Ą̄̌ – Wikipedia, wolna encyklopedia
Informacje podstawowe | |
Majuskuła | Ą̄̌ |
---|---|
Minuskuła | ą̄̌ |
Podstawowy alfabet | kaska |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Znak diakrytyczny | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Ą̄̌, ą̄̌ – litera rozszerzonego alfabetu łacińskiego, powstała poprzez połączenie litery A z ogonkiem, haczkiem i makronem. Wykorzystywana jest w zapisie języka kaska, w którym oznacza nazalizowaną samogłoskę półotwartą tylną zaokrągloną w iloczasie ([ãː]), wymawianą z tonem wzrastającym[1].
Kodowanie
[edytuj | edytuj kod]Forma | Wygląd | Części składowe | Kodowanie | ||
---|---|---|---|---|---|
majuskuła | Ą̄̌ | U+0104 Ą | U+0304 ◌̄ | U+030C ◌̌ | U+0104 |
minuskuła | ą̄̌ | U+0105 Ą | U+0304 ◌̄ | U+030C ◌̌ | U+0104 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kaska language, alphabet and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-08] .