Grand Prix Włoch 1989 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grand Prix Włoch 1989
Coca Cola Gran Premio d'Italia
12. wyścig z 16 w sezonie
480. Grand Prix Formuły 1
Tor Autodromo Nazionale Monza
Włochy Autodromo Nazionale Monza
Data

10 września 1989

Trasa
Liczba okrążeń

53

Długość okrążenia

5,800 km

Dystans

307,400 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

39 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

11 kierowców

Wyniki
Pole position

Ayrton Senna
(1:23,720, McLaren)

Zwycięzca

Alain Prost
(1:19:27,550, McLaren)

Najszybsze
okrążenie

Alain Prost
(1:28,107, McLaren)

12. Grand Prix w sezonie 1989
Poprzednie

Grand Prix Belgii

Następne

Grand Prix Portugalii

Grand Prix Włoch
1988 1989 1990

Grand Prix Włoch 1989 (oryg. Coca Cola Gran Premio d'Italia) – 12. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1989, która odbyła się 10 września 1989, po raz 39. na torze Monza.

60. Grand Prix Włoch, 40. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Klasyfikacja

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Nr. Kierowca Konstruktor Okrążeń Czas/powód NU Poz. start. Punktów
1 2 Francja Alain Prost McLaren-Honda 53 1:19:27.550 4 9
2 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 53 + 7.326 2 6
3 5 Belgia Thierry Boutsen Williams-Renault 53 + 14.975 6 4
4 6 Włochy Riccardo Patrese Williams-Renault 53 + 38.722 5 3
5 4 Francja Jean Alesi Tyrrell-Ford 52 + 1 okrążenie 10 2
6 7 Wielka Brytania Martin Brundle Brabham-Judd 52 + 1 okrążenie 12 1
7 23 Włochy Pierluigi Martini Minardi-Ford 52 + 1 okrążenie 15  
8 24 Hiszpania Luis Perez-Sala Minardi-Ford 51 + 2 okrążenia 26  
9 25 Francja René Arnoux Ligier-Ford 51 + 2 okrążenia 23  
10 12 Japonia Satoru Nakajima Lotus-Judd 51 Zawieszenie 19  
11 21 Włochy Alex Caffi Dallara-Ford 47 Silnik 20  
NU 22 Włochy Andrea de Cesaris Dallara-Ford 45 Silnik 17  
NU 1 Brazylia Ayrton Senna McLaren-Honda 44 Silnik 1  
NU 27 Wielka Brytania Nigel Mansell Ferrari 41 Skrz. biegów 3  
NU 37 Belgia Bertrand Gachot Onyx-Ford 38 Radiator 22  
NU 19 Włochy Alessandro Nannini Benetton-Ford 33 Hamulce 8  
NU 16 Włochy Ivan Capelli March-Judd 30 Silnik 18  
NU 26 Francja Olivier Grouillard Ligier-Ford 30 Wydech 21  
NU 11 Brazylia Nelson Piquet Lotus-Judd 23 Wypadł z toru 11  
NU 3 Wielka Brytania Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 18 Silnik 14  
NU 9 Wielka Brytania Derek Warwick Arrows-Ford 18 Prob. z paliwem 16  
NU 17 Włochy Nicola Larini Osella-Ford 16 Skrz. biegów 24  
NU 29 Włochy Michele Alboreto Larrousse-Lamborghini 14 Elektronika 13  
NU 15 Brazylia Maurício Gugelmin March-Judd 14 Przepustnica 25  
NU 30 Francja Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 1 Wypadł z toru 7  
NU 20 Włochy Emanuele Pirro Benetton-Ford 0 Przen napędu 9  
NZ 8 Włochy Stefano Modena Brabham-Judd    
NZ 10 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Arrows-Ford    
NZ 38 Niemcy Christian Danner Rial-Ford    
NZ 39 Francja Pierre-Henri Raphanel Rial-Ford    
NZ 36 Szwecja Stefan Johansson Onyx-Ford    
NZ 40 Włochy Gabriele Tarquini AGS-Ford    
DK 31 Brazylia Roberto Moreno Coloni-Ford    
NZ 18 Włochy Piercarlo Ghinzani Osella-Ford    
NZ 34 Niemcy Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha    
NZ 35 Japonia Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha    
NZ 33 Argentyna Oscar Larrauri Euro Brun-Judd    
NZ 41 Francja Yannick Dalmas AGS-Ford    
NZ 32 Włochy Enrico Bertaggia Coloni-Ford