Zbigniew Wodecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Wodecki
Ilustracja
Zbigniew Wodecki (2012)
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1950
Kraków[a]

Data i miejsce śmierci

22 maja 2017
Warszawa

Instrumenty

skrzypce, trąbka, fortepian

Typ głosu

baryton[1]

Gatunki

pop, soul

Zawód

muzyk, multiinstrumentalista, kompozytor, aranżer, piosenkarz, aktor, prezenter telewizyjny

Aktywność

1968–2017

Wydawnictwo

Polskie Nagrania „Muza”, Koch International Poland, Agencja Artystyczna MTJ, Sony Music Entertainment Poland, Fonografika

Powiązania

Ewa Demarczyk, Zbigniew Górny, Zenon Laskowik, Mitch & Mitch

Instrument
trąbka, skrzypce
Zespoły
Anawa (lata 60. i 70.)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka „Honoris Gratia”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Zbigniew Stanisław Wodecki (ur. 6 maja 1950 w Krakowie[a], zm. 22 maja 2017 w Warszawie) – polski piosenkarz, multiinstrumentalista, kompozytor, aranżer, prezenter telewizyjny i aktor.

Karierę muzyczną zaczynał w latach 60., grając na skrzypcach w zespołach Czarne Perły i Anawa. W latach 1968–1973 akompaniował Ewie Demarczyk podczas tras koncertowych po świecie. W latach 70. zadebiutował jako piosenkarz. Od czasu debiutu wydał solowe albumy studyjne: Zbigniew Wodecki (1976), Dusze kobiet (1987), Zbigniew Wodecki ’95 (1995), Obok siebie (2002) i Platynowa (2010), a także album pt. 1976: A Space Odyssey (2015) z zespołem Mitch & Mitch oraz dwa krążki świąteczne – Gwiazdo świeć, kolędo leć (2014) i ...kolędują (2018), oba nagrane z Olgą Bończyk, Alicją Majewską i Włodzimierzem Korczem. Wylansował szereg przebojów, w tym „Chałupy Welcome to”, „Lubię wracać tam, gdzie byłem”, „Z tobą chcę oglądać świat” (duet ze Zdzisławą Sośnicką), „Zacznij od Bacha”, „Izolda”, „Opowiadaj mi tak”. Popularność przyniosły mu też wykonania tytułowych piosenek z animacji Pszczółka Maja i Rudolf czerwononosy renifer.

Kilkukrotny zdobywca nagród na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Dwukrotny laureat Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady „Prometeusz”, dwukrotny laureat Fryderyka oraz Złotego Fryderyka. Zdobywca nagrody dziennikarzy na 2. Międzynarodowym Festiwalu Interwizji. Odznaczony Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Odznaki „Honoris Gratia” i pośmiertnie Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. Honorowy obywatel gminy Godów[2].

Pomiędzy projektami muzycznymi prowadził rozrywkowe programy telewizyjne i festiwale muzyczne, był jurorem dwunastu edycji programu Taniec z gwiazdami, pojawił się gościnnie w kilku serialach telewizyjnych oraz wziął udział w trzech dużych kampaniach reklamowych[3][4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Szpitalu Miejskim im. Gabriela Narutowicza w Krakowie[a][5]. Był synem Józefa Wodeckiego (1911–1980) i Ireny z d. Bylica (1921–1974), trębacza orkiestry symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie, później PR w Krakowie[6][7][8][9] oraz sopranistki[10]. Miał starszą o dziesięć lat siostrę, Elżbietę[11][12], wiolonczelistkę i solistkę operetki krakowskiej[13]. Jego rodzina pochodziła z Łazisk w gminie Godów[14][15].

Będąc dzieckiem, pod wpływem ojca zaczął ćwiczyć grę na skrzypcach[11], a jako nastolatek zaczął uczyć się gry na trąbce[16]. Po tym, jak został wyrzucony z liceum muzycznego po pierwszym roku nauki[17], trafił do klasy skrzypiec Juliusza Webera w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. W. Żeleńskiego przy ulicy Basztowej w Krakowie[18], którą ukończył z wyróżnieniem. Podczas egzaminu dyplomowego zagrał „Koncert skrzypcowy A-dur” Mieczysława Karłowicza[5]. Umiejętności muzyczne doskonalił również pod okiem Tadeusza Jędrzejowskiego i Stanisława Gąsienicy-Brzegi[19].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki i współpraca z Ewą Demarczyk

[edytuj | edytuj kod]

Karierę muzyczną zaczynał w wieku 16 lat[13], w założonym przez siebie big beatowym zespole Czarne Perły[16]. Mając 17 lat[5], związał się z kabaretem Piwnica pod Baranami[20]. Ponadto grał w zespole Anawa[21], z którym nagrał album pt. Marek Grechuta & Anawa (1970)[22] oraz brał udział w Festiwalach Artystycznych Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu[23]. Występował też w Krakowskiej Orkiestrze Kameralnej, dyrygowanej przez Kazimierza Korda[24].

W 1968, po występie z Markiem Grechutą i Anawą na 6. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[13], przyjął propozycję akompaniowania Ewie Demarczyk podczas jej koncertów[25], zajmując miejsce Zbigniewa Palety[13]. Przez kolejne pięć lat występował u boku artystki podczas jej koncertów w Europie (m.in. w Niemczech, Austrii, Francji, Szwajcarii i Belgii), Australii i Brazylii oraz na Kubie[26], a także nagrał chórki w jej „Balladzie o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego”[27]. W międzyczasie, po obronie dyplomu w szkole muzycznej zaczął etatową pracę[17] w Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji[24], z którą współpracował przez siedem lat[28].

Lata 70.

[edytuj | edytuj kod]

W 1971 wyjechał do Świnoujścia, gdzie dorabiał, grając koncerty z Anawą w restauracji „Parkowa”[29][5], podczas których również śpiewał[29]. W czasie jednego z występów, śpiewając piosenkę Deana Martina „Everybody Loves Somebody”[29][5], zwrócił uwagę Andrzeja Wasylewskiego, reżysera i operatora filmowego, który zaproponował mu udział w telewizyjnym koncercie Wieczór bez gwiazdy[29][5][30], do którego wcześniej nagrywał muzykę[31]. Po emisji programu otrzymał od Andrzeja Stankiewicza, ówczesnego szefa redakcji muzyki rozrywkowej w Programie I Polskiego Radia, propozycję nagrania swojego pierwszego, solowego utworu „Znajdziesz mnie znowu”, który następnie trafił na antenę Polskiego Radia[17][32]. W 1972 wystąpił na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[33], na którym za wykonanie utworu „Tak, to ty” zdobył nagrodę za debiut[34].

W 1973 zakończył współpracę z Ewą Demarczyk oraz, nakładem wytwórni Polskie Nagrania Muza, wydał debiutancki minialbum pt. Tak to ty[35]. W 1974 wystąpił z Krystyną Prońko na Schlagerfestiwal w Rostocku, gdzie za utwór „Strach na wróble” otrzymał cztery nagrody[36].

W 1976 zakończył pracę w Krakowskiej Orkiestrze Kameralnej[37] i, za namową Wojciecha Trzcińskiego, nagrał i wydał pierwszy album długogrający[38][39], zatytułowany po prostu Zbigniew Wodecki[40], jednak cieszył się on umiarkowanym zainteresowaniem na rynku[41], a sam Wodecki nigdy nie śpiewał umieszczonych na nich utworów na żywo[42]. W 1978 wystąpił z utworem „Izolda” w konkursie wytwórni fonograficznych w ramach 2. Międzynarodowego Festiwalu Interwizji, na którym otrzymał nagrodę dziennikarzy[43]. Po udziale w konkursie przyjął propozycję stypendium od Macieja Szczepańskiego, ówczesnego szefa Komitetu ds. Radia i Telewizji, i trafił do Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji w Poznaniu, prowadzonej przez Zbigniewa Górnego, z którą współpracował przez kilka lat[5]. W trakcie współpracy z orkiestrą zarejestrował m.in. piosenki „Dialogi”, „Przeszło mi”, „Mają ludzie swoje niepokoje”, „Zaklęcia i uroki” oraz „Szczęście lubi tłok”[44]. W tym czasie zaczął też występować w kabaretowych programach Zenona Laskowika[5]. W 1979 nagrał tytułową piosenkę do polskiej wersji językowej serialu animowanego Pszczółka Maja[45][46] oraz wystąpił w koncercie „Premier” podczas 17. KFPP w Opolu z utworami „Przeszło mi”, „Kaprys losu” (w duecie z Danutą Rinn) i „Wspomnienie tamtych dni” (w duecie z Krystyną Prońko), za który zdobył nagrodę główną[47].

Lata 80. i 90.

