Grand Prix-wegrace van San Marino 1986

Grand Prix-wegrace van San Marino 1986
Land	San Marino
Datum	24 augustus 1986
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Eddie Lawson
Snelste ronde	Eddie Lawson
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Wayne Gardner
Derde	Randy Mamola
250 cc
Poleposition	Carlos Lavado
Snelste ronde	Carlos Lavado
Eerste	Tadahiko Taira
Tweede	Sito Pons
Derde	Dominique Sarron
125 cc
Poleposition	Fausto Gresini
Snelste ronde	August Auinger
Eerste	August Auinger
Tweede	Luca Cadalora
Derde	Fausto Gresini
80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Pier Paolo Bianchi
Eerste	Pier Paolo Bianchi
Tweede	Jorge Martínez
Derde	Manuel Herreros

De Grand Prix-wegrace van San Marino 1986 was de elfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1986. De races werden verreden op 24 augustus 1986 op het Circuito Internazionale Santamonica bij Misano Adriatico aan de Adriatische Zee in Italië. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 80cc-klasse beslist.

In Imola reed Jorge Martínez naar zijn eerste wereldtitel in de 80cc-klasse. Verder viel de prestatie van Niall Mackenzie op, die de Skoal Bandit-Heron-Suzuki naar de derde startplaats reed. Daardoor werd hij ook een belangrijke speler in de nieuwe contractbesprekingen, die in Imola al gehouden werden. Veel teams waren geïnteresseerd in Mackenzie, die in de race weliswaar achtste werd, maar wel de beste Suzuki-rijder was. August Auinger won zijn tweede race van het seizoen, maar liet nu ook zien dat hij op een droge baan snel was. Carlos Lavado leek de 250cc-race te gaan winnen, maar hij verviel in een oude gewoonte: in gewonnen positie vallen. Daardoor won Tadahiko Taira zijn eerste Grand Prix. De Grand Prix van San Marino werd gereden bij hoge temperaturen maar ook met veel wind, voor ca. 15.000 toeschouwers.

Niall Mackenzie had in Zweden al opzien gebaard door zijn Heron-Suzuki op de zevende startplaats te zetten, maar nu reed hij zelfs de derde trainingstijd. Raymond Roche was met de zevende tijd de tweede Honda-coureur, maar hij reed nu weer met zijn privé-Honda RS 500 R driecilinder, nadat hij drie wedstrijden met de viercilinder Honda NSR 500 van Freddie Spencer had mogen racen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"19'31
2.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"19'73
3.	Niall Mackenzie	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	1"20'13
4.	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"20'14
5.	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"20'30
6.	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"20'74
7.	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	1"21'07
8.	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	1"21'21
9.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"21'27
10.	Ron Haslam	ELF-Honda	1"21'47

Wayne Gardner startte in Imola veel beter dan Eddie Lawson en bouwde zelfs een voorsprong van vijf seconden op. Lawson moest intussen Didier de Radiguès, Raymond Roche en teamgenoot Rob McElnea passeren, maar na zes ronden was hij al tweede en in de twintigste ronde nam hij de leiding. Hij bouwde zelfs nog een voorsprong van bijna tien seconden op. Gardner op zijn beurt finishte negen seconden voor Randy Mamola, die nog steeds niet helemaal fit was en de hele race in gevecht was geweest, eerst met Rob McElnea en later met zijn eigen teamgenoot Mike Baldwin.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	35	47"30'83	1	15
2	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	35	+9'87	2	12
3	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	35	+18'96	5	10
4	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	35	+20'74	6	8
5	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	35	+37'66	7	6
6	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	35	+41'29	9	5
7	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	35	+42'84	8	4
8	Niall Mackenzie	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	35	+50'98	3	3
9	Ron Haslam	ELF-Honda	35	+1"04'28	10	2
10	Kevin Schwantz	Rizla-Heron-Suzuki	34	+1 ronde	13	1
11	Shunji Yatsushiro	Moriwaki-HRC-Honda	34	+1 ronde	11
12	Leandro Becheroni	Honda	34	+1 ronde	14
13	Wolfgang von Muralt	Frankonia-Suzuki	34	+1 ronde	21
14	Vittorio Gibertini	Cagiva	34	+1 ronde	18
15	Christian Le Liard	ELF-Honda	34	+1 ronde	20
16	Andreas Leuthe	Honda	34	+1 ronde	22
17	Fabio Barchitta	Honda	34	+1 ronde	32
18	Boet van Dulmen	Bakker-PDM-Honda	34	+1 ronde	23
19	Manfred Fischer	Hein Gericke-Honda	33	+2 ronden	26
20	Karl Truchsess	Honda	33	+2 ronden	36
21	Vinicio Bogani	Honda	33	+2 ronden	31
22	Eero Hyvärinen	Honda	33	+2 ronden	30
23	Mile Pajic	SNRT-Honda	33	+2 ronden	35
24	Marco Greco	Honda	33	+2 ronden	34

