Mlask nosowy dwuwargowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mlask nosowy dwuwargowy

ʘ̃
Jednostka znakowa	ʘ​̃
Unikod	U+0298 U+0303
UTF-8 (hex)	ca 98 cc 83
ŋʘ
Jednostka znakowa	ŋ​ʘ
Unikod	U+014b U+0298
UTF-8 (hex)	c5 8b ca 98
ᵑʘ
Jednostka znakowa	ᵑ​ʘ
Unikod	U+1d51 U+0298
UTF-8 (hex)	e1 b5 91 ca 98
Inne systemy
Kirshenbaum	m!
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Mlask nosowy dwuwargowy – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym oznaczany jest symbolem [ʘ̃], [ŋʘ] lub [ᵑʘ].

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋʘ]:

• modulowany jest prąd powietrza zasysanego powstały wyniku różnicy ciśnień wytworzonej przy grzbiecie języka wzniesionym do góry, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji ustnej i ingresji;
• mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamą ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa;
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka;
• dolna warga kontaktuje się z górną wargą, tworząc zwarcie. Równocześnie grzbiet język wznosi się stromo w kierunku podniebienia miękkiego (lub języczka) tworząc drugie zwarcie. W powstałej komorze dochodzi do powstania podciśnienia wyniku „ssącego” ruchu języka do tyłu. Następuje przerwanie blokady dwuwargowej, przy czym równocześnie powietrze jest zasysane do środka, co daje akustycznie charakterystyczny mlask.

Mlask dwuwargowy dźwięczny występuje m.in. w języku !Xóõ, w którym zapisywany jest dwuznakiem nʘ^[1].