[edytuj | edytuj kod]

W okresie stanu wojennego kontynuował współpracę z kabaretem Zenona Laskowika i orkiestrą Zbigniewa Górnego, a także wyjechał do RFN na koncerty z fortepianowym duetem Marek i Wacek[48][5]. W trakcie pobytu w kraju otrzymał propozycję kontynuowania kariery tamże oraz nagrania płyty w języku niemieckim, jednak odmówił[32][28]. W 1983 wystąpił z utworem „Wierzymy w sny”, w duecie z Zofią Kamińską, w koncercie „Dwadzieścia lat minęło” podczas 20. KFPP w Opolu[48]. Złożył też wypowiedzenie pracy z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji, sprzeciwiając się sytuacji politycznej w kraju[49]. W 1984 wystąpił na festiwalu w Słonecznym Brzegu[5].

W 1985 wylansował przebój „Chałupy Welcome to”[50]. Po sukcesie piosenki otrzymał propozycję nagrania utworu „Baw się lalkami”, ale ją odrzucił, jednocześnie polecając twórcom do nagrania swojego przyjaciela Andrzeja Zauchę[51]. Po nagraniu piosenki wyleciał w kilkumiesięczną trasę koncertową do Stanów Zjednoczonych[50]. W 1987 wydał, pierwszy od dziewięciu lat, album studyjny pt. Dusze kobiet[52], a także występował m.in. w Rumunii, Bułgarii i Izraelu oraz na Kubie[53]. Pod koniec dekady koncertował m.in. z Haliną Frąckowiek i Andrzejem Zauchą[54].

W 1991 za utwór „Sobą być” odebrał pierwszą nagrodę w koncercie „Premier” na 28. KFPP w Opolu, gdzie odebrał też nagrodę od prezydenta Opola, statuetkę „Kryształowego Kamertona” i Nagrodę Specjalną Polskich Nagrań[55]. W latach 90. nawiązał współpracę z Krzysztofem Kolbergerem, dla którego stworzył muzykę do spektakli Miłość i gniew z 1992[56] oraz Królewna Śnieżka i krasnoludki z 1994[57], w którym dodatkowo zagrał rolę króla[57], jak też Władysława Mąckiego w Żołnierzu Królowej Madagaskaru z 1993[58]. Występował z Krzysztofem Piaseckim z programem Pszczoła w piachu[59].

W 1995 wydał trzeci album studyjny pt. Zbigniew Wodecki ’95[60].

Lata 2000–2010

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 nawiązał współpracę ze stacją TVN, dla której prowadził programy Droga do Gwiazd i Twoja Droga do Gwiazd[61]. 4 marca 2002 wydał album studyjny pt. Obok siebie[62]. 31 sierpnia 2002 zagrał w koncercie finałowym Lata z radiem, który odbył się na terenie Skweru Kościuszki w Gdyni[63]. W listopadzie zagrał w koncercie promującym książkę Magdaleny Jethon pt. „Pani Magdo, pani pierwszej to powiem...”, w której została umieszczona anegdota opowiedziana m.in. przez Wodeckiego[64]. W 2003 nagrał jeden z dżingli emitowanych na antenie Trójki[65]. W 2004 był nominowany do zdobycia Wiktora w kategorii „najpopularniejszy piosenkarz lub artysta estrady”[66].

W styczniu 2005 wziął udział w nagraniach charytatywnego singla „Pokonamy fale”, który powstał z myślą o ofiarach trzęsienia ziemi na Oceanie Indyjskim[67], a także wystąpił podczas koncertu charytatywnego Pokonamy fale, podczas którego zebrano pieniądze na rzecz programu Adopcja na odległość wspierającego ofiary tragedii[68]. Wiosną został jednym z jurorów w programie rozrywkowym TVN Taniec z gwiazdami, w którym występował przez kolejne jedenaście edycji[69][70][71][72]. W lipcu premierę miał spot reklamowy sieci telefonii komórkowej Heyah, na którego potrzeby nagrał utwór o Czerwonym Kapturku[73][74][75]. W noc sylwestrową 2005/2006 TVP1 wyemitowała koncert Sylwestrowa rewia, w którym wystąpił m.in. Wodecki[76].

Zbigniew Wodecki podczas koncertu w Sanoku, 2007

W lutym 2006 wystąpił w duecie z Grażyną Wolszczak podczas gali rozdania nagród „Viva! Najpiękniejsi 2005”[77], a w czerwcu zaśpiewał w koncercie „Świat w obłokach w hołdzie dla Marka Grechuty” podczas 43. KFPP w Opolu[78]. W kwietniu 2007 z Magdą Mołek poprowadził koncert „Zakochajmy się jeszcze raz” produkowany przez TVN[79], a w czerwcu zaśpiewał utwór „Uciekaj moje serce” w koncercie poświęconym Sewerynowi Krajewskiemu pt. „Niebo z moich stron” podczas 44. KFPP w Opolu[80], ponadto był jurorem w festiwalowym konkursie „Premier”[81][82]. Latem 2007 ponownie wyruszył z innymi wykonawcami w trasę Lata z radiem[83].

W lutym 2008 wystąpił gościnnie podczas koncertu zespołu Mitch & Mitch w Muzycznym Studiu Polskiego Radia[84], wykonując z grupą piosenki „Posłuchaj mnie spokojnie” i „Panny mego dziadka” ze swojego debiutanckiego albumu[85]. Również w 2008 wystąpił na gali rozdania nagród „Viva! Najpiękniejsi 2007”[86], nagrał utwór „Miłości jak snu”[87] i skomponował oratorium „Amabilis. Królewskie sny Niepołomic” z okazji 650-lecia Niepołomic[88]. Latem 2009 ponownie wyruszył w trasę Lata z radiem[89] oraz współprowadził z Magdą Mołek koncert poświęcony Czesławowi Niemenowi podczas festiwalu sopockiego[90]. W listopadzie 2009 zadebiutował główną rolą w spektaklu Stanisława Ignacego Witkiewicza Sonacie Belzebuba, wystawianym w Krakowskim Teatrze Scena STU w reżyserii Krzysztofa Jasińskiego[91].

Lata 2010–2017

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2010 premierę miała sztuka Zbigniewa Książka i Jana Nowickiego Powrót Wielkiego Szu, do której współtworzył muzykę[92]. Również w 2010 użyczył głosu Edwardowi Czerwie w polskiej wersji językowej animacji Disco robaczki[93] oraz został ambasadorem kampanii społecznej „Kocham swoje serce. Dla zdrowia!” zainicjowanej przez Ministerstwo Zdrowia[94].

Zbigniew Wodecki podczas koncertu w Otwocku, 2011

Latem 2011 wystąpił w koncercie z okazji 40-lecia Lata z radiem pt. „Co Ty na to? Z radiem Lato” podczas 48. KFPP w Opolu[95], a także po raz kolejny uczestniczył w trasie Lata z radiem[96]. Ponadto, po sześciu latach i dwunastu zrealizowanych edycjach, zakończył współpracę przy programie Taniec z gwiazdami[97] oraz zaczął prowadzić audycję „Zacznij od Bacha...” na antenie Radia Dla Ciebie[98]. We wrześniu, nakładem wydawnictwa Prószyński Media, ukazała się książka pt. „Zbigniew Wodecki. Pszczoła, Bach i skrzypce”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym z Wodeckim przez Wacława Krupińskiego[99]. Pod koniec roku wystąpił w koncercie „Cała Polska śpiewa kolędy z Radiem Plus i Telewizyjną Jedynką” na Długim Targu w Gdańsku[100] oraz zagrał w świątecznym wydaniu teleturnieju TVP1 Jaka to melodia?[101].

W 2012 ponownie nawiązał współpracę z Krzysztofem Jasińskim, współtworząc muzykę do spektaklu z serii Wędrowanie według Stanisława Wyspiańskiego – Wyzwolenie (premiera w 2012)[102], Wesele (2013)[103] i Akropolis (2014)[104]. Również w 2012 został felietonistą czasopisma „Nowa Siatkówka”[105]. W 2013 wystąpił z zespołem Mitch & Mitch na katowickim Off Festival, gdzie zagrali materiał z albumu pt. Zbigniew Wodecki w odświeżonej aranżacji[106]. Ponadto wystąpił w koncercie „Opole! Kocham Cię! – Gala Jubileuszowa” podczas 50. KFPP w Opolu[107], podczas benefisu Ireny Santor pt. „Tych lat nie odda nikt” w Inowrocławiu[108] oraz w noworocznym koncercie „Disco Sylwester z Dwójką” we Wrocławiu[109]. W 2014 wspólnie z Marcinem Bąkiem z Wu-Hae nagrał protest song „Pozwól mi oddychać”, zwracający uwagę na problem ze smogiem w Krakowie[110], a także uczestniczył w Sopockiej Nocy Kabaretowej podczas festiwalu TOPtrendy 2014[111], zagrał w teledysku do piosenki Ireny Santor „Chodź na kawę Warszawo”[112] i promował dokument TVP1 Operacja Życie opowiadający o transplantacji[113]. Pod koniec listopada 2014 ukazał się album heavymetalowego zespołu Exlibris pt. Aftereal, na której znalazł się m.in. utwór „The Day of Burning” ze skrzypcową partią zagraną przez Wodeckiego[114][115][116].