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Simon Buckmaster	Duckhams Oil-Honda	28		33
Juan Garriga	Cagiva	27	Motor	12
Dave Petersen	HB-Gallina-Suzuki	24	Opgave[1]	16
Marco Marchesani	Suzuki	20		24
Armando Errico	Suzuki	14		27
Fabio Biliotti	FMI-Honda	13		19
Alessandro Valesi	Honda	12		29
Vittorio Scatola	Paton	12		28
Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	7	Val	4
Paul Lewis	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	6		15
Marco Gentile	Écurie-Fior-Honda	1		17

Coureur	Merk	Grid
Massimo Messere	Honda	25

Coureur	Merk
Henk van der Mark	PDM-Honda
Christoph Bürki	Honda
Claus Wulff	Suzuki
Andres Pérez Rubio	Suzuki
Josef Doppler	Honda
Dietmar Marehardt	Suzuki
Stelio Marmaras	Suzuki

Coureur	Merk	Oorzaak
Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki	Blessure[2]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	139
2	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	117
3	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	105
4	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	78
5	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	60
6	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	58
7	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	42
8	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda / Rothmans-Katayama-HRC-Honda	35
9	Ron Haslam	ELF-Honda	18
10	Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki	11

Het ging in de trainingen erg slecht met de fabrieks-Honda's. Toni Mang reed de zesde tijd, maar werd daarbij zelfs verslagen door Jean-Michel Mattioli met een privé-Yamaha TZ 250. Maurizio Vitali reed ook weer een goede tijd (vierde), omdat zijn Garelli steeds beter werd. Tadahiko Taira zette de toon voor de latere race door sneller te trainen dan zijn stalgenoot Martin Wimmer.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"20'83
2.	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"21'67
3.	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"22'01
4.	Maurizio Vitali	Garelli	1"22'41
5.	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	1"22'66
6.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	1"22'70
7.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"22'82
8.	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	1"22'99
9.	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	1"23'00
10.	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	1"23'21

Jean-Michel Mattioli had de beste start, maar kon die positie met zijn Yamaha TZ 250 productieracer niet vasthouden tegen het grote aantal fabrieksracers. Als eerste werd hij gepasseerd door Carlos Lavado, die meteen een grote voorsprong op begon te bouwen. Achter hem volgden de Honda-rijders Dominique Sarron, Fausto Ricci, Toni Mang en Jean-François Baldé, terwijl Martin Wimmer en Tadahiko Taira zoals gewoonlijk hun Yamaha YZR 250 moeilijk aan de praat hadden gekregen en aan hun inhaalrace begonnen. Na tien ronden lag Taira al op de tiende plaats, vijf seconden achter de Honda's, maar Lavado was toen al onbereikbaar. Hij bouwde zijn voorsprong uit tot 20 seconden, maar kwam in de 24e ronde ten val. De Honda-rijders roken hun kans. Baldé was intussen gevallen, maar Sito Pons had de groep aangevuld. Terwijl zij om de overwinning streden kwam Taira steeds dichterbij en in de 28e ronde nam hij met nog twee ronden te gaan de leiding om ze niet meer af te staan. Hij scoorde de eerste Japanse overwinning in het wereldkampioenschap sinds Takazumi Katayama de 500cc-Zweedse GP van 1982 won.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	41"52'62	2	15
2	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	+1'54	12	12
3	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	+1'79	9	10
4	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	+2'19	6	8
5	Fausto Ricci	HRC-Honda	+8'58	13	6
6	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	+13'28	3	5
7	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	+13'57	5	4
8	Virginio Ferrari	Total-Katayama-HRC-Honda	+26'02	24	3
9	Pierre Bolle	ELF-Parisienne	+29'49	15	2
10	Stéphane Mertens	Johnson-Yamaha	+35'10	14	1
11	Jean Foray	Chevallier-Yamaha	+37'17	32
12	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	+37'44	10
13	Gary Noël	EMC-Rotax	+37'72	19
14	Reinhold Roth	HB-Römer-Honda	+48'09	16
15	Marcellino Lucchi	Aprilia-Rotax	+1"11'68	28
16	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	+1"13'98	33
17	Roland Freymond	Yamaha	+1"15'83	31
18	Harald Eckl	Honda	+1"18'86	26
19	Urs Lüzi	Yamaha	+1"22'46	25
20	Bruno Casanova	Honda	+1"24'42	20
21	Alberto Rota	Honda	+1 ronde	21
22	Gilberto Gambelli	Honda	+1 ronde	34
23	Oscar La Ferla	Yamaha	+1 ronde	36

