اسامة بن منقذ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اُسامة بن مرشد شهرت‌یافته به اسامه ابن مُنْقِذ (۱۰۹۵-۱۱۸۸م) امیر و شاعر عربی شامی بود.^[۱] در دمشق سکونت گزید و در آنجا درگذشت. برخی حمله‌ها بر صلیبیان در فلسطین را فرماندهی کرد. در سال‌های پایانی زندگی‌اش به صلاح‌الدین ایوبی پیوست. چند اثر در تاریخ و نقد شعر عربی نگاشت.^[۱]

نسب کامل او: «اسامة بن مرشد بن علی بن مقلد بن نصر بن منقذ بن محمد بن منقذ بن نصر بن هاشم بن سوار بن زیاد بن رغیب بن مکحول بن عمرو بن الحارث بن عامر بن مالک بن أبی مالک بن عوف بن کنانة بن عوف بن عذرة بن زید اللات بن رفیدة بن ثور بن کلب بن وبرة بن تغلب بن حلوان بن عمران بن الحاف بن قضاعة»^[۲]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اسامة بن منقذ موجود است.