W 2014 ponownie nawiązał współpracę z zespołem Mitch & Mitch. 30 kwietnia zagrali dwa wspólne koncerty w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Jeden z nich został zarejestrowany, po czym wydany 15 maja 2015 w formie albumu koncertowego pt. 1976: A Space Odyssey. Za płytę odebrał dwa Fryderyki za wygraną w kategoriach „album roku” i utwór roku (za singiel „Rzuć to wszystko co złe”)[117] oraz Różę Gali w kategorii „muzyka”[118]. Materiał z płyty zaprezentował z zespołem m.in. podczas trasy Męskiego Grania[119] i na Open’er Festival 2016[120]. Jeszcze w 2014 wystąpił na gali wręczenia „Gwarancji Kultury”, nagród przyznawanych przez redakcję TVP Kultura[121] i zaśpiewał w koncercie „Muzyczna biografia – 90 lat Polskiego Radia” podczas 51. KFPP w Opolu[122]. W kwietniu 2015 premierę miał album pt. Albo Inaczej, na którym znalazła się m.in. piosenka hip-hopowego zespołu Slums Attack „Jest jedna rzecz” w jazzowej interpretacji Wodeckiego[123][124].

Zbigniew Wodecki podczas koncertu w Bielsku-Białej, 2016

Na przełomie lutego i marca 2016 odbył trasę koncertową z Mitch & Mitch[125]. W maju zagrał jubileuszowy koncert z okazji 40-lecia działalności artystycznej podczas Polsat SuperHit Festiwal 2016 w Sopocie[126], a w trakcie wydarzenia zaśpiewał swoje największe przeboje oraz odebrał Bursztynowego Słowika, kryształowe „Serce do muzyki” oraz Platynową Telekamerę[126]. W lipcu zaśpiewał hymn „Amazing Grace” podczas koncertu „Wiara, Nadzieja, Miłość” organizowanym na warszawskim placu Józefa Piłsudskiego w ramach Światowych Dni Młodzieży[127]. Jeszcze w 2016 pojawił się gościnnie w serialu Polsatu Świat według Kiepskich[128] i był gwiazdą muzyczną jednego z wydań programu Polsatu Kabaret na żywo[129]. W listopadzie premierę miał album Rafała Brzozowskiego pt. Moje serce to jest muzyk, czyli polskie standardy, na którą nagrał nową wersję przeboju „Zacznij od Bacha” w duecie z piosenkarzem[130]. Rok 2016 zakończył występami podczas „Wielkiego Kolędowania z Polsatem”[131] oraz podczas „Sylwestrowej Mocy Przebojów”, noworocznego koncertu organizowanego przez telewizję Polsat w Katowicach[132].

Grób Zbigniewa Wodeckiego (marzec 2019)

W styczniu 2017 wyleciał do USA w celach wypoczynkowych[133]. Po powrocie do Polski wystąpił gościnnie podczas koncertu Rafała Brzozowskiego w Teatrze Polskim w Warszawie[134]. W marcu zaśpiewał utwór „Rzuć to wszystko, co złe” podczas konferencji ramówkowej telewizji Polsat[135]. 25 kwietnia 2017 po raz ostatni wystąpił publicznie podczas VIII Charytatywnego Koncertu Nadziei w Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu[136].

Pod koniec 2016 zapowiedział prace nad nowym albumem, który określał jako „wokalno-instrumentalny” oraz zawierający utwory utrzymane w klimacie łączącym muzykę popową, jazzową i rockową[137]. Album pt. Dobrze, że jesteś ukazał się w maju 2018[138], kilka dni po pierwszej rocznicy śmierci Wodeckiego. Ponadto planował nagranie standardów jazzowych z Rafałem Stępniem[139], jednak materiał nigdy nie ujrzał światła dziennego.

Śmierć i pogrzeb

[edytuj | edytuj kod]

5 maja 2017 poddał się zabiegowi wszczepienia pomostowania aortalno-wieńcowego w prywatnym warszawskim szpitalu[140]. 3 dni później przeszedł udar mózgu[141]. Od tamtej pory przebywał w śpiączce, w tym czasie zachorował także na zapalenie płuc[142]. Został przetransportowany do Wojskowego Instytutu Medycznego przy ul. Szaserów w Warszawie, gdzie zmarł 22 maja 2017[143][144].

30 maja 2017, w dzień pogrzebu, dla uhonorowania Wodeckiego, z Wieży Mariackiej rozbrzmiały dźwięki utworu Louisa Armstronga, „What a Wonderful World”. Mszy świętej w bazylice Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, przewodniczył ks. prof. biskup Tadeusz Pieronek w koncelebrze razem z archiprezbiterem bazyliki ks. infułatem Dariuszem Rasiem, emerytowanym archiprezbiterem bazyliki, ks. infułatem Bronisławem Fidelusem, ks. prof. prałatem Robertem Tyrałą, który wygłosił homilię, oraz z innymi 16 duchownymi Kościoła katolickiego. Po mszy został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXXV-32-3 na pasie)[145][146].

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

[edytuj | edytuj kod]

Na początku kariery muzykował w formacji big beatowej Czarne Perły, następnie grał w zespole Anawa, nagrywającym poezję śpiewaną. W latach 70. zaczął śpiewać i nagrywać solowe piosenki, w repertuarze miał m.in. utwory „nostalgiczne i poważne” (m.in. „Zacznij od Bacha”, „Izolda”, „Lubię wracać tam, gdzie byłem”, „Opowiadaj mi tak”)[147] i piosenki inspirowane muzyką brazylijską (piosenki z albumu pt. Zbigniew Wodecki z 1976)[148]. Od lat 80. wykonywał m.in. repertuar estradowy[149]. Śpiewał barytonem[150].

Jego największymi przebojami były: ballada „Zacznij od Bacha”, taneczny przebój „Chałupy Welcome to” i bajkowa piosenka „Pszczółka Maja”[147][5]. Jako utwory, które najbardziej lubił wykonywać na koncertach, wskazywał „Z Tobą chcę oglądać świat” i „Lubię wracać tam, gdzie byłem”[28].

Wśród swych idoli i inspiracji muzycznych wymieniał Burta Bacharacha[39], Quincy’ego Jonesa[53] i Nata Kinga Cole’a[151]. W młodości słuchał również twórczości Freddiego Hubbarda, Duke’a Ellingtona, Charliego Parkera, Wilsona Picketta, Jamesa Browna i Otisa Reddinga[152].

Wizerunek

[edytuj | edytuj kod]

Elementem wizerunku Wodeckiego była bujna fryzura[153], którą sam traktował jako „swój znak rozpoznawczy”[154]. Od 16. roku życia nosił okulary korekcyjne[155]. Na początku kariery podczas występów nosił przyciemniane okulary[84], które kupił we Włoszech[156]. W sierpniu 2016 w wywiadzie dla „Vivy!” swój dawny wizerunek opisał słowami: Myślałem, że jestem atrakcyjnym młodzieńcem, z pięknymi włosami, w ciemnych okularach, które były wtedy szczytem mody. A po latach okazało się, że to jakaś menda z plerezą. (...) To, jak się lansowałem w koncercie życzeń, było bardzo siermiężne. Nudziłem[157].

Radek Tabor na łamach serwisu sciszto.pl opisał wizerunek Wodeckiego na przestrzeni kolejnych dekad, pisząc: (...) Lata 70., w których Wodecki był panem od muzyki, niby-artystowskim chanson de festiwal, plasującym się gdzieś poniżej Grechuty, a ponad Połomskim. Następnie lata 80., kiedy witał w Chałupach weselnym, (...) by później zaliczyć klasyczne w latach 90. wyparcie w niebyt tuzów rozrywki PRL-u i wreszcie mieć swój coming back w erze hegemonii telewizyjnej komercji, jako najstarszy celebrity Polski[84].

W 2008 był jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes”, a jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na 348 tys. zł (51. miejsce)[158]. W 2000 wystąpił w reklamie MK Café[159]. W 2014 wystąpił w spocie reklamowym sieci telefonii komórkowej T-Mobile[160][161], a w 2016 w spocie reklamowym kampanii „Kultura na Widoku”[162]. W lutym 2017 pojawiał się w telewizyjnych reklamach lodów Koral[163][164], jednak emisję spotów zakończono po śmierci Wodeckiego[165].