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	Val	1
Jean-François Baldé	Rothmans Katayama-Honda	Val	11
Philippe Pagano	Yamaha		35
Stefano Caracchi	Aprilia-Rotax		22
Massimo Matteoni	Honda		17
Carlos Cardús	Campsa-Honda		23
Christian Boudinot	JJ Cobas-Rotax		27
Alan Carter	JJ Cobas-Rotax		30
Maurizio Vitali	Garelli	Koppeling	4
Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	Val	8
Jean-Louis Guignabodet	MIG-Rotax		29
Niall Mackenzie	Silverstone-Armstrong-Rotax		18

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	7	Blessure[3]
Siegfried Minich	Honda		Blessure[4]

Coureur	Merk	Oorzaak
Hans Lindner	Rotax	Blessure[5]
Manfred Herweh	HB-Aprilia-Rotax	Blessure[6]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	114
2	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	108
3	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	72
4	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	65
5	Jean-François Baldé	Rothmans Katayama-Honda	63
6	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	56
7	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	32
8	Fausto Ricci	HRC-Honda	30
9	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	28
10	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	27

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"24'71
2.	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	1"24'86
3.	Luca Cadalora	FMI-Garelli	1"25'55
4.	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	1"26'65
5.	Bruno Kneubühler	LCR-MBA	1"26'90
6.	Paolo Casoli	MBA	1"27'02
7.	Ezio Gianola	MBA	1"27'09
8.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"27'19
9.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	1"27'53
10.	Thierry Feuz	MBA	1"27'59

August Auinger had de tweede startplaats, maar omdat zijn koppeling te snel aangreep was zijn start slecht. Zo bestond de kopgroep in het begin uit Luca Cadalora, Fausto Gresini, Pier Paolo Bianchi, Bruno Kneubühler, Domenico Brigaglia, Lucio Pietroniro, Thierry Feuz en daarna pas August Auinger. Na de derde ronde lag Auinger al op de derde plaats achter Cadalora en Gresini. Die laatste viel terug omdat hij schakelproblemen kreeg door een afgebroken voetsteun. Auinger stelde zich tevreden met de tweede plaats, maar merkte dat hij bij het inhalen van achterblijvers tijd goedmaakte op Cadalora. Hij passeerde Cadalora ook. Die probeerde hem in de volgende bocht uit te remmen, maar dat mislukte en Cadalora drong niet meer aan. Door zijn tweede plaats was hij vrijwel zeker van de wereldtitel. Gresini was na afloop woedend op zijn team. Door de afgebroken voetsteun was hij de wereldtitel kwijt en die voetsteun was tijdens de opwarmronde ook al afgebroken.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	40"08'62	2	15
2	Luca Cadalora	FMI-Garelli	+16'42	3	12
3	Fausto Gresini	FMI-Garelli	+31'81	1	10
4	Bruno Kneubühler	LCR-MBA	+46'96	5	8
5	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	+47'25	4	6
6	Pier Paolo Bianchi	MBA	+1"16'77	8	5
7	Gastone Grassetti	MBA	+1 ronde	21	4
8	Håkan Olsson	MBA	+1 ronde	17	3
9	Mike Leitner	MBA	+1 ronde	11	2
10	Adi Stadler	MBA	+1 ronde	22	1
11	Marco Pirani	MBA	+1 ronde	19
12	Jacques Hutteau	MBA	+1 ronde	26
13	Jean-Claude Selini	MBA	+1 ronde	24
14	Iván Troisi	MBA	+1 ronde	32
15	Patrick Daudier	PMDF	+1 ronde	23
16	Manfred Braun	MBA	+1 ronde	29
17	Thierry Maurer	MBA	+1 ronde	30
18	Marco Cipriani	MBA	+2 ronden	27
19	Alberto Dova	MBA	+2 ronden	31
20	Sepp Bader	MBA	+2 ronden	34
21	Peter Balaz	MBA	+2 ronden	16

