadalora en Roth. Die laatste had besloten om deze bocht dit keer in de eerste versnelling te nemen, om zo meer kracht te hebben bij het uitaccelereren. Die kracht was er, maar ze was zo groot dat het achterwiel wegsloeg en Roth ten val kwam. Mang won voor Cadalora, Roth raapte zijn machine op en werd elfde, maar zijn voorsprong in het WK van zes punten was nu een achterstand van negen punten geworden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	42"09'70	13	15
2	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	42"09'99	1	12
3	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	42"11'75	9	10
4	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	42"15'10	12	8
5	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	42"15'58	14	6
6	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	42"15'85	2	5
7	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	42"16'30	4	4
8	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	42"24'82	10	3
9	Donnie McLeod	EMC-Rotax	42"25'95	8	2
10	Jean-François Baldé	Honda	42"32'53	19	1
11	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	42"38'84	7
12	Stefano Caracchi	Honda	42"44'56	17
13	Harald Eckl	Honda	42"44'85	20
14	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	42"45'24	16
15	Hans Lindner	Honda	43"10'34	23
16	Alain Bronec	Honda	43"10'70	26
17	Urs Lüzi	Parisienne-Honda	43"11'23	31
18	Guy Bertin	Honda	43"11'50	22
19	René Delaby	Yamaha	43"11'77	25
20	Andreas Preining	Rotax	43"45'65	27
21	Christian Boudinot	Fior	43"48'89	28
22	Kevin Mitchell	Yamaha	+1 ronde	38
23	Jean Foray	Yamaha	+1 ronde	30
24	Patrick van den Goorbergh	Grundig-Honda	+1 ronde	24
25	Jochen Schmid	Yamaha	+1 ronde	33

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	Val[2]	3
Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val[3]	5
Gerard van der Wal	Assmex-Rotax	Big-end lager	34
Manfred Herweh	Levior-Honda	Val	6
Hervé Duffard	Honda		32
Bruno Bonhuil	Honda		29
Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	Ontsteking	11
Iván Palazzese	Yamaha	Val	15
Jean-Philippe Ruggia	Yamaha		21
Takayoshi Yamamoto	Yamaha		35
Sito Pons	Honda	Vastloper	18
Bobby Issazadhe	Honda		36
Markku Kivi	Yamaha		37

Coureur	Merk
Cees Doorakkers	Grundig-Honda
Siegfried Minich	Honda
Håkan Olsson	Rotax
Per Jansson	Yamaha
Eilert Lundstedt	MBA
Harri Kallio	Yamaha

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	97
2	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	88
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	57
4	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	50
	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax
6	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	47
7	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	45
8	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	44
9	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	38
10	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	30

Zoals verwacht was Fausto Gresini de snelste in de training, maar Paolo Casoli wist zich tussen de beide Garelli's te nestelen. Opvallend was ook de achtste tijd van Ezio Gianola tussen alle tweecilinders met een eencilinder Honda RS 125. Als Casoli in de race ook voor Bruno Casanova zou eindigen, kon Gresini bij zich winst al wereldkampioen noemen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"44'45
2.	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"45'67
3.	Bruno Casanova	FMI-Garelli	1"46'00
4.	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"46'63
5.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"46'73
6.	Johnny Wickström	MBA	1"46'82
7.	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	1"46'84
8.	Ezio Gianola	FMI-Honda	1"47'10
9.	Mike Leitner	MBA	1"47'12
10.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	1"47'23

De kans dat Bruno Casanova de tweede plaats niet kon pakken werd groter omdat hij nog last had van een in de Britse Grand Prix opgelopen voetblessure. Daarmee werd ook de kans groot dat Fausto Gresini na de race als wereldkampioen zou zijn, want hij leidde de race van start tot einde. Casanova deed het aanvankelijk rustig aan achter Paolo Casoli, maar passeerde hem uiteindelijk toch om met 37 seconden achterstand tweede te worden. Casoli kwam ten val en daardoor werd Domenico Brigaglia derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	40"25'58	1	15
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	41"02'80	3	12
3	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	41"07'68	4	10
4	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	41"09'94	7	8
5	Johnny Wickström	MBA	41"17'06	6	6
6	Pier Paolo Bianchi	MBA	41"22'59	5	5
7	Mike Leitner	MBA	41"29'75	9	4
8	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	41"42'64	10	3
9	Gastone Grassetti	MBA	41"51'28	13	2
10	Esa Kytölä	MBA	41"52'30	17	1
11	Jean-Claude Selini	MBA	41"56'50	14
12	Håkan Olsson	Starol	41"58'70	21
13	Bady Hassaine	MBA	42"10'82	22
14	Thierry Feuz	LCR-MBA	42"15'08	31
15	Robin Milton	MBA	42"15'42	26
16	Christian Le Badezet	MBA	+1 ronde	30
17	Thomas Møller-Pedersen	MBA	+1 ronde	18
18	Allan Scott	EMC-Rotax	+1 ronde	29
19	Peter Sommer	MBA	+1 ronde	20
20	Jacques Hutteau	MBA	+1 ronde	28
21	Reijo Rosnell	MBA	+1 ronde	24
22	Frede Jensen	MBA	+1 ronde	32
23	Peter Balaz	MBA	+1 ronde	27

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	Val	2
Adi Stadler[4]	Bartol-MBA	Val	11
Ivan Troisi	MBA	Val	16
Taru Rinne	MBA	Val	23
Willy Pérez	MBA	Val	15
Jussi Hautaniemi	Pennzoil-LCR-MBA	Val	12
Ezio Gianola	FMI-Honda	Val	8
Flemming Kistrup	MBA		19
Fernando Gonzales	JJ Cobas-Rotax		25
Robin Appleyard	MBA		33