Wpływ na popkulturę

[edytuj | edytuj kod]

W postać Wodeckiego wcielili się Michał Grobelny, Krzysztof Kwiatkowski, Mateusz Ziółko, Jeremi Sikorski i Lesław Żurek w programie Twoja twarz brzmi znajomo[166][167][168][169].

W 2016 był bohaterem wystawy fotografii Zbigniewa Kazimierowicza, prezentowanej w Strzelińskim Ośrodku Kultury[170].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 został honorowym obywatelem gminy Godów[171].

W maju 2017 został pośmiertnie uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi dla rozwoju polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej”[172][173][174]. W 2018 został pośmiertnie uhonorowany Złotym Fryderykiem w kategorii „muzyka rozrywkowa”[175].

W sierpniu 2017 powołana została Fundacja im. Zbigniewa Wodeckiego, której głównymi celami są opieka nad dorobkiem artysty oraz działalność edukacyjna i wspieranie talentów[176]. Od 2018 fundacja organizuje w Krakowie coroczny Wodecki Twist Festiwal, upamiętniający twórczość artysty[177][178][179][180][181][182].

24 kwietnia 2018 został patronem Szkoły Podstawowej w Piorunce[183].

W maju 2018 półfinaliści ósmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami zatańczyli do przebojów Wodeckiego[184].

12 czerwca 2018 na antenie TVN wyemitowano koncert „Gwiazdy dla Zbyszka. Tribute to Zbigniew Wodecki” w Krakowie. Przeboje artysty wykonali Kayah, Zdzisława Sośnicka, Kuba Badach, Edyta Górniak, Grzegorz Turnau, Halina Frąckowiak, Leszek Możdżer, Sławek Uniatowski, Alicja Majewska, Włodzimierz Korcz, Hanna Banaszak, Ania Rusowicz, Daria Zawiałow, Gaba Kulka, Igor Herbut, Jacek Wójcicki, Ewa Uryga, Beata Rybotycka, Adam Bałdych i Mariusz Patyra[185]. Koncert obejrzało średnio 2,3 mln widzów[186].

Mural z wizerunkiem Zbigniewa Wodeckiego w Chałupach

W 2018 w parku w Łaziskach postawiono drewnianą figurę Wodeckiego[14], a na ścianie budynku przy ul. Do Studzienki (róg Fiszera) we Wrzeszczu pojawił się mural z wizerunkiem artysty[187]. W tym samym roku wykonano mural znajdujący się w Poznaniu przy ul. Szyperskiej[188]. Kilka lat wcześniej mural poświęcony artyście pojawił się na budynku przy peronie kolejowym w Chałupach[189]. W tym samym miejscu, w maju 2021, odsłonięto kolejne malowidło[190]. W 2020 dla uczczenia 100-lecia Zaślubin Polski z Morzem, na falochronie we Władysławowie wykonano mural składający się z siedemdziesięciu powiązanych ze sobą obrazów. Jeden z nich przedstawia Zbigniewa Wodeckiego[191][192].

W maju 2018 w Chałupach przy ul. Kaperskiej postawiono multimedialną ławkę upamiętniającą Wodeckiego[193]. Podobna ławka stanęła 26 czerwca 2021 w Krakowie przy ul. Powiśle 11[194].

1 listopada 2018 na antenie TVP1 wyemitowała koncert „Pejzaż bez Ciebie – Zbigniew Wodecki”[195]. Przeboje Wodeckiego zaśpiewali: Olga Bończyk, Katarzyna Cerekwicka, Małgorzata Kożuchowska, Grażyna Łobaszewska, Andrzej Krzywy, Krzysztof Respondek, Sławek Uniatowski i Mateusz Ziółko[195].

22 marca 2019 premierę miał album Alicji Majewskiej pt. Żyć się chce. Znalazł się na niej utwór „Żal niebieski” poświęcony pamięci Zbigniewa Wodeckiego. Muzykę skomponował Włodzimierz Korcz, autorką tekstu jest Monika Partyk[196][197].

30 maja 2019 odbyła się oficjalna uroczystość nadania Samorządowemu Przedszkolu nr 41 w Krakowie imienia Zbigniewa Wodeckiego. Wydarzeniu towarzyszyło odsłonięcie tablicy upamiętniającej artystę[198].

Od 12 kwietnia 2020 imię Zbigniewa Wodeckiego nosi Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Węgrowie[199].

6 maja 2021 w Krakowie odbyła się uroczystość nadania imienia Zbigniewa Wodeckiego skwerowi na Plantach znajdującemu się przy altanie na wysokości ul. św. Marka i Westerplatte[200].

3 września 2021 został pośmiertnie upamiętniony w znajdującej się na opolskim Rynku Alei Gwiazd Polskiej Piosenki. Gwiazdę artysty odsłoniła jego córka, Katarzyna Wodecka-Stubbs[201].

25 września 2021 w sali koncertowej Filharmonii Śląskiej odbył się koncert poświęcony Zbigniewowi Wodeckiemu, podczas którego soliści i chór Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia” pod kierunkiem Anny Szostak wykonali jego najpopularniejsze piosenki[202].

6 maja 2022 Poczta Polska wprowadziła do obiegu drugi znaczek pocztowy emisji „Gwiazdy polskiej muzyki”, na którym została przedstawiona postać Zbigniewa Wodeckiego ze skrzypcami[203]. Uroczysta prezentacja znaczku odbyła się natomiast 10 czerwca 2022[204].

11 czerwca 2022 Polsat wyemitował koncert „Uroczysty Wodecki”, podczas którego Alicja Majewska, Ralph Kaminski, Krzysztof Zalewski, Joanna Kulig, Maciej Maleńczuk, Ania Rusowicz, Natalia Szroeder i Maciej Musiałowski wykonali jego największe przeboje w nowych aranżacjach orkiestry Tomka Szymusia[205].

Na 59. KFPP w Opolu w 2022 Krystyna Giżowska, Andrzej Rybiński, Danuta Błażejczyk i Krzysztof Prusik (zwycięzca trzeciej edycji The Voice Senior) uczcili pamięć Wodeckiego, wykonując jego piosenkę „Tak bardzo wierzę w nas” podczas koncertu „Od Opola do Opola: Największe Gwiazdy! Legendarne Przeboje!”[206], a Natasza Urbańska wykonała utwory „Lubię wracać tam gdzie byłem” i „Pszczółka Maja” podczas koncertu „Tych lat nie odda nikt - 70 lat Telewizji”[207].

W 2023 w Opolu powstał mural upamiętniający postać artysty. Autorem przestrzennej pracy jest Marcin Czaja. Malunek pokazuje Zbigniewa Wodeckiego w trzech pozach: wokalisty, skrzypka i trębacza[208].

W październiku 2023 w Katowicach przy ulicy Tylnej Mariackiej w obecności rodziny artysty odsłonięto wizerunek Z. Wodeckiego autorstwa Marty Piróg i Marka Greli[209].

26 grudnia 2023 na antenie TVP1 miał premierę film dokumentalny Lubię wracać tam, gdzie byłem autorstwa Macieja Dancewicza poświęcony Wodeckiemu[210].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od 30 czerwca 1971[29] był żonaty z Krystyną Wodecką. Mieli troje dzieci – Joannę (ur. 1971[211]), Katarzynę (ur. 1973[212]) i Pawła (ur. 1975)[213][214]. Doczekał się pięciorga wnucząt[215][216].

