North American B-45 Tornado – Wikipedia, wolna encyklopedia

North American B-45 Tornado
Ilustracja
B-45C
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

North American

Typ

lekki bombowiec taktyczny

Załoga

4 osoby

Historia
Data oblotu

17 marca 1947

Wycofanie ze służby

1959

Dane techniczne
Napęd

4 x silniki turboodrzutowe General Electric J47-GE-13/15 (wersja C)

Ciąg

23,1 kN (2359 kG) każdy

Wymiary
Rozpiętość

23,17 m (bez zbiorników na skrzydłach)

Długość

22,96 m

Masa
Startowa

51 235 kg

Osiągi
Prędkość maks.

930 km/h na poziomie morza

Zasięg

3060 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2× karabin maszynowy Browing M3 kal. 12,7 mm
9979 kg bomb w komorach wew.
Użytkownicy
US Air Force
Rzuty
Rzuty samolotu

B-45 Tornado – pierwszy amerykański czterosilnikowy lekki bombowiec taktyczny.

Była to konstrukcja wyjątkowo zawodna, tak że nie zdecydowano się nawet na użycie tych bombowców w czasie wojny koreańskiej. Duża prędkość i pułap sprawiały jednak, że dość dobrze kwalifikowała się do roli samolotu rozpoznawczego (RB-45).

Wersje

[edytuj | edytuj kod]

Wyposażony w silniki Allison J35-A11. Wyprodukowano 96 sztuk.

Wersja planowana, do produkcji której nigdy nie doszło. Miała cechować się nowym radarem i systemem kierowania ogniem.

Wyposażona we wzmocnioną konstrukcję płatowca i kabiny. Ta wersja miała charakterystyczne zbiorniki paliwa na krańcach skrzydeł. Wyprodukowano 10 egzemplarzy.

RB-45C

[edytuj | edytuj kod]

Wersja rozpoznawcza, wyposażona w 12 kamer. Wyprodukowano łącznie 33 egzemplarze.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]