French
DeutschTp6 – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy | |
| Układ osi | D n2 (0-4-0) |
| Wymiary | |
| Masa służbowa | 53,7 t (z tendrem: 92,7 t)[1] |
| Długość z tendrem | 15 840 mm[1] |
| Rozstaw osi skrajnych | 4200 mm |
| Średnica kół napędnych | 1 300 mm[1] |
| Napęd | |
| Trakcja | parowa |
| Typ tendra | 15Cl[1] |
| Ciśnienie w kotle | |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 151,3 m²[1] |
| Powierzchnia przegrzewacza | brak |
| Powierzchnia rusztu | 2,1 m²[1] |
| Średnica cylindra | 490 mm[1] |
| Skok tłoka | 650 mm[1] |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Maksymalna siła pociągowa | 11 400 kG[1] |
| Prędkość konstrukcyjna | 45 km/h[1] |
Tp6 – oznaczenie na Polskich Kolejach Państwowych parowozu towarowego CzW/G (CzWG, ros. ЧВГ), budowanego w Niemczech od 1895 roku dla Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Miał on układ osi D i silnik bliźniaczy na parę nasyconą.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Do końca XIX wieku Kolej Warszawsko-Wiedeńska, pomimo znajdowania się na terytorium Cesarstwa Rosyjskiego, używała lokomotyw kupowanych w Europie Zachodniej. Między innymi, od 1895 używano czteroosiowych parowozów towarowych produkowanych przez Hanomag w Hanowerze, z silnikami na parę nasyconą. Po 1912 roku otrzymały one rosyjskie ujednolicone oznaczenie serii CzWG (ЧВГ), z tego Cz oznaczało parowóz z czterema osiami wiązanymi (ros. czetyriechosnyj), W – model dla kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, a G w indeksie dolnym – pochodzenie (Giermania – Niemcy)[2].
Lokomotywy CzW/G produkowano w wersjach z silnikiem bliźniaczym (późniejsze Tp6) lub z silnikiem sprzężonym (późniejsze Tp7)[1], a od 1904 roku ich produkcja w wersji z silnikiem sprzężonym rozpoczęta została w zakładach w Charkowie (CzW/Ch, późniejsze Tp108)[2].
Po I wojnie światowej Polskie Koleje Państwowe posiadały 6 parowozów serii CzWG z silnikiem bliźniaczym, która otrzymała następnie oznaczenie serii według polskiego systemu oznaczeń Tp6 (zaliczona do lokomotyw pochodzenia pruskiego)[1]. Według źródeł niemieckich jednak istniał parowóz o numerze Tp6-8, co wskazywałoby na większą ich liczbę[3].
Po wybuchu II wojny światowej, przynajmniej jeden parowóz (Tp6-8) został przejęty przez Niemców, którzy wcielili go do służby, zaliczając do serii BR 5561, z numerem 55 6101[3].
Po II wojnie światowej nie było już na PKP tej serii[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n J. Piwowoński, Parowozy..., s. 136, 239.
- ↑ a b B. Pokropiński, op.cit., s. 70.
- ↑ a b Michael Reimer, Volkmar Kubitzki, Die Eisenbahn in Polen 1939-1945. Die Geschichte der Generaldirektion der Ostbahn., Stuttgart, Transpress, 2004, ISBN 3-613-71213-X, s. 116.
- ↑ Paweł Terczyński, Atlas parowozów, wyd. 1, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 64, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogdan Pokropiński, Parowóz serii Tp109 w: Młody Technik nr 2/1986
- Jan Piwowoński, Parowozy kolei polskich, Warszawa: WKiŁ, 1978