4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 4 Pułku Piechoty Legii Nadwiślańskiej. Zobacz też: 4 Pułk Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej

Żołnierz Legii Nadwiślańskiej w 1810
Historia
Państwo	Księstwo Warszawskie  I Cesarstwo Francuskie
Sformowanie	8 lipca 1809
Dowódcy
Pierwszy	mjr Kazimierz Tański
Ostatni	płk Sykstus Estko
Działania zbrojne
Wojny napoleońskie
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Piechota

4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej – oddział piechoty okresu napoleońskiego.

Utworzony 8 lipca 1809 pod nazwą 2 Legii Nadwiślańskiej w Wolkersdorf dowodzonej przez gen. Mikołaja Bronikowskiego^[1]. Wchodził w skład Legii Nadwiślańskiej.

12 lutego 1810 2 Legia Nadwiślańska została wcielona do pierwszej pod nazwą 4 Pułku Piechoty^[1].

W 1813, z resztek czterech pułków piechoty Legii Nadwiślańskiej, utworzono jeden pod dowództwem płk Stanisława Malczewskiego i w sierpniu przyłączono go do 27 Dywizja Izydora Krasińskiego^[2].

Pułkiem dowodzili^[1]:

• mjr Kazimierz Tański (do 2 sierpnia 1810)
• szef bat. Radomski
• płk Sykstus Estko (9 maja 1811 - faktycznie 1 stycznia 1812)

Bitwy i potyczki^[1]:

• Puebla-de-Sebabria (29 lipca 1810)
• Benevente (2 sierpnia 1810)
• Salinas (25 maja 1811)
• Penaranda (1 czerwca 1811)
• Rogoźno (10 lutego 1813)

• Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 50.
• Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 447.