Określał się jako socjalista[5]. Znany był z hojności[147], czasem grał charytatywne koncerty[5]. Był zaangażowany w sprawy społeczne, m.in. w 2014 poparł akcję Kampanii Przeciw Homofobii „Ramię w ramię po równość”[217] i wziął udział w kampanii antysmogowej[5]. Od momentu zabójstwa Andrzeja Zauchy był zadeklarowanym zwolennikiem kary śmierci dla morderców[218][219].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Zbigniewa Wodeckiego.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Rola Uwagi Źródło
Ceremonia pogrzebowa 1984 skrzypek film fabularny [220]
Klan 2002 ksiądz serial telewizyjny, odcinek specjalny
Król przedmieścia prowadzący program Droga do gwiazd serial telewizyjny, odc. 10
Miodowe lata on sam serial telewizyjny, odc. 108
W11 – Wydział Śledczy 2005 serial telewizyjny, odc. 136
U fryzjera 2006 serial telewizyjny, odc. 13
Jan z drzewa 2008 film fabularny
39 i pół 2009 serial telewizyjny, odc. 30
Disco robaczki 2010 Edward Czerw rola dubbingowana, film animowany [221]
Świat według Kiepskich 2016 on sam serial telewizyjny, odc. 493 [222]
Odcisk dłoni i podpis Zbigniewa Wodeckiego w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1972 Debiut Zbigniew Wodecki z zespołem Ikersi X Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu Laur [34]
1978 Nagroda dziennikarzy Zbigniew Wodecki 18. Międzynarodowy Festiwal Piosenki Sopot Laur [43]
1979 Nagroda w konkursie Premiery „Wspomnienie tych dni” XVII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu Laur [47]
1991 Nagroda prezydenta Opola Zbigniew Wodecki XXVIII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu Laur [55]
Nagroda specjalna Polskich Nagrań Laur
Nagroda w konkursie Premiery „Sobą być” Laur
1994 n.d. Zbigniew Wodecki Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz” Laur [223]
2007 n.d. Laur [224]
2015 Muzyka rozrywkowa – wydarzenie Zbigniew Wodecki, Mitch & Mitch Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” Laur [225]
2016 Album roku pop 1976: A Space Odyssey Fryderyki 2016 Laur [117]
Utwór roku „Rzuć to wszystko co złe” Laur
2018 Złoty Fryderyk – Muzyka rozrywkowa Zbigniew Wodecki Fryderyki 2018 Laur [175]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Odznaczenie Tytułem Źródło
1979 Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” n.d. [226]
2011 Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” n.d. [227]
Odznaka „Honoris Gratia” W uznaniu zasług dla Krakowa i jego mieszkańców [228]
2017 „Labor Omnia Vincit” Za wkład w rozwój polskiej muzyki rozrywkowej [229]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie) Za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej [172]

Filatelistyka

[edytuj | edytuj kod]

