Ā̤ – Wikipedia, wolna encyklopedia
Informacje podstawowe | |
Majuskuła | Ā̤ |
---|---|
Minuskuła | ā̤ |
Podstawowy alfabet | puxian |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Znak diakrytyczny | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Ā̤, ā̤ – litera rozszerzonego alfabetu łacińskiego, powstała poprzez połączenie litery A z dierezą i makronem. Wykorzystywana jest w zapisie języka puxian alfabetem łacińskim[1]. Używana jest do oznaczenia dźwięku [e˧˩], tj. samogłoski półprzymkniętej przedniej niezaokrąglonej wymawianej z tonem opadającym z poziomu średniego na niski.
Kodowanie
[edytuj | edytuj kod]Forma | Wygląd | Części składowe | Kodowanie | ||
---|---|---|---|---|---|
majuskuła | Ā̤ | U+0041 A | U+0324 ◌̤ | U+0304 ◌̄ | U+0041 |
minuskuła | ā̤ | U+0061 a | U+0324 ◌̤ | U+0304 ◌̄ | U+0041 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Puxian language and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-07] .