Grille – Wikipedia, wolna encyklopedia

schweres Infanteriegeschütz 33/1 (Sf) auf PzKpfw 38(t) Ausf. M „Grille” (Sd.Kfz. 138/1)
Ilustracja
Grille Ausf. H
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Typ pojazdu

działo samobieżne

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4

Historia
Prototypy

1943

Produkcja

19431944

Wycofanie

1945

Egzemplarze

91 (Ausf. H)
282 (Ausf. M)
120 (Ausf. M nieuzbrojona)

Dane techniczne
Silnik

1 silnik benzynowy, 6-cylindrowy Praga AC o mocy 147 KM (110 kW)

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

grubość: 10 – 15 mm

Długość

4,95 m

Szerokość

2,15 m

Wysokość

2,47 m

Masa

11 500 kg (bojowa)

Osiągi
Prędkość

35 km/h (po drodze)

Zasięg pojazdu

190 km (po drodze)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 działo piechoty 15 cm sIG 33 kal. 150 mm (zapas amunicji – 15 szt.)
1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 600 szt.)
Użytkownicy
Niemcy

Grille (z niem. „świerszcz”) – niemieckie działo samobieżne piechoty z okresu II wojny światowej bazujące na podwoziu czołgu Panzerkampfwagen 38(t) i uzbrojone w działo sIG 15 cm. Pełna nazwa tego pojazdu brzmiała schweres Infanteriegeschütz 33/1 (Sf) auf PzKpfw 38(t) Ausf. M „Grille” (Sd.Kfz. 138/1).

Grille Ausf. H

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wersja „Świerszcza” bazowała na czołgu Panzer 38(t) Ausf. H z silnikiem umieszczonym z tyłu pojazdu. Usunięta została wieża czołgu, a jako uzbrojenie dodano 15 cm schweres Infanteriegeschütz 33 (ciężkie działo piechoty kalibru 150 mm). W 1943 wyprodukowano 91 pojazdów tego typu.

Grille Ausf. M

[edytuj | edytuj kod]

Drugi wariant Grille – Ausf. M powstał na podwoziu Panzer 38(t) Ausf. M. Główna różnica polegała na przeniesieniu silnika do środkowej części pojazdu w celu poprawy jego stabilności. W latach 1943–1944 wyprodukowano 282 pojazdy tego typu w wersji podstawowej i 120 w nieuzbrojonej odmianie transportera z amunicją.

Grille 17

[edytuj | edytuj kod]

Prototyp ciężkiego działa samobieżnego 17 cm K44(Sf)Gw6 lub inaczej Grille 17. W tym pojeździe wykorzystywano elementy podwozia czołgu Tiger II przedłużonego do 11 kół jezdnych. Silnik został przeniesiony do przedniej części kadłuba. W umieszczonym z tyłu przedziale bojowym rozmieszczono armatę K 18 kalibru 170 mm. Załoga tego 58-tonowego działa miała się składać z ośmiu ludzi. Grubość pancerza wahała się od 16 do 30 mm. Planowano budowę wersji z moździerzem 210 mm.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]