115 Pułk Piechoty (II RP) – Wikipedia, wolna encyklopedia

115 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Czesław Rzedzicki

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

41 Dywizja Piechoty

115 Pułk Piechoty (115 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

115 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Został sformowany w sierpniu 1939, w mobilizacji alarmowej przez Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie dla rezerwowej 41 Dywizji Piechoty, z wyjątkiem III batalionu, który organizowany był na początku września w I rzucie mobilizacji powszechnej przez 13 pułk piechoty w Pułtusku. Gotowość do działania (bez III batalionu) miał osiągnąć w ciągu 54 godzin[1].

W kampanii wrześniowej 1939 pułk walczył w składzie macierzystej dywizji.

Organizacja i obsada personalna pułku

[edytuj | edytuj kod]
  • dowództwo
  • I batalion – mjr Karol Fanslau
  • II batalion – mjr Andrzej Józef Mika
  • dowódca 4 kompanii strzeleckiej – kpt. Ryszard Roman[3]
  • dowódca 6 kompanii strzeleckiej – kpt. Zbigniew Stanisław Stańczewski †1940 Charków[4]
  • III batalion – mjr Władysław Klucz

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Łuniewski 2015 ↓, s. 53.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 30 stycznia 1924 roku, s. 46, na podstawie aktu urodzenia sprostowano nazwisko por. Stefana Trelewicza ur. 2 grudnia 1897 roku z „Trelewicz” na „Parfiniewicz”.
  3. Głowacki 1976 ↓, s. 141.
  4. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 512.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]