Spółgłoska iniektywna miękkopodniebienna dźwięczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spółgłoska iniektywna miękkopodniebienna dźwięczna

Numer IPA	166
ɠ
Jednostka znakowa	ɠ
Unikod	U+0260
UTF-8 (hex)	c9 a0
Inne systemy
X-SAMPA	g_<
Kirshenbaum	g`
IPA Braille↗	⠦⠛
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska iniektywna miękkopodniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɠ].

W czasie artykulacji [ɠ]

• modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i ingresji,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza przepływa przez jamę ustną
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem
• tylna część grzbietu wznosi się stromo ku podniebieniu miękkiemu, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcie, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty obejmują typowe dla spółgłoski [ɡ] bardziej lub mniej miękkopodniebienne miejsce artykulacji.

• w językuy sindhi: ڳرو [ɠəro] – ciężki
• w języku zulu: ukuza [uˈɠuːza] – przybyć

• spółgłoska zwarta miękkopodniebienna dźwięczna [ɡ]
• spółgłoska iniektywna
• spółgłoska ejektywna

Spółgłoska iniektywna miękkopodniebienna w języku sindhi