S – Wikipedia, wolna encyklopedia
S s
S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę przedniojęzykową szczelinową bezdźwięczną, np. [s].
Wymowa litery S
Inne reprezentacje litery S[edytuj | edytuj kod]
Sygnalizacja | Język migowy | Alfabet Braille’a | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
flaga Międzynarodowego Kodu Sygnałowego | Alfabet semaforowy | Kod Morse’a | francuski | kanadyjski | polski | |
![]() | ![]() | ⓘS | ![]() | ![]() | ![]() |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Encyklopedie internetowe (litera alfabetu łacińskiego):
- SNL: S_-_bokstav
- VLE: s-s