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	120
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	76
3	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	46
4	Pier Paolo Bianchi	MBA	43
5	August Auinger	Bartol-MBA	42
6	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	36
7	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	26
8	Ezio Gianola	FMI-Honda	23
9	Johnny Wickström	MBA	21
10	Mike Leitner	MBA	18

Tijdens de trainingsdagen moesten Egbert Streuer en Bernard Schnieders een nieuw motorblok opbouwen nadat ze steeds met ontstekingsproblemen te maken hadden. Het nieuwe blok voldeed echter goed genoeg om de derde trainingstijd te rijden achter Steve Webster/Tony Hewitt en Rolf Biland/Kurt Waltisperg.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	1"39'28
2.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	1"39'51
3.	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"39'91
4.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"40'17
5.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	1"40'57
6.	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	1"40'86
7.	Martin Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	1"41'39
8.	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	1"42'10
9.	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	1"42'10
10.	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	1"42'40

Regerend wereldkampioen Egbert Streuer had al twaalf punten achterstand op Steve Webster en er moest nu echt wel gewonnen worden om nog kans te maken op de wereldtitel. Streuer had de beste start, voor Webster, terwijl Rolf Biland helemaal in het achterveld terechtkwam. Toch wist Biland binnen enkele ronden aansluiting te vinden en hij passeerde eerst Streuer en ging daarna het gevecht met Webster aan. De beide combinaties waren aan elkaar gewaagd en wisselden enkele malen de posities. Streuer kon nog een tijdje volgen, maar kort voor het einde van de race liep eerst de koelwatertemperatuur te hoog op en uiteindelijk stopte hij door een defecte versnellingsbak. Biland had al een keer kort vóór de combinatie van Webster langs gedraaid, en bij het ingaan van de laatste bocht deed hij dat weer, zodanig dat ze elkaar raakten en het zijspanspatbord van Webster losscheurde. Webster was woedend op Biland, een ruzie die op het podium weer werd bijgelegd, zeker toen Webster zich realiseerde dat hij met bakkenist Tony Hewitt dankzij het uitvallen van Egbert Streuer/Bernard Schnieders zeker was van de wereldtitel.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	38"52'02	15
2	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	38"53'52	12
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	39"00'60	10
4	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	39"21'73	8
5	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	39"34'39	6
6	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha	39"56'39	5
7	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	39"57'45	4
8	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Krauser	40"10'00	3
9	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	40"23'74	2
10	René Progin	Yvan Hunziker	Seymaz-Krauser	40"24'12	1
11	Bernd Scherer	Wolfgang Gess	BSR-Yamaha	+1 ronde
12	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	+1 ronde
13	Yvan Nigrowsky	Martial Charpentier	Seymaz-Yamaha	+2 ronden
14	Horst Schons	Onbekend	Onbekend	+2 ronden

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha		10
Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha		9
Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	Ontsteking	13

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Steve Webster (wereldkampioen)	Tony Hewitt (wereldkampioen)	LCR-Krauser	87
2	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	63
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	60
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	53
5	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg Andreas Räcke Simon Birchall	LCR-Yamaha	35
6	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	24
	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha
8	Derek Jones	Simon Birchall en Brian Ayres	LCR-Yamaha	20
9	Masato Kumano	Andreas Räcke en Markus Fährni	LCR-Yamaha	16
10	Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	14

Sinds de inspanningen van de Grand Prix Riders Association in de jaren zeventig was er op de circuits veel verbeterd, maar de Zweedse organisatie scheen het nog steeds niet te begrijpen. Het onderhoud aan het circuit lag al jaren stil, de pit lag niet bij start/finish, in het rennerskwartier liepen mensen rond die er niets te zoeken hadden en de sanitaire voorzieningen voor de coureurs waren miserabel. Bovendien leek het niet mogelijk om alle klassen op één dag te laten rijden, waardoor de 250cc-klasse naar de zaterdag werd verbannen. De training voor de 250cc-klasse werd met tien minuten verlengd, maar daarvan werd niet iedereen op de hoogte gesteld. Dat betekende dat een flink aantal coureurs de tijd nog kon verbeteren, terwijl de rest al gestopt was. Het duurde tot zaterdagochtend voor de jury de situatie hersteld had, wat vooral slecht uitpakte voor Toni Mang, die van de tweede naar de dertiende startplaats ging. In de 250cc-race werd Patrick van den Goorbergh te vroeg afgevlagd en bij de start van de 500cc-race moest de man met de rode vlag wegspringen omdat het startlicht te vroeg op groen sprong.

Freddie Spencer had in de afgelopen twee jaar grote medische problemen gehad en - hoewel af en toe getraind - niet meer geracet tot in de Britse Grand Prix, waarin hij uitviel. Zijn zevende plaats in Zweden betekende dat hij voor het eerst in bijna twee jaar weer punten scoorde. De laatste keer was op hetzelfde circuit, op 11 augustus 1985, toen hij de 500cc-race won en dubbel-wereldkampioen werd in de 250cc- en de 500cc-klasse.

In Zweden debuteerde de 18-jarige Finse Taru Rinne in het WK. Ze wist in de kwalificatie 11 heren achter zich te houden, maar kwam in de 125cc-race ten val. Rinne was niet de eerste vrouwelijke coureur in het wereldkampioenschap wegrace. Ze werd voorafgegaan door Beryl Swain, die in het seizoen 1962 met een 50cc-Itom 22e werd in de TT van Man, maar ook een aantal vrouwelijke bakkenisten, zoals Marie Lambert, Pat Wise, Bernadette Bosman, Inge Stoll en Julia Bingham.