Pułk Strzelców Litewskich – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
Pułk Piechoty Strzelców Litewskich – oddział piechoty Armii Księstwa Warszawskiego.
Pułk wystawiony został w 1812, w Mińsku[1]. Dowódcą 1 batalionu był ppłk Józef Kossakowski, a 2 bp płk Jan Grzymała, a potem Jan Lubański[1].
Jednostka walczyła w okolicach Cimkowicz (początek listopada 1812)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Gembarzewski 1925 ↓, s. 58.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
- Andrzej Tomaszewicz "Wojsko Wielkiego Księstwa Litewskiego w roku 1812" Nasz Czas 18/2006 (692)
- Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807–1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.