Strażnica KOP „Szczęsnówka” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Strażnica KOP „Szczęsnówka”
Strażnica KOP „Białozórka”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Białozórka[a]
Szczęsnówka

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Toki”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Skałat” w 1931

Strażnica KOP „Szczęsnówka” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

W 1925, w składzie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 12 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 17 strażnic[1], w tym strażnica KOP „Białozórka”[2]. Strażnica funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 3 kompanii granicznej KOP „Toki”[3][4][5][6][7]. Później strażnicę przeniesiono do Szczęsnówki (przemianowano (?) na strażnicę KOP „Szczęsnówka”)[8][9][10]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[11].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 10,5 km[8].

Służba graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[12].

Strażnica KOP „Szczęsnówka” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 750 metrów od słupa granicznego nr 1861 do 1866[6], a w 1938 pododcinek szerokości 6 kilometrów 400 metrów od słupa granicznego nr 1861 do 1868[8].

Sąsiednie strażnice:

  1. Białozórka, gmina Koszlaki, powiat zbaraski, województwo tarnopolskie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]