Poczta Polska wyemitowała 6 maja 2022 r. znaczek pocztowy upamiętniający Zbigniewa Wodeckiego, o nominale 4,50 zł. Wydrukowano 168 000 sztuk, techniką offsetową, na papierze fluorescencyjnym. Autorem projektu znaczka była Agnieszka Sancewicz[230].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Do lutego 2008 w biografii podawano Łaziska jako miejsce urodzenia Wodeckiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke: Zbigniew Wodecki. wywiadowcy.pl, 2007. [dostęp 2021-02-11].
  2. ↑ Zbigniew Wodecki odebrał honorowe obywatelstwo Godowa, swojej rodzinnej miejscowości. radio90.pl, 2012-08-19. [dostęp 2017-05-23].
  3. ↑ Radosław Rabiański, Krakowska scena muzyczna. Encyklopedia. Piosenka, jazz, rock, heavy metal, muzyka alternatywna, hip-hop, muzyka klubowa, Kraków: Muzyka Iagellonica, 2006, ISBN 83-7099-139-4, OCLC 166887263 [dostęp 2020-02-06].
  4. ↑ 61. urodziny Zbigniewa Wodeckiego [online], Onet Kultura, 6 maja 2011 [dostęp 2021-03-22].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Renata Radłowska: Zbigniew Wodecki: Byłem jednym z symboli peerelowskiej rozrywki. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. krakow.wyborcza.pl, 2015-12-03. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  6. ↑ Józef Wodecki. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 4, nr 114 z 21 czerwca 1980. 
  7. ↑ Piosenkarz instrumentalista. „Nowiny”, s. 8, nr 120 z 19–21 czerwca 1981. 
  8. ↑ Ola Szatan: Zbigniew Wodecki: Śląsk był jego drugim domem. Jeszcze w lutym spacerował z nami po Katowicach. dziennikzachodni.pl, 2017-05-26. [dostęp 2017-08-09].
  9. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Józef Wodecki. rakowice.eu. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  10. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 9. ISBN 978-83-268-2705-1.
  11. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 10. ISBN 978-83-268-2705-1.
  12. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 262. ISBN 978-83-268-2705-1.
  13. ↑ a b c d Anita Czupryn: Zbigniew Wodecki: Parę razy mój czas się kończył. Jednak zawsze coś pchało mnie w górę. [w:] Polska Metropolia Warszawska [on-line]. polskatimes.pl, 2016-05-26. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  14. ↑ a b Figury Zbigniewa Wodeckiego i Krystiana Tesarczyka pozdrawiają z Łazisk. Radio 90 FM, 2018-07-31. [dostęp 2021-05-08].
  15. ↑ Wszystkie gwiazdy pochodzą z Godowa, czyli dożynki nie z tej ziemi. Nowiny, 2012-08-09. [dostęp 2021-05-08].
  16. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 12. ISBN 978-83-268-2705-1.
  17. ↑ a b c Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke: Zbigniew Wodecki. [w:] Playboy Polska [on-line]. wywiadowcy.pl, 2007-04. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  18. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 11. ISBN 978-83-268-2705-1.
  19. ↑ Agnieszka Barańska: Czarny anioł zza żelaznej kurtyny – rozmowa o Ewie Demarczyk. [w:] Radio Kraków [on-line]. radiokrakow.pl. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  20. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 14. ISBN 978-83-268-2705-1.
  21. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 13. ISBN 978-83-268-2705-1.
  22. ↑ Marek Grechuta & Anawa – Marek Grechuta Anawa. discogs.com. [dostęp 2020-09-28]. (pol.).
  23. ↑ Małgorzata Szerfer-Niecha: Zbigniew Wodecki – Dystans przychodzi z czasem. magazynvip.pl, 2017-03-25. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  24. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 19. ISBN 978-83-268-2705-1.
  25. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 15. ISBN 978-83-268-2705-1.
  26. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 17. ISBN 978-83-268-2705-1.
  27. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 331. ISBN 978-83-268-2705-1.
  28. ↑ a b c Rafał Pawłowski: Zbigniew Wodecki: Jutra nie ma, nie ma wczoraj. Jest teraz. legalnakultura.pl, 2015-10. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  29. ↑ a b c d e Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 20. ISBN 978-83-268-2705-1.
  30. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 22. ISBN 978-83-268-2705-1.
  31. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 280. ISBN 978-83-268-2705-1.
  32. ↑ a b Marzena Tataj: Przypadek sprawił, że zacząłem śpiewać. [w:] Teraz Polska [on-line]. magazynterazpolska.pl, 2016-03. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  33. ↑ Muzyk, czyli Zbigniew Wodecki – wspomnienie, „Muzyk.net”, 5 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-05] (pol.).
  34. ↑ a b X Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. festiwalopole.com. [dostęp 2016-03-10]. (pol.).
  35. ↑ Zbigniew Wodecki – Tak To Ty. discogs.com. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
  36. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 25. ISBN 978-83-268-2705-1.
  37. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 26. ISBN 978-83-268-2705-1.
  38. ↑ Ola Szatan: Zbigniew Wodecki: Jest coś, co łączy mnie ze Stevie Wonderem. [w:] Dziennik Zachodni [on-line]. plus.dziennikzachodni.pl, 2015-09-04. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  39. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 32. ISBN 978-83-268-2705-1.
  40. ↑ Zbigniew Wodecki – Zbigniew Wodecki. discogs.com. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
  41. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 59. ISBN 978-83-268-2705-1.
  42. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 78. ISBN 978-83-268-2705-1.
  43. ↑ a b Sopot Festival '78 (Nagrody). operalesna.sopot.pl. [dostęp 2016-03-10]. (pol.).
  44. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 126–127. ISBN 978-83-268-2705-1.
  45. ↑ Nina Harbuz: „Zmusili mnie.” Dlaczego Zbigniew Wodecki nie chciał śpiewać „Pszczółki Mai”?. Wirtualna Polska, 2017-05-22. [dostęp 2021-05-27]. (pol.).
  46. ↑ Radosław Nawrot: Pszczółka Maja od Hitlera do Gierka. Na anime z Japonii wychowują się kolejne pokolenia Polaków. Gazeta Wyborcza, 2019-12-23. [dostęp 2021-05-27]. (pol.).
  47. ↑ a b Festiwal Opole 1979 – Laureaci. festiwalopole.com. [dostęp 2020-10-04]. (pol.).
  48. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 131. ISBN 978-83-268-2705-1.
  49. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 243. ISBN 978-83-268-2705-1.
  50. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 137. ISBN 978-83-268-2705-1.
  51. ↑ Katarzyna Olkowicz, Piotr Baran, Serca bicie. Biografia Andrzeja Zauchy, wyd. REBIS, 2020, s. 113–114, ISBN 978-83-8062-631-7.
  52. ↑ Zbigniew Wodecki – Dusze Kobiet. discogs.com. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
  53. ↑ a b Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 139. ISBN 978-83-268-2705-1.
  54. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 138. ISBN 978-83-268-2705-1.
  55. ↑ a b XXVIII KFPP – 1991. [w:] Telewizja Polska [on-line]. festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  56. ↑ Miłość i gniew, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  57. ↑ a b Królewna Śnieżka i krasnoludki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  58. ↑ Żołnierz Królowej Madagaskaru, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  59. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 153. ISBN 978-83-268-2705-1.
  60. ↑ Zbigniew Wodecki – Zbigniew Wodecki '95. discogs.com. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  61. ↑ Nowy program muzyczny TVN. wirtualnemedia.pl, 2003-09-19. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  62. ↑ OBOK SIEBIE – ZBIGNIEW WODECKI. muzyka.interia.pl. [dostęp 2015-04-22].
  63. ↑ Rekord finału Lata z Radiem 2002. wirtualnemedia.pl, 2002-09-03. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  64. ↑ Koncert Gwiazd w Trójce. wirtualnemedia.pl, 2002-11-18. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  65. ↑ Urodziny „Trójki”. wirtualnemedia.pl, 2003-03-31. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  66. ↑ Durczok walczy z Moellerem. wirtualnemedia.pl, 2004-03-12. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  67. ↑ Adopcja na odległość. wirtualnemedia.pl, 2004-04-16. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
  68. ↑ Sukces akcji TVP. wirtualnemedia.pl, 2005-02-08. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  69. ↑ „Taniec z gwiazdami”: Triumf Cichopek. [w:] Onet.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-12-05. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  70. ↑ kk: Kinga Rusin wygrała ‘Taniec z Gwiazdami’. wirtualnemedia.pl, 2006-11-13. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  71. ↑ wm: Bezkonkurencyjny ‘Taniec z gwiazdami’, będzie nowa edycja. wirtualnemedia.pl, 2009-12-02. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  72. ↑ Patryk Pallus: TVN rezygnuje z “Tańca z gwiazdami”. wirtualnemedia.pl, 2012-05-14. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  73. ↑ masz: Nowa kampania marki Heyah. wirtualnemedia.pl, 2005-07-20. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  74. ↑ masz: KRRiT wstrzymała reklamę Heyah. wirtualnemedia.pl, 2005-08-08. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  75. ↑ masz: „Czerwony kapturek” od Heyah w Internecie. wirtualnemedia.pl, 2005-08-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  76. ↑ kk: Rewia Sylwestrowa w TVP1. wirtualnemedia.pl, 2005-12-20. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  77. ↑ Katarzyna Cichopek najpiękniejszą Polką. [w:] Viva! [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-02-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  78. ↑ Łukasz Kłosowski: Święto polskiej piosenki – Opole 2006. wirtualnemedia.pl, 2006-05-10. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  79. ↑ pp: Filmowa Wielkanoc w TVN. wirtualnemedia.pl, 2007-03-29. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  80. ↑ łk: ‘Śpiewajmy piosenki Krajewskiego’ w Jedynce. wirtualnemedia.pl, 2007-05-21. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  81. ↑ tw: Hey też nie zagra w Opolu. wirtualnemedia.pl, 2008-06-02. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  82. ↑ Skandal na festiwalu TVP w Opolu. wirtualnemedia.pl, 2008-06-16. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  83. ↑ łk: Pół miliona osób podczas ‘Lata z Radiem’. wirtualnemedia.pl, 2007-09-07. