Ā̤ – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ā̤
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

Ā̤

Minuskuła

ā̤

Podstawowy alfabet

puxian

Pochodzenie
Oparty na grafemie

A

Znak diakrytyczny

makron, diereza

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ā̤, ā̤ – litera rozszerzonego alfabetu łacińskiego, powstała poprzez połączenie litery A z dierezą i makronem. Wykorzystywana jest w zapisie języka puxian alfabetem łacińskim[1]. Używana jest do oznaczenia dźwięku [e˧˩], tj. samogłoski półprzymkniętej przedniej niezaokrąglonej wymawianej z tonem opadającym z poziomu średniego na niski.

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]
Forma Wygląd Części składowe Kodowanie
majuskuła Ā̤ U+0041
A
U+0324
◌̤
U+0304
◌̄
U+0041
U+0324
U+0304
minuskuła ā̤ U+0061
a
U+0324
◌̤
U+0304
◌̄
U+0041
U+0324
U+0304

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Puxian language and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-07].