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Lucio Pietroniro	Johnson-MBA		9
Johnny Wickström	MBA		15
Thierry Feuz	MBA		10
Norbert Peschke	MBA		18
Andres Sánchez	Ducados-MBA		20
Giuseppe Ascareggi	MBA		33
Ángel Nieto	Ducados-MBA		14
Paolo Casoli	MBA		6
Olivier Liégeois	Assmex-MBA		25
Michel Escudier	MBA		36
Vincenzo Sblendorio	MBA		13
Bady Hassaine	MBA		12
Flemming Kistrup	MBA		28
Ezio Gianola	MBA		7

Coureur	Merk	Grid
Esa Kytölä	MBA	35

Coureur	Merk	Oorzaak
Jussi Hautaniemi	MBA	Blessure[7]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Luca Cadalora	FMI-Garelli	110
2	Fausto Gresini	FMI-Garelli	99
3	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	75
4	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	50
5	Ezio Gianola	MBA	49
6	Bruno Kneubühler	LCR-MBA	48
7	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	37
8	Pier Paolo Bianchi	MBA	34
9	Johnny Wickström	MBA	31
10	Willy Pérez	MBA	26

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	1"29'70
2.	Stefan Dörflinger	Krauser	1"29'72
3.	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	1"30'52
4.	Ian McConnachie	Krauser	1"31'20
5.	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	1"31'53
6.	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	1"31'65
7.	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	1"32'25
8.	Josef Fischer	Krauser	1"32'50
9.	Gerhard Waibel	Real-Krauser	1"32'56
10.	Rainer Kunz	Ziegler	1"32'97

Jorge Martínez had aan een tweede plaats in de race genoeg om de nieuwe 80cc-wereldkampioen te worden, maar startte erg slecht. Hans Spaan startte als snelste, maar ra de eerste ronde reed Pier Paolo Bianchi al aan de leiding, voor Manuel Herreros en Spaan. Stefan Dörflinger volgde dit trio op een afstandje, maar kon geen vuist maken. Intussen werkte Martínez zich naar voren, terwijl Herreros probeerde het tempo van de kopgroep te vertragen om hem de kans te geven aan te sluiten. Dat lukte, hoewel hij Bianchi niet meer kon bedreigen. Dat was ook niet erg, want Martínez werd tweede voor Herreros. Spaan kon het tempo niet volgen door een verkeerde gearing en Dörflinger had last van een te hoge motortemperatuur, waardoor hij 1.000 toeren per minuut verloor.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	33"24'60	6	15
2	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	+6'86	1	12
3	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	+8'85	5	10
4	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	+11'95	3	8
5	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	+29'99	7	6
6	Stefan Dörflinger	Krauser	+33'21	2	5
7	Ian McConnachie	Krauser	+50'19	4	4
8	Alex Barros	Autisa	+50'53	13	3
9	Gerhard Waibel	Real-Krauser	+55'42	9	2
10	Herri Torrontegui	Autisa	+1"12'24	16	1
11	Hubert Abold	Krauser	+1"13'29	14
12	Salvatore Milano	Krauser	+1"19'28	11
13	Vittorio Sblendorio	Krauser	+1"24'83	15
14	Josef Fischer	Krauser	+1"25'09	8
15	Wilco Zeelenberg	Casal	+1"28'29	18
16	Chris Baert	Seel-MBA	+1 ronde	27
17	Gert Kafka	Krauser	+1 ronde	19
18	Günter Schirnhofer	Krauser	+1 ronde	23
19	Paolo Priori	Lusuardi	+1 ronde	28
20	Raimo Lipponen	Krauser	+1 ronde	24
21	Richard Bay	Maico	+1 ronde	25
22	Otto Machinek	Hummel	+1 ronde	34
23	Thomas Engl	Krauser	+1 ronde	33
24	Claudio Granata	Lusuardi	+2 ronden	30
25	Jos van Dongen	Krauser	+2 ronden	31

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Luis Miguel Reyes	Autisa		12
Rainer Kunz	Ziegler		10
Massimo Fargeri	HuVo-Casal		29
Felix Rodríguez	Autisa		21
René Dünki	Krauser		22
Nicola Casadei	RB		37
Mario Stocco	Casal		26
Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal	Val	20
Reiner Koster	Kroko		38
Reiner Scheidhauer	Seel-MBA		17
Stefan Brägger	HuVo-Casal		36

Coureur	Merk	Grid
Gabriele Gnani	Gnani	32
Vincenzo Safliotti	UFO	35

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Jorge Martínez (wereldkampioen)	Ducados-Derbi	94
2	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	77
3	Stefan Dörflinger	Krauser	70
4	Ian McConnachie	Krauser	50
5	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	47
6	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	39
7	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	44
8	Gerhard Waibel	Real-Krauser	36
9	Josef Fischer	Krauser	13
10	Gerd Kafka	Krauser	9

Helmenfabrikant AGV bood Boet van Dulmen op zaterdagavond een afscheidsparty aan, waarbij veel topcoureurs aanwezig waren. Domenico Brigaglia gaf een breakdance-demonstratie en Marco Lucchinelli deed een poging om te zingen. Het feest werd afgesloten met een staande ovatie voor Van Dulmen.

De GP van San Marino stond - nu de belangrijkste wereldtitels al vergeven waren - grotendeels in het teken van het komende seizoen. Suzuki toonde de nieuwe Suzuki XR 71, maar dat was slechts een niet rijdend prototype. Coureurs en teams onderhandelden al met elkaar over het volgend seizoen.

Honda

Honda rekende op de terugkeer van Freddie Spencer, maar Wayne Gardner was niet bereid als tweede rijder te fungeren.

Yamaha

Yamaha had drie fabrieksteams: Giacomo Agostini-Marlboro, Kenny Roberts-Lucky Strike en Gauloises-Sonauto. Lucky Strike was wel tevreden over de prestaties van het team, maar het was maar de vraag of Kenny Roberts Randy Mamola en Mike Baldwin zou behouden. Agostini had enkele problemen. Eddie Lawson vroeg veel meer geld en Tadahiko Tairo wilde van de 250cc-klasse overstappen naar de 500cc-klasse. Yamaha zou voor de regerend wereldkampioen (Lawson) en protegé Taira wel gratis machines willen regelen. Voor andere coureurs zou (omgerekend) ca. 500.000 Euro huur per machine betaald moeten worden. Dan zou Rob McElnea buiten de boot vallen, maar Agostini had bovendien zijn oog laten vallen op Niall Mackenzie. Sonauto was voornemens het team uit te breiden met een 250cc-machine voor Dominique Sarron, zodat beide Sarron-broers voor hetzelfde team in verschillende klassen zouden rijden. Dominique verkoos echter de voortzetting van zijn contract bij Rothmans-Honda.

Suzuki

Suzuki had twee semi-fabrieksteams, het Britse Heron en het Italiaanse Gallina. Die moesten al enkele jaren zelf hun machines verbeteren, want Suzuki zelf deed daar niet veel aan. Nu presenteerde men de nieuwe V-4, maar die reed nog niet. Heron had - onder druk van sponsor Skoal Bandit - ook interesse in een contract met Niall Mackenzie, maar Gallina had al van zijn sponsor HB te horen gekregen dat hij in 1987 maar andere motorfietsen moest huren als de nieuwe Suzuki niet competitief zou blijken.