Flammpanzer B2(f) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Flammpanzer B2(f)
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Typ pojazdu

samobieżny miotacz ognia

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4

Historia
Produkcja

1941

Egzemplarze

84

Dane techniczne
Silnik

6-cylindrowy, chłodzony cieczą silnik Renault 307, o pojemności skokowej 16,5 l, o mocy 300 KM przy 1900 obr./min.

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

400 l

Pancerz

Od 20 do 60 mm

Długość

6,86 m

Szerokość

2,52 m

Wysokość

2,88 m

Prześwit

4,8 m

Masa

32 t

Osiągi
Prędkość

maks.: 28 km/h

Zasięg pojazdu

droga: 140 km, teren: 100 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

147 cm

Rowy (szer.)

274 cm

Ściany (wys.)

93 cm

Kąt podjazdu

26°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
miotacz ognia Flammenwerfer-Spritzköpf,
działo kal. 47 mm SA 34 w wieżyczce,
karabin maszynowy kal. 7,92 mm
Wyposażenie
radio: Fu 5
Użytkownicy
Niemcy

Flammpanzer B2(f)niemiecki samobieżny miotacz ognia opracowany na bazie zdobycznych francuskich czołgów Char B1.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z praktyką armii niemieckiej polegającą na wykorzystaniu i adaptacji zdobytych pojazdów podjęto decyzję o budowie czołgu miotającego płomienie, wykorzystującego jako podstawę zdobyczny francuski czołg ciężki Char B1 (oznaczenie niemieckie: Panzerkampfwagen B2(f)).

Zamontowane w kadłubie francuskie działo kalibru 75 mm usunięto, a w jego miejsce zamontowano miotacz ognia z głowicą Spritzköpf, identyczny z zastosowanym w pojeździe Flammpanzer II. Przebudowano w ten sposób 24 czołgi, przydzielone do Panzerabeiltung (F) 102 i wykorzystano podczas operacji Barbarossa.

Rozwój miotaczy ognia na bazie wyżej wymienionego czołgu był kontynuowany i powstała ich druga wersja. W przeciwieństwie do poprzednika, mieszanka zapalająca nie była wyrzucana za pomocą sprężonego azotu, lecz za pomocą pompy projektu firmy Koebe. Mieszanka zapalająca była przewożona w dużym opancerzonym zbiorniku z tyłu pojazdu. Wyprodukowano 60 sztuk tej wersji. Pojazdy te wzięły udział w walkach na obu frontach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • David Doyle: Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej. Poznań (polska edycja): Vesper, 2005 (oryginał), 2012 (Polska), s. 245-247. ISBN 978-83-7731-080-9.