Sikorsky MH-53 Pave Low – Wikipedia, wolna encyklopedia
MH-53 Pave Low | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | śmigłowiec wielozadaniowy |
Załoga | 6 |
Historia | |
Data oblotu | 15 marca 1967 |
Wycofanie ze służby | 2008 |
Liczba egz. | 72 (HH-53) |
Dane techniczne | |
Napęd | 2× silnik turbowałowy General Electric T64-GE-100 |
Moc | 4392 KM (3230 kW) każdy |
Wymiary | |
Średnica wirnika | 21,9 m |
Długość | 28,0 m |
Wysokość | 7,6 m |
Masa | |
Własna | 14 515 kg |
Startowa | 21 000 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 315 km/h |
Pułap | 4900 m |
Zasięg | 1100 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3× karabin maszynowy M134 Minigun kalibru 7,62 mm lub M2 kalibru 12,7 mm | |
Liczba miejsc | |
37 | |
Użytkownicy | |
United States Air Force | |
Rzuty | |
Sikorsky HH-53/MH-53 Pave Low – amerykański śmigłowiec wielozadaniowy, wykorzystywany przez United States Air Force do zadań poszukiwawczo-ratunkowych w warunkach bojowych (CSAR) oraz wsparcia operacji specjalnych, opracowany przez Sikorsky Aircraft Corporation na bazie śmigłowca CH-53 Sea Stallion.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Oblot śmigłowca HH-53B, pierwszego zaprojektowanego specjalnie z myślą o wykonywaniu zadań poszukiwawczo-ratownicznych, miał miejsce 15 marca 1967. W 1968 roku zaprezentowana została nieco zmodyfikowana wersja HH-53C. Wyprodukowano 8 egzemplarzy w wersji HH-53B (później zmodernizowanych do standardu HH-53C) oraz 64 HH-53C. Śmigłowce wykorzystywano podczas wojny wietnamskiej, gdzie zastąpiły maszyny HH-3E "Jolly Green Giant", zyskując przydomek "Super Jolly Green Giant". W późniejszych latach śmigłowce pełniły służbę podczas startów statków kosmicznych oraz wykorzystywane były do poszukiwania załóg statków powracających z lotów kosmicznych.
W latach 70. podjęto próby mające na celu umożliwienie prowadzenie działań przez śmigłowce HH-53 w każdych warunkach pogodowych, zarówno w dzień jak i w nocy. Ich wynikiem była modernizacja 11 śmigłowców HH-53B i HH-53C do standardu HH-53H Pave Low III. W 1980 roku nastąpiło przeniesienie pierwszych maszyn z Military Airlift Command (Dowództwa Wojskowego Lotnictwa Transportowego) do 1st Special Operations Wing (1. Skrzydła Operacji Specjalnych), jednocześnie ze zmianą ich nazwy na MH-53H.
W latach 1986–1990 41 maszyn wersji HH-53B, HH-53C, HH-53H oraz CH-53C zmodernizowano do kolejnego standardu – MH-53J Pave Low III Enhanced. Ostatnia modernizacja doprowadziła do powstania wersji MH-53M Pave Low IV.
Śmigłowce zostały wycofane ze służby w 2008 roku[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wszystkie śmigłowce MH-53 powstały w wyniku modernizacji istniejących egzemplarzy HH-53B/C/H oraz CH-53C.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sikorsky MH-53 (Pave Low). Military Factory. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- ↑ MH-53s fly final combat missions. U.S. Air Force, 2008-10-01. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- HH-53 Super Jolly Green Giant. Global Security. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- MH-53J Pave Low III. Global Security. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- MH-53M Pave Low IV. Global Security. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- Sikorsky S-65/CH-53 Sea Stallion. All the World's Helicopters and Rotorcraft. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).