Placówka Straży Granicznej I linii „Borowy Las” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Borowy Las” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy państwowej w okresie międzywojennym.

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną^[1].

Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski określił strukturę organizacyjną komisariatu SG „Sierakowice”, a w nim podkomisariat Straży Granicznej „Sulęczyn”^[2].

Rozkazem nr 12 z 10 stycznia 1930 roku w sprawie reorganizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski na bazie podkomisariatu zorganizował komisariat Straży Granicznej „Sulęczyn” i ustalił jego strukturę. Placówka Straży Granicznej I linii „Borowy Las” weszła w jego skład^[3].

Sąsiednie placówki:

• placówka Straży Granicznej I linii „Dolna Jadwigi” ⇔ placówka Straży Granicznej I linii „Chośnica” − 1930^[3]

• Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
• Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2017-01-25].