Martin XB-48 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Martin XB-48
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Glenn L. Martin Company

Typ

średni bombowiec

Konstrukcja

metalowa

Załoga

3

Historia
Data oblotu

22 czerwca 1947

Liczba egz.

2

Dane techniczne
Napęd

6 × silnik turboodrzutowy General Electric J35-A5

Ciąg

17 kN każdy

Wymiary
Rozpiętość

33 m

Długość

26,2 m

Wysokość

8 m

Powierzchnia nośna

123,5 m²

Masa
Własna

26 535 kg

Startowa

46 538,6 kg

Osiągi
Prędkość maks.

796 km/h

Prędkość wznoszenia

21,3 m/s

Pułap praktyczny

13 100 m

Zasięg

4000 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 × 12,7 mm
9980 kg bomb
Użytkownicy
USA
Rzuty
Rzuty samolotu

Martin XB-48amerykański średni bombowiec z napędem odrzutowym, zaprojektowany przez wytwórnię Glenn L. Martin Company w połowie lat 40. XX wieku. Zbudowano dwa egzemplarze prototypowe, samolot nie trafił do produkcji seryjnej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prace nad samolotem rozpoczęły się jeszcze podczas trwania II wojny światowej. Obok Glenn L. Martin Company nad nowym bombowcem pracowały również North American Aviation, która zbudowała samolot North American B-45 Tornado i wytwórnia Convair, która zaprojektowała bombowiec Convair XB-46. Glenn L. Martin wybudował dwa prototypy o numerach seryjnych 45-59585 i 45-59586. Pierwszy z nich wzbił się w powietrze 22 czerwca 1947 roku i wykonał 37-minutowy lot. Projekt nie był dalej rozwijany i rok później został w całości anulowany.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

XB-48 był całkowicie metalowym górnopłatem napędzanym sześcioma silnikami turboodrzutowymi, umieszczonymi w dwóch gondolach po trzy silniki, pod skrzydłami. Kadłub o trójkątnym przekroju ze spłaszczonym spodem. Skrzydła o trapezowym przekroju rozszerzające się przy kadłubie. Klapy szczelinowe na skrzydle umieszczone były prawie na całej długości krawędzi spływu. Podwozie jednotorowe, przednie i tylne dwukołowe, chowane w kadłub. Na zewnętrznych częściach gondoli silnikowcy były wnęki, do których chowane były pojedyncze koła na długich wysięgnikach podtrzymujące skrzydła. Usterzenie klasyczne, usterzenie poziome miało niewielki wznios.

Uzbrojenie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot mógł przewozić do 9980 kg bomb. Uzbrojenie obronne składało się ze zdalnie sterowanego stanowiska strzeleckiego na końcu kadłuba z dwoma karabinami 12,7 mm, które miały być montowane w wersji seryjnej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]