TKb100 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Producent | |
---|---|
Lata budowy | 1892-1927 |
Układ osi | B n2t |
Napęd | |
Trakcja | parowa |
TKb100 - zbiorcze oznaczenie nietypowych normalnotorowych parowozów – tendrzaków o układzie osi B, stosowane przez Polskie Koleje Państwowe po 1945 roku.
Do serii TKb100 zaliczono 18 różnych lokomotyw, głównie poniemieckich, pochodzących m.in. z nacjonalizowanych kolei lokalnych i przemysłowych[1]. Niezgodnie z polskim systemem oznaczeń, do serii tej zaliczono także parowozy o układzie osi 1'B[1] (właściwie TKc100).
TKb100-10 (o układzie osi 1'B) jest obecnie zachowany w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie (z fikcyjnym oznaczeniem TKc100-1)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b P. Terczyński, Atlas..., s. 94-95.
- ↑ Tomisław Czarnecki: TKb100-10 w serwisie Wciąż pod parą [dostęp 1-7-2012]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paweł Terczyński , Atlas parowozów, Wyd. 1, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022 .