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  84. ↑ a b c Radek Tabor: Nestor polskiego Barbados. [w:] ściszto.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2009-02-05. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  85. ↑ Mariusz Herma: Przeczesaliśmy tę twoją płytę. dwutygodnik.com, 2017-05. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  86. ↑ pp: Urbańska i Damięcki najpiękniejszymi Polakami. wirtualnemedia.pl, 2008-02-19. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  87. ↑ kk: Zbigniew Wodecki: przede mną nowe wyzwanie. wirtualnemedia.pl, 2008-04-20. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  88. ↑ Amabilis – oratorium z okazji 650-lecia Niepołomic. opera.krakow.pl. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  89. ↑ rps: Ruszyło ‘szlacheckie’, ale nieco uboższe ‘Lato z radiem’. wirtualnemedia.pl, 2009-06-23. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  90. ↑ ks: Kayah i Karpiel-Bułecka na Sopot Festival 2009. [w:] Plejada.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2009-08-11. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  91. ↑ Sonata Belzebuba, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  92. ↑ Powrót Wielkiego Szu, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  93. ↑ masz: Agnieszka Chylińska śpiewa dla disco robaczków. [w:] megafon.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2010-05-14. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  94. ↑ pp: “Kochaj swoje serce. Dla zdrowia!” – ruszyła nowa kampania społeczna (wideo). wirtualnemedia.pl, 2010-11-05. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  95. ↑ Krzysztof Lisowski: Tegoroczny festiwal w Opolu pod znakiem jubileuszy. wirtualnemedia.pl, 2011-05-24. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  96. ↑ kl: Rusza „Lato z Radiem” (wideo). wirtualnemedia.pl, 2011-06-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  97. ↑ ks: Natasza Urbańska poprowadzi „Taniec z gwiazdami”. Janusz Józefowicz w jury. wirtualnemedia.pl, 2011-07-18. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  98. ↑ kl: Wodecki, Łuczyński i Duda w jesiennej ramówce Radia dla Ciebie. wirtualnemedia.pl, 2011-09-05. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  99. ↑ Zbigniew Wodecki. Pszczoła, Bach i skrzypce. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. ksiazki.wp.pl, 2011-09-22. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  100. ↑ km: Kolędy z Radiem Plus w TVP1. wirtualnemedia.pl, 2011-12-02. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  101. ↑ pp: Święta w TVP 1: kolędy, kabarety i hity filmowe. wirtualnemedia.pl, 2011-23-23. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  102. ↑ Wędrowanie według Stanisława Wyspiańskiego. Część II Wyzwolenie, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  103. ↑ Wędrowanie według Stanisława Wyspiańskiego. Część I. Wesele, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  104. ↑ Wędrowanie według Stanisława Wyspiańskiego. Część III. Akropolis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2020-09-30].
  105. ↑ pp: “Nowa Siatkówka” wkracza na rynek, wkrótce kolejne pisma. wirtualnemedia.pl, 2012-03-16. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  106. ↑ pr: Fucked Up, Solange i Zbigniew Wodecki na OFF Festivalu. wirtualnemedia.pl, 2013-05-14. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  107. ↑ pp: Festiwal w Opolu po raz 50. Co w programie?. wirtualnemedia.pl, 2013-05-22. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  108. ↑ mk: Benefis Ireny Santor w TVP1. wirtualnemedia.pl, 2013-12-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  109. ↑ łb: Sylwester w telewizji – ponad 50 gwiazd w TVP2, Polsacie i TVN. wirtualnemedia.pl, 2013-12-31. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  110. ↑ Dominika Wantuch: Zbigniew Wodecki i Bzyk z Wu-Hae w antysmogowej piosence. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. krakow.wyborcza.pl, 2014-01-30. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  111. ↑ Patryk Pallus: Agnieszka Chylińska, Urszula, Enej, Margaret, Donatan na TOPtrendy 2014 (pełna lista gwiazd). wirtualnemedia.pl, 2014-04-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  112. ↑ pr: „Chodź na kawę Warszawo” – pierwszy teledysk w karierze Ireny Santor. wirtualnemedia.pl, 2014-07-11. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  113. ↑ łb: Danuta Stenka, Zbigniew Wodecki, Jakub Błaszczykowski promują cykl „Operacja Życie” w TVP1. wirtualnemedia.pl, 2014-09-01. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  114. ↑ Exlibris (2) – Aftereal. discogs.com. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  115. ↑ Urszula Drabińska: Zbigniew Wodecki gra heavy metal?!. antyradio.pl, 2014-10-29. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  116. ↑ Lusłąw Dutkowski: Recenzja: EXLIBRIS – „Aftereal”. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2014-11-27. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  117. ↑ a b Fryderyki 2016: zobacz listę zwycięzców. muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-04-21]. (pol.).
  118. ↑ pp: Katarzyna Janowska i Martyna Wojciechowska z Różami Gali. wirtualnemedia.pl, 2015-11-24. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  119. ↑ pr: Artur Rojek, Hey i Kult wystąpią na Męskim Graniu 2015. [w:] megafon.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2015-06-11. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  120. ↑ pr: Zbigniew Wodecki i Mitch & Mitch na Open’er Festival 2016. [w:] megafon.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2016-04-18. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  121. ↑ Łukasz Brzezicki: Na 10-lecie TVP Kultura zmienia logo i oprawę graficzną. wirtualnemedia.pl, 2015-04-10. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  122. ↑ Patryk Pallus: Opole 2015 z pięcioma koncertami. Górniak, Rodowicz, Kayah, Zakopower wśród gwiazd. wirtualnemedia.pl, 2015-05-27. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  123. ↑ Various – Alkopoligamia Prezentuje: „Albo Inaczej” [online], discogs.com [dostęp 2015-04-17] (ang.).
  124. ↑ Mateusz Natali, Zbigniew Wodecki śpiewa „Jest jedna rzecz” Peji! – zobacz teledysk [online], popkiller.pl [dostęp 2015-04-17] (pol.).
  125. ↑ Zbigniew Wodecki rusza w Polskę z Mitch & Mitch. muzyka.dziennik.pl, 2015-12-09. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  126. ↑ a b Zbigniew Wodecki w wyśmienitej formie! 40 lat minęło…. polsat.pl, 2016-05-28. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  127. ↑ „Wiara, Nadzieja, Miłość”. Wyjątkowy koncert na Światowe Dni Młodzieży. polsat.pl, 2016-07-14. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  128. ↑ Świat według Kiepskich. Zbigniew Wodecki wskoczy do łóżka Kiepskich – ZDJĘCIA [online], superseriale.se.pl [dostęp 2020-06-01].
  129. ↑ „Oby dwoje chciało naraz” w „Kabarecie na żywo”. polsat.pl, 2016-10-23. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  130. ↑ Jonatan Paszkiewicz: Rafał Brzozowski w duecie ze Zbigniewem Wodeckim. allaboutmusic.pl, 2016-11-21. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  131. ↑ Wielkie Kolędowanie z Polsatem w wigilijny wieczór. polsat.pl, 2016-12-14. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  132. ↑ tw: TVP2 wygrała w sylwestra z Polsatem, hitem Zenon Martyniuk. Ponad dwa razy mniej widzów w TVN. wirtualnemedia.pl, 2017-01-02. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  133. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 205. ISBN 978-83-268-2705-1.
  134. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 206–207. ISBN 978-83-268-2705-1.
  135. ↑ Już wiemy, jaka będzie wiosna 2017 w Polsacie!. polsat.pl, 2017-03-02. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  136. ↑ Narodowe Forum Muzyki. nfm.wroclaw.pl. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  137. ↑ zpr, rt: Zbigniew Wodecki nagrywa nowy album. „Najgorsza płyta na świecie”. [w:] Newseria [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2016-12-29. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  138. ↑ Dobrze, że jesteś – Zbigniew Wodecki. empik.com. [dostęp 2018-05-28].
  139. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 207. ISBN 978-83-268-2705-1.
  140. ↑ TYLKO U NAS Wiemy, w jakim stanie jest Zbigniew Wodecki [online], Viva.pl [dostęp 2020-12-22] (pol.).
  141. ↑ Zbigniew Wodecki w szpitalu. Miał udar. RMF FM. [dostęp 2017-05-11].
  142. ↑ Zbigniew Wodecki po udarze dostał zapalenia płuc [online], radiozet.pl [dostęp 2017-05-22] (pol.).
  143. ↑ Zmarł Zbigniew Wodecki. Miał 67 lat..., „iMokotow.pl”, 22 maja 2017 [dostęp 2018-05-02] (pol.).
  144. ↑ Zmarł Zbigniew Wodecki. Artysta miał 67 lat [online] [dostęp 2018-05-02] (pol.).
  145. ↑ Ostatnia droga Zbigniewa Wodeckiego. Tłumy biły brawo. tvn24.pl. [dostęp 2017-05-30].
  146. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Zbigniew Wodecki. rakowice.eu. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  147. ↑ a b c Adam Cissowski: Chciał iść do nieba. Choć ukradł bułkę, wyniósł obraz i ciągle zabiegał o kasę. Jaki naprawdę był Zbigniew Wodecki?. tygodnik.tvp.pl, 2018-05-23. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  148. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 43. ISBN 978-83-268-2705-1.
  149. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 113. ISBN 978-83-268-2705-1.
  150. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 128. ISBN 978-83-268-2705-1.
  151. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 462. ISBN 978-83-268-2705-1.
  152. ↑ Kamil Bałuk, Wacław Krupiński: Wodecki. Tak mi wyszło. Warszawa: Agora, 2018, s. 165. ISBN 978-83-268-2705-1.
  153. ↑ Ola Pakieła: Mówimy na mieście ze Zbigniewem Wodeckim. mowianamiescie.pl, 2015-12-18. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  154. ↑ mwmedia: Wywiad ze Zbigniewem Wodeckim. polki.pl, 2009-09-06. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  155. ↑ Agata Napiórska: Półka z książkami. Zbigniew Wodecki. zwyklezycie.pl, 2017-01-17. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  156. ↑ Anna Siek: „U nas w kościele, na weselu śpiewa się okropnie. Ludzie kochani. Jesteśmy najgorsi. Dlaczego, na miłość boską?” Wodeckiego u Łasiczki poniosło. Część wywiadu zanucił. tokfm.pl, 2015-05-22. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  157. ↑ Aleksandra Kwaśniewska: Jest na topie, ale mówi: „Mam dość”. Dlaczego? Zbigniew Wodecki szczerze o sobie i popularności. viva.pl, 2016-08-13. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  158. ↑ Patryk Pallus: Spadła wartość Lisa i Durczoka, zyskał Majewski – top 100 gwiazd show biznesu. wirtualnemedia.pl, 2008-07-31. [dostęp 2020-09-12]. (pol.).
  159. ↑ Polsat – Reklamy, zapowiedzi i audiotele (14.02.2000) [online], YouTube, 31 grudnia 2019 [dostęp 2020-01-01] (pol.).
  160. ↑ tw: Zbigniew Wodecki z „Pszczółką Mają” reklamuje T-Mobile (wideo). wirtualnemedia.pl, 2014-01-10. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  161. ↑ Joanna Jasikowska: T-Mobile nie do końca wykorzystało potencjał Zbigniewa Wodeckiego (opinie). wirtualnemedia.pl, 2014-02-06. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  162. ↑ tw: Podsumowanie roku 2016 w reklamie zewnętrznej, prognozy na 2017. wirtualnemedia.pl, 2017-01-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  163. ↑ tw: Zbigniew Wodecki będzie reklamował lody Bracia Koral. wirtualnemedia.pl, 2017-02-24. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  164. ↑ Beata Goczał: Koral nie wstrzymuje reklam lodów Bracia Koral ze Zbigniewem Wodeckim. wirtualnemedia.pl, 2017-05-22. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  165. ↑ bg: Koral natychmiast wycofał reklamy lodów Bracia Koral ze Zbigniewem Wodeckim. wirtualnemedia.pl, 2017-05-24. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  166. ↑ Siódmą edycję „Twoja Twarz Brzmi Znajomo” wygrała.... polsat.pl, 2017-05-06. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  167. ↑ Wspaniały Zbigniew Wodecki w „Twoja Twarz Brzmi Znajomo”. polsat.pl, 2018-09-21. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  168. ↑ Adam Strycharczuk, nastrój, dreszcze, „Pola” i wygrana!. polsat.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  169. ↑ Lesław Żurek wygrał 14. edycję „Twoja Twarz Brzmi Znajomo” [online], www.polsat.pl, 14 maja 2021 [dostęp 2021-10-01] (pol.).
  170. ↑ Jacek Sobko: Zbyszek Wodecki w fotografii Zbyszka Kazimierowicza. sloworegionu.pl, 2016-08-22. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  171. ↑ Zbigniew Wodecki. [w:] Honorowi obywatele gminy Godów [on-line]. Gmina Godów. [dostęp 2021-05-08].
  172. ↑ a b M.P. z 2017 r. poz. 749.
  173. ↑ Zbigniew Wodecki pośmiertnie uhonorowany przez prezydenta. gazetakrakowska.pl, 30 maja 2017. [dostęp 2017-05-30].
  174. ↑ Order Odrodzenia Polski został przekazany rodzinie śp. Zbigniewa Wodeckiego. prezydent.pl, 25 kwietnia 2018. [dostęp 2018-05-01].
  175. ↑ a b Złoty Fryderyk 2018. zpav.pl. [dostęp 2018-03-06]. (pol.).
  176. ↑ Zbigniew Wodecki. wodecki.pl. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  177. ↑ I Wodecki Twist Festiwal odbędzie się w Krakowie. tvn.pl, 2018-06-04. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  178. ↑ Trwa pierwsza edycja Wodecki Twist Festiwal!. krakow.pl, 2018-06-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  179. ↑ Wodecki Twist Festiwal 2019: Koncert „Chwytaj dzień” w TVN (relacja, zdjęcia). muzyka.interia.pl, 2019-06-09. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  180. ↑ Marta Gruszecka: „Dobrze, że jesteś” – wirtualna edycja Wodecki Twist Festiwal z miłości do muzyki i Krakowa. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. krakow.wyborcza.pl, 2020-09-26. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  181. ↑ Czwarta edycja Wodecki Twist Festiwal za nami! – Magiczny Kraków [online], www.krakow.pl [dostęp 2021-07-21].
  182. ↑ Ruszyła 5. edycja festiwalu Wodecki Twist - Magiczny Kraków [online], www.krakow.pl [dostęp 2022-06-10].
  183. ↑ Historia Szkoły Podstawowej w Piorunce [online] [dostęp 2021-05-22] (pol.).
  184. ↑ Hity Zbigniewa Wodeckiego w półfinale „Tańca z Gwiazdami”. polsat.pl, 2018-05-04. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  185. ↑ Michał Kurdupski: TVN pokaże koncert upamiętniający Zbigniewa Wodeckiego. wirtualnemedia.pl, 2018-05-23. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  186. ↑ Michał Kurdupski: 2,28 mln widzów koncertu „Gwiazdy dla Zbyszka” w TVN. wirtualnemedia.pl, 2018-06-14. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  187. ↑ Karolina Misztal: Gdańsk upamiętnił Zbigniewa Wodeckiego. We Wrzeszczu można podziwiać piękny mural z wizerunkiem Zbigniewa Wodeckiego (zdjęcia). [w:] Nasze Miasto [on-line]. gdansk.naszemiasto.pl, 2018-09-11. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  188. ↑ Redakcja, Murale w Poznaniu: Zbigniew Wodecki ma swój mural w naszym mieście. Gdzie? [ZDJĘCIA] [online], Poznań Nasze Miasto, 28 czerwca 2018 [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  189. ↑ Setki turystów jadą do Chałup, by... zobaczyć mural ze Zbigniewem Wodeckim. Nowa atrakcja słynnej miejscowości. podroze.dziennik.pl, 2017-07-12. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  190. ↑ Powstał nowy mural ze Zbigniewem Wodeckim. Odwiedził go Rafał Brzozowski [online], plejadapl, 2 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  191. ↑ Historia w morzu rozpoczęta... na pamiątkę Zaślubin Polski z Morzem we Władysławowie [online], historiawmorzu.wladyslawowo.pl [dostęp 2021-07-21].
  192. ↑ Piękne murale na falochronie [online], Blog - NADMORZEM.COM, 17 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  193. ↑ Redakcja, Ławeczka Zbigniewa Wodeckiego w Chałupach. Mieszkańcy w hołdzie wybitnemu muzykowi [wideo,zdjęcia] [online], Dziennik Bałtycki, 28 maja 2018 [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  194. ↑ Multimedialna ławeczka Zbigniewa Wodeckiego – Magiczny Kraków [online], www.krakow.pl [dostęp 2021-07-21].
  195. ↑ a b Michał Kurdupski: Koncert „Pejzaż bez Ciebie – Zbigniew Wodecki” w TVP1. wirtualnemedia.pl, 2018-10-29. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
  196. ↑ Paweł Gzyl, Alicja Majewska i jej żal niebieski po Wodeckim [online], plus.dziennikpolski24.pl, 22 marca 2019 [dostęp 2021-05-22] (pol.).
  197. ↑ Alicja Majewska – DYSKOGRAFIA [online], Dyskografia Alicji Majewskiej [dostęp 2021-05-22] (pol.).
  198. ↑ Zbigniew Wodecki patronem krakowskiego przedszkola [online], www.krakow.pl, 30 maja 2019 [dostęp 2021-05-14].
  199. ↑ Zbigniew Wodecki patronem szkoły w Węgrowie [online], Gmina Grudziądz, 15 kwietnia 2019 [dostęp 2021-05-22] (pol.).
  200. ↑ Zbigniew Wodecki ma swój skwer w Krakowie [online], www.krakow.pl, 6 maja 2021 [dostęp 2021-05-14].
  201. ↑ Mateusz Majnusz, Opole 2021. Krystyna Prońko i Zbigniew Wodecki uhonorowani w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki [ZDJĘCIA] [online], Opole Nasze Miasto, 3 września 2021 [dostęp 2021-09-05] (pol.).
  202. ↑ Koncert poświęcony Zbigniewowi Wodeckiemu i jego najpopularniejszym piosenkom [online], Onet Kultura, 25 września 2021.
  203. ↑ "Gwiazdy polskiej muzyki" – Zbigniew Wodecki na znaczku pocztowym [online], media.poczta-polska.pl [dostęp 2022-05-09] (pol.).
  204. ↑ Zbigniew Wodecki na znaczkach pocztowych. "Zawsze będzie wśród nas" [online], TVN24 Biznes [dostęp 2022-06-10] (pol.).
  205. ↑ Marcin Michałowski, Polscy artyści zaśpiewali największe przeboje Zbigniewa Wodeckiego [online], Radio Złote Przeboje, 13 czerwca 2022.
  206. ↑ Bartosz Sąder, 1. dzień Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu: na start nic specjalnego [online], kultura.onet.pl, 18 czerwca 2022.
  207. ↑ Festiwal w Opolu 2022: Relacja z koncertu Tych lat nie odda nikt - 70 lat Telewizji [online], muzyka.interia.pl, 19 czerwca 2022.
  208. ↑ Mural Z Wodeckiego w Opolu. radio.opole.pl. [dostęp 2023-05-24].
  209. ↑ Mural Z. Wodeckiego w Katowicach.. rmf24.pl. [dostęp 2023-10-29].
  210. ↑ Urodzony dla muzyki, „Tele Tydzień” (51/2023), 18 grudnia 2023, s. 70.
  211. ↑ Wodecka, Joanna Katarzyna, kraków, wiek 46 lat,ur. 1971,Raport o osobie, Krajowy Rejestr Sądowy, KRS online, InfoVeriti [online], infoveriti.pl [dostęp 2018-02-02] (pol.).
  212. ↑ Katarzyna Anna Wodecka Stubbs, powiązany z LULU CONCEPT SP. Z O.O. [online] [dostęp 2018-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-30] (pol.).
  213. ↑ Zbigniew Wodecki z córkami Tak rodzina Wodeckich pozowała „Gali” przed laty. [online] [dostęp 2018-02-02] (pol.).
  214. ↑ Karolina Grabińska, Zbigniew Wodecki: historia jego małżeństwa, „gwiazdy.wp.pl”, 22 maja 2017 [dostęp 2017-05-23] (pol.).
  215. ↑ Magdalena Pawlicka: Zacisze gwiazd. Wydawnictwo Picaresque, Telewizja Polska SA, 2009, s. 109. ISBN 978-83-926413-8-4.
  216. ↑ Magdalena Strzebońska-Jasińska, Anna Kolet-Iciek: Zbigniew Wodecki o sobie – kiepski ze mnie dziadek. miastopociech.pl, 2015-10-02. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  217. ↑ ab: Zbigniew Wodecki sojusznikiem osób LGBT. „Myślę, że moi fani nie mają z tym problemu”. [w:] Gazeta.pl [on-line]. wiadomosci.gazeta.pl, 2014-12-04. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
  218. ↑ Magdalena Drozdek: Ostre słowa Wodeckiego. Wirtualna Polska, 2016-06-17. [dostęp 2021-05-27]. (pol.).
  219. ↑ Wodecki za karą śmierci!. wPolityce, 2013-07-05. [dostęp 2021-05-27]. (pol.).
  220. ↑ Zbigniew Wodecki. filmpolski.pl. [dostęp 2016-09-02]. (pol.).
  221. ↑ Mucha, Karolak, Wodecki dubbingują „Disco Robaczki”. polki.pl. [dostęp 2016-09-02]. (pol.).
  222. ↑ „Świat według Kiepskich”. Zbigniew Wodecki z wizytą u Ferdka i Haliny [ZDJĘCIA]. telemagazyn.pl. [dostęp 2016-09-02]. (pol.).
  223. ↑ Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz”. mazowieckie.naszemiasto.pl. [dostęp 2016-03-10]. (pol.).
  224. ↑ Prometeusze 2007 wręczone. tuba.pl. [dostęp 2016-03-10]. (pol.).
  225. ↑ Sprawdź, kto otrzymał Mateusza Trójki 2015. muzyka.interia.pl. [dostęp 2016-07-13]. (pol.).
  226. ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  227. ↑ 40 lat pracy artystycznej Zbigniewa Wodeckiego. malopolskie.pl, 30 listopada 2011. [dostęp 2012-12-22].
  228. ↑ Zarządzenie Prezydenta w sprawie nadania odznaki Honoris Gratia panu Zbigniewowi Wodeckiemu. bip.krakow.pl, 24 listopada 2011. [dostęp 2012-09-15].
  229. ↑ Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego [online], thc.org.pl [dostęp 2017-03-23] (pol.).
  230. ↑ Marek Jedziniak: 2022.05.06 Gwiazdy polskiej muzyki. www.kzp.pl. [dostęp 2023-05-21]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Wodecki&oldid=75152113”