Pius I – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pius I
Pius
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Akwileja

Data i miejsce śmierci

ok. 155
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

ok. 142 – ok. 155

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

ok. 142

Święty
Pius I
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

11 lipca

Pius I (ur. w Akwilei, zm. ok. 155 w Rzymie) – święty Kościoła katolickiego, 10. papież w okresie ok. 142 – ok. 155[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Liber Pontificalis podaje, że urodził się w Akwilei, a jego ojcem był Rufin[2]. Brat Piusa I, Hermas, był autorem apokryficznego dzieła nazwanego od jego imienia Pasterzem Hermasa[2].

Rządził Kościołem rzymskim przez 13 lat. Wystąpił przeciwko Walentynowi z Aleksandrii, gnostykowi, który od kilku lat działał w Rzymie. Wiele wskazuje na to że w 144 roku przewodniczył synodowi, który usunął z Kościoła Marcjona z Pontu, zamożnego kupca[2]. Marcjon nakłaniał prezbiterów do odrzucenia Starego Testamentu. Św. Pius I został uznany za fundatora rzymskiego kościoła św. Pudencjany.

Zmarł w Rzymie, a Kościół katolicki wspomina go jako męczennika 11 lipca[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 16. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 22. ISBN 83-06-02633-0.
  3. Pius I, papież. DEON. [dostęp 2012-06-04]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]