F – Wikipedia, wolna encyklopedia

F
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

F

Minuskuła

f

Podstawowy alfabet

łaciński

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

F (minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę szczelinową wargowo-zębową bezdźwięczną, np. [f].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Protosemickie
W
Fenicki 
waw
Grecka
Digamma
Etruskie
V lub W
Łacińskie F
Roman F

Grafemy i symbole oparte na F

[edytuj | edytuj kod]
Niektóre litery diakrytyzowane i ligatury
F́ f́ F̀ f̀ F̄ f̄ Ḟ ḟ Ƒ ƒ F̧ f̧
Znaki alfabetów fonetycznych
ʄ
Symbole i skróty
ƒ

Inne reprezentacje

[edytuj | edytuj kod]
Sygnalizacja Język migowy Alfabet
Braille’a
flaga
Międzynarodowego
Kodu Sygnałowego
Alfabet
semaforowy
Kod Morse’a francuski kanadyjski polski
F  i

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]
ZnakFf
Nazwa w UnikodzieLatin Capital Letter F[1]    Latin Small Letter F[2]
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowodziesiętnieszesnastkowo
Unicode70U+0046102U+0066
UTF-8704610266
Odwołania znakowe SGMLFFff
ASCII1704610266
EBCDIC198C613486
1 W tym pochodne ASCII, takie jak DOS, Windows, ISO-8859 i Macintosh

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • Ф: litera cyrylicy
  • Φ: grecka litera phi

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Latin Capital Letter F. symbl.cc. [dostęp 2018-10-10].
  2. Latin Small Letter F. symbl.cc. [dostęp 